324 Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ ( ΙΑΥΕ ) ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ

324 … Ευλογία Γιαχβέ … το αντίθετο της κατάρας ! 423

 Για την πλήρη ενημέρωση σας μπορείτε να διαβάσετε τα κείμενα μου στον Αναποδάρη για την κατάρα του Γιαχβε, αλλά και προτείνω να διαβάσετε τα κείμενα και τα βιβλία του Μιχάλη Καλόπουλου, δια να γνωρίσετε κι εσείς την αλήθεια. Η αλήθεια ελευθερώνει το νου από τα δεσμά της αυτοεξαπάτησης.

Κατακλυσμός από κατάρες στην Παλαιά Διαθηκη! "Ευλογία" και "κατάρα"Το έπος του πατριαρχικού δόλου.Του Μ. Καλόπουλου

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗΣ ΒΙΒΛΟΥ - Η ΞΗΡΑΝΘΕΙΣΑ ΣΥΚΗ

Στο κείμενο αυτό για πρώτη φορά χρησιμοποιώ τη γραφή ΙΑΥΕ για το όνομα του θεού Γιαχβε, καθώς διατηρεί και το τετραγράμματον. Σύμφωνα με τους περισσότερους μελετητές ο Γιαχβέ είναι κι αυτός ένας μεσογειακός θνήσκων και αναστηνόμενος θεός, ένας ΖΑ και Διόνυσσος, όπως φανερώνουν τα σύμβολα του. Ο ηλιακός πατριαρχικός θεός υπερίσχυσε μέσα στην μορφή του Διονυσιακού θεού και ο ήρωας ήλιος μεταμορφώθηκε σε πατριαρχικό θεό ζηλότυπο, ο οποίος δια της βίας υπερισχύει στη γη.

Στο κείμενο αυτό θα αναφερθώ στην ευλογία του θεού της παλαιάς διαθήκης, του λεγόμενου ζηλότυπου Γιαχωβά ή Σαββαώθ ή Αλλάχ, του ΙΑΥΕ ας πούμε. J  Γιατί μόνο κατανοώντας την ευλογία του θεού αυτού θα κατανοήσουμε και την κατάρα αλλά και το νόημα της εν τω κόσμω δραστηριότητας του.

 Ο Ιουδαϊκός μύθος θέλει τον θεό ΙΑΥΕ να είναι Εκείνος που υποσχέθηκε την γη στον Αβραάμ, έσωσε τους Ισραηλίτες από την σκλαβιά του Φαραώ και τους οδήγησε με την σαραντάχρονη πορεία στην έρημο με τον Μωυσή στην γη της επαγγελίας. Την γη ρέουσα γάλα και μέλι.  Η γη Χαναάν είναι η ευλογία και η εξορία, η διασπορά είναι η κατάρα. Σύμφωνα με την βίβλο κάθε Ιουδαίος λύει την κατάρα και λαμβάνει την ευλογία επιστρέφοντας στην γη Ισραήλ. Ποια είναι όμως η γη Ισραήλ; Είναι η γη της Παλαιστίνης; Είναι σύμφωνα με την παρούσα πραγματικότητα η εξουσία Σιών, ο ναός που εξουσιάζει τον ουρανό της γης. Εκεί επιστρέφει ο Ισραηλίτης ώστε να λάβει την ευλογία. Δεν είναι χώμα και πέτρες και θάμνοι αγκαθωτοί η γη Χαναάν, η γη της επιστροφής αλλά ουρανός, κορυφή Σιων εξουσιάζουσα την ζωή και την γη και το νερό και το πυρ.

Αυτή είναι η σιωνιστική φιλοσοφία της βίβλου, την οποία εφαρμόζουν όμως τόσοι λαοί του Ισραήλ, όπως χριστιανοί, μουσουλμάνοι και λοιπές του ΙΑΥΕ παρατάξεις. Η ευλογία του θεού του Ισραήλ είναι η κατάκτηση των εθνών και η διακυβέρνηση τους εν ράβδω σιδηρά.

  Στην βίβλο των Ιουδαίων δεν υπάρχει μέση οδός, είτε θα εκτελείς τις εντολές του ΙΑΥΕ, δηλαδή θα καταστρέφεις τους θεούς των εθνών ώστε να τους κυβερνάς δια του δόλου και της βίας, και άρα ευλογημένος, είτε θα καταστραφείς, θα εξοριστείς και θα υποφέρεις μέχρι θανάτου, επειδή δεν σκότωσες τον πλησίον σου, επειδή δεν κατέστρεψες τον αδερφό σου.

 Ο δολοφόνος του αδερφού του, ο Κάιν, είναι προστατευμένος από τον Κύριο. Ο Ιακώβ ο μεγάλος πατριάρχης των Ιουδαίων, κλέβει με δόλο τα πρωτοτόκια από τον αδερφό του Ησαύ. Ο Μωυσής σκοτώνει τον Αιγύπτιο, διατάζει την δολοφονία όλων όσων προσκύνησαν το μοσχάρι, τους απίστους στον ΙΑΥΕ… και με τη δύναμη του θεού που έφερε τις πληγές στον Φαραώ, θα λάβουν την γη των ειδωλολατρών.

«ο Κύριος θα σας φέρει στη χώρα που υποσχέθηκε στον Αβραάμ, για να σα δώσει πόλεις μεγάλες και καλές, τις οποίες δεν κτίσατε και οικίες γεμάτες απ’ όλα τα αγαθά, που δεν τα φέρατε εσείς και πηγάδια ανοιγμένα τα οποία δεν σκάψατε εσείς, αμπελώνες και ελαιώνες, τους οποίους εσείς δεν φυτέψατε (όμως)... δεν θα πάτε πίσω απ’ την λατρεία άλλων θεών» Δευτερ.6.10-14. 

 Αυτή είναι η ευλογία του ΙΑΥΕ, όποιος δολοφονεί τον εχθρό του, θα κατακτάει την πόλη του και θα κλέβει όλα τα υπάρχοντα του.

ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ - 12o Κεφάλαιο

1  ΤΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΔΙΑΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΙ ΚΡΙΣΕΙΣ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΕΤΕ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΗΤΕ ΕΝ ΤΗ ΓΗ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΣΟΥ ΔΙΔΕΙ ΕΙΣ ΣΕ ΔΙΑ ΝΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΗΣ ΑΥΤΗΝ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΑΣ ΟΠΟΙΑΣ ΖΗΤΕ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ

2  ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΤΟΠΟΥΣ ΟΠΟΥ ΤΑ ΕΘΝΗ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΕΤΕ ΚΥΡΙΕΥΣΕΙ ΕΛΑΤΡΕΥΟΝ ΤΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙ ΤΑ ΥΨΗΛΑ ΟΡΗ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΟΥΣ ΛΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΟΚΑΤΩ ΠΑΝΤΟΣ ΔΕΝΔΡΟΥ ΔΑΣΕΟΣ

3  ΚΑΙ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΕΙ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΤΑΣ ΣΤΗΛΑΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΑΥΣΕΙ ΕΝ ΠΥΡΙ ΤΑ ΑΛΣΗ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΚΟΨΕΙ ΤΑ ΕΙΔΩΛΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΕΞΑΛΕΙΨΕΙ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΑΥΤΩΝ ΕΚ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΕΚΕΙΝΟΥ

