ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ;

Η Αγία Τριάδα σύμφωνα με μια αρχαία χριστιανική άποψη. Εικονίζεται ο Πατέρας, με τα άσπρα γένια, ο Υιός και η περιστερά ως Αγιο Πνεύμα. Αυτή η εικόνα είναι απαγορευμένη από την ορθόδοξη εκκλησία.

 Ποιός είναι ο θεός των χριστιανών; Δεν έχω σκοπό να θεολογήσω περί των τριών υποστάσεων της αγίας τριάδος και της διπλής φύσεως του Υιού. Θα αναφερθώ μονάχα στις απόψεις που έχουν οι χριστιανοί για τον θεό σαν Πατέρα και Βασιλιά των πάντων, όπως τον ήθελαν οι πατριαρχικές θρησκείες.  Από μικρή ηλικία είχα την περιέργεια να δω το πρόσωπο αυτού του Πατέρα θεού των χριστιανών. Αν ζούσα στην αρχαία Ελλάδα θα έβλεπα παντού αγάλματα θεών και δεν  σχηματιζόταν ποτέ μια τέτοια απορία. Όμως στην χριστιανική εποχή, το πρόσωπο του θεού είναι ένα αίνιγμα. Μια μέρα λοιπόν, η ξαδέρφη μου είπε ότι έχει μια εικόνα του θεού. Ο ενθουσιασμός μου ήταν μεγάλος. Πήγαμε κατευθείαν στο σπίτι της κι εκεί μου έδειξε μια εικόνα, όπου εμφανιζόταν ο θεός, σαν ένας ηλικιωμένος άνδρας με άσπρα γένια και άσπρα μαλλιά. Ήταν μιας κάποιας ηλικίας βλέπετε.  Στο κεφάλι του υπήρχε ένα τρίγωνο. Δεξιά του ήταν ένας νεότερος άνδρας, ο Χριστός και στην μέση ψηλά η απαστράπτουσα περιστερά, δηλαδή το Άγιο Πνεύμα. Θυμάμαι ότι απογοητεύτηκα πολύ, γιατί νόμιζα ότι θα έβλεπα κάτι καινούριο και μοναδικό. Ο θεός όμως αυτός δεν είχε καμία διαφορά από τον Δία ή τον Ποσειδώνα. Γιατί άραγε άλλαξαν τον Έλληνα Δία με αυτόν εδώ που του έμοιαζε τόσο πολύ;

 Μια άποψη θέλει αυτόν τον γέροντα θεό, να είναι ο Πατέρας θεός της Βίβλου, ο Πατέρας του Χριστού γι αυτό και εικονίζονται μαζί με το περιστέρι σαν Αγία Τριάδα. Αυτή είναι όμως μια παρεξήγηση που έχει ωστόσο επικρατήσει ευρύτατα. Ελάχιστοι μόνο Εβραίοι χριστιανοί θεώρησαν τον Γιαχβέ ως Πατέρα του Χριστού. Η έβδομη οικουμενική σύνοδος έχει απαγορεύσει την απεικόνιση της Αγίας Τριάδος. Συμβολικά εικονίζεται η Αγία τριάδα με την επίσκεψη των τριών αγγέλων στον Αβραάμ. 

Σύμφωνα με το Ορθόδοξο τυπικό η Αγία Τριάδα εικονίζεται με τους τρεις αγγέλους που επισκέφτηκαν τον Αβραάμ και την Σάρα. 

Σύμφωνα με τον Ιωάννη τον ευαγγελιστή, τον θεό δεν τον έχει δει μάτι ανθρώπου, αλλά ούτε την φωνή του έχει ακούσει κανένας.  Η Ορθόδοξη θεολογία θεωρεί ότι ο Κύριος που εμφανίσθηκε με ανθρώπινη μορφή στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός που εμφανίσθηκε στον Αβραάμ, τον Ιακώβ και τον Μωυσή δεν είναι ο Πατέρας θεός αλλά ο Λόγος του θεού, δηλαδή ο ίδιος ο Χριστός. Στο πρόσωπο του Χριστού βλέπουμε το πρόσωπο του Πατέρα. Αυτός που είδε τον Χριστό είναι σα να είδε τον Πατέρα, σύμφωνα με το ευαγγέλιο.

 Η παρουσία του Θεού Πατέρα στις πατριαρχικές θρησκείες είναι πολύ ισχυρή. Η μορφή του λόγω της φιλοσοφίας έγινε αόρατη και ακατάληπτη και ο Πατέρας απέκτησε ένα υπερβατικό πρόσωπο. Στον ύμνο του Κλεάνθη για τον Δία, ο θεός των Ελλήνων είναι τα πάντα, όπως τα πάντα είναι και ο θεός Κρίσνα των Ινδών. Αυτοί οι θεοί όμως έχουν ανθρώπινο πρόσωπο, όπως και ο Χριστός.

 Οι φιλόσοφοι προχώρησαν ακόμα περισσότερο και είπαν ότι ο αληθινός θεός είναι η μοναδική ύπαρξη, το αιώνιο Ένα, το μόνο Αγαθό. Αυτός ο θεός είναι χωρίς μορφή και αγέννητος, γιατί ότι γεννιέται έχει αρχή και τέλος, ενώ αυτός ο θεός είναι αιώνιος. Ο θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι θεός ζηλότυπος, σύμφωνα με τις γραφές και πολύ εύκολα μπορεί κάποιος να τον εξοργίσει. Δεν είναι δηλαδή καθόλου αγαθός, όπως ο Θεός στον οποίο αναφερόταν ο Χριστός. Οι θεοί που έχουν ανθρώπινη μορφή, είναι ο Λόγος του θεού, που ενσαρκώνεται και είναι διαφορετικός σε κάθε εποχή και κάθε έθνος. Αυτόν τον Ένα Αγέννητο θεό των φιλοσόφων ασπάστηκαν οι πρώτοι φιλόσοφοι χριστιανοί και γι αυτόν τον Λόγο του θεού μίλησαν. Από την αρχή όμως υπήρξε έντονη η προσπάθεια να ταυτιστεί ο Πατέρας του Χριστού με τον εθνικό θεό των Εβραίων, που είχε το όνομα Ιεχωβά κι εμφανίσθηκε με τη μορφή του «παλαιού των ημερών».

 Σε αυτό το κείμενο θα παρουσιάσω τις διάφορες χριστιανικές θεωρίες για τον θεό. Θα χωρίσω το κείμενο σε τρία μέρη για να γίνει κατανοητό. Πρώτα θα αναφερθώ στον θεό σύμφωνα με την Ορθόδοξη θεολογία, την θρησκεία του Υιού. Αυτός είναι ο θεός Χριστός, ο Λόγος του θεού, που εμφανίσθηκε στους άνδρες της Παλαιάς Διαθήκης με ανθρώπινη μορφή και μετά ως Ιησούς την εποχή του Πιλάτου.

 Δεύτερος είναι ο Θεός ως Πατέρας, ως ουράνιος θεός των Εβραίων με το όνομα Ιεχωβά. Αυτή είναι η θρησκεία του πατέρα. Η παρουσία αυτού του θεού αν και καμιά φορά είχε ανθρώπινη μορφή θεωρήθηκε ως όραμα και όχι εν σαρκί, όπως πίστεψαν οι Ορθόδοξοι. Σύμφωνα με αυτή την άποψη, ο Χριστός είναι απλός άνθρωπος, ένας προφήτης και όχι Υιός θεού και η Παναγία δεν είναι μητέρα του θεού. Αυτή την άποψη ασπάζονται οι Ιουδαίοι και οι προτεστάντες. 

 Τρίτος είναι ο θεός των φιλοσόφων χριστιανών, ο άγνωστος και ανώνυμος θεός, ο οποίος δεν είναι εθνικός θεός, ούτε έχει καμία μορφή. Για τους φιλόσοφους ο θεός παρουσιάστηκε μέσω προφητών σε διάφορες εποχές και σε διάφορους λαούς και μίλησε σε αυτούς μέσω αγγέλων.  Το Ισλάμ είναι σήμερα πιο κοντά σε αυτή τη θρησκεία των φιλοσόφων, την θρησκεία του πανταχού παρών Πνεύματος του θεού.

Ο ΘΕΟΣ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΡΦΗ Ο ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 Οι εμφανίσεις του θεού στην Παλαιά Διαθήκη είναι εμφανίσεις ενός ανθρώπου. Η πρωτόγονος και πρωτόκτιστος του θεού σοφία και αυτός ο προϋπάρχων Λόγος, ενεφανίζετο όχι κατ’ άλλον τρόπον παρά δι’ ανθρωπίνης μορφής, γράφει στο δεύτερο κεφάλαιο της εκκλησιαστικής ιστορίας ο φίλος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο Ευσέβιος Καισαρείας.

Ο αρχιστράτηγος της δυνάμεως του Κυρίου εμφανίζεται με ανθρώπινη μορφή στον Ιησού του  Ναυή.

Πράγματι λέγεται ότι ο Κύριος ο θεός έχει φανεί σαν κοινός άνθρωπος εις τον Αβραάμ καθήμενος πλησίον της δρυός του Μαμβρή. (Γεν, 18,25) Ο Ιακώβ είδε τον θεό με σχήμα ανδρός, και πάλεψε μαζί του μάλιστα σε ένα μέρος που το ονόμασε «Θέα θεού» λέγοντας, «γιατί είδα τον θεό πρόσωπο με πρόσωπο». (Γεν.32,28)  Και του Μωυσέως ο διάδοχος ο Ιησους του Ναυή που είδε αυτόν τον θεόν όχι με άλλο τρόπον, παρά με την μορφήν και σχήμα ανθρώπου, τον ονομάζει αρχιστράτηγο της δυνάμεως του Κυρίου, ως ηγέτην των ουρανίων αγγέλων. (Ιησου του Ναυή 5.13) (Ευσέβιος Καισαