ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΩΘ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΛΕΚΤΩΝ ΑΥΤΟΥ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΠΕΡΙ ΣΑΒΑΩΘ

ΕΞΟΔΟΣ - 34o Κεφάλαιο 14  ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ ΑΛΛΟΝ ΘΕΟΝ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ

 Του Κυρίου δεηθώμεν, λέγει ο ορθόδοξος χριστιανός ιερέας στην ακολουθία του βαπτίσματος, και συνεχίζει: «Κύριε Σαβαώθ, ο θεός του Ισραήλ, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία, επίβλεψον επί τον δούλον σου.» Η χριστιανική βάπτιση σε καθιστά δούλο του θεού του Ισραήλ, του ζηλότυπου Σαβαώθ.

 Οι Έλληνες θεωρούσαν ότι η καταγωγή τους ερχόταν από παιδιά θεών, όπως ήταν παράδειγμα ο Ηρακλής γιός του Διός και γενάρχης των Δωριέων και των Μακεδόνων. Οι Ορφικοί λένε, «είμαι παιδί του ουρανού και της γης», αναγνωρίζοντας την καταγωγή του ανθρώπου από την φύση. Σήμερα ο ελληνισμός θεωρείται πολυθεϊα και ειδωλολατρεία από τους χριστιανούς, τους δούλους του θεού του Ισραήλ.

 Στα τέσσερα ευαγγέλια δεν αναφέρεται το όνομα του θεού, Σαβαώθ ή Γιαχβέ. Οι περισσότεροι χριστιανοί αγνοούν αυτό τον ζηλότυπο θεό καθώς γνωρίζουν μόνο τον Χριστό ως θεό. Ρώτησα τον ψάλτη της ενορίας μου, καθώς και τον κωδωνοκρούστη και μερικούς ακόμα πιστούς, αλλά δεν γνώριζαν τίποτα για τον Σαβαώθ.

 Δύο αναφορές από την βίβλο των Ιουδαίων στην Καινή Διαθήκη, περιέχουν το όνομα του θεού Σαβαώθ. Η μία αναφορά γίνεται από τον απόστολο Παύλο στην επιστολή του προς Ρωμαίους και η άλλη στην επιστολή του Ιακώβου.

Προς Ρωμαίους 10.29 και καθως προείρηκεν  Ησαϊας, Ει μη κύριος Σαβαωθ εγκατέλιπεν ημιν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημε

Ιακώβου 5.4.και αι βοαι των θερισάντων εις τα ωτα κυρίου Σαβαωθ εισεληλύθασιν.

Στην ορθόδοξη λειτουργία ο Σαβαώθ υμνείται από τους πιστούς.

Χορός αγίων αγγέλων και Αρχαγγέλων, μετά πασών των επουρανίων δυνάμεων, υμνεί σε και λέγει: Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου. (Ακολουθία των Ωρών. Ωρα Ενάτη)

 Η ορθόδοξη παράδοση ακολουθώντας την ελληνική μετάφραση της βίβλου από τους εβδομήκοντα, ονομάζει τον θεό της παλαιάς διαθήκης, Σαβαώθ. Οι μεταφράσεις από το μασορίτικο κείμενο αναφέρουν το όνομα του θεού Ιεχωβά. Οι μουσουλμάνοι ονομάζουν τον ίδιο θεό με το όνομα Αλλάχ. Όπως όμως να ονομάσεις τον θεό της βίβλου των Ιουδαίων, είναι αυτός ο θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο θεός του Μωυσή και των προφητών.

 Στην δύση ο θεός αυτός κυριάρχησε, εξοντώνοντας τους πιστούς των άλλων θρησκειών. Ο Σαβαώθ υπάρχει λένε έξω από τον κόσμο. Οι θεοί των εθνών, υπάρχουν μέσα στον κόσμο και θεωρήθηκαν κακά δαιμόνια. Μόνο ο θεός του Ισραήλ είναι ο αληθινός, αυτός ο οποίος δημιούργησε την γη και τον ουρανό.

Ψαλμός 95.  4 ὅτι μέγας Κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα, φοβερός ἐστιν ὑπὲρ πάντας τοὺς θεούς· 5 ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια, ὁ δὲ Κύριος τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν.

 Εγώ είμαι θεός ζηλότυπος, λέει ο θεός της βίβλου των Ιουδαίων. Ας ερευνήσουμε λοιπόν τις πηγές, για να γνωρίσουμε τον θεό αυτό που κυριάρχησε στον κόσμο. Για να γνωρίσουμε αυτόν, ο οποίος είναι ο πατάσσων, όπως λέει ο προφήτης Ιεζεκιήλ

.

 Ιεζεκιηλ Ζ΄9  Και θελετε γνωρίσει ότι εγω είμαι ο Κύριος ο πατάσων.

 Ο ΑΒΡΑΑΜ ΚΑΙ Η ΔΙΑΘΗΚΗ

 Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένας βοσκός στην περιοχή της βόρειας Συρίας που τον έλεγαν Αβραάμ. Ο θεός επέλεξε αυτόν τον άνθρωπο για να του μιλήσει.

 « Και είπε ο Κύριος προς αυτόν, τον Αβραάμ, πάρε ένα μικρό μοσχάρι και μια κατσίκα τριών ετών και κριάρι τριών ετών και τρυγόνα και περιστερά. Και τα πήρε όλα αυτά ο Αβραάμ και τα διέσχισε στη μέση και τοποθέτησε κάθε τμήμα απέναντι του όμοιου του, τα πτηνά όμως δεν διέσχισε. Κατέβηκαν τότε τα σαρκοφάγα όρνια πάνω από τα πτώματα και ο Αβραάμ τα έδιωξε. Κατά την δύση του ηλίου, ο Αβραάμ έπεσε σε έκσταση και ιδού μεγάλος φόβος σκοτεινός έπεσε πάνω του. Και είπε ο Κύριος προς τον Αβραάμ: Πρέπει να γνωρίζεις βέβαια ότι το σπέρμα σου θα κατοικίσει σε όχι δική τους γη, και θα τους υποδουλώσουν και θα τους καταθλίψουν για τετρακόσια χρόνια. Το έθνος όμως στο οποίο θα υποδουλωθούν εγώ θα το κρίνω και μετά από αυτό θα εξέλθουν με πολλά υπάρχοντα. Την ημέρα αυτή έκανε συνθήκη ο Κύριος προς τον Αβραάμ λέγοντας ότι στο σπέρμα σου έδωσα την γη αυτή από τον ποταμό της Αιγύπτου μέχρι του μεγάλου ποταμού του Ευφράτη.» Γενεσις  15. 9 

 Στην μαγεία χρησιμοποιείς αίμα όταν έχεις σκοπό να χρησιμοποιήσεις την δύναμη των δαιμόνων. Ο Αβραάμ, σύμφωνα με τις οδηγίες του θεού του, σχίζει στην μέση τρία διαφορετικά ζώα. Έτσι έπεσε σε έκσταση κι ένιωσε μεγάλο σκοτεινό φόβο. Έχει κανείς την εντύπωση ότι μίλησε ο Αβραάμ με τον ταπεινό Ιησού; Μήπως είναι προφανές ότι το πνεύμα που ζητάει αίμα, είναι κάποιος αιμοβόρος δαίμονας και όχι ο αγαθός θεός των φιλοσόφων; 

Ο θεός της βίβλου απαιτεί πιστούς έτοιμους να θυσιάσουν σε αυτόν, ακόμα και τα παιδιά τους. Γι αυτό διατάζει την θυσία του Ισαάκ κι ευχαριστιέται με την υπακοή του Αβραάμ. Και τι κάνει αυτός ο αιμοχαρής δαίμονας; Υπόσχεται την γη στο σπέρμα Αβραάμ.

 Και είπε ο Κύριος προς τον Αβραάμ, σήκωσε τώρα τα μάτια σου και δες από εδω που βρίσκεσαι προς βορά και νότο και ανατολή και δύση. Γιατί όλη τη γη την οποία βλέπεις θα την δώσω σε σένα και στο σπέρμα σου μέχρι του αιώνα. (Γενεσις 12. 14 )

 Στην χριστιανική όμως θεολογία, ο κόσμος είναι του διαβόλου και ο άρχων του κόσμου τούτου είναι ο αντίπαλος του Χριστού. Στους πειρασμούς του Χριστού, παραλαμβάνει ο διάβολος τον Χριστό και τον ανεβάζει σε ένα ψηλό βουνό και του δείχνει από εκεί όλα τα βασίλεια του κόσμου. Και είπε ο διάβολος στον Χριστό, θα σου δώσω όλα αυτά αν πέσεις να με προσκυνήσεις, γιατί σε εμένα είναι παραδομένα και σε όποιον θέλω τα δίνω. Πρόσφερε λοιπόν ο διάβολος όλη την γη στον Χριστό αν τον προσκυνούσε, όπως ακριβώς πρόσφερε ο Γιαχβέ την γη στον Αβραάμ. Η διαφορά εδώ βρίσκεται στην στάση του Αβραάμ από εκείνη του Χριστού.  

Κατά Λουκά δ’ 5 Και αναβιβάσας αυτόν ο διάβολος εις όρον υψηλόν, έδειξεν εις αυτόν πάντα τα βασίλεια της οικουμένης εν μια στιγμή χρόνου, 6 και είπε προς αυτόν ο διάβολος. Εις σε θέλω δώσει άπασα την εξουσία ταύτην και την δόξαν αυτών 5 διότι εις εμέ είναι παραδομένη, και εις όντινα θέλω δίδω αυτήν, συ λοιπόν εάν προσκυνήσεις ενώπιον μου, σου θέλουσι είσθαι πάντα.  

Τίνος είναι όμως όλη γη; Ανήκει η γη στον Σατανά ή στον Σαβαώθ;

 Εξοδος 9.5 Τωρα λοιπόν αν όντως υπακούσετε την φωνη μου και φυλάξετε την διαθήκη μου, θα είστε για μένα ο εκλεκτός λαός από όλους τους λαούς, γιατί δική μου είναι όλη  η γη.

 Ο θεός της βίβλου θεωρεί ότι όλη η γη είναι δική του, όπως όμως ακριβώς πιστεύουν για τον διάβολο οι χριστιανοί. Ο Αβραάμ επιλέγει να προσκυνήσει το σκοτεινό πνεύμα, το γεμάτο φόβο, το οποίο του υπόσχεται την γη από τον Ευφράτη μέχρι το Νείλο. Ο Χριστός δεν ενδιαφέρεται όμως για την γήινη βασιλεία. 

 Η δραστηριότητα του Αβραάμ καθώς πουλούσε την γυναίκα του την Σαρρα λέγοντας ότι ειναι αδερφή του δεν εκπλήσει, έχοντας υπόψιν μας αυτές τις λεπτομέρειες. Για τον Αβραάμ και την πορνεία μπορείτε να διαβάσετε στην παρακάτω δημοσίευση.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΡΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΟ

 Ο ΜΩΥΣΗΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΘΗΚΗ

 Πολλά έχουν γραφτεί από  σύγχρονους και αρχαίους ιστορικούς για τον Μωυσή. Ο Γιάννης Κορδάτος στην «Κριτική της παλαιάς Διαθήκης» ισχυρίζετε ότι ο Μωυσής ήταν στην πραγματικότητα Αιγύπτιος, ο οποίος ένωσε κάποιους Αιγύπτιους που λάτρευαν τον θεό του ήλιου Ατόν, με τους Εβραίους της Αιγύπτου κι έφτιαξε ένα νέο λαό του θεού. Ο θεός του Μωυσή παρουσιάζεται σαν ο θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο οποίος δεν είχε παρουσιαστεί ως τότε με το όνομα του Γιαχβέ.

Αυτός ο θεός είναι ο Ιεοβά, ¨ο Θεός των Εβραίων¨ (Εξ.Ε,3-Θ,1-Θ,13-Ι,3) ¨ιεοβά¨(Εξ.ΣΤ,3)

 Ποιο θεό όμως γνώρισε ο Μωυσής, του οποίου την σοφία κατέγραψε σε δυο πήλινες πλάκες? Γιατί ο Χριστός φανέρωσε το φωτεινό πρόσωπο του στους τρεις αποστόλους στο όρος Θαβωρ και ο Κρίσνα φανέρωσε το λαμπρό πρόσωπο του στον βασιλιά και μαθητή του Αρτζούνα. Ο Μωυσής όμως δεν θεωρήθηκε άξιος να δει το πρόσωπο του θεού Γιαχβε αλλά μόνο τα οπίσθια του. Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ο συγκεκριμένος θεός, ο σκοτεινός και φοβερός... δεν θέλει να φανερώσει το πρόσωπο του? Λένε ότι ο διάβολος είναι η άλλη όψη του θεού. Μήπως είναι αυτή η όψη των οπισθίων Του την οποία είδε ο Μωυσής? 

Εξοδος 33. 22  ΚΑΙ ΟΤΑΝ Η ΔΟΞΑ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΙΝΗ ΘΕΛΩ ΣΕ ΒΑΛΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΣΕ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΜΟΥ ΕΩΣΟΥ ΠΑΡΕΛΘΩ

23  ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΙΔΕΙ ΤΑ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΤΟ ΔΕ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΙΔΕΙ

 Η συμφωνία του Μωϋσή με τον θεό στηρίζετε στην πρώτη συμφωνία του Αβραάμ, εκείνη της περιτομής, γι αυτό περιτέμνει όλο τον λαό και στην υπόσχεση ότι θα λάβουν την γη Χαναάν. Και αυτή η διαθήκη σφραγίζεται με αίμα. Όμως δεν είναι το αίμα των θυσιών στο οποίο θέλω να αναφερθώ εξετάζοντας τον μεγάλο προφήτη του αληθινού θεού, τον Μωυσή. Είναι το αίμα των δολοφονημένων ανθρώπων, εκείνων που θυσιάζονται στο βωμό της δύναμης του Γιαχβέ. 

 Ο Μωυσής ξεκίνησε την σπουδαία καριέρα του με ένα φόνο. Κάποτε είδε ένα Αιγύπτιο να χτυπά ένα Εβραίο και τόσο τον λυπήθηκε που σκέφτηκε να σκοτώσει τον Αιγύπτιο. Κοίταξε λοιπόν ο Μωυσής δεξιά, κοίταξε αριστερά, κι εφόσον είδε ότι κανείς δεν τον έβλεπε, δολοφόνησε τον Αιγύπτιο και τον έκρυψε στην άμμο. Αυτή η δολοφονία ήταν ένα μικρό πταίσμα μπροστά σε όσα ακολούθησαν. Όταν οι Ισραηλίτες λάτρεψαν το χρυσό μοσχάρι, καθώς καθυστερούσε ο Μωυσής να επιστρέψει από το όρος Σινά, η οργή και η ζηλοτυπία του Γιαχβέ ήταν τόσο μεγάλη ώστε απαιτούσε ένα μεγάλο αριθμό δολοφονιών.

 «Και είπε ο Μωυσής προς αυτούς. Έτσι λέει ο Κύριος, ο θεός του Ισραήλ, ας βάλει ο καθένας από εσάς το σπαθί του στο μηρό του και να μπαίνετε και να βγαίνετε από πόρτα σε πόρτα του στρατοπέδου, δολοφονόντας ο καθένας τον αδερφό του και τον φίλο του και τον πλησίον του. Και έκαναν οι γιοί του Λευί, (οι ιερείς του θεού) σύμφωνα με τα λόγια του Μωυσή και θανατώθηκαν από τον λαό εκείνη την ημέρα περίπου τρεις χιλιάδες άνδρες. Γιατί είπε ο Μωυσής καθιερώσατε τους εαυτούς σας σήμερα στον Κύριο, ο καθένας στον γιό του και ο καθένας στον αδελφό του, για να δοθεί σε σας ευλογία σήμερα»

 Ορίστε λοιπόν ποια είναι η εντολή του Γιαχβέ. Δολοφονήστε για να καθιερώσετε τον εαυτό σας στον Κύριο, δολοφονήστε τον αδερφό σας, δολοφονήστε τον πλησίον σας για να λάβετε εσείς ευλογία. Αυτό το έγκλημα το διέπραξαν οι ιερείς του θεού, οι οποίοι με αυτό τον τρόπο αφιερώνονται στον Κύριο. Μπορεί κανείς να υποθέσει τι είδους Κύριος είναι αυτός και τι σχέση μπορεί να έχει με τον Χριστό.

 Ο Γιαχβέ θεωρεί την δολοφονία των απίστων μεγάλη αρετή, κι αυτό έχει περάσει στους Ιουδαίους και τους χριστιανούς και φυσικά στους μουσουλμάνους. Το σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι όμως να συνειδητοποιήσουμε, ότι αυτή η δολοφονία μετατρέπει τον δολοφόνο σε καθιερωμένο ιερέα του Κυρίου.

 Μπορεί κανείς να διαβάσει το 25o Κεφάλαιο από το βιβλιο Αριθμοί, για να δει πως ο Φινεές καταφέρνει να γίνει ιερέας του Κυρίου στους αιώνες, δολοφονώντας ένα ζευγάρι που είχε λατρέψει άλλους θεούς. Ως συνήθως, εξήφθη η οργή του Κυρίου, γιατί οι Ισραηλίτες λάτρευαν τον Βααλ Φεγώρ και είπεν ο Μωυσής φέρτε όλους τους αρχηγους του λαού και να τους κρεμάσετε απέναντι στον ήλιο και ας σκοτώσει ο καθένας τους ανθρώπους του που λάτρεψαν τον Βάαλ Φεγωρ. Κι έφεραν κάποια Μαδιανίτισσα γυναίκα Ισραηλίτη, στον Μωυσή κλαίγοντας μπροστα στην σκηνη του μαρτυρίου. Τότε ο Φινεές που είδε το γεγονός, πήρε στο χέρι του ένα δόρυ και πήγε στη σκηνή του Ισραηλίτη και τον διαπέρασε με το δόρυ κι αυτό και την γυναίκα του. Η πράξη αυτή άρεσε πολύ στον Γιαχβε ώστε ανακοίνωσε στον Μωυσή, ότι έπαυσε η οργή του εξαιτίας του Φινεές, για αυτό κάνει ΔΙΑΘΗΚΗ ΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΔΙΟΤΙ ΕΣΤΑΘΗ ΖΗΛΩΤΗΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

 Σε αυτή την περίπτωση σύμφωνα με την βίβλο θανατωθηκαν εικοσιτέσσερις χιλιαδες Ισραηλίτες. Και ο Φινεές κέρδισε την αιώνια ιερατεία.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ - ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Αντιγράφω από την σελίδα του κυρίου Καλόπουλου τα παρακάτω στοιχεία για τον Αβραάμ. "Κατ’ αρχάς, ο Αβραάμ έχει πολύ περίεργη καταγωγή! Είναι Χαλδαίος! «Χαλδαίοι: γένος μάγων» γράφει ο λεξικογράφος Ησύχιος (Chi. 40). «Χαλδαίοι πρότερον Πέρσαι εκλήθησαν...» Στέφανος Βυζάντιος εκ των εθνικών 679. 11 και 18. «Η μαγεία από τους Πέρσες (Χαλδαίους) άρχισε».Συμπληρώνει επιγραμματικά ο χρονογράφος Ιωάννης Μαλάλας (2.16.19). «Το όνομα Χαλδαίος, απέκτησε επαγγελματική έννοια, αποδιδόμενο σε κάθε μάγο ή αγύρτη οποιασδήποτε εθνικότητος». Μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη.

 Οι χριστιανοί και οι Ιουδαίοι κατηγορώντας τους άλλους ότι χρησιμοποιούν δαιμόνια, κρατούν μόνο για τον εαυτό τους αυτή την πρακτική καθώς υπήρξαν ανέκαθεν οι μεγαλύτεροι μάγοι. Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα από μια επίκληση του βασιλιά των Ιουδαίων Σολομώντα, για να δούμε πως οι μεγάλες καταστροφές επιτυγχάνονται με την επίκληση των κακοποιών δαιμόνων.  

   

«Και πάλι σας επικαλούμαι και πιο αυστηρά σας διατάζω… Με το όνομα Τζαμπαόθ που ο Μωυσής επικαλέστηκε και χτυπώντας τη σκόνη της γης, έκανε ανθρώπους και ζώα να αρρωστήσουν, και με το όνομα Πριμεματόν που ο Μωυσής επικαλέσθηκε, κι έπεσε πολύ μεγάλο σκληρό χαλάζι σε όλο το έδαφος της Αιγύπτου… και με το όνομα Γιεσόδ που ο Μωυσής το επικαλέσθηκε και τα μεσάνυχτα όλα τα νεογέννητα ανθρώπων και ζώων πέθαναν…»  Το κλειδί του Σολομώντα

 Από την επιρροή αυτής της αιμοχαρής συμπεριφοράς του Σαβαώθ Γιαχβέ, δεν απομακρύνονται και οι τόσο διαφημισμένοι ψαλμοί του βασιλιά Δαυίδ. Πρόκειται για μια κατηγορία Ψαλμών όπου, υπάρχουν κατάρες εναντίον των εχθρών του ψαλμωδού (Δαβίδ και άλλων), και που φαίνεται να εκφράζουν μίσος και μία εκδικητικότητα. Τέτοιοι Ψαλμοί είναι κυρίως οι 18 (εδ. 38-44), 35, 52, 58, 59, 69, 83, 109 και 137. Τους Ψαλμούς αυτούς οι ερευνητές τους ονόμασαν Ψαλμούς Καταρών (Imprecatory Psalms, Cursing Psalms, Fluch psalmen).

 Επί παραδείγματι, στον Ψαλμ. 137:8-9 «μακάριος είναι εκείνος που θα πιάσει και θα συντρίψει στο βράχο τα βρέφη σου»

 Άλλη μετάφραση γράφει, «μακάριος όποιος ρίξει τα βρέφη σου στην πέτρα.» Όπως και να έχει η δολοφονία των βρεφών δεν είναι άγνωστη στην βίβλο. Ο στρατηγός του Δαβίδ Ιωάβ, έμεινε έξι μήνες στην Ιδουμαία, μέχρι που εξολόθρευσε κάθε αρσενικό. (Βασιλειών Γ’ ια. 16. ) Ετσι δεν περίμενε τον θεό να τα κάνει όλα μόνος του, αλλά με την βοήθεια του τα βρέφη των Ιδουμαίων δολοφονήθηκαν.

 Η εξήγηση που δίνεται από ένα χριστιανό ή μουσουλμάνο ή όποιον άλλο δούλο του θεού της βίβλου, είναι πως πρέπει να παταχθεί ο κάθε ασεβής. Ορίστε παράδειγμα πόσο εύκολα κατανοεί κάτι τέτοιο ο χριστιανός Τσικνόπουλος από την ιστοσελίδα του οποίου αλίευσα τα περί των ψαλμών με τις κατάρες.

 Αυτό που προσευχόμαστε, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου μας, «ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου», σημαίνει ότι δεν μπορεί να έλθει η θεία βασιλεία χωρίς αναγκαστικά, να παρέλθει το θέλημα των ασεβών!… Οι ασεβείς πρέπει να παταχθούν, για να θριαμβεύσει η δικαιοσύνη και για να υπάρξει διαρκής ειρήνη (Ψαλμ. 92:6-12, 110:5-6, Ησ. 11:4, 63:1, Ματθ. 24:30, Αποκ. 2:26, 27, 19:11).

 Η βασιλεία δεν είναι μέσα μας, ώστε να αλλάξουμε τον εαυτό μας για να την δεχθούμε στην καρδιά μας, όπως θα έλεγε ο Χριστός. Σύμφωνα με την βιβλική ανάγνωση η βασιλεία είναι έξω από εμάς στον κόσμο και πρέπει να εξοντώσουμε τον εχθρό να πατάξουμε τον ασεβή για να φέρουμε την βασιλεία. Με αυτό τον τρόπο, εκτοξεύοντας κατάρες εναντίον κάθε άπιστου εχθρού και δολοφονώντας στο όνομα του θεού, χριστιανοί και μουσουλμάνοι προσπαθούν να κερδίσουν την γη, προσκυνώντας μέχρι του εδάφους τον άρχοντα του κόσμου τούτου, τον ζηλότυπο θεό του Ισραήλ. Αυτός είναι ο Γιαχβέ Σαβαώθ, ο πατάσων.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Για τον ζηλότυπο Γιαχβε και τις εντολές δολοφονιών μπορείτε να διαβάσετε την παρακάτω δημοσίευση. 

Ο ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ ΓΙΑΧΒΕ ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΑΝΟΙ

Περί αιματηρών θυσιών. 

Την κατηγορία αυτή του ψαλμωδού, ότι οι θεοί των εθνών είναι δαιμόνια, προσπαθεί να ενισχύσει ο ιστορικός της εκκλησίας, επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος, αναφερόμενος στον φιλόσοφο Πορφύριο, ο οποίος θεωρούσε ότι οι αιματηρές θυσίες αρμόζουν σε δαίμονες και όχι σε θεούς.

 Γράφει λοιπόν ο Ευσέβιος: «Αλλά ούτε ο Απόλλωνας είναι θεός, ούτε και όλοι οι θεοί τους οποίους τα έθνη νομίζουν ως θεούς και τους λατρεύουν με αιματηρές θυσίες, οι οποίοι σύμφωνα με τα λόγια του Θεόφραστου είναι δαίμονες. Αν είναι αγαθοί όπως ισχυρίζονται πως χαίρονται τις αιματηρές θυσίες;»

 «ο δε Θεόφραστον μαρτυρόμενος θεούς μεν ου φησιν αρμόζειν την δια των ζώων θυσίαν, δαίμοσιν δε μόνοις, ώστε κατά τον αυτού και Θεόφραστου λόγον δαίμονα είναι, αλλά ου θεόν τον Απόλλωνα, ου μην αλλά και πάντας τους παρά πάσι τοις εθνεσιν νενομισμένους θεούς, οις δια των ζώων θυσίας πανδημεί πάντες άρχοντες τε και αρχόμενοι κατά τε πολεις και χώρας εκτελούσιν, τούτους γαρ ουκ άλλο τι τυγχάνειν η γείσθαι χρη κατά τους ειρημένους ή δαίμονας.» Ότι ουκ αν ειεν θεοί οι ταις δια ζώων θυσίαις χαίροντες.  Ευαγγελική προπαρασκευή Δ΄ια.

 Αν όμως οι θεοί που χαίρονται τις αιματηρές θυσίες είναι δαίμονες, τότε δαίμονας είναι και ο θεός του Ισραήλ, ο Σαβαώθ ή Γιαχβέ, στον οποίο έγιναν τόσες αιματηρές θυσίες.  Ο Ευσέβιος χρησιμοποιεί το επιχείρημα του Πορφύρίου για να κατηγορήσει τους θεούς των εθνικών ως δαίμονες αλλά δεν κάνει το ίδιο για τον θεό του Ισραήλ Γιαχβε ή Σαβαώθ.

 Μήπως δεν ευχαριστήθηκε ο Γιαχβέ Σαβαώθ την κνίσα από τα ολοκαυτώματα ταύρων, αιγών και προβάτων που προσέφεραν οι Ιουδαίοι; Στις δέκα εντολές αναφέρεται ότι μόνο σε αυτόν πρέπει κανείς να θυσιάζει. Η αναφορά αυτή του Ευσεβίου, του πιο σημαντικού ιστορικού της εκκλησίας, και φίλου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, φανερώνει τον τρόπο σκέψης των ανθελλήνων χριστιανών, το πόσο τυφλωμένοι είναι, ώστε να χρησιμοποιούν τα επιχειρήματα τους μόνο εναντίον των εθνών, προστατεύοντας τον θεό Σαβαώθ από κάθε αρνητικό συλλογισμό.

Γενεσις  15. 9  ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΛΑΒΕ ΜΟΙ ΔΑΜΑΛΙΝ ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΑ ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΚΡΙΟΝ ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΥΓΟΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΝ 10  ΚΑΙ ΕΛΑΒΕΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΠΑΝΤΑ ΤΑΥΤΑ ΚΑΙ ΔΙΕΣΧΙΣΕΝ ΑΥΤΑ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΚΑΙ ΕΘΕΣΕΝ ΕΚΑΣΤΟΝ ΤΜΗΜΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΜΟΙΟΥ ΑΥΤΟΥ ΤΑ ΠΤΗΝΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΔΙΕΣΧΙΣΕ 11  ΚΑΤΕΒΗΣΑΝ ΔΕ ΟΡΝΕΑ ΕΠΙ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΑΒΡΑΜ ΕΔΙΩΞΕΝ ΑΥΤΑ 12  ΠΕΡΙ ΔΕ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΕΠΕΠΕΣΕΝ ΕΚΣΤΑΣΙΣ ΕΠΙ ΤΟΝ ΑΒΡΑΜ ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΦΟΒΟΣ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΜΕΓΑΣ ΕΠΙΠΙΠΤΕΙ ΕΠ ΑΥΤΟΝ 13  ΚΑΙ ΕΙΠΕΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΒΡΑΜ ΕΞΕΥΡΕ ΒΕΒΑΙΩΣ ΟΤΙ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΠΑΡΟΙΚΗΣΕΙ ΕΝ ΓΗ ΟΥΧΙ ΕΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΔΟΥΛΩΣΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ ΕΤΗ 14  ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΟΥΣΙ ΔΟΥΛΩΘΗ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΚΡΙΝΕΙ ΜΕΤΑ ΔΕ ΤΑΥΤΑ  ΕΛΟΥΣΙΝ ΕΞΕΛΘΕΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ 18  ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΕΚΕΙΝΗΝ ΕΚΑΜΕ ΔΙΑΘΗΚΗΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΒΡΑΜ ΛΕΓΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΣΟΥ ΕΔΩΚΑ ΤΗΝ ΓΗΝ ΤΑΥΤΗΝ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΕΩΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΕΥΦΡΑΤΟΥ

¨Και έγραψεν ο Μωυσής πάντας τους λόγους του Κυρίου, και σηκωθείς νωρίς το πρωί ωκοδόμησε θυσιαστήριον και προσέφεραν ολοκαυτώματα και εθυσίασαν μοσχάρια. Λαβών δε ο Μωυσής το ήμισυ του αίματος, έβαλεν εις λεκάνας και το ήμισυ του αίματος ερράντισεν επί το θυσιαστήριον.  Επειτα λαβών το βιβλίον της ΔΙΑΘΗΚΗΣ , ανέγνωσεν εις τα ώτα του λαού, οι δε είπον, Πάντα όσα ελάλησεν ο Κύριος θέλομε κάμει και θέλομε υπακούει.  Και λαβών ο Μωυσής το αίμα, ερράντισεν επί τον λαόν και είπεν,  Ιδού, ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ την οποία ο Κύριος έκαμε προς εσάς κατά πάντα τούτους τους λόγους.¨(Εξ.ΚΔ,5-8)

Έξοδος, β΄ 11-12: "Εγένετο δε εν ταις ημέραις ταις πολλαίς εκείναις μέγας γενόμενος Μωυσής, εξήλθε προς τους αδελφούς αυτού τους υιούς Ισραήλ. κατανοήσας δε τον πόνον αυτών ορά άνθρωπον Αιγύπτιον τύπτοντά τινα Εβραίον των εαυτού αδελφών των υιών Ισραήλ· περιβλεψάμενος δε ώδε και ώδε ουχ ορά ουδένα και πατάξας τον Αιγύπτιον, έκρυψεν αυτόν εν τη άμμω".

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

84 Ο ΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ

84 ΘΕΟ ΑΓΑΘΟ

Στην εποχή μας ο θεός θεωρείται από όλους αγαθός. Χριστιανοί και μουσουλμάνοι ισχυρίζονται το ίδιο για τον θεό στον οποίο πιστεύουν. Δεν έχουν όμως δίκαιο να ισχυρίζονται ότι ο Σαβαώθ τον οποίο ψάλλουν οι ορθόδοξοι χριστιανοί ή ο θεός της βίβλου στον οποίο αναφέρεται ο Μωάμεθ, είναι ο ένας αγαθός θεός. Ο αγαθός θεός είναι μια προσφορά των φιλοσόφων και δεν ταυτίζεται με κανένα από τους θεούς του κόσμου.

 Σε παλαιότερες δημοσιεύσεις έχω αναφερθεί στην θρησκεία των φιλοσόφων, εκείνη την θρησκεία που έφερε όλες αυτές τις νέες ιδέες στον κόσμο, από τον Μέγα Αλέξανδρο και μετά, όπως την αλληγορική κατανόηση των μύθων, τις αναίμακτες θυσίες και τον ένα αγαθό θεό.

 Η φιλοσοφία του αγαθού θεού έχει τις ρίζες της στον Πλάτωνα και είναι μια διδασκαλία του Σωκράτη.

 Γράφει ο Πλάτωνας στον Τίμαιο:

Τίμαιος. Ας εξετάσουμε λοιπόν για ποιο λόγο έφτιαξε ο δημιουργός τη γέννεση και το σύμπαν. Ήταν αγαθός και ο αγαθός δεν έχει κανένα φθόνο μέσα του για τίποτα.

Τίμαιος. Λέγωμεν δη δι΄ήντινα αιτίαν γένεσιν και το παν τόδε ο συνιστάς συνέστησεν. Αγαθός ην, αγαθώ δε ουδείς περί ουδενός ουδέποτε εγγίγνεται φθόνος.

 Ο θεός ο οποίος συνιστά το σύμπαν, όπως το γράφει ο Πλάτων, είναι εξολοκλήρου αγαθός και δεν έχει κανένα φθόνο μέσα του για τίποτα. Αυτό το εδάφιο από τον Πλάτωνα είναι η σημαντικότερη πηγή της φιλοσοφίας του αγαθού θεού. Ενώ πριν τον Σωκράτη οι περισσότεροι φιλόσοφοι αναζητούσαν την πρώτη ουσία στη φύση έξω από τον άνθρωπο, ο Σωκράτης στρέφει την προσοχή προς τα μέσα, αναζητώντας το αγαθόν. Η διαλεκτική μέθοδος που εφαρμόζει είναι μια μέθοδος με την οποία θα αναζητηθεί το αγαθόν. (Πρόκλος.  Περί της κατά Πλάτωνα θεολογίας Α 39)

Ο φιλόσοφος Σωκράτης είναι εκείνος που πρώτος μιλάει για τον ένα αγαθό θεό. 

 Πριν τον Σωκράτη, οι Πυθαγόριοι και ο Παρμενίδης πραγματοποίησαν αυτή την στροφή προς τον εσωτερικό άνθρωπο και το νοητό κόσμο. Όμως ο Σωκράτης, μέσα από τα κείμενα του Πλάτωνα, ήταν αυτός που ύψωσε την ιδέα του αγαθού ως την πρώτη αρχή. Ότι είναι ο ήλιος για τον κόσμο των αισθήσεων, είναι η ιδέα του αγαθού για το νοητό, γράφει ο Πλάτωνας στην Πολιτεία.

   Ένας μαθητής του Σωκράτη, ο Ευκλείδης ο Μεγαρικός, του οποίου οι οπαδοί εξακολουθούσαν να διαπρέπουν στην πρώιμη ελληνιστική περίοδο, υιοθέτησε τον μονισμό του Παρμενίδη υποστηρίζοντας ότι το «αγαθό είναι ένα πράγμα, που του δίνουμε πολλά ονόματα». (Διογ.Λαέρτ. 2.106.) Στο ίδιο κείμενο ο Διογένης ο Λαέρτιος παρατηρεί ότι ο Ευκλείδης αρνιόταν την ύπαρξη αυτού που είναι αντίθετο προς το αγαθό.

 Ο νεοπλατωνικός φιλόσοφος από την Αλεξάνδρεια, ο Πλωτίνος στην Δεύτερη Εννεάδα .9  «Προς Γνωστικούς» γράφει:

«Επειδή λοιπόν η απλή φύση του Αγαθού εμφανίστηκε σ΄ εμάς και ως κάτι πρωταρχικό  – διότι κάθε τι που δεν είναι πρωταρχικό δεν είναι απλό  – και ως κάτι που δεν περιέχει τίποτα μέσα του, αλλά έχει ενότητα, και επειδή η φύση του λεγόμενου Ενός είναι η ίδια  – δεδομένου ότι αυτή δεν είναι κάτι άλλο και ύστερα είναι ένα, ούτε το Αγαθό είναι κάτι άλλο και ύστερα είναι αγαθό -, πρέπει είτε αναφερόμαστε στο Ένα είτε αναφερόμαστε στο Αγαθό, να θεωρούμε ότι αναφερόμαστε στην ίδια φύση, και να το ονομάζουμε  Ένα όχι σαν να του αποδίδουμε κάποιον χαρακτηρισμό αλλά σαν να το αποσαφηνίζουμε σ΄ εμάς τους ίδιους, όσο μας είναι δυνατόν.»

 Το ΕΝΑ λοιπόν, αυτό που αναζητούσαν οι φιλόσοφοι πριν τον Σωκράτη έξω στο σύμπαν, είναι το ίδιο το αγαθό. Το αγαθό μάλλον έχει αυτή την ιδιότητα να ενώνει τα πράγματα, όπως ξεκαθαρίζει ο φιλόσοφος Πρόκλος στην "θεολογική στοιχείωση."

13 Κάθε αγαθό έχει ενωτική δύναμη για όσα το μετέχουν και κάθε ενοποίηση είναι αγαθό και το κάθε αγαθό είναι το ίδιο με το Ένα.

Πρόκλος Στοιχείωσις θεολογική: 13 παν αγαθόν ενωτικόν εστί των μετεχόντων αυτού, και πασα ένωσις αγαθόν και ταγαθόν τω ενί ταυτόν.

 Η ελληνική θρησκεία, με την φιλοσοφία και την αριθμολογία αλλά και τις άλλες επιστήμες αστρονομία, μαθηματικά, ήταν ένα ενιαίο εξελισσόμενο σύστημα συμβόλων. Φθάνοντας στην φιλοσοφία του αγαθού θεού, αριθμολόγησε ικανώς για να δώσει τον αριθμό 84 στον αγαθό θεό. Σαφώς αν προσθέσουμε την αριθμολογική αξία των γραμμάτων στις λέξεις αγαθό και θεό μας δίνουν και οι δύο τον αριθμό 84.

Α 1+ Γ 3 + Α 1 + Θ 9 + Ο 70 =84 και Θ 9 + Ε 5 + Ο 70 = 84

Το ίδιο συμβαίνει και την λέξη Αγιο. Α 1 + Γ 3 + Ι 10 + Ο 70 = 84

 Το 84 αριθμολογικά είναι 8+4=12  Έτσι στο άθροισμα του 8 συν 4 έχουμε το δώδεκα που αντιστοιχεί στο δωδεκάθεο. 

  Δεν είναι μόνο οι κύκλοι της ακαδημίας και οι νεοπλατωνικοί που φιλοσοφούν για τον αγαθό θεό. Τα κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου διδάσκουν το αγαθό θεό με την ίδια σαφήνεια. Σύμφωνα με τους ελληνίζοντες Αιγύπτιους τα κείμενα αυτά είναι οι ομιλίες του αιγύπτιου θεού Θωθ, του θεού της σοφίας.

Ο θεός της σοφίας Θωθ των Αιγυπτίων, παρομοιάσθηκε από τους ελληνιστές Αιγύπτιους με τον θεό Ερμή των Ελλήνων. 

 Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος, Λόγος Β’  γράφει: «Ούτε κανείς από τους λεγόμενους θεούς, ούτε άνθρωπος, ούτε δαίμονας, δεν μπορεί να είναι τόσο αγαθός όσο ο θεός. Αυτό ισχύει και τίποτα άλλο. Όλα τα άλλα είναι αδύνατον να χωρέσουν τη φύση του αγαθού.

 Αυτό είναι το αγαθό, αυτό είναι ο θεός. Και να μην πεις άλλο αγαθό, γιατί ασεβείς και να μη δώσεις στο θεό άλλο όνομα πέρα από εκείνο του αγαθού, γιατί πάλι ασεβείς.»

"Ούτε γαρ των άλλων λεγομένων θεών ούτε ανθρώπων, ούτε δαιμόνων τις δύναται καν κατά ποσονουν αγαθός είναι ή μόνο ο θεός, και τουτο εστίν μόνον και ουδέν άλλον"

  Όμως δεν είναι πρώτοι οι ελληνιστές Αιγύπτιοι οι οποίοι διδάσκουν για τον αγαθό θεό, μέσω των κειμένων του Ερμή του Τρισμέγιστου.  Πρώτοι οι Ινδοί θεολόγησαν με αυτόν τον τρόπο, όπως τουλάχιστον αναφέρει ο Απολλώνιος ο Τυανέας στην βιογραφία του Φιλοστράτου.

«Ο λόγος (όλων των φιλοσόφων, Βραχμάνων και Αιγυπτίων), αναγνωρίζει ένα θεό δημιουργό της γεννήσεως των όλων και της ουσίας, το γεγονός ότι συνέλαβε όλα αυτά έχει ένα αίτιο, ότι αυτός είναι αγαθός.»

ΤΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΥΑΝΕΑ ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΝ Βιβλίο 8 Κεφ.7

«Ο λόγος δε της μεν των όλων γεννέσεως τε και ουσίας θεόν δημιουργόν οίδε, του δε ενθυμηθηναι ταύτα αίτον το αγαθόν είναι αυτόν….  Και φημι τους αγαθούς των ανθρώπων θεού τι έχειν.»

 Και ισχυρίζομαι, συνεχίζει ο Απολλώνιος ο Τυανέας, ότι οι αγαθοί άνθρωποι έχουν κάτι από τον θεό μέσα τους. Κι όπως το μαντείο των Δελφών αποκάλεσε τον βασιλιά των Σπαρτιατών Λυκούργο, αγαθό άνδρα, έτσι και τον Απολλώνιο ονομάζει ο βιογράφος του Φιλόστρατος, χρηστό άνδρα. Καθώς χρηστός είναι ο αγαθός, ο εξ αγάπης αλλά όχι εξ ανάγκης, όπως διευκρινίζει το λεξικό Σουίδα.

ΤΟ ΑΓΑΘΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ

Ο Σωκράτης και ο Χριστός, δύο παράλληλοι βίοι. Καταδικάσθηκαν σε θάνατο από τους συμπολίτες τους γιατί δίδαξαν τον ένα άγνωστο αγαθό θεό πατέρα όλων των ανθρώπων.

  Όταν αποκαλούσαν τον Απολλώνιο τον Τυανέα «χρηστό», δηλαδή αγαθό, ο Έλληνας φιλόσοφος δεν ένιωθε άσχημα αλλά συμφωνούσε, καθώς ο ίδιος πίστευε ότι οι άνθρωποι καλλιεργώντας τις αρετές μπορούν να προσεγγίσουν το αγαθό και κατά συνέπεια το θεϊκό. Όταν όμως κάποιος αποκάλεσε τον Χριστό «διδάσκαλε αγαθέ», ο Σωτήρας των χριστιανών του απάντησε:  Γιατί με αποκαλείς αγαθό; Κανένας δεν είναι αγαθός εκτός από ένα, τον θεό.»

Κατά Λουκά 18:19 Τι με λέγεις αγαθόν; οὐδεὶς ἀγαθὸς εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός.

 Η θέση του Χριστού σε αυτό το λόγιο, συμφωνεί περισσότερο με τα κείμενα του Ερμή του Τρισμέγιστου, παρά με τον Απολλώνιο τον Τυανέα και τους νεοπλατωνικούς φιλοσόφους, οι οποίοι πίστευαν ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι και θείος και αγαθός.

«Ασφαλώς κάποιοι προφέρουν την λέξη αγαθό αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν όλοι τι σημαίνει. Γι αυτό ούτε τον θεό μπορούν να κατανοήσουν όλοι. Αλλά από άγνοια και τους θεούς και μερικούς των ανθρώπων ονομάζουν αγαθούς.»

Ερμής Τρισμέγιστος Λογος Β.

«Αλλ’ αγνοία και τους θεούς και τινάς των ανθρώπων αγαθούς ονομάζουσι. Ο δε θεός το αγαθόν, ου κατά τιμήν, αλλά κατά φύσιν, μία γαρ η φύσις του θεού, το αγαθόν.»

 Από άγνοια κάποιοι ονομάζουν αγαθούς τους θεούς αλλά και κάποιους ανθρώπους, σύμφωνα με τον Ερμη τον Τρισμέγιστο. Ούτε ο Δίας των ποιητών, ούτε ο Γιαχβέ της βίβλου, ούτε κανένας θεός ή άνθρωπος είναι τόσο αγαθός όσο το απόλυτο Ένα Αγαθό.

 Ο Μέγας Αντώνιος έχει την ίδια άποψη διευκρινίζοντας πως δεν υπάρχει τίποτα αγαθό πάνω στην γη. Ο άγιος Αντώνιος λέει: «Ο θεός είναι αγαθός, ο άνθρωπος είναι πονηρός. Τίποτα κακό δεν υπάρχει στον ουρανό και κανένα αγαθό δεν υπάρχει στη γη. Ο λογικός άνθρωπος  το καλύτερο επιλέγει και γνωρίζει τον θεό των όλων.»

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΠΕΡΙ ΗΘΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΧΡΗΣΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ Φιλοκαλία ιερών νηπτικών.

Ρβ. Ο Θεός αγαθός, ο άνθρωπος πονηρός. Ουδέν κακόν εν ουρανώ, ουδέν αγαθόν επί της γης. Ο δε λογικός άνθρωπος το βέλτιον επιλέγεται και γνωρίζει τον Θεόν των όλων..

 Στο χριστιανικό αυτό κείμενο του Μεγάλου Αντωνίου δεν βρίσκουμε αναφορές στην βίβλο. Βρίσκουμε όμως αποσπάσματα Ελλήνων φιλοσόφων, όπως του Επίκτητου.  Το σημαντικό στοιχείο είναι εδώ ότι η πεποίθηση των χριστιανών για την κακία της ύλης, την πονηρία του κόσμου και την απουσία του αγαθού από την γη, είναι διαμορφωμένη στα κανονικά κείμενα και διδάσκεται από όλους τους αρχαίους χριστιανούς πατέρες.

Ο Σωκράτης ήπιε το κόνιο 399 χρόνια πριν ο Χριστός σταυρωθεί. Είχε ήδη τότε διαμορφωθεί η φιλοσοφία του αγαθού θεού την οποία ακολουθεί ο Χριστός. 

 «Ο κόσμος όλος βρίσκεται μέσα στον πονηρό», γράφει ο Ιωάννης στην πρώτη επιστολή του. Και ο Μέγας Αντώνιος κάνει σαφές ότι «η κακία είναι πάθος της ύλης, γι αυτό για την κακία δεν ευθύνεται ο θεός. Για να γνωρίσουν όμως να σπουδάσουν και να διακρίνουν το αγαθό από το κακό ο θεός έδωσε το αυτεξούσιο στον άνθρωπο.»

Α Ιω. 5,19 οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν, καὶ ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται

Πθ. Η κακία παθός της ύλης εστί, της δε κακίας αναίτιος ο θεός, γνώσιν δε και επιστήμην και το διακριτικόν του αγαθού τε καικακού και το αυτεξούσιον παρέσχε τους ανθρώπους.

 Σήμερα οι χριστιανοί, αδιαφορώντας για αυτό το γεγονός αναφέρουν πως τάχα μόνο οι αιρετικοί και κυρίως οι λεγόμενοι γνωστικοί «διαχώριζαν την «ύλη», η οποία ήταν κακή και απόλυτα απομακρυσμένη από τον Θεό, και το «πνεύμα», το οποίο θεωρούνταν αγαθό και προσκείμενο στο θείο. Ο φυσικός κόσμος, ως υλική επικράτεια, θεωρούνταν κακός.» Αυτή η τοποθέτηση είναι βασικό στοιχείο της χριστιανικής θεολογίας και γι αυτό οι χριστιανοί φαντάζονται ένα νέο κόσμο, ουράνιο και θεϊκό, όπου θα ζήσουν αιώνια μετά την ανάσταση της δευτέρας παρουσίας.

 Η χριστιανική άποψη, ότι η γη και η ύλη και ο κόσμος δεν έχουν τίποτα το αγαθό, γιατί μόνο ο θεός είναι αγαθός, δεν συμφωνεί με την άποψη των φιλοσόφων, οι οποίοι θεωρούν ότι όσο προχωρούμε από τον ουρανό προς την γη η επιρροή του αγαθού μειώνεται αλλά δεν εξαφανίζεται. Γιατί ότι δεν έχει μέσα του έστω λίγο αγαθό δεν μπορεί καθόλου να υπάρχει, καθώς το αντίθετο του αγαθού είναι ανύπαρκτο, δεν έχει πραγματική ουσία.

 Ο φιλόσοφος Πλωτίνος έγραψε ένα ολόκληρο κεφάλαιο αφιερωμένο στους χριστιανούς γνωστικούς. «Αντίθετα, επειδή δεν τιμούν τη δημιουργία αυτή, ούτε τη γη αυτή, λένε ότι για τους ίδιους έγινε μια νέα γη, στην οποία θα πάνε από εδώ, και ότι αυτή είναι η λογική του κόσμου.»

 «Αλλά ου τιμώντες ταυτην την δημιουργία ουδέ τηνδε τη γη, κανήν αυτοίς γην φασι γεγονέναι, εις ην δη εντεύθεν απελεύσονται, τούτο δε λόγον είναι κόσμου».  Εννεάς Δευτέρα. Προς Γνωστικούς.

Τις δοξασίες αυτές των χριστιανών για την πονηρία του κόσμου και την ανυπαρξία του αγαθού στην γη θα εξετάσω σε άλλη δημοσίευση. Εδώ θέλω μόνο να επισημάνω ότι στη διδασκαλία του Χριστού για την ουράνια βασιλεία και τον ουράνιο πατέρα θεό, όπως παρουσιάζεται στα ευαγγέλια, η σημασία της γήινης ζωής μειώνεται και γίνεται μονάχα το πεδίο γύμνασης της ανθρώπινης ψυχής ώστε να κερδίσει την ουράνια βασιλεία. Αυτή είναι και η θέση του Πλάτωνα και των Αιγυπτίων ιερέων του Ερμή του Τρισμέγιστου.

Ο ΑΓΑΘΟΣ ΘΕΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

 Η πίστη των χριστιανών στον αγαθό θεό ώθησε πολλούς χριστιανούς διδάσκαλους και φιλοσόφους, να υποστηρίξουν ότι θεός της παλαιάς διαθήκης δεν ήταν ο πατέρας του Χριστού. Πουθενά στην Καινή Διαθήκη δεν αναφέρεται το όνομα του θεού ως Γιαχβέ ή Σαβαώθ. Αντίθετα η νομοθεσία του Μωυσή θεωρείται βάρβαρη και ξεπερασμένη. Όπως όλοι οι θεοί του κόσμου είναι κατώτεροι του ενός αγαθού θεού, έτσι συμβαίνει και με τον θεό του Αβραάμ, τον επονομαζόμενο Γιαχωβά ή Σαβαώθ.

Ένα επιχείρημα των φιλοσόφων χριστιανών ήταν ότι ο αγαθός θεός ήταν ανώνυμος ενώ ο θεός της βίβλου αναφέρεται με το όνομα Ιεχωβά. Ο αγαθός θεός είναι άγνωστος αλλά ο Ιεχωβά είναι ο γνωστός θεός των Ιουδαίων. Ο αγαθός θεός δεν είναι ζηλότυπος, όπως είναι ο θεός της βίβλου.

 Ο Γνωστικός χριστιανός Πτολεμαίος στην επιστολή προς τη Φλώρα, αναφέρει ότι ο Μωσαϊκός νόμος δεν υπαγορεύθηκε από τον απόλυτο θεό, τον Πατέρα, γιατί ούτε έχει τελικό χαρακτήρα, ούτε στοχεύει σ ένα απόλυτο θεό, αφού κάποιες από τις εντολές του αντιτίθενται στη φύση και το πνεύμα ενός τέτοιου θεού. Ο θεός αυτός είναι κατώτερος από τον απόλυτο θεό και με λιγότερη δικαιοσύνη. Μη δημιουργημένος είναι μόνο ένας, ο Πατέρας, από τον οποίο προέρχονται τα πάντα και μέσα στον οποίο υπάρχουν τα πάντα. (Επιφάνιος, Πανάριον XXXIII 3,1-7,10)

Στο γνωστικό ευαγγέλιο της αλήθειας, η εργασία του Σωτήρα στη γη ήταν να αποκαλύψει τον πραγματικό Πατέρα. «Η αναγνώριση του πατέρα και η φανέρωση του υιού του, τους έδωσε την δυνατότητα της γνώσης. Όταν τον είδαν και τον άκουσαν και τους επέτρεψε να γευτούν, να οσφριστούν και να αγγίξουν τον υιό του τον αγαπητό. Όταν φανερώθηκε ο τελευταίος, κήρυξε για τον ασύλληπτο πατέρα. Ο Πατέρας είναι γλυκύς και το θέλημα του αγαθό.» Γνωσις Το βιβλίο των απόκρυφων ευαγγελίων. Werner Hormann

 Ο εκκλησιαστικός ιστορικός Ευσέβιος της Καισάρειας,  αναφέρει τον Κέδρωνα που δίδασκε στην Ρώμη, ότι ο θεός που κηρύχτηκε από τους προφήτες των Ιουδαίων δεν είναι ο Πατέρας του Χριστού, γιατί αυτός είναι γνωστός, ενώ ο αληθινός θεός είναι άγνωστος, και ο πρώτος είναι δίκαιος ενώ ο αληθινός μοναδικός θεός είναι αγαθός.

 ¨ο υπό του νόμου και των προφητών κεκηρυγμένος θεός δεν είναι ο Πατέρας του Κυρίου Ιησού Χριστού, τον μεν γαρ γνωρίζεσθαι, τον δε αγνώτα είναι, και τον μεν δίκαιον, τον δε αγαθόν υπάρχοντα¨.

  Με την άποψη του Κέδρωνα συμφωνούσε ο γνωστός αιρετικός Μαρκίων ο οποίος δίδασκε ότι ο σκληρός Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι διαφορετικός και μάλιστα κατώτερος από το Θεό της αγάπης που αποκάλυψε ο Χριστός. Ο εκκλησιαστικός χριστιανός, ο Ιππόλυτος γράφει για τον Μαρκίωνα ότι  «Τον Χριστό θεωρεί πως είναι υιός του αγαθού θεού και από αυτόν έχει σταλεί για την σωτηρία των ψυχών, τον οποίο εσωτερικό άνθρωπο ονομάζει, που φανερώθηκε σαν άνθρωπος ενώ δεν ήταν απλός άνθρωπος, και με σάρκα ενώ ήταν χωρίς σάρκα.»

 "Τόν δέ Χριστόν υιόν είναι του αγαθού θεού και υπ' αυτού πεπέμφθαι επί σωτηρία των ψυχών, όν έσω άνθρωπον καλεί, ως άνθρωπον φανέντα λέγων ουκ όντα άνθρωπον και ως ένσαρκον ουκ ένσαρκον δοκήσει πεφηνότα ούτε γένεσιν υπομείναντα, ούτε πάθος, αλλά τω δοκείν" (Ιππολύτου, "Έλεγχος", 10.19)

 Ο επίσκοπος Ειρηναίος αναφέρει τους αιρετικούς χριστιανούς φιλοσόφους, οι οποίοι «Τον Πατέρα ασώματον και άμορφον υπέθετον, θεωρώντας ότι εμφανίστηκε σαν άνθρωπος. Και ισχυρίζονται πως ο θεός των Ιουδαίων ήταν ένας από τους αγγέλους. Επειδή ο Πατέρας ήθελε να καταλύσει όλους τους άρχοντες ήρθε ο Χριστός για να καταργήσει τον θεό των Ιουδαίων και να σώσει αυτούς που θα τον πιστέψουν. Είναι δε αυτοί που έχουν τον σπινθήρα της ζωής μέσα τους.» 

  Στους γνωστικούς αναφέρεται και ο Κλήμεντας Αλεξαδρείας λέγοντας ότι θεωρούσαν «άλλου θεού του αγαθού πως ήταν υιός ο σωτήρας», αλλά βέβαια δεν συμφωνούσε με αυτό.

«άλλου δηλονότι θεού του αγαθού υιόν πεφυκότα, το δε ουχ ούτως έχει.» Κλήμεντος Αλεξανδρείας Στρωματείς Γ΄Χ.35

 Οι χριστιανοί αυτοί αναγνώριζαν τον θεό Πατέρα, τον άγνωστο και αγαθό και ανώνυμο και αγέννητο σύμφωνα με την ελληνική φιλοσοφία αλλά και τις άλλες μυστηριακές θρησκείες της αρχαιότητας. Πίστευαν ότι :«Κάθε τι διεισδύοντας στο απόρρητο της φύσης του, βρίσκει το σύμβολο του Πατέρα των πάντων και όλα από την φύση τους σέβονται εκείνον… από τον πόθο της άγνωστης φύσης και της πηγής του αγαθού.» όπως γράφει ο φιλόσοφος Πρόκλος.

«Εκαστον ουν εις το της εαυτού φύσεως αρρητον εισδυόμενον ευρίσκει το σύμβολον του πάντων Πατρός, και σέβεται πάντα κατά φύσιν εκείνον… πόθω της αγνώστου φύσεως και της του αγαθού πηγής.»  Πρόκλος Περί της κατά Πλάτωνα θεολογίας Β΄56.

 Την εποχή του Χριστού στην ανατολή και στην δύση κυριαρχούσε το ελληνικό πνεύμα. Οι σχολές φιλοσοφίας υπήρχαν σε όλες τις μεγάλες πόλεις. Ο εξελληνισμός της Ιουδαίας είχε λάβει χώρα ήδη τρεις αιώνες πριν την εποχή του σωτήρα των χριστιανών. Ακόμα και η Ιουδαϊκή βίβλος είχε μεταφραστεί στα ελληνικά στην Αλεξάνδρεια τον τρίτο προχριστιανικό αιώνα. «Και πρέπει να είναι κανείς ή πολύ αμαθής ή πολύ κατεργάρης, ώστε να ισχυρίζεται ότι οι Εβραίοι εδίδαξαν τους Έλληνες»  γράφει ο Βολταίρος στο δοκίμιο του για τον Μωυσή.

Ο αγαθός θεός των όλων σύμφωνα με την φιλοσοφία είναι το απόλυτο Ενα και μόνο η ανθρώπινη φαντασία του δίνει ανθρώπινη μορφή. 

 Στην εποχή μας έχει βέβαια επικρατήσει το παράδοξο, λόγω της θρησκευτικής επικράτησης του σπέρματος Αβραάμ. Οι χριστιανοί και οι μουσουλμάνοι, πιστεύουν στον ένα αγαθό θεό, αλλά θεωρούν ότι ο θεός της Εβραϊκής βίβλου είναι ο αγαθός θεός που δημιούργησε τον ουρανό και την γη και τον άνθρωπο από λάσπη. Όμως ο νόμος του Μωυσή διατάσσει αιματηρές θυσίες και ολοκαυτώματα, διατάσσει την θανάτωση των απίστων και των παρανόμων, διατάσσει πόλεμο ενάντια στον εχθρό.
 Η πρόθεση του Γιαχβέ Σαβαώθ να υπερισχύσει πάνω στη γη δια της βίας, χρησιμοποιώντας τον αγαπητό του λαό για να υποδουλώσει τα έθνη, δεν αρμόζει στον αγαθό θεό των όλων.  Ο αγαθοποιός θεός των όλων, δεν μπορεί να είναι ευλογία μόνο για τον αγαπημένο του λαό και κατάρα για τους άλλους λαούς της γης. Για να το πούμε σύμφωνα με τον λόγο του Χριστού, ο αγαθός θεός, ο ουράνιος πατέρας των ανθρώπων, «τον ήλιο του ανατέλλει πάνω από τους πονηρούς και τους αγαθούς και βρέχει πάνω από δίκαιους και αδίκους.»

"Γιατί δεν είναι, νομίζω, έργο της θερμότητας το να ψύχει, αλλά του αντιθέτου. Ναι. Ούτε της ξηρασίας να υγραίνει, αλλά του αντιθέτου της. Βέβαια. Ούτε του καλού να βλάπτει, αλλά του αντιθέτου του. Έτσι φαίνεται... Ο δίκαιος, όμως, είναι, αγαθός; Βεβαίως. Οπότε, δεν είναι, έργο του δίκαιου να βλάπτει, Πολέμαρχε, ούτε φίλο ούτε κανέναν άλλο, αλλά του αντιθέτου του, του άδικου. Μου φαίνεται, Σωκράτη, πως λες πέρα για πέρα την αλήθεια, είπε." Αυτά γράφει ο Πλάτων στην Πολιτεία, ότι ο αγαθός δεν βλάπτει κανένα, ούτε τον φίλο ούτε τον εχθρό.

 Και συμφωνώντας με τον Σωκράτη, λέει ο Χριστός: «Αν ακούσατε ότι ειπώθηκε, να αγαπήσεις τον πλησίον σου και να μισήσεις τον εχθρό σου, εγώ δε λέγω αγαπάτε τους εχθρούς σας.»

 Ο λόγος του Χριστού φανερώνει ένα νέο αγαθό θεό, ο οποίος επιθυμεί μόνο το αγαθό και όχι το κακό.  Μην ακούτε πια, λέει στους Ιουδαίους συμπολίτες του ο Χριστός, ένα αρχαίο θεό όπως τον Γιαχβέ Σαβαώθ που σας λέει να δολοφονήσετε τον εχθρό σας. Η επιθυμία του αληθινού θεού είναι το αγαθό και μόνο.

Κατά Ματθαίον 5.43  Ηκούσατε οτι ερρέθη,  Αγαπήσεις τον πλησίον σου και μισήσεις τον εχθρόν σου. 44 εγω δε λέγω υμιν, αγαπατε τους εχθρους υμων και προσεύχεσθε υπερ των διωκόντων υμας, 45 οπως γένησθε υιοι του πατρος υμων του εν ουρανοις, οτι τον ηλιον αυτου ανατέλλει επι πονηρους και αγαθους και βρέχει επι δικαίους και αδίκους.

  Αυτή είναι η διδασκαλία για τον αγαθό θεό από το στόμα του λεγόμενου Χριστού. Υπάρχει σαφώς διατυπωμένη στα ευαγγέλια. Αν ακούσατε λοιπόν ότι ο θεός καταδικάζει σε θάνατο τους αμαρτωλούς, αν ακούσατε για λιθοβολισμούς και σταυρώσεις, αν ακούσατε για κάψιμο μαγισσών και φιλοσόφων, να ξέρετε ότι αυτά δεν είναι έργα θεού, γιατί ο θεός είναι μονάχα αγαθοποιός και δεν μπορεί να είναι αίτιο κακών.

 Πάλι αν ακούσατε ότι ειπώθηκε στους αρχαίους οδόντα αντί οδόντα και οφθαλμό αντί οφθαλμού εγώ σας λέω να μην πιστέψετε ότι αυτά τα λόγια ειπώθηκαν από τον αγαθό πατέρα θεό, γι αυτό να μην αντισταθείτε στον πονηρό.  Μην μπείτε σε μια μάχη με το πονηρό πνεύμα κι αν κανείς σε ραπίσει, στρέψε και το άλλο μάγουλο. Ο μόνος τρόπος να αντιμετωπισθεί το κακό, είναι το αγαθό.

  Αυτή είναι η φιλοσοφία του αγαθού θεού, η οποία κάνει σαφές, ότι όσα ειπώθηκαν στους αρχαίους Ιουδαίους από τον θεό του Μωυσή, δεν ήταν σωστά και δεν ισχύουν στη νέα εποχή του ελληνορωμαϊκού κόσμου, όταν το φως της φιλοσοφίας φωτίζει τον κόσμο. Οι εντολές του Γιαχωβά δεν ισχύουν πια. Ο Χριστός διδάσκει τις κατακτήσεις της φιλοσοφίας στους Ιουδαίους. Η ανθρωπότητα όμως επέλεξε τον Βαραββά αντί του Χριστού και το σκοτάδι του μεσαίωνα αντί το φως της φιλοσοφίας. Οι χριστιανοί καταδίωξαν με μίσος τους φιλοσόφους και τους γνωστικούς χριστιανούς, επειδή δεν υποτάχθηκαν στον θεό της παλαιάς διαθήκης αλλά αναζήτησαν την γνώση ενός άλλου ανώτερου θεού, ενός θεού των όλων, απόλυτα αγαθού.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ   - ΕΛΛΗΝ ΑΣΕΒΗΣ

 ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Βολταίρου Φιλοσοφικά δοκίμια. Εκδόσεις Αναγνωστίδη Αβραάμ σελ.22

Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών. Εκδοτικός οίκος Αστηρ. Αγίου Αντωνίου.

Γνωσις Το βιβλίο των απόκρυφων ευαγγελίων. Werrner Horman Εκδόσεις Κονιδάρη

Πλωτίνος Εννεάδες Αρχαία Ελληνική γραμματεία Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος

Πρόκλος Περί της κατά Πλάτωνα θεολογίας. Αρχαία Ελληνική γραμματεία Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος

Πλάτων Τίμαιος. Αρχαία Ελληνική γραμματεία Εκδότης Οδυσσέας Χατζόπουλος.

Ο ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ ΓΙΑΧΒΕ ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΑΝΟΙ

Οι μουσουλμανοι συμφωνα με τον μύθο τους καταγονται απο τον Αβραάμ μεσω του Ισμαήλ τον γιό της δουλας του Αβραάμ Αγαρ, γι αυτο λεγονται και Ισμαηλίτες ή Αγαρηνοί. Κι όμως μισουν τα αδερφια τους, τους Εβραίους διότι το μίσος διδαχτηκαν απο τον πνεύμα του Γιαχωβα. 

 Την εποχή που ο άνθρωπος εξερευνά τα μακρινά άστρα και η επιστήμη μας έχει δώσει το δικαίωμα να ζούμε μια πρωτόγνωρη τεχνολογική επανάσταση, από τις οθόνες των τηλεοράσεων μας βλέπουμε αποκεφαλισμούς ανθρώπων και καταστροφές των αρχαίων ναών και των μουσείων. Είναι μια φοβερή αντίθεση αυτή η πραγματικότητα του τεχνολογικά ανεπτυγμένου ανθρώπου αλλά ακόμα υπόδουλου στα πιο άγρια ένστικτα του.

 Ποιος ευθύνεται για αυτή την πνευματική κατάσταση του σημερινού ανθρώπου; Είναι προφανές ότι οι θρησκείες είναι αυτές οι οποίες τον καθοδηγούν σε αυτή την άγρια συμπεριφορά.  Δείτε τι γράφει η ιερή και θεόπνευστη γραφή των Ιουδαίων και των χριστιανών.  «Αφού ο Κύριος και θεός σου παραδώσει την πόλη, θα δολοφονήσεις όλα τα αρσενικά με μαχαίρι και τις γυναίκες, τα βρέφη και τα ζώα όσα βρίσκονται στην πόλη θα τα πάρεις ως λάφυρα και θα τρέφεσαι από τα λάφυρα των εχθρών σου τα οποία ο Κύριος ο θεός σου, έδωσε σε σένα.»

Δευτερονομιον 20. 13  ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡΑΔΩΣΗ ΑΥΤΗΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΧΕΙΡΑΣ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΠΑΤΑΞΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΑΡΣΕΝΙΚΑ ΑΥΤΗΣ ΕΝ ΣΤΟΜΑΤΙ ΜΑΧΑΙΡΑΣ  14  ΤΑΣ ΔΕ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΕΦΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΤΗΝΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΟΣΑ ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΕΝ ΤΗ ΠΟΛΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΑΥΤΗΣ ΘΕΛΕΙΣ ΛΑΒΕΙ ΕΙΣ ΣΕΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΤΡΩΓΕΙ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΣΟΥ ΟΣΑ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΕΔΩΚΕΝ ΕΙΣ ΣΕ.

  Αυτά γράφει το βιβλίο του θεού. Ποιος μιλάει για αγάπη και συγχώρεση; Ο Γιαχβε της βίβλου είναι σαφής. Στο 14ο κεφάλαιο της Εξόδου, ο μοναδικός αληθινός θεός τονίζει στον Μωυσή πως πρέπει να συμπεριφερθεί στους λαούς που δεν είχαν την τύχη να είναι οι ευνοούμενοι του. Πρόσεχε, λέει ο θεός στον Μωυσή, να μην κάνεις καμία συνθήκη με τους κατοίκους της γης στην οποία πηγαίνεις για να μην γίνουν παγίδα για σένα, αλλά τους βωμούς τους να καταστρέφεις και τα είδωλα αυτών να συντρίβεις και τα ιερά δάση τους να κόβεις γιατί δεν πρέπει να προσκυνήσεις άλλον θεό, επειδή ο Κύριος σου του οποίου το όνομα είναι ζηλότυπος, είναι θεός ζηλότυπος.

Μουσουλμανοι συντρίβουν τα είδωλα των εθνών.

Εξοδος 14. 12  ΠΡΟΣΕΧΕ ΕΙΣ ΣΕΑΥΤΟΝ ΜΗ ΚΑΜΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΝ ΜΕΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΥΠΑΓΕΙΣ ΜΗΠΟΤΕ ΓΕΙΝΗ ΠΑΓΙΣ ΕΝ ΤΩ ΜΕΣΩ ΣΟΥ 13  ΑΛΛΑ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΑΥΤΩΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΑΥΤΩΝ ΘΕΛΕΙΣ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΣΗ ΑΥΤΩΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΤΑΚΟΨΕΙ  14  ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ ΑΛΛΟΝ ΘΕΟΝ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ

Οι τζιχαντιστές χριστιανοί σύμφωνα με τις προσταγές του ζηλότυπου Γιαχωβά γκρεμίζουν τα είδωλα. Ας μας ενημερώσουν οι φωστήρες των χριστιανών αν ο Χριστός κατέστρεψε ένα είδωλο ή αν δολοφόνησε ή κατηγόρησε ένα αιρετικό. 

 Τι κάνουν λοιπόν οι τζιχαντιστές διαφορετικό από αυτό που το θεόπνευστο βιβλίο περιγράφει; Σαν γνήσιοι απόγονοι του Αβραάμ εκτελούν τις διαταγές του μοναδικού αληθινού αλλά ζηλότυπου θεού. Το κοράνι, γραμμένο στο πνεύμα της Ιουδαϊκής βίβλου αναφέρει ξεκάθαρα ποια πρέπει να είναι η συμπεριφορά των πιστών απέναντι στους άπιστους.

Ιερό Κοράνιον μεταφραση Γερασίμου Πεντάκη εκδόσεις δημιουργία. Κεφάλαιον Θ. Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

5 Όταν παρέλθωσιν οι ιεροί μήνες, τότε φονεύεται τους πολυθεϊστάς όπου και αν συναντήσετε, ζωγρείτε (καταδιώκεται) δε πολιορκούντες κι ενεδρεύοντες αυτούς. Εάν όμως μετανοήσωσιν, εάν τηρήσωσιν την προσευχή, εάν ελεήσωσιν, άφετε αυτους ελεύθερους, καθότι ο θεός μακρόθυμος κι ελεήμων.

Κοράνι - Τα Λάφυρα 40. «Πολεμείτε αυτούς (τούς άπιστους) μέχρι που δεν θα υπάρχει πλέον.... πειρασμός, μέχρι που δεν θα υπάρχει άλλη θρησκεία εκτός απ’ αυτή του μόνου Θεού. »

 Ο Αλλάχ των μουσουλμάνων είναι ο ίδιος θεός της βίβλου γι αυτό ο Μωάμεθ εμπνεόμενος από το πνεύμα του Γιαχωβά γράφει παρακάτω:  Λαφυρα  54.  «Η τύχη αυτών ομοιάζει προς την του οίκου Φαραώ και των προ αυτού απίστων. Ο Θεός ένεκα της ασεβείας των εξολόθρευσε αυτούς. Ο Κύριος είναι κραταιός και φρικτός στα τιμωρίας αυτού.»

 Ο θεός τιμωρεί τους απίστους μέσω των πιστών του δούλων.  Πολεμάτε τους απίστους, γράφει το κοράνι, «πολεμάτε εναντίον εκείνου που δεν πιστεύει στον θεό… πολεμάτε επίσης εναντίον των Εβραίων και των Χριστιανών, οι οποίοι δεν ακολουθούν την αληθινή πίστη. Πολεμάτε εναντίον τους μέχρι όλοι να αποδώσουν φόρο και να ταπεινωθούν.»

Κορανι - Η μετάνοια  29 Πολεμείτε εναντίον του μη πιστεύοντος εις τον Θεόν, ουδ’ εις την εσχάτην ημέραν, και μη θεωρούντος αθέμιτον ότι ο Θεός και ο απόστολος αυτού απηγόρευσαν, πολεμείτε εναντίον των Εβραίων και των Χριστιανών, οίτινες δεν πρεσβεύουσι την πίστην της αληθείας. Πολεμείται κατ’ αυτών έως ου πάντες ανεξαιρέτως αποτίσωσι τον φόρον και ταπεινωθώσιν.

  Αν οι πιστοί του θεού δεν ακολουθήσουν τις εντολές του, τότε ο θεός θα τους αντικαταστήσει με άλλον λαό, θα επιλέξει άλλους πολεμιστές για να εκτελέσουν το καταστροφικό έργο του θεού στη γη, καθώς αυτός ο θεός δεν έχει άλλο τρόπο από την φρικτή βία για να υποτάξει τα έθνη. Αν δεν πάτε γρήγορα στην μάχη, ο θεός θα σας τιμωρήσει με σκληρά βάσανα, θα σας αντικαταστήσει με άλλον λαό, τον οποίο δεν θα μπορείτε να βλάψετε.

Κοράνι  Μετάνοια. 39 Εάν δεν σπεύσητε εις την μαχην, ο Θεός θα τιμωρήσει υμάς δια σκληρών βασάνων, θα αντικαταστήσει υμάς δια ετέρου λαού, τον οποίον δεν θα δυνηθήτε να βλάψετε, διότι ο Κύριος είναι παντοκράτωρ.

 Αυτά τα ίδια έλεγε και στον Μωυσή ο θεός της βίβλου, ότι επειδή ο λαός του Ισραήλ ήταν σκληρόκαρδος θα τον εξολόθρευε. Αφησε με είπε στον Μωυσή, θα ανάψει η οργή μου εναντίον τους και θα τους εξολοθρεύσω και θα κάνω εσένα μεγάλο έθνος.

Εξοδος 32. 9  ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΩΥΣΗΝ ΕΙΔΟΝ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΤΟΥΤΟΝ ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΑΟΣ ΣΚΛΗΡΟΤΡΑΧΗΛΟΣ 10  ΤΩΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΦΕΣ ΜΕ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΞΑΦΘΗ Η ΟΡΓΗ ΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΕΘΝΟΣ ΜΕΓΑ.

 Η οργή του ζηλότυπου Γιαχωβά ή η οργή του Αλλάχ μπορεί κάλλιστα να στραφεί εναντίον των δούλων του, αν δεν εκτελούν ακριβώς τις εντολές του. Και οι εντολές του είναι να εξολοθρεύσουν τα έθνη των απίστων για να μείνει μόνο το έθνος του αληθινού θεού πάνω στην γη.

Η Ιουδαϊκή βίβλος ονομάζει τον θεό Γιαχβε, η βίβλος των Ορθοδόξων χριστιανών τον ονομάζει Σαββαώθ, σύμφωνα με την ελληνική μεταφραση των εβδομήκοντα. Οι μουσουλμανοι τον λένε Αλλάχ. Είναι όμως ο ίδιος θεός εκείνος που υποσχέθηκε την γη στο σπέρμα του Αβραάμ. 

 Πρέπει άραγε να ικετεύσουμε τον Γιαχωβά ή τον Αλλάχ να παύσουν οι αποκεφαλισμοί και οι δολοφονίες; Θα βρούμε επιχειρήματα να αλλάξουμε την  φρικτή του συμπεριφορά; Ο Μωυσής όταν ο Γιαχωβας απείλησε να εξολοθρεύσει τον Ισραήλ, ικέτευσε τον θεό να αλλάξει γνώμη.  Γιατί θέλεις να εξολοθρεύσεις τον λαό που έβγαλες από την Αίγυπτο; Για να πουν οι Αιγύπτιοι ότι με δόλο τους έβγαλες  στα βουνά για να τους εξολοθρεύσεις από το πρόσωπο της γης; Θυμήσου την υπόσχεση που έδωσες στον Αβραάμ και τον Ισαάκ και τον Ιακώβ…  Ο μοναδικός αληθινός θεός, στην περίπτωση αυτή αποδέχτηκε την λογική του Μωυσή κι επέστρεψε από τον θυμό του !!!   (Εξοδος 32. 11)

  Όσα δεινά βρίσκουν τους Ιουδαίους πρέπει λοιπόν να δικαιολογηθούν με αυτόν τον φρικτό τρόπο, πως ο ίδιος ο θεός τους τιμωρεί γιατί δεν είναι αρκετά πιστοί. Δεν φταίνε ούτε οι αντισημίτες, ούτε οι φασίστες, αλλά η απιστία των Ιουδαίων η οποία εξοργίζει τον Γιαχωβά και προσπαθεί να τους εξαφανίσει από τον πλανήτη.  Σε διαφορετική περίπτωση, αν δηλαδή δεχτούμε την λογική ως επικρατέστερο τρόπο αντιμετώπισης των γεγονότων της ζωής, πρέπει όλος ο κόσμος να εγκαταλείψει την βία που γεννάνε οι εθνικοί και θρησκευτικοί μύθοι.

Η αγάπη και η ειρήνη είναι ζωγραφισμένη στα πρόσωπα τους. Η οργή του Γιαχβε Αλλάχ σε φανερή δράση. 

 Ο θεός δηλώνει ότι εξολοθρεύει τα έθνη γιατί δεν σέβονται τον μοναδικό αληθινό θεό αλλά λατρεύουν είδωλα. Τότε γιατί δεν έστειλε προφήτες σε όλα τα έθνη και σε όλες τις γλώσσες; Γιατί επιλέγει ένα μονάχα έθνος με το οποίο θα κατακτήσει δια της βίας τα υπόλοιπα έθνη; Αλλωστε ο θεός εδήλωσε οτι αυτός σκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ για να μην διώξει τους Εβραίους από την Αίγυπτο ωστε να τους τιμωρήσει κι έτσι να φανερωθεί η δυναμη του. Διότι είναι προφανές ότι αυτό θεωρεί δυναμη θεού, την δολοφονία πρωτοτόκων και την καταστροφη των εθνων. Δεν θα ηταν προτιμότερο ο παντοδύναμος θεός να φέρει την ειρήνη πανω στη γη και όχι τον πολεμο; Είναι λογική αυτή η υπόθεση του ιουδαϊκού μύθου, τον οποίο ασπάστηκαν χριστιανοί και μουσουλμάνοι; Και ας μην ισχυριστούν οι χριστιανοί ότι αυτοί έγιναν διδάσκαλοι όλου του κόσμου, γιατί κι αυτοί έχουν είδωλα τα οποία προσκυνούν, συμφωνώντας με αυτούς που καταδίωξαν ως ειδωλολάτρες ότι άλλο η εικόνα και άλλο το συμβολιζόμενο πνεύμα! Είναι γεγονός ότι αυτός ο παραλογισμός του μοναδικού αληθινού αλλά ζηλότυπου και οργίλου θεού κυριαρχεί στις τρεις θρησκείες του Αβραάμ, οι οποίες δεν ζητούν πλέον την ανάπτυξη της ανθρώπινης ηθικής αλλά την μετατροπή της ανθρωπότητας σε σπέρμα Αβραάμ, επειδή έτσι υποσχέθηκε ο ζηλότυπος και οργίλος θεός σε κάποιους βοσκούς.

 Στον αρχαίο κόσμο, οι θεοί συχνά είχαν τον αντίστοιχο τους θεό σε ένα διαφορετικό έθνος, όπως παράδειγμα ο Άμμων Δίας, καθώς οι Έλληνες θεωρούσαν τον Άμμωνα ως τον Δία των Αιγυπτίων. Με τον ίδιο τρόπο θεωρούσαν τον Αιγυπτιακό Θωθ ως τον θεό των Ελλήνων Ερμή ή την Ιστάρ ή Ασταρτη των ανατολικων λαών, την θεωρούσαν ως την θεά Αφροδίτη. Όμως ο πατέρας της ιστορίας, ο Ηρόδοτος, στην Μελπομένη γράφει πως «οι Θράκες πιστεύουν ότι εκτός από τον δικό τους θεό δεν υπάρχει άλλος θεός». Μελπομενη 94-97  Είναι χαρακτηριστικό λοιπόν για τον πιο άγριο λαό, όπως θεωρούσαν οι αρχαίοι τους Θράκες, να νομίζει ότι μόνο ο δικός του θεός είναι αληθινός.

Ο Μεγάλος Νικόλαος της χριστιανοσύνης σε τζιχαντιστική δράση ακολουθώντας τις συμβουλές του Γιαχωβα και όχι του Χριστού γκρεμίζει τα είδωλα των εθνικών. 

 Κάθε πολιτισμένος άνθρωπος, μπορεί εύκολα να κατανοήσει ότι όπως εκείνος πιστεύει σε ένα θεό, έτσι και οι άλλοι λαοί έχουν τις δικές τους παραδόσεις και τους δικούς τους θεούς, οι οποίοι συχνά αναφέρονται σε παρόμοιες κοσμικές δυνάμεις. Ο Ηρόδοτος προφανώς δεν γνώριζε τους Ιουδαίους οι οποίοι ισχυρίζονται το ίδιο με τους Θράκες, ότι ο θεός τους είναι ο μοναδικός αληθινός θεός του κόσμου. Από αυτόν εδώ τον ισχυρισμό ξεκινάει το ταξίδι των μονοθεϊστικών θρησκειών και αυτή είναι η πρώτη εντολή του θεού Γιαχωβά η οποία θεσμοθετεί πλέον τον τυφλό φανατισμό στο πεδίο της θρησκείας.

 «Μην έχεις άλλους θεούς εκτός από Μένα». (Δευτερονόμιο 5. 7) λέει ο θεός της βίβλου. Και το ξεκαθαρίζει, «γιατί εγώ Κύριος ο Θεός σου είμαι θεός ζηλότυπος που ανταποδίδει τις αμαρτίες των πατέρων στα παιδιά τους μέχρι την τρίτη και την τέταρτη γενιά εκείνων που με μισούν». Ο Γιαχωβας το δηλώνει χωρίς περιστροφές ότι είναι ζηλιάρης, και αν κάνεις το λάθος να λατρέψεις κάποιον άλλο θεό από τους θεούς των εθνών, θα εξαφθεί ο θυμός του και θα σε εξολοθρεύσει από το πρόσωπο της γης. (Δευτερονόμιον 6. 13  )

Δευτερονόμιον 6. 13  ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΦΟΒΕΙΣΘΑΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝ ΘΕΛΕΙΣ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΟΜΝΥΕΙ  14  ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ ΥΠΑΓΕΙ ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΛΛΩΝ ΘΕΩΝ ΕΚ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΚΥΚΛΟΥΝΤΩΝ ΥΜΑΣ 15  ΔΙΟΤΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΟΥ ΔΙΑ ΝΑ ΜΗ ΕΞΑΦΗ Ο ΘΥΜΟΣ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ.

  Τώρα «αν συμβεί και ο αδελφός σου, ο γιος της μητέρας σου ή ο γιός σου ή η κόρη σου ή η γυναίκα σου ή ο φίλος σου που τον έχεις σαν ψυχή σου σε παρακινήσει κρυφά και σου πει ας πάμε να λατρεύσουμε άλλους θεούς τους οποίους δεν γνώρισαν οι πατέρες σου από τους θεούς των εθνών που βρισκονται τριγύρω από σενα ή μακρύτερα στην άκρη της γης, δεν πρέπει να συμφωνήσεις ούτε πρέπει να τον ακούσεις ούτε πρέπει να τον λυπηθούν τα μάτια σου, ούτε να τον συμπονέσεις, ούτε να τον κρύψεις αλλά υποχρεωτικά πρέπει να τον σκοτώσεις με τα δικά σου χέρια σου πρώτος εσύ και μετά θα ακολουθήσει όλος ο λαός για να τον λιθοβολήσετε μέχρι θανάτου, γιατί προσπάθησε να σας απομακρύνει από τον Κύριο τον θεό σας που σας έβγαλε έξω από την Αίγυπτο». (ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ - 13o Κεφάλαιο 6.)

 Με την κατηγορία από δύο μάρτυρες, ότι κάποιος λάτρεψε άλλους θεούς, θα μπορούν να λιθοβολούνται οι αμαρτωλοί αυτοί, και πρώτοι θα λιθοβολούν οι μάρτυρες και μετά όλος ο λαός. Αυτό αναφέρει ο νόμος του θεού.

Δευτερονόμιον 17. 6  ΕΠΙ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΔΥΟ ΜΑΡΤΥΡΩΝ Η ΤΡΙΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΘΕΛΕΙ ΘΑΝΑΤΟΝΕΣΘΑΙ Ο ΑΞΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΠΙ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΘΑΝΑΤΟΝΕΣΘΑΙ 7  ΑΙ ΧΕΙΡΕΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΑΙ ΠΡΩΤΑΙ ΕΠ ΑΥΤΟΝ ΕΙΣ ΤΟ ΝΑ ΘΑΝΑΤΩΣΩΣΙΝ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΑΙ ΧΕΙΡΕΣ ΠΑΝΤΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΟΥΤΩ ΘΕΛΕΙΣ ΕΚΒΑΛΕΙ ΤΟ ΚΑΚΟΝ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΣΟΥ.

 Μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο εύκολο ήταν να θανατωθεί ο εχθρός δύο ανθρώπων σε αυτή την θρησκόληπτη ποιμενική κοινωνία.  Αυτός είναι ο σκληρός νόμος του Γιαχβέ του μοναδικού αληθινού θεού όπως περιγράφεται στο 13^ο κεφάλαιο του Δευτερονομίου. Κι αν συμβεί μια πόλη από αυτές που κατέκτησε ο Ισραήλ να πλανηθεί και οι κάτοικοι της να λατρέψουν άλλους θεούς, τότε πρέπει να σκοτωθούν όλοι οι κάτοικοι της πόλεως και τα ζώα και να μαζευτούν τα λάφυρα για να καούν όλα σαν θυσία στον θεό ώστε να επιστρέψει από του θυμού του. Αυτήν την ολοκληρωτική σφαγή και καταστροφή την ονομάζει η ελληνική βίβλος ολοκαύτωμα και στα εβραϊκά   «χαράμ» από όπου προέρχεται η ελληνική λέξη χαράμι. Μόνο μια τέτοια ολοκληρωτική θυσία μπορεί να εξευμενίσει τον θυμό του ζηλότυπου Γιαχωβά.

Ο σύγχρονος σκεπτικός φιλόσοφος κ. Καλόπουλος έχει εργαστεί με μεγάλη επιτυχία αποκαλύπτοντας την απάτη του ιερατείου του Γιαχωβά. 

  Αυτά είναι μόνο μερικά εδάφια όπου ο ζηλότυπος Γιαχωβάς διδάσκει την επιθετική πολιτική του εναντίον των εθνών. Υπάρχουν άφθονα παραδείγματα στην βίβλο, όπου ο Γιαχωβας διατάζει την σφαγή των εχθρών, των νηπίων και των γυναικών σαν ένας θυμωμένος πολεμιστής που κατακτάει την γη των εχθρών του. Αυτή είναι η πηγή κάθε θρησκευτικού φανατισμού που απλώθηκε πάνω στον πλανήτη με τις θρησκείες του σπέρματος του Αβραάμ, τον χριστιανισμό και τον ισλαμισμό.

 Ο χριστιανισμός, επηρεασμένος από την βιβλική παράδοση του ζηλότυπου Γιαχωβά, εγκαταλείπει πολύ εύκολα την διδασκαλία της ειρήνης του Χριστού για να ακολουθήσει τον Μωυσή και την διδασκαλία του μίσους προς τον άπιστο και τον εχθρό. Στο κατά Λουκά ευαγγέλιο υπάρχει μια παραβολή για ένα βασιλιά που διατάζει να φέρουν μπροστά του τους εχθρούς του και να τους σφάξουν.

 Λουκας 19.  27 πλην τους εχθρούς μου τούτους τους μη θελήσαντάς με βασιλευσαι επ' αυτους αγάγετε ωδε και κατασφάξατε αυτους εμπροσθέν μου.

  Βέβαια ο Λουκάς είναι ο πλέον φαρισαίος ευαγγελιστής κι έχει και αλλού προσθέσει λόγια δικά του που το φανερώνουν αυτό. Σχετικη δημοσίευση μου υπάρχει στον Αναποδάρη. Άλλωστε δεν είναι τυχαία το ευαγγέλιο του Φαρισαίου Παύλου, καθώς ο Λουκάς έγραψε και τις πράξεις τον αποστόλων, οι οποίες είναι κυρίως οι Πράξεις του Παύλου. Όμως και ο ευαγγελιστης Ιωάννης επηρεασμένος από το βιβλικό πνεύμα του οργισμένου θεού γράφει ότι όποιος δεν πιστεύει στον Υιό, η οργή του θεού μένει πάνω του.

Ιωάννη 3. 36 ο πιστεύων εις τον υιον εχει ζωην αιώνιον. ο δε απειθων τω υιω ουκ οψεται ζωήν, αλλ' η οργη του θεου μένει επ' αυτόν.

 Ήδη στα ευαγγέλια η διδασκαλίας της ειρήνης του Χριστού έχει αλλοιωθεί από το θρησκευτικό μίσος. Αργότερα οι χριστιανοί λεγόμενοι πατέρες θα εγκαταλείψουν τελείως τον Χριστό και θα εναγκαλιστούν τους αυτοκράτορες της Ρώμης για να κερδίσουν έτσι την βασιλεία επί της γης. Το πνεύμα του Γιαχβέ θα καθοδηγήσει τον χριστιανισμό και με την δύναμη των ρωμαϊκών λεγεώνων και των αμόρφωτων καλογέρων θα καταστρέψει, θα γκρεμίσει, θα δολοφονήσει, χαρίζοντας στην ανθρωπότητα τους αιώνες του σκοταδιού που θα ονομασθούν μεσαίωνας. Επειδή τα κηρύγματα μίσους των χριστιανών πατέρων είναι πολλά, ελπίζω σύντομα να τα παραθέσω σε μια άλλη δημοσίευση.

Οι χριστιανοί έγιναν σπέρμα Αβραάμ μέσω του Χριστού, αφού έτσι τους είπε ο απόστολος Παύλος. Το χριστιανικό δόγμα βέβαια είναι αντιεβραϊκό όπως και του Ισλάμ. Οι Εβραίοι σταύρωσαν τον Χριστό. Οι Ορθόδοξοι αποκαλούν τον θεό της βίβλου συμφωνα με την ελληνικη μεταφραση των εβδομήκοντα, Σαββαώθ.  

 Οι θρησκευόμενοι ισχυρίζονται ότι ο κόσμος μας δεν είναι πνευματικά υγιής γιατί δεν ακολουθεί την οδό του θεού αλλά τον δρόμο της ηδονής και του υλισμού. Αυτή η κατηγορία συνήθως απευθύνεται στην Αμερική και τον πολιτισμό της ο οποίος κυριαρχεί στην εποχή μας. Ακολουθούν οι διεφθαρμένοι Ευρωπαίοι οι οποίοι και γέννησαν αυτόν τον σύγχρονο πολιτισμό, σπουδάζοντας τις επιστήμες των αρχαίων Ελλήνων. Κι αν ρωτήσουμε κάποιον Ορθόδοξο Ρωμιό σίγουρα θα μας απαντήσει πως η Ευρώπη είναι του σατανά γιατί άφησε τον θεό και ακολούθησε τις αξίες των ειδωλολατρών Ελλήνων.

 Έτσι με αυτά τα επιχειρήματα γυρνούν την πραγματικότητα ανάποδα εκείνοι οι θρησκευόμενοι, είτε είναι Ορθόδοξοι χριστιανοί, είτε είναι μουσουλμάνοι. Κλείνουν τα μάτια τους μπροστά στην θλιβερή πραγματικότητα και σαν φίλοι του θεού κατηγορούν τους άλλους παραβλέποντας τα εγκλήματα που έχουν αυτοί οι θρησκευόμενοι διαπράξει και που σήμερα συνεχίζουν να διαπράττουν. Γιατί οι αποκεφαλισμοί συμβαίνουν εκεί που οι θρησκευόμενοι κυριαρχούν κι όσο πιο φανατικοί στην πίστη τους είναι, τόσο μεγαλύτερα κι αποτρόπαια είναι τα εγκλήματα τους.

Αυτοί που φανερώνουν την αλήθεια γίνονται μισητοί στους κήρυκες της αγάπης. Προσφέρουν όμως έργο αγαθό στον κόσμο που σήμερα περισσότερο από ποτέ χρειάζεται ενημέρωση για να ελευθερωθεί από τα δεσμά των ιερατείων.

 Δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε τα εγκλήματα του χριστιανισμού και τους μάρτυρες της αναγέννησης, τους φιλοσόφους εκείνους που κάηκαν στην πυρά του χριστιανικού φανατισμού. Γιατί ο σύγχρονος πολιτισμός δεν ήρθε χωρίς επανάσταση και χωρίς αίμα. Στην δύση έχουμε ξεχάσει το ρόλο του χριστιανισμού και τον έχουμε συγχωρέσει αλλά τώρα αντιμετωπίζουμε την απειλή του ισλαμισμού και προφανώς θα χρειαστεί να πολεμήσουμε για να διατηρήσουμε την ελευθερία μας και να μην σκλαβωθούμε ξανά σε κάποια θρησκομανή εξουσία. Το σημαντικότερο που πρέπει να συμβεί είναι η συνειδητοποίηση του προβλήματος, η οποία μπορεί να έρθει μονάχα με την κατανόηση του. Πως ένας άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του αγαθό και φίλο του θεού, γίνεται ο μεγαλύτερος εγκληματίας;

Καψτε τον φανατισμό, νικήστε την βία και το μίσος, λένε ψέματα ότι αυτός είναι ο λόγος του μοναδικού αληθινού θεού. 

 Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι πολύ απλή κι εξηγεί τέλεια την άθλια πνευματική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο κόσμος μας. Ο φανατισμός και η εγκληματικότητα είναι το θέλημα του θεού των λεγόμενων μονοθεϊστικών θρησκειών που έχουν επικρατήσει με τον μόνο τρόπο που γνωρίζουν, την βία. Αυτοί που εξωτερικά διδάσκουν την αγάπη στην πραγματικότητα εφαρμόζουν την εντολή του θεού τους, όπως είναι γραμμένη στα ιερά τους κείμενα, την τυφλή γεμάτος μίσος βία.

 Στον αρχαίο ελληνορωμαϊκό κόσμο υπήρχε ανεξιθρησκία.  Οι θρησκείες που καταδιώχθηκαν από κάποιους αυτοκράτορες αποτελούσαν την εξαίρεση στον κανόνα της ανεξιθρησκίας. Μετά όμως την επικράτηση του χριστιανισμού η ανεξιθρησκία έπαυσε και καταδιώχθηκαν αμείλικτα όλες οι θρησκείες αλλά και οι χριστιανικές αιρέσεις που δεν συμφωνούσαν με το δόγμα του αυτοκράτορα. Άνθρωποι δολοφονήθηκαν, περιουσίες κλάπηκαν και μεγάλα πλήθη έχασαν ξαφνικά το δικαίωμα στην ζωή γιατί θεωρήθηκαν σατανιστές ειδωλολάτρες, εφόσον όλες οι άλλες θρησκείες εκτός του αυτοκρατορικού χριστιανικού δόγματος εθεωρούντο σατανικές. Με τον ίδιο τρόπο συμπεριφέρθηκαν και οι μουσουλμάνοι σε όλα τα εδάφη που κατέκτησαν, με συνέπεια σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο να επικρατήσουν οι θρησκείες του Γιαχωβα και του Μωυσή. Όλες οι εθνικές παραδόσεις εξαφανίστηκαν για να επικρατήσει παντού το σπέρμα Αβραάμ ! Γιατί αυτό υποσχέθηκε ο μοναδικός αληθινός θεός στον πατέρα των Εβραίων Αβραάμ. Καθόλου ρατσιστικό βέβαια αυτό. Ρατσιστές είναι όσοι δεν αναγνωρίζουν την ανωτερότητα του σπέρματος του Αβραάμ. 

Το ιερατείο του Γιαχωβά έχει εγκαταλείψει τις θυσίες ζώων και όπως οι χριστιανοί έχει πια αποδεχθεί οτι ο αρχαίος λόγος του Γιαχβέ δεν έχει μέλλον σε αυτή τη γη. Πάντα βρίσκουν όμως τρόπους να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα και φυσικά δεν παύουν να ελπίζουν οτι θα ερθει ο Μεσσίας του Ησαία και η Σιων θα κυριαρχήσει επί της γης.

 Σήμερα λοιπόν, που αντιμετωπίζουμε τον ισλαμικό κίνδυνο είναι απαραίτητο να δούμε πως έφτασε ο κόσμος να θεωρεί τον εαυτό του σπέρμα του Αβραάμ και ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της εξέλιξης στην ανθρώπινη ιστορία. Για να κατανοήσουμε αυτή την απολυταρχική συμπεριφορά των μονοθεϊστικών θρησκειών είναι απαραίτητο να δούμε πως οι εντολές του θεού του Αβραάμ προτρέπουν στον φανατισμό και την εγκληματικότητα. Κάποιοι αναφέρονται στο μετριοπαθές Ισλάμ και στον σύγχρονο πολιτισμένο χριστιανισμό. Είναι όμως δυνατόν να υπάρχει μετριοπαθές Ισλάμ και πολιτισμένος χριστιανισμός; Όσο κυβερνά η λογική του ζηλότυπου και οργίλου Γιαχωβά, θα κυριαρχούν οι τζιχαντιστές και οι παραβολάνοι. Παρόλο που θα σκοτώνονται και μεταξύ τους μια και εξαφάνισαν τους υπόλοιπους. Από παλιά τα παιδιά του Αβραάμ πολεμούν και μεταξύ τους και μάλιστα μισούν οι μεν τους δε. Όλοι θεωρούν τους εαυτούς τους το καλύτερο σπέρμα Αβραάμ, τον αληθινό Ισραήλ, τους πραγματικούς πιστούς του μοναδικού αληθινού θεού. Γιατί ..... 

Ιερό Κοράνιον μεταφραση Γερασίμου Πεντάκη εκδόσεις δημιουργία.

Κεφάλαιον Θ. Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

5 Όταν παρέλθωσιν οι ιεροί μήνες, τότε φονεύεται τους πολυθεϊστάς όπου και αν συναντήσετε, ζωγρείτε (καταδιώκεται) δε πολιορκούντες κι ενεδρεύοντες αυτούς. Εάν όμως μετανοήσωσιν, εάν τηρήσωσιν την προσευχή, εάν ελεήσωσιν, άφετε αυτους ελεύθερους, καθότι ο θεός μακρόθυμος κι ελεήμων.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ. - ΕΛΛΗΝ ΑΣΕΒΗΣ

εις το όνομα του Γιαχβέ Σαββαώθ ... αμην. 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ - ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Όποιος θέλει να γνωρίσει καλύτερα τον Σαβαώθ μπορεί να διαβάσει την παρακάτω δημοσίευση

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΩΘ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΛΕΚΤΩΝ ΑΥΤΟΥ

Εξοδος32. 11  ΚΑΙ ΙΚΕΤΕΥΣΕΝ Ο ΜΩΥΣΗΣ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΔΙΑ ΤΙ ΚΥΡΙΕ ΕΞΑΠΤΕΤΑΙ Η ΟΡΓΗ ΣΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΕΞΗΓΑΓΕΣ ΕΚ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΜΕΤΑ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΚΑΙ ΚΡΑΤΑΙΑΣ ΧΕΙΡΟΣ 12  ΔΙΑ ΤΙ ΝΑ ΕΙΠΩΣΙΝ ΟΙ ΑΙΓΥΠΤΙΟΙ ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΜΕ ΠΟΝΗΡΙΑΝ ΕΞΗΓΑΓΕΝ ΑΥΤΟΥΣ ΔΙΑ ΝΑ ΘΑΝΑΤΩΣΗ ΑΥΤΟΥΣ ΕΙΣ ΤΑ ΟΡΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΗ ΑΥΤΟΥΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΝ ΑΠΟ ΤΗΣ ΕΞΑΨΕΩΣ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΜΕΛΗΘΗΤΙ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΣΟΥ 13  ΕΝΘΥΜΗΘΗΤΙ ΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ ΤΟΝ ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ ΤΟΝ ΙΣΡΑΗΛ ΤΟΥΣ ΔΟΥΛΟΥΣ ΣΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΩΜΟΣΑΣ ΕΠΙ ΣΕΑΥΤΟΝ ΚΑΙ ΕΙΠΑΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΘΕΛΩ ΠΛΗΘΥΝΕΙ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΣΑΣ ΩΣ ΤΑ ΑΣΤΡΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΚΑΙ ΠΑΣΑΝ ΤΗΝ ΓΗΝ ΤΑΥΤΗΝ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΛΑΛΗΣΑ ΘΕΛΩ ΔΩΣΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΣΑ Σ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΕΙ ΑΥΤΗΝ ΔΙΑΠΑΝΤΟΣ 14  ΚΑΙ ΜΕΤΕΜΕΛΗΘΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΕΙΠΕ ΝΑ ΚΑΜΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΑΥΤΟΥ

ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ - 13o Κεφάλαιο 6  ΕΑΝ Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΣΟΥ Ο ΥΙΟΣ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΣΟΥ Η Ο ΥΙΟΣ ΣΟΥ Η Η ΘΥΓΑΤΗΡ ΣΟΥ Η Η ΓΥΝΗ ΤΟΥ ΚΟΛΠΟΥ ΣΟΥ Η Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ ΟΣΤΙΣ ΕΙΝΑΙ ΩΣ Η ΨΥΧΗ ΣΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΙΝΗΣΗ ΚΡΥΦΙΩΣ ΛΕΓΩΝ ΑΣ ΥΠΑΓΩΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΛΑΤΡΕΥΣΩΜΕΝ ΑΛΛΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΕΓΝΩΡΙΣΑΣ ΣΥ ΟΥΤΕ ΟΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΣΟΥ 7  ΕΚ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΩΝ ΠΕΡΙΞ ΥΜΩΝ ΤΩΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ Η ΤΩΝ ΜΑΚΡΑΝ ΑΠΟ ΣΟΥ ΑΠ ΑΚΡΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ ΕΩΣ ΑΚΡΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ 8  ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΣΥΓΚΑΤΑΝΕΥΣΕΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΟΥΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΔΩΣΕΙ ΑΚΡΟΑΣΙΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΟΥΔΕ ΘΕΛΕΙ ΦΕΙΣΘΗ ΑΥΤΟΝ Ο ΟΦΘΑΛΜΟΣ ΣΟΥ ΟΥΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΣΠΛΑΓΧΝΙΣΘΗ ΟΥΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΚΡΥΨΕΙ ΑΥΤΟΝ 9  ΑΛΛΑ ΕΞΑΠΑΝΤΟΣ ΘΕΛΕΙΣ ΘΑΝΑΤΩΣΕΙ ΑΥΤΟΝ Η ΧΕΙΡ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΠΡΩΤΗ ΕΠ ΑΥΤΟΝ ΔΙΑ ΝΑ ΘΑΝΑΤΩΣΗΣ ΑΥΤΟΝ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡ ΠΑΝΤΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΠΕΙΤΑ 10  ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΛΙΘΟΒΟΛΗΣΕΙ ΑΥΤΟΝ ΜΕ ΛΙΘΟΥΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΠΟΘΑΝΗ ΔΙΟΤΙ ΕΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΣΕ ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗ ΑΠΟ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΥ ΟΣΤΙΣ ΣΕ ΕΞΗΓΑΓΕΝ ΕΚ ΓΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΕΞ ΟΙΚΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑΣ 11  ΚΑΙ ΠΑΣ Ο ΙΣΡΑΗΛ ΑΚΟΥΣΑΣ ΘΕΛΕΙ ΦΟΒΗΘΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΚΑΜΕΙ ΠΛΕΟΝ ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΟΥ ΤΟΙΟΥΤΟΝ ΚΑΚΟΝ

Δευτερονόμιο 13. 12  ΕΑΝ ΑΚΟΥΣΗΣ ΕΙΣ ΤΙΝΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΩΝ ΣΟΥ ΤΑΣ ΟΠΟΙΑΣ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΔΙΔΕΙ ΕΙΣ ΣΕ ΔΙΑ ΝΑ ΚΑΤΟΙΚΗΣ ΕΚΕΙ ΝΑ ΛΕΓΩΣΙΝ 13  ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΕΞΗΛΘΟΝ ΕΚ ΜΕΣΟΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΠΛΑΝΗΣΑΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΑΥΤΩΝ ΛΕΓΟΝΤΕΣ ΑΣ ΥΠΑΓΩΜΕΝ ΚΑΙ ΑΣ ΛΑΤΡΕΥΣΩΜΕΝ ΑΛΛΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΔΕΝ ΕΓΝΩΡΙΣΑΤΕ 14  ΤΟΤΕ ΘΕΛΕΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΕΡΕΥΝΗΣΕΙ ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΚΑΙ ΕΑΝ ΗΝΑΙ ΑΛΗΘΕΣ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟΝ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΟΤΙ ΤΟΙΟΥΤΟΝ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΕΝΗΡΓΗΘΗ ΕΝ ΜΕΣΩ ΣΟΥ 15  ΕΞΑΠΑΝΤΟΣ ΘΕΛΕΙΣ ΠΑΤΑΞΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΕΚΕΙΝΗΣ ΕΝ ΣΤΟΜΑΤΙ ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΩΝ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΕΝ ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΤΗΝΗ ΑΥΤΗΣ ΕΝ ΣΤΟΜΑΤΙ ΜΑΧΑΙΡΑΣ 16  ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΣΥΝΑΞΕΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΑΥΤΗΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΥΣΕΙ ΕΝ ΠΥΡΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΛΑΦΥΡΑ ΑΥΤΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣ ΕΙΣ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΙΣΘΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΕΡΕΙΠΙΑ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΟΙΚΟΔΟΜΗΘΗ ΠΛΕΟΝ 17  ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΘΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΣΟΥ ΟΥΔΕΝ ΕΚ ΤΟΥ ΑΝΑΘΕΜΑΤΟΣ ΔΙΑ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΠΟ ΤΗΣ ΕΞΑΨΕΩΣ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΔΕΙΞΗ ΠΡΟΣ ΣΕ ΕΛΕΟΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΣΠΛΑΓΧΝΙΣΘΗ ΚΑΙ ΝΑ ΣΕ ΠΟΛΥΠΛΑΣΙΑΣΗ ΚΑΘΩΣ ΩΜΟΣΕ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ 18  ΟΤΑΝ ΥΠΑΚΟΥΣΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΥ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΥΛΑΤΤΗΣ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΕΝΤΟΛΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΑΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΓΩ ΠΡΟΣΤΑΖΩ ΕΙΣ ΣΕ ΣΗΜΕΡΟΝ ΝΑ ΠΡΑΤΤΗΣ ΤΟ ΑΡΕΣΤΟΝ ΕΝΩΠΙΟΝ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΥ

Λουκας 19. 12 ειπεν ουν,  Ανθρωπός τις ευγενης επορεύθη εις χώραν μακραν λαβειν εαυτω βασιλείαν και υποστρέψαι. 13 καλέσας δε δέκα δούλους εαυτου εδωκεν αυτοις δέκα μνας και ειπεν προς αυτούς, Πραγματεύσασθε εν ω ερχομαι. 14 οι δε πολιται αυτου εμίσουν αυτόν, και απέστειλαν πρεσβείαν οπίσω αυτου λέγοντες, Ου θέλομεν τουτον βασιλευσαι εφ' ημας. 15 Και εγένετο εν τω επανελθειν αυτον λαβόντα την βασιλείαν και ειπεν φωνηθηναι αυτω τους δούλους τούτους οις δεδώκει το αργύριον, ινα γνοι τί διεπραγματεύσαντο. 16 παρεγένετο δε ο πρωτος λέγων, Κύριε, η μνα σου δέκα προσηργάσατο μνας. 17 και ειπεν αυτω, Ευγε, αγαθε δουλε, οτι εν ελαχίστω πιστος εγένου, ισθι εξουσίαν εχων επάνω δέκα πόλεων. 18 και ηλθεν ο δεύτερος λέγων,  Η μνα σου, κύριε, εποίησεν πέντε μνας. 19 ειπεν δε και τούτω, Και συ επάνω γίνου πέντε πόλεων. 20 και ο ετερος ηλθεν λέγων, Κύριε, ιδου η μνα σου ην ειχον αποκειμένην εν σουδαρίω. 21 εφοβούμην γάρ σε, οτι ανθρωπος αυστηρος ει, αιρεις ο ουκ εθηκας και θερίζεις ο ουκ εσπειρας. 22 λέγει αυτω,  Εκ του στόματός σου κρίνω σε, πονηρε δουλε. ηδεις οτι εγω ανθρωπος αυστηρός ειμι, αιρων ο ουκ εθηκα και θερίζων ο ουκ εσπειρα; 23 και δια τί ουκ εδωκάς μου το αργύριον επι τράπεζαν; καγω ελθων συν τόκω αν αυτο επραξα. 24 και τοις παρεστωσιν ειπεν,  Αρατε απ' αυτου την μναν και δότε τω τας δέκα μνας εχοντι 25 , και ειπαν αυτω, Κύριε, εχει δέκα μνας,ς 26 λέγω υμιν οτι παντι τω εχοντι δοθήσεται, απο δε του μη εχοντος και ο εχει αρθήσεται. 27 πλην τους εχθρούς μου τούτους τους μη θελήσαντάς με βασιλευσαι επ' αυτους αγάγετε ωδε και κατασφάξατε αυτους εμπροσθέν μου.

ΝΑΟΥΜ - 1o Κεφάλαιο

1  Η ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΝΙΝΕΥΗ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΒΙΒΛΙΟΝ ΤΗΣ ΔΡΑΣΕΩΣ ΝΑΟΥΜ ΤΟΥ ΕΛΚΟΣΑΙΟΥ

2  ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΚΔΙΚΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΓΙΖΕΤΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΕΚΔΙΚΗΘΗ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΦΥΛΑΤΤΕΙ ΟΡΓΗΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΑΥΤΟΥ 3  Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΘΥΜΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΤΗΝ ΙΣΧΥΝ ΚΑΙ ΟΥΔΟΛΩΣ ΘΕΛΕΙ ΑΘΩΩΣΕΙ ΤΟΝ ΑΣΕΒΗ Η ΟΔΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΥ ΚΑΙ ΘΥΕΛΛΗΣ ΚΑΙ ΝΕΦΕΛΑΙ Ο ΚΟΝΙΟΡΤΟΣ ΤΩΝ ΠΟΔΩΝ ΑΥΤΟΥ

Ζαχαρίας 1. 14  ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΕΜΕ Ο ΑΓΓΕΛΟΣ Ο ΛΑΛΩΝ ΜΕΤ ΕΜΟΥ ΦΩΝΗΣΟΝ ΛΕΓΩΝ ΟΥΤΩ ΛΕΓΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΕΙΜΑΙ ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ ΔΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΚΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΣΙΩΝ ΖΗΛΟΤΥΠΙΑ ΜΕΓΑΛΗ

15  ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΣΦΟΔΡΑ ΩΡΓΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΜΝΟΥΝΤΩΝ ΔΙΟΤΙ ΕΝΩ ΕΓΩ ΩΡΓΙΣΘΗΝ ΟΛΙΓΟΝ ΑΥΤΑ ΕΠΕΒΟΗΘΗΣΑΝ ΤΟ ΚΑΚΟΝ

 «θανατώσατε εκ των παιδίων πάντα τα αρσενικά»! Αριθμοί 31.15-17

«θανάτωσον άνδρα και γυναίκα και παιδίον θηλάζον»! Α΄ Σαμουήλ 15.3 

«θανατώστε νήπια και θηλάζοντα» (Ο΄) Β΄ Βασιλειών 15.3

«Σφάξτε τους όλους, γέρους, νέους και παρθένες, μικρά παιδιά και μανάδες, εξοντώστε τους τελείως» Ιεζεκιήλ 9.6 

«δεν θέλεις αφήσει ζων ουδέν έχον πνοήν, εξολοθρεύστε τους κατά κράτος»! Δευτερονόμιο 20.13-17

«Μακάριος όστις πιάση και ρίψη τα νήπιά σου επί την πέτραν»! ψαλμ.136 (ή137.9).

Ιερό Κοράνιον μεταφραση Γερασίμου Πεντάκη εκδόσεις δημιουργία.

Κεφάλαιον Θ. Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ

5 Όταν παρέλθωσιν οι ιεροί μήνες, τότε φονεύεται τους πολυθεϊστάς όπου και αν συναντήσετε, ζωγρείτε (καταδιώκεται) δε πολιορκούντες κι ενεδρεύοντες αυτούς. Εάν όμως μετανοήσωσιν, εάν τηρήσωσιν την προσευχή, εάν ελεήσωσιν, άφετε αυτους ελεύθερους, καθότι ο θεός μακρόθυμος κι ελεήμων.