Αυτά είναι λοιπόν τα προστάγματα του Γιαχωβά. Να καταστρέφουμε πάντα τους ναούς των εθνών που θα κατακτήσουμε. Να κατεδαφίσουμε τους βωμούς, να συντρίψουμε τα αγάλματα και τις στήλες, να κατακαύσουμε τα άλση, δηλαδή τα ιερά δαση. Φοβερός τύπος ο Γιαχωβας. Αλλά ακόμα φοβερότερες οι ορδές των μονοθεϊστών οι οποίοι σκόρπισαν την αλήθεια πάνω στη γη, με την μορφή κατάρας. Κατεδάφησαν τα ιερά των άλλων εθνών, συκοφάντησαν ως κακούς δαίμονες τους θεους τους, και τους εξόντωσαν ρίχνοντας την κατάρα του Γιαχωβα πάνω τους, κρατώντας για τον εαυτο τους την ευλογία! Κι ακόμα σήμερα την Κυριακή της ορθοδοξίας, αναθεματίζουν τους Έλληνες και όσους τα ελληνικά μαθήματα σπουδάζουνε! Γιατί ξέρετε δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την ευλογία του Γιαχωβά. Με την κατάρα σε βρίσκουνε πληγές και πεθαίνεις… αλλά με την ευλογία πρέπει να καταστρέψεις όλα τα έθνη, και να θερίζεις εκεί που δεν έσπειρες, να αντλείς νερό από πηγάδια που εσύ δεν άνοιξες… γιατί οι δούλοι του θεού τα άνοιξαν για σενα, κι έσπειραν για σένα, τον ευλογημένο.

 Μήπως αλήθεια δεν είναι ευτυχία κι ευτυχισμένη ετούτη η ζωή, να κερδίσεις από την εργασία σου, να φας από αυτό που θα δουλέψεις, να θερίσεις αυτό που έσπειρες και να πιείς νερό από το πηγαδι που άνοιξες; Μήπως αυτό δεν είναι η ευτυχία να ικανοποιηθείς από τον κόπο σου και να βλαστήσει ο κήπος σου και τ’ αμπελι σου! Και να ερχεται ο άλλος, με την αληθινή θρησκεία… και τον αληθινό θεό… τον αγαθό τον ένα… και να στα γκρεμίζει όλα…  ο σιωνιστής, ο δούλος του θεού του Ισραήλ !!! ο ευλογημένος, ο εκλεκτός  !!!

The British-Israel-World Federation

Ο θεός του Ισραήλ, δεν έχει αυστηρά ένα συγκεκριμένο λαό εκλεκτό. Ακόμα κι αν οι Ιουδαίοι υπήρξαν κάποτε οι αγαπημένοι του ΙΑΥΕ … τώρα έχουν καταλήξει μία μειονότητα παντού κι ένα μικρό κράτος. Οι Βρετανοί σιωνιστές υπήρξαν οι αρχηγοί του κόσμου, οι χριστιανοί σιωνιστές κυβερνούν και οι μουσουλμάνοι σιωνιστές κατέχουν την κορυφή του λόφου Σιών. Οι Ιουδαίοι έχουν πάψει από καιρό να είναι στην κορυφή του ΙΑΥΕ ως εκλεκτός λαός.

 Οι χριστιανοί λένε, την διαθήκη που έλαβαν από τον Μωυσή την έχασαν κι έσπασε όταν είδε ο προφήτης τους Ιουδαίους να λατρεύουν το μοσχάρι. Επιστολή Βαρνάβα

Οι μουσουλμάνοι λένε ότι εκείνους προστατεύει ο ΙΑΥΕ, διότι οι Ιουδαίοι έχασαν την ευμένεια του θεού τους και ποιος μπορεί να τους πει ότι ψεύδονται.

 Γιαχωβάδες, Μορμόνοι, Μεθοδιστές, Βρετανικό Ισραήλ… και άλλοι πολλοί προτεστάντες είναι όλοι στρατιές του ΙΑΥΕ εκλεκτοί απόστολοι του μοναδικού αληθινού θεού…

 Αγωνίζονται όλοι ετούτοι να λάβουν την ευλογία του μοναδικού εξουσιαστή, του ΙΑΥΕ, κατακτώντας τα άπιστα έθνη των ειδωλολατρών.

 Το ανόητο της Ιουδαϊκής υποθέσεως είναι ότι ο πιστός τω θεώ οφείλει να κατακτά τα έθνη, να κατασφάζει τους απίστους, και να τρώει από τους καρπούς της βίας. Ο θεός ΙΑΥΕ θεωρεί πως αυτός είναι ο τρόπος να γίνει παντού γνωστό το όνομα του, σε όλη τη γη και να τον τρέμουν όλοι. Ο φόβος και ο τρόμος είναι ο τρόπος επιβολής του ζηλότυπου θεού των Ιουδαίων, των απανταχού Ισραήλ και σπέρμα Αβραάμ.

Η ζηλοτυπία του ΙΑΥΕ κατάστρεψε τον ελληνορωμαϊκό πολιτισμό μέσω των μονοθεϊστών χριστιανών και μουσουλμάνων και οι κοινωνίες που δημιούργησε έχουν τον τέλειο τρόπο της αυτοκαταστροφής και της υποταγής.

 Ο μονοθεϊστής άνθρωπος διδάσκεται ότι όλα είναι στα χέρια του δικού τους αληθινού θεού και κάθε άπιστος είναι του διαβόλου. Η πεποίθηση αυτή αναπτύχθηκε κυρίως στην Περσία, επεκτάθηκε μέχρι την Ιουδαία και με τον χριστιανισμό απλώθηκε παντού σαν ασθένεια ανάμεσα στις κοινωνίες. Η θεραπεία της ασθένειας είναι η γνώση της αλήθειας και η έξοδος από την πλάνη του μονοθεϊσμού.

 Η αληθινή του μονοθεϊσμού συμβολή βρίσκεται μόνο στον μυητικό δρόμο του θεού  Ήλιου. Ο εσωτερικός ήλιος, εκείνος που σαν απόσπασμα του βασιλιά του σύμπαντος υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο, είναι ο μόνος αληθινός θεός και ο μόνος μέσω του οποίου μπορεί να επικοινωνήσει ο άνθρωπος με το πνεύμα. Η καρδιά είναι ο τόπος όπου λάμπει ο εσωτερικός ήλιος κι εκεί μέσα μπορεί να αναζητηθεί. Όταν τον εσωτερικό ήλιο τον προβάλεις έξω στο σύμπαν, δημιουργώντας ένα ηλιακό θεό άρχοντα του σύμπαντος κόσμου, στην πραγματικότητα τον απογυμνώνεις από την δύναμη του και τον μετατρέπεις σε ένα είδωλο. Ανάλογα την δύναμη της μορφής και του ονόματος που αποδίδεις σε ένα εξωτερικό θεό, ανάλογα την δύναμη και την μορφή της κατάρας, είναι και η δύναμη του θεού που ανακαλύπτεις εκεί έξω στον κόσμο των φαινομένων. Καμία δύναμη όμως ενός εξωτερικού θεού, δημιουργημένο από την φαντασία του ανθρώπου, δεν έχει την δύναμη του αόρατου και άμορφου θεού, ο οποίος κατοικεί στην καρδιά μέσα του ανθρώπου.

 Είναι φοβερή παραπλάνηση να θεωρηθεί το εγώ του φαινομενικού κόσμου ως ο εσωτερικός ήλιος. Το εγώ της μεταβαλλόμενης υλικής ύπαρξης είναι μία πλάνη και μόνο ο εσωτερικός άνθρωπος, εκείνος ο οποίος αποκαλύπτεται μέσω των σημείων και των πνευματικών τεχνών γενικά μπορεί να θεωρηθεί ως εικόνα του αληθινού εαυτού. Η δε σαρξ πλάνη και θάνατος και σημείο του Αδη.  Το εγώ, το οποίο έχει χτισθεί από τα ζεύγη των αντιθέτων στον φαινομενικό κόσμο, πρέπει να αποχωρήσει, να αναγνωρισθεί δηλαδή πως ο κόσμος των αντιθέτων είναι πλάνη, για να προκύψει η ενότητα εν τη αληθεία. Στην προσπάθεια αυτή ο άνθρωπος ο οποίος μυείται, λαμβάνει ως οδηγό ένα εκ των ηλιακών θεών και απορρίπτει όλους τους άλλους ή τελικά θεωρεί όλους τους θεούς σύμμαχους και φίλους. Όσο ο άνθρωπος ταυτίζεται με την αληθινή προσωπικότητα του, με την αληθινή προσωπικότητα του θεού του ήλιου… αναγνωρίζει σε όλους τους θεούς ένα μέρος του εαυτού του και σταματά πλέον να καταδιώκει τα κακά πνεύματα. Ο ήλιος που την αρχή σε οδηγεί με το φως του και σε ωθεί να απορρίψεις όλες τις άλλες θεότητες σε οδηγεί να ανακαλύψεις τον εαυτό σου παντού. Γιατί απορρίπτοντας την πλάνη, εμφανίζεται ο εσωτερικός κόσμος και ο ήλιος του εαυτού φωτίζει τα σύμπαντα και αποκαλύπτει τα μυστικά τους.

 Δοκώ πως οι λεγόμενοι μονοθεϊστές, πλανήθηκαν στην μύηση και υποχώρησαν μπροστά στην ματαιότητα, καταλήγοντας στην μαγεία του διχασμένου κόσμου των αντιθέτων. Είναι προγραμματισμένοι να μάχονται τους απίστους, εκτός του εκλεκτού εαυτού τους αλλά και εντός της φυλής τους, εφόσον κάποιος απιστεί και δεν καταστρέφει τα έθνη. Γιατί η καταστροφή των εθνών είναι το γενικό σύνθημα του ΙΑΥΕ και η πλήρης υποταγή τους στην κατάρα του. Εφόσον δεν βρούν κάποιο άπιστο τριγύρω, μια και τους δολοφονούν όλους κατά παράδοση, δολοφονούνται μεταξύ τους, χωρίζονται σε αιρέσεις και σφάζουν ο ένας τον άλλο για να γίνουν έτσι καθιερωμένοι στον Κύριο. Τέτοια μέγιστη ασθένεια την έχουν επιβάλλει ως θρησκεία της αλήθειας, υποτάσσοντας τον κόσμο σε μια πλάνη. Εξοντώνοντας τους αρχαίους λαούς και ονομάζοντας τις θρησκείες τους φρενοβλάβεια. Η αλήθεια όμως είναι ότι εκείνοι τρελάθηκαν και τα έβαλαν με τον κόσμο. Αυτοί οι μονοθεϊστές είναι οι φρενοβλαβείς οι οποίοι δια της βίας και του φόβου και της μαγείας θέλουν να επιβάλλουν την εξουσία τους επί της γης. Οι χριστιανοί έχουν αρκετά εκπολιτισθεί αλλά δεν συμβαίνει το ίδιο με τους μουσουλμάνους, αν και ο εκπολιτισμός των μονοθεϊστικών μορφωμάτων δεν μπορεί να θεωρηθεί μια ασφαλής κατάληξη. Είναι απαραίτητο να αναγνωσθούν τα κείμενα αυτά, όπως ακριβώς είναι, δηλαδή γραφές δαιμόνων… και όχι του αληθινού θεού μονάχα.

 Η υποταγή των βρεφών σε αυτόν τον δαίμονα, με την βάπτιση των χριστιανών ή την περιτομή των Ιουδαίων και των μουσουλμάνων, είναι μια ασεβής πράξη απέναντι στην φύση, την οποία κατηγορούν ως δαιμονική. Εκείνοι άγιοι και εκλεκτοί υπάρχουν έξω από τα ηθικά όρια της φύσεως, εφόσον μπορούν να σφάξουν και να φάνε όποιο αγαθό αρνί βρεθεί μπροστά τους. Να θυσιάσουν αίμα στον Κύριο και να φάνε και αυτοί.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ - ΠΩΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΙΑΥΕ

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΜΟΝΑΧΑ ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΞΟΡΚΙ

ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΩ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΓΙΑΧΒΕ  - ΜΕ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΑΛΗΘΙΝΟΥ ΘΕΟΥ ΠΟΥ ΖΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΘΕ ΠΛΑΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΕΙ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ 

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ... 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Στην βιβλο εμφανιζεται 115 φορές η λέξη κατάρα ή καταραμένος ενώ μόνο 63 η λέξη ευλογία. 

Η ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΙΑΥΕ ξεκινά στο 28 κεφάλαιο του Δευτερονομίου. Συνεχίζει με την πολύ μεγαλύτερη κατάρα... 

ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ - 28o Κεφάλαιο

1  ΚΑΙ ΕΑΝ ΥΠΑΚΟΥΗΣ ΕΠΙΜΕΛΩΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΥ ΔΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΗΣ ΝΑ ΚΑΜΝΗΣ ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΕΝΤΟΛΑΣ ΑΥΤΟΥ ΤΑΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΓΩ ΠΡΟΣΤΑΖΩ ΕΙΣ ΣΕ ΣΗΜΕΡΟΝ ΘΕΛΕΙ ΣΕ ΥΨΩΣΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΥΠΕΡΑΝΩ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΤΗΣ ΓΗΣ 2  ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΛΘΕΙ ΕΠΙ ΣΕ ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑΙ ΑΥΤΑΙ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΣΕ ΕΥΡΕΙ ΕΑΝ ΥΠΑΚΟΥΣΗΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΦΩΝΗΝ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΥ

3  ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΣΘΑΙ ΕΝ ΤΗ ΠΟΛΕΙ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΣΘΑΙ ΕΝ ΤΩ ΑΓΡΩ 4  ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ Ο ΚΑΡΠΟΣ ΤΩΝ ΚΤΗΝΩΝ ΣΟΥ ΑΙ ΑΓΕΛΑΙ ΤΩΝ ΒΟΩΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΜΝΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΑΤΩΝ ΣΟΥ 5  ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΝ ΤΟ ΚΑΛΑΘΙΟΝ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΣΚΑΦΗ ΣΟΥ

6  ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΣΘΑΙ ΟΤΑΝ ΕΙΣΕΡΧΗΣΑΙ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΣΘΑΙ ΟΤΑΝ ΕΞΕΡΧΗΣΑΙ 7  ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΣΟΥ ΤΟΥΣ ΕΠΑΝΙΣΤΑΜΕΝΟΥΣ ΕΠΙ ΣΕ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΜΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΦΘΩΣΙΝ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΣΟΥ ΑΠΟ ΜΙΑΣ ΟΔΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΞΕΛΘΕΙ ΕΠΙ ΣΕ ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΠΤΑ ΟΔΩΝ ΘΕΛΟΥΣΙ ΦΥΓΕΙ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΣΟΥ 8  Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΕΞΑΠΟΣΤΕΛΛΕΙ ΕΠΙ ΣΕ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΑΠΟΘΗΚΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΟΣΑ ΕΠΙΒΑΛΗΣ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΣΕ ΕΥΛΟΓΗΣΕΙ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΔΙΔΕΙ ΕΙΣ ΣΕ 9  Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ ΛΑΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΑΘΩΣ ΩΜΟΣΕ ΠΡΟΣ ΣΕ ΕΑΝ ΦΥΛΑΤΤΗΣ ΤΑΣ ΕΝΤΟΛΑΣ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΠΑΤΗΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΟΔΟΥΣ ΑΥΤΟΥ 10  ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΣ ΟΙ ΛΑΟΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΙΔΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΠΙΚΕΚΛΗΤΑΙ ΕΠΙ ΣΕ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΑΠΟ ΣΟΥ 11  ΚΑΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΣΕ ΠΛΗΘΥΝΕΙ ΕΙΣ ΑΓΑΘΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΡΠΟΝ ΤΗΣ ΚΟΙΛΙΑΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΡΠΟΝ ΤΩΝ ΚΤΗΝΩΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΙΣ ΤΑ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΗΣ ΣΟΥ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΩΜΟΣΕ ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΝΑ ΔΩΣΗ ΕΙΣ ΣΕ 12  Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΕΙΣ ΣΕ ΤΟΝ ΑΓΑΘΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟΝ ΔΙΑ ΝΑ ΔΙΔΗ ΒΡΟΧΗΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΣΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟΝ ΑΥΤΗΣ ΚΑΙ ΔΙΑ ΝΑ ΕΥΛΟΓΗ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΩΝ ΧΕΙΡΩΝ ΣΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΔΑΝΕΙΖΕΙ ΕΙΣ ΠΟΛΛΑ ΕΘΝΗ ΣΥ ΔΕ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΔΑΝΕΙΖΕΣΘΑΙ 13  ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΚΕΦΑΛΗΝ ΚΑΙ ΟΥΧΙ ΟΥΡΑΝ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΣΘΑΙ ΜΟΝΟΝ ΥΠΕΡΑΝΩ ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΕΙΣΘΑΙ ΥΠΟΚΑΤΩ ΕΑΝ ΥΠΑΚΟΥΣΗΣ ΕΙΣ ΤΑΣ ΕΝΤΟΛΑΣ ΚΥΡΙΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΥ ΤΑΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΓΩ ΠΡΟΣΤΑΖΩ ΕΙΣ ΣΕ ΣΗΜΕΡΟΝ ΝΑ ΦΥΛΑΤΤΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΤΕΛΗΣ 14  ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΕΚΚΛΙΝΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΛΟΓΩΝ ΤΟΥΣ ΟΠΟΙΟΥΣ ΕΓΩ ΠΡΟΣΤΑΖΩ ΕΙΣ ΕΣΑΣ ΣΗΜΕΡΟΝ ΔΕΞΙΑ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΔΙΑ ΝΑ ΥΠΑΓΗΣ ΚΑΤΟΠΙΝ ΑΛΛΩΝ ΘΕΩΝ ΔΙΑ ΝΑ ΛΑΤΡΕΥΣΗΣ ΑΥΤΟΥΣ 

ΔΕΥΤΕΡΟΝΟΜΙΟ - 7o Κεφάλαιο

1  ΟΤΑΝ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΣΕ ΦΕΡΗ ΕΙΣ ΤΗΝ ΓΗΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΥΠΑΓΕΙΣ ΔΙΑ ΝΑ ΚΛΗΡΟΝΟΜΗΣΗΣ ΑΥΤΗΝ ΚΑΙ ΕΚΔΙΩΞΗ ΕΘΝΗ ΠΟΛΛΑ ΑΠ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΣΟΥ ΤΟΥΣ ΧΕΤΤΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΓΕΡΓΕΣΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΜΟΡΡΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΑΝΑΝΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΕΡΕΖΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΥΑΙΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥ Σ ΙΕΒΟΥΣΑΙΟΥΣ ΕΠΤΑ ΕΘΝΗ ΜΕΓΑΛΗΤΕΡΑ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΩΤΕΡΑ ΣΟΥ 2  ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΠΑΡΑΔΩΣΗ ΑΥΤΟΥΣ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΠΑΤΑΞΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΤΑ ΚΡΑΤΟΣ ΘΕΛΕΙΣ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΜΕΙ ΣΥΝΘΗΚΗΝ ΜΕΤ ΑΥΤΩΝ ΟΥΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΔΕΙΞΕΙ ΕΛΕΟΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ 3  ΟΥΔΕ ΘΕΛΕΙΣ ΣΥΜΠΕΝΘΕΡΕΥΣΕΙ ΜΕΤ ΑΥΤΩΝ ΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΔΩΣΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΑΥΤΟΥ ΟΥΔΕ ΤΗΝ ΘΥΓΑΤΕΡΑ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΛΑΒΕΙ ΕΙΣ ΤΟΝ ΥΙΟΝ ΣΟΥ 4  ΔΙΟΤΙ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΕΙ ΤΟΥΣ ΥΙΟΥΣ ΣΟΥ ΑΠ ΕΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΛΑΤΡΕΥΕΙ ΑΛΛΟΥΣ ΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙ ΕΞΑΦΘΗ Η ΟΡΓΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΥΤΑ ΘΕΛΕΙ ΣΕ ΕΞΟΛΟΘΡΕΥΣΕΙ 5  ΑΛΛ ΟΥΤΩ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΜΕΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΒΩΜΟΥΣ ΑΥΤΩΝ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΓΑΛΜΑΤΑ ΑΥΤΩΝ ΘΕΛΕΤΕ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΣΗ ΑΥΤΩΝ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΤΑΚΟΨΕΙ ΚΑΙ ΤΑ ΓΛΥΠΤΑ ΑΥΤΩΝ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΥΣΕΙ ΕΝ ΠΥΡΙ 6  ΕΠΕΙΔΗ ΣΥ ΕΙΣΑΙ ΛΑΟΣ ΑΓΙΟΣ ΕΙΣ ΚΥΡΙΟΝ ΤΟΝ ΘΕΟΝ ΣΟΥ ΣΕ ΕΞΕΛΕΞΕ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΣΟΥ ΔΙΑ ΝΑ ΗΣΑΙ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΛΑΟΣ ΕΚΛΕΚΤΟΣ ΠΑΡΑ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ

55 ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ

55 ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ

 Το κείμενο που περιγράφει τις αρχές του πνευματικού κόσμου με σαφήνεια, δεν μπορεί παρά να αφορά την ουσία του αριθμού ΕΝΑ, καθώς από αυτό ξεκινάει η οντολογική φιλοσοφία των Ελλήνων και σε αυτό στηρίζονται όλες οι πνευματικές επιστήμες. Θα μπορούσαμε δηλαδή, καθόλου άστοχα, να ορίσουμε την επιστήμη του πνεύματος ως την θεωρία τους ΕΝΟΣ.

Η πρώτη διαπίστωση, η οποία αποτελεί την σωστή βάση για το ξεκίνημα είναι η φράση του Σωκράτη. Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα.
Βεβαια σε κανενα κείμενο δεν θα βρεθει αυτη η φράση ότι ειπώθηκε από τον Σωκράτη. Η φράση βγαίνει από τα συμφραζόμενα, απο την τακτικη του Σωκράτη να μην ξέρει και να ρωτά για να μάθει. Μόνο αυτός που δεν γνωρίζει μπορεί να μάθει. Και πρέπει πρώτα όλοι να καταλάβουν ότι δεν γνωρίζουν. Το ΕΝΑ είναι ακατανόητο και μυστήριο. 

 Καλούμαστε λοιπόν να εξετάσουμε εκείνο που γνώρισε ο Σωκράτης, δηλαδή αυτό που δεν γνώρισε και πως τελικά έφτασε στην κατανόηση ότι δεν γνώρισε. Φυσικά έφτασε σε αυτή την κατανόηση γιατί αρχικά θεωρούσε και αυτός, όπως όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο, ότι γνωρίζει. Όχι, είπε η φιλοσοφική σκέψη, κανείς δεν γνωρίζει και μόνο εκείνος που θα το κατανοήσει αυτό έχει ελπίδα να ακουμπήσει το ακατανόητο ΕΝΑ, να το δει σαν την έκφραση όλων όσων υπάρχουν.

Εξετάζομαι λοιπόν πρώτα αυτό που γνωρίζει ο κάθε άνθρωπος, αυτό που θεωρεί ως υπαρκτό, για να φτάσουμε στο συμπέρασμα του Σωκράτη. Αυτό λοιπόν που γνωρίζει ο άνθρωπος είναι τον συνεχώς μεταλλασσόμενο υλικό και φαινομενικό κόσμο των αισθήσεων. Αυτό που γνωρίζει ο άνθρωπος ξεκινώντας από βρέφος μέχρι να γεράσει και να πεθάνει είναι η υλική ύπαρξη, η οποία είναι μια δεύτερη κατάσταση ξεχωριστή από αυτό το ΕΝΑ. Γνωρίζει δηλαδή ένα διχασμένο κόσμο, ένα κόσμο που δεν είναι παρά η αρμονία δύο αντιθέτων. Γνωρίζει το ΒΗΤΑ. Αλλά και πάλι όχι την ουσία του ΒΗΤΑ αλλά μονάχα το φαινόμενο. Για να κατανοήσεις την ουσία του ΒΗΤΑ πρέπει απαραίτητα να γνωρίσεις το ΑΛΦΑ πρώτα.

Ο Σούφι δάσκαλος μας δινει την συμβουλή να αναζητήσουμε πρώτα το κλειδί της γνώσεως, το ΑΛΦΑ.

Φιλε παρατα τωρα τις μελέτες και σπουδες,

Μόνο ένα Αλεφ, τίποτα άλλο δεν θες,

Το μυαλό σου φόρτωσες γνώσεις και στοιχεία,

Στο χώρο σου στοίβαξες βιβλία.

Όμως την Γνώση έχασες κυνηγώντας τις ψευτιές

Ετσι φίλε, παράτα τώρα τις σπουδές.

 Στο απόκρυφο ευαγγέλιο της παιδικής ηλικίας του Ιησού, ο Ιησους λέγει στο διδάσκαλο του. «Συ το άλφα μη ειδώς πως άλλον το βήτα διδάξεις;»

- Εσύ που δεν γνωρίζεις το Αλφα πως θα διδάξεις σε κάποιον άλλο το βήτα; Δηλαδή ξεκινώντας την κατανόηση του μεταβλητού κόσμου, πρέπει απαραίτητα να έχουμε μια γνώση εκείνου που δεν γίνεται να είναι γνωστό. Δεν θα κατανοήσουμε ποτέ τι είναι ο πολυδιάστατος κόσμος των φαινομένων αν δεν ανακαλύψουμε πίσω από αυτόν την ακίνητη και απόλυτη ΜΟΝΑΔΑ.

 Είναι απαραίτητο πριν ξεκινήσουμε οποιαδήποτε έρευνα ή ανάλυση του διπλού κόσμου φαινομένων, να έχουμε μια κατανόηση, μια συνείδηση του αγνώστου ΕΝΟΣ. Η λέξη ουδέν, η οποία χρησιμοποιεί ο Σωκράτης, περιγράφει μηδενιστικά την συνείδηση του όντος. Το ΈΝΑ που γνώρισε ο Σωκράτης, είναι το «ουδέν» το οποίο εγνώρισε ο Σωκράτης. Αυτό είναι ακριβώς το θαύμα της ύπαρξης, πως ένας μεταβλητός και φαινομενικός κόσμος, εκφράζει και είναι τελικά αυτό το ΕΝΑ εν ζωή και εν δράση. Γιατί αυτό το ΕΝΑ βρίσκεται πέρα από αυτό που εμείς θα διαχωρίζαμε σε ον και μη ον, σε υπαρκτό και ανύπαρκτο.

 Η ερώτηση για την ύπαρξη του θεού δεν έχει κανένα νόημα κάνοντας αυτόν το συλλογισμό. Εχουμε την τάση να περιγράψουμε το ΈΝΑ με μορφές υλικές και ιδέες οι οποίες γεννιούνται από τον μεταβλητό κόσμο. Αυτή όμως η περιγραφή φανερώνει τις ιδιότητες της μονάδος αλλά δεν είναι η μονάδα, είναι μονάχα μια εικόνα της, είναι μονάχα μια προβολή εκείνου που ουσιαστικά υπάρχει στον ανύπαρκτο μεταβλητό κόσμο. Το να δηλώσεις όμως ότι αυτός ο κόσμος δεν υπάρχει, είναι μια λανθασμένη πρόταση. Αυτό που δεν υπάρχει είναι το φαινόμενο το οποίο εμείς αντιλαμβανόμαστε ως αρμονία των αντιθέτων. Αυτό που υπάρχει είναι εκείνο που δημιουργεί την αρμονία των αντιθέτων. Το ένα σοφό που διοικεί τον κόσμο, όπως λέει ο φιλόσοφος Ηράκλειτος.

Fragment 41 : Diogène Laërce, Vies des philosophes, IX, 1. 

 εἶναι γὰρ ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώµην, ὁτέη ἐκυϐέρνησε πάντα διὰ πάντων.

 Γιατί  ένα είναι το σοφό, να γνωρίζεις την γνώμη η οποία κυβέρνησε τα πάντα μέσω των πάντων, λέει ο Ηράκλειτος. Να γνωρίζεις δηλαδή το Νου, ο οποίος κυβερνάει το σύμπαν, όπως έλεγε ο Αναξαγόρας. 

 Κι αυτό το ΕΝΑ είναι μυστήριο, ακατανόητο, αδύνατον να γνωσθεί με τις ιδέες ή να γίνει αισθητό με τις αισθήσεις. Μπορεί όμως να εισέλθει στην παρούσα ζωή του κάθε ανθρώπου, ως μια μυστήρια δύναμη συμπαντική, η οποία θα αποδώσει νοήματα στα σύμβολα και θα γίνει αισθητό με την καρδιά. Μπορεί να γεννηθεί ως θεός Διόνυσος, υιός του Δία και της θνητής Σεμέλας, ερχόμενος να δηλώσει, ότι μέσα στην ανυπαρξία εκείνο το οποίο κυριαρχεί, είναι η ουσιαστική ύπαρξη του ΕΝΟΣ. Με αυτό τον τρόπο καθορίζουμε και τι είναι ύπαρξη ουσιαστική διαχωρίζοντας την από την υλική ή πνευματική ύπαρξη. Αυτό το οποίο ουσιαστικά υπάρχει, είναι εκείνο που εξουσιάζει, είναι το ηγεμονικό στοιχείο κάθε οντότητας. Το ΟΝ υπάρχει, δηλαδή εξουσιάζει το μη ον, υπερέχει της ανυπαρξίας.

 Φθάνουμε λοιπόν στο σημείο να θέσουμε την πρώτη αρχή της ελληνικής οντολογικής φιλοσοφίας, η οποία θα μας καθοδηγήσει μακριά από την πλάνη του διχασμού, μακριά από την λατρεία του μη όντος. Ο πατέρας της ελληνικής αυτής φιλοσοφικής θέσης είναι ο φυσικός φιλόσοφος Παρμενίδης.

«Ελα τώρα θα σου πω, κι εσύ μετάφερε το, ποιες είναι οι μόνες της έρευνας οδοί: Η μία, ότι ένα πράγμα είναι και δεν μπορεί να μην είναι, το μονοπάτι είναι της Πειθώς, που την αλήθεια συνοδεύει, η άλλη, ότι δεν είναι κι είναι ανάγκη να μην είναι, αυτή είναι μονοπάτι, σου το λέω, ολότελα απρόσιτο, γιατί ούτε μπορείς αυτό που δεν είναι να μάθεις, αδύνατον, ούτε και να το πεις.»  Αυτά γράφει ο Παρμενίδης στο περί φύσεως, και τονίζει ότι «υπάρχει μόνο το είναι, το μηδέν δεν υπάρχει.»  (εστίν γαρ είναι, μηδεν ουκ εστίν)

 Είμαστε λοιπόν υποχρεωμένοι να αναζητήσουμε εκείνο το οποίο υπάρχει ουσιαστικά, εκείνο που είναι και να αδιαφορήσουμε για τον δρόμο της πλάνης αναζητώντας αυτό που δεν είναι. Γιατί το μηδέν δεν υπάρχει και τίποτα δεν έχει προέλθει εκ του μηδενός, όπως ισχυρίζονται οι χριστιανοί και οι Ιουδαίοι, μηδενιστές όντες και αρνητές της γης. Εχουμε λοιπόν τον τρόπο της ορθής έρευνας, την αναζήτηση του όντος ανάμεσα στα φαινόμενα και τα υλικά πράγματα και τα σύμβολα, την αναζήτηση της θείας ενότητας μέσα μας κι έξω από μας. Ο αντίθετος δρόμος της πλάνης θα σε οδηγήσει μακριά από την αλήθεια, πέρα από τον κόσμο και τον εαυτό σου και τελικά στον απόλυτο διχασμό και τον θάνατο.

 Πρέπει λοιπόν τώρα να πούμε για το ΕΝΑ, το μόνο ΑΓΑΘΟ, τον μοναδικά αληθινό υπαρκτό ΘΕΟ, αν μπορούμε να δώσουμε ένα τέτοιο όνομα στο ένα αγαθό που κυβερνά τα πάντα. Το μεγάλο ΤΑΟ των Κινέζων, το οποίο βρίσκεται πέρα από τον Γιν και το Γιανγκ, πέρα από την ζωή και το θάνατο. Το υψηλό Βράχμα των Ινδών το οποίο αναπαύεται μέσα στην καρδιά του Σίβα. Τον ΩΝ (υπάρχων) των μυστικιστών Ιουδαίων, τον θεό εκείνο που δια της Σεκίνα, της θυληκής αρχής του σύμπαντος, δημιουργεί κι επιβλέπει το σύμπαν. Αναφέρω σκόπιμα σε αυτό το σημείο την Σεκίνα, γιατί θέλω να τονίσω την λειτουργία της μονάδος η οποία είναι να ενοποιεί και να δίνει ύπαρξη σε όλους τους αριθμούς, δηλαδή σε όλα τα όντα. Ο αριθμός δύο από αυτή την άποψη είναι μία μονάδα, γιατί αν δεν ήταν ΕΝΑ δεν θα μπορούσε να υπάρχει. Έτσι η ουσιαστική ύπαρξη του ΕΝΟΣ δεν μένει ακίνητη σε μια απόκοσμη μορφή, ουσιαστικά ταυτιζόμενη με το ουδέν αλλά ποτίζει όλη την ύπαρξη, όπως ο ουρανός ποτίζει την γη με τα ζωτικά ύδατα. Γι αυτό και ο Παρμενίδης  ως δημιουργικό αίτιο ορίζει ένα, κοινό, τη θεά που είναι εγκατεστημένη ανάμεσα σε όλα και είναι η αιτία για κάθε γέννεση. Αυτή η θεά, η οποία όπως εικάζουν οι φιλόσοφοι είναι η Αφροδίτη, κι όπως λένε οι Ινδοί είναι η Σάκτι, η σύντροφος του Σίβα, ή η Σεκίνα όπως λένε οι Ιουδαίοι καμπαλιστές, είναι η μονάδα ή καλύτερα η ουσία της μονάδος στον αριθμό δύο. Γιατί τίποτα από όσα υπάρχουν έξω από το ΕΝΑ και αιώνιο ΟΝ, δεν μπορεί να έχει την ουσιαστική ενότητα του πρώτου ΑΓΑΘΟΥ ΕΝΟΣ. Όλα όσα υπάρχουν από το δύο και μετά, υπάρχουν πλέον χωρισμένα σε δύο αντίθετα, και μπορούν να φανερώνουν την ενέργεια και την ουσία του ΕΝΟΣ, μόνο σαν μια αρμονία εκδηλωμένη στην ύλη και τον χρόνο.

 Γι αυτό το λόγο, πολλές φιλοσοφίες παρουσιάζουν τον κόσμο να έχει δύο αρχές αλλά αναφέρονται συγκεκριμένα στον εκδηλωμένο πλέον κόσμο και όχι στην ουσιαστική ενότητα του παντός. Περιγράφουν πως η αρμονία των αντιθέτων εκδηλώνει δημιουργικά την ουσιαστική ύπαρξη του ΕΝΟΣ. Οι μονοθεϊστικές θρησκείες επιμένοντας στην αυστηρή πραγματικότητα του ενιαίου κόσμου και αρνούμενοι την υλική του εκδήλωση και την χρονική του φανέρωση, περιορίζουν τον θεό έξω από τον κόσμο και δεν του επιτρέπουν να συνυπάρχει με το όλον σύμπαν. Αντίθετα περιγράφουν την δημιουργία ως μια πτώση, μια αρνητική εκδήλωση του όντος, καθώς το ΕΝΑ προχωρεί στο ΔΥΟ σε μια διπολική πραγματικότητα η οποία μάλιστα δεν έχει κανένα όριο ή τέλος αλλά παραμένει σαν ένα βήμα μεταξύ της ύπαρξης και της ανυπαρξίας.

 Στο σημείο αυτό, για να κατανοήσουμε με ακρίβεια την ουσία του όντος, οφείλουμε να το εντοπίσουμε εκεί που πραγματικά βρίσκεται, στην ύπαρξη δηλαδή και να μην κινδυνεύσουμε κι εμείς να πλανηθούμε σε δρόμους οι οποίοι οδηγούν στην αναζήτηση της ανυπαρξίας. Σε αυτό θα μας βοηθήσει η φράση του Παρμενίδη, ο οποίος το εντοπίζει με ακρίβεια εκεί που βρίσκεται και δεν το αναζητεί σε άλλους δρόμους πλάνης.

Ουδέ ποτ’ ην ουδ’ έσται, επεί νυν εστιν ομου παν.

 Δεν υπήρξε ποτέ, ούτε θα υπάρξει ποτέ, γιατί είναι τώρα όλο μαζί: λέει ο Παρμενίδης, καθορίζοντας την ύπαρξη του όντος στο τώρα, στο εδώ, στην υλική ύπαρξη. Αν αρχίσουμε να αναζητούμε αυτό που υπάρχει έξω από τον κόσμο, στο παρελθόν ή στο μέλλον, θα χάσουμε τον δρόμος της ορθής αναζήτησης, καθώς αυτό το οποίο εξ αρχής εξετάζουμε, είναι το φαινόμενο που έχουμε μπροστά μας, τον κόσμο μέσα στον οποίο εμείς υπάρχουμε. Το φαινόμενο βέβαια δεν είναι αυτό που ουσιαστικά υπάρχει, αλλά το ΟΝ βρίσκεται κρυμμένο μέσα στο φαινόμενο και στον τρόπο που αυτό εκδηλώνεται στην υλική ύπαρξη. Η ύλη και το πνεύμα δεν είναι τα ουσιαστικά υπαρκτά όντα, αλλά φαινόμενα και η έρευνα των φαινομένων έχει σκοπό να μας οδηγήσει σε αυτό το οποίο ουσιαστικά υπάρχει και ηγεμονεύει επί της ανυπαρξίας.

Ξεκινώντας λοιπόν κανείς να κατανοήσει το  Αλφα, εκείνο το οποίο σύμφωνα με τους φιλοσόφους στέκει ακίνητο μακριά από κάθε αλλαγή, πέρα από την ζωή και τον θάνατο, θα παραπλανηθεί αν φανταστεί ένα τόπο μακρινό κι αλλάργο γι αυτό το ΕΝΑ και το τοποθετήσει εκεί ως σαν να το τοποθετεί σε μία φυλακή. Διότι το άλφα είναι η πηγή των πάντων και υπάρχει μέσα στα πάντα, άλλοτε ως ύπαρξη κι άλλοτε ως μη ύπαρξη, άλλοτε ως φως κι άλλοτε ως σκοτάδι, άλλοτε ως ζωή ή θάνατος, αρχή ή τέλος. Όλη η φαινομενική ύπαρξη δεν είναι παρά το τραγούδι του απόλυτου όντος, το οποίο παρόλο που ακινητεί προχωράει, παρόλο που αναπαύεται, εξελίσσεται σε όλα όσα υπάρχουν.

 Την γνώση αυτή κατέχουν όλοι οι μυστικιστές οι οποίοι έχουν περπατήσει αρκετά τον δρόμο του ουρανού. Ο χριστιανός Όσιος Πατέρας Θεόδωρος γράφει στην φιλοκαλία των νηπτικών: "κι εστίν κύκλος τις αϊδιος, από του αυτού αρχόμενος και εις το αυτό καταλήγων. Όσο γαρ νοεί και εφίεται. Και όσο εφίεται απολαύει. Όσον δε απολαύει, προς το νοείν πάλι ρώνυται και αύθις άρχεται της ακινήτου κινήσεως, είτ’ ουν της ακινήτου ακινησίας. Το μεν ουν τέλος, όσον ημίν εφικτόν, τοιούτον.»

 Ο χριστιανός πατέρας Θεόδωρος, αναγνωρίζει τον κύκλο της ζωής, τον αέναο κύκλο του όντος, το οποίο προχωρά από την ζωή στον θάνατο και ξανά προς την ζωή, και καθώς πεθαίνει και αναστήνεται υπάρχει πάντα, όχι ως υλική υπόσταση αλλά ως αρμονία εκδηλωμένη στην ύλη. Η ζωή του πνευματικού ανθρώπου είναι ένας αδιάκοπος αγώνας να βρεθεί σε αυτή την κατάσταση όπου θα ενωθεί με το ΕΝΑ, θα βρεθεί δηλαδή πνευματικά μέσα στην βασιλεία των ουρανών. Ο ενταύθα βίος, λέει ο πατέρας Θεόδωρος, άθλον εστίν και αγών δεδομένος, ο εν σαρκί βίος.  Έπαθλον δε η ρηθείσα κατάστασις. Δώρον ομού αγαθότητας θείας και δικαιοσύνης επάξιον. Είναι λοιπόν η κατανόηση του ΕΝΟΣ ακίνητου ΑΓΑΘΟΥ ΟΝΤΟΣ αλλά δημιουργού κάθε κίνησης, το έπαθλο το οποίο κερδίζει κάθε αγωνιστής της πνευματικής ζωής. Είναι η γνώση της ουσιαστικής ηγεμονικής ύπαρξης μέσα στην ανυπαρξία των φαινομένων τα οποία παραπλανούν τον ανθρώπινο νου και οδηγούν την ψυχή στην απώλεια και τον θάνατο.

 Για να γίνει κατανοητό το ΑΓΑΘΟ ΕΝΑ και ο τρόπος φανέρωσης του στην υλική ύπαρξη, είναι απαραίτητο να γίνει κατανοητή η μία αδιαίρετη και ομοούσια τριάδα των χριστιανών. Διότι οι χριστιανοί αναγνωρίζουν πως επί της γης, μόνο στον αριθμό τρία φανερώνεται η θεϊκή ουσία και ενέργεια. Στην παρούσα ανθρώπινη κατάσταση της υλικής υπάρξεως, η οποία βέβαια είναι και η μόνη δυνατή, ο θεός είναι τριαδικός, δηλαδή το ΕΝΑ εμφανίζεται με τις ιδιότητες του αριθμού τρία. Φυσικά δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος και να θεολογήσουμε χριστιανικά ή μονοθεϊστικά, κόβοντας το κλαδί πάνω στο οποίο καθόμαστε, αναιρώντας όσα μέχρι τώρα έχουμε πει για το ένα και το δύο, αλλά αναγνωρίζοντας τον υπαρκτό κόσμο ως τον χώρο όπου διαβιώνουν οι πολλοί θεοί.

ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ

Η σημασία της επιμονής του Παρμενίδη στην ενότητα του όντος γίνεται κατανοητή μόνο αν λάβουμε υπόψη μας την περσική θρησκεία εκείνη την εποχή. Σύμφωνα με τον Ζωροάστρη, τον προφήτη των Περσών, απέναντι στον καλό θεό Αχούρα Μάζντα βρίσκεται ο κακός θεός Αριμάν.

Ο Παρμενίδης ναφέρει: «Ονομάζουν έτσι οι πλανεμένοι δύο αρχές, μία καλή και μία κακή. Ενώ έπρεπε μία να ονομάζουν.»

 Αυτό το οποίο η φύση αποκαλύπτει μέσα στην πολυπλοκότητα και τις αντιθέσεις της, είναι ένα ενιαίο και αδιαίρετο ον. Αυτό το οποίο πραγματικά υπάρχει είναι μόνο ένα. Ο άνθρωπος είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσει την ενότητα των πάντων ξεπερνώντας με αυτόν τον τρόπο την αντίληψη την οποία έχει για ένα κόσμο αντιθέσεων και διαφορών. Δεν είναι σωστό ο άνθρωπος να δει τον κόσμο σαν ένα πεδίο μάχης δύο αντίθετων δυνάμεων, ούτε σαν ένα χώρο όπου υπάρχει μια άπειρη πολυπλοκότητα, αφού αυτό το οποίο είναι αληθινό κι αιώνιο είναι μονάχα ένα.

Ο φιλόσοφος Ξενοφάνης λέγεται ότι είναι ο πρώτος που «ενίζει» .

 «Ξενοφάνης δε πρώτος τούτων ενίσας, εις τον όλον ουρανόν αποβλέψας το εν είναι φησί τον θεόν.» Αριστοτέλης Μεταφυσικη. Ι 5. 986 b 21

  Ο άνθρωπος γύρω του βλέπει πολλά και ζώα και φυτά και βουνά και ποτάμια και άστρα στον ουρανό. Μέσα του όμως βλέπει μια συνείδηση, μία βούληση, ένα πνεύμα. Όπως ο ήλιος είναι ένας και άρχοντας του ουρανού, έτσι και ο νους του ανθρώπου είναι ένας και άρχει στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου.

 Η συνειδητοποίηση όμως, ότι όλα κυβερνούνται από ένα συμπαντικό νου, ενώνει τα όντα έξω από μας κάτω από ένα άρχοντα αλλά ενώνει κι εμάς τους ίδιους με το σύμπαν, καταλήγοντας έτσι στην ενότητα των πάντων.

 Στην κατανόηση του υπέρτατου και πρωταρχικού όντος έχουμε δύο δρόμους, τον δρόμο της θρησκείας και τον δρόμο της φιλοσοφίας. Ο αρχαιότερος δρόμος της θρησκείας φανερώνει τον προσωπικό θεό του σύμπαντος, τον οποίο φαντάζεται ως άνθρωπο και τον ντύνει με ονόματα και ιδιότητες. Ο δρόμος της θρησκείας ταυτίζεται συνήθως με τον ηλιακό θεό. Ηλιακοί θεοί ήταν οι υπέρτατοι θεοί όπως, ο Διόνυσος των Ελλήνων, ο Γιαχβέ των Ιουδαίων, ο Ατον των Αιγυπτίων και φυσικά ο Χριστός.

 Η φιλοσοφία αφαιρεί από το υπέρτατο ον όλες τις ιδιότητες και τα ονόματα κι αφήνει μονάχα την ιδιότητα της εν-ότητας και του αγαθού. Έτσι ο θεός των φιλοσόφων είναι ανώνυμος, άγνωστος και δεν φέρει κανένα από τα στοιχεία του προσωπικού θεού. Ο θεός των φιλοσόφων αγκαλιάζει όλο τον κόσμο βρίσκεται πάνω από όλα τα έθνη των ανθρώπων και τους θεούς τους.

55   Ε=5 Ν=50   ΕΝ = 55

 Οι Πυθαγόριοι ανακάλυψαν στον αριθμό 55 όλες τις ιδιότητες της μονάδος μέσα στην δυάδα. Ο αριθμός αυτός φανερώνει την ένωση των αντιθέτων τα οποία έχουν πρώτα απ΄όλα τον χαρακτήρα της ομοιότητας, ώστε να είναι ακριβώς αντίθετα. Στην δυάδα η ομοιότητα αυτή εκφράζεται καθως το δύο είτε το πολλαπλασιάσεις 2Χ2, είτε το προσθέσεις 2+2, έχεις το ίδιο αποτέλεσμα. Μετά την δυάδα όλοι οι αριθμοί δίνουν μεγαλύτερο αποτέλεσμα με τον πολλαπλασιασμό. Το ένα δίνει μεγαλύτερο αποτέλεσμα στην πρόσθεση.

Επιλέγω την μορφή του 55 ΕΝ ως απόδοση της εκφράσεως της μονάδος στην μεταβαλλόμενη πνευματική πραγματικότητα. Το 55 είναι η μονάδα όπως εκφράζεται από την δυάδα, εφόσον έχουμε δύο πεντάρια, καθώς κάθε αριθμός για να είναι υπαρκτός και ενιαίος χρειάζεται την ουσία της μονάδος. 

 Σπουδάζουμε λοιπόν τον κόσμο των αντιθέτων για να βρούμε την κρυμμένη αρμονία εντός του, κι εντός μας, και όχι για να επιδοθούμε σε ένα πόλεμο με το ανύπαρκτο. Κι όπως η ζωή είναι ένας κύκλος, 5 επί 5 ίσον 25, ένας κυκλικός αριθμός, που επιστρέφει συνεχώς στον εαυτό του.

 Λένε οι Πυθαγόριοι την τετρακτίδα το άθροισμα των πρώτων τεσσάρων αριθμών, 1+2+3+4=10  Το 10 είναι και το άθροισμα των 5+5 αλλά και όλοι οι αριθμοί από το 1 έως το 10 αν προστεθούν μας δίνουν άθροισμα 55. Και τελικά τί είναι το ΑΛΦΑ αριθμολογικά; Ο αριθμός 532. Α 1 + Λ 30 + Φ 500 + Α 1 = 532 Είναι ο κύκλος της γης σύμφωνα με το αστρονομικό σύστημα του Μέτωνα, όταν οι 19 κύκλοι της σελήνης και οι 28 κύκλοι του ήλιου επανέλθουν στο σημείο επανεκκίνησης καθώς κλείνουν ένα κύκλο της Γης. 19Χ28=532  Οι 19 κύκλοι της σελήνης και οι 28 του ήλιου αναφέρονται ήδη από τον φιλόσοφο Αναξίμανδρο. Μέχρι σήμερα η Ορθόδοξη εκκλησία χρησιμοποιεί τον κύκλο του Μέτωνα για να κανονίζει το ημερολόγιο και τις κινητές εορτές όπως του Πάσχα. 

 Άλλωστε σε ένα επιστήμονα είναι ολοφάνερο ότι το σύμπαν μας είναι τόσο τέλεια χτισμένο από παράξενες συμπτώσεις. 

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ - ΕΛΛΗΝ ΑΣΕΒΗΣ  

εν παση περιπτωσει υπάρχουν πολλοί θεοί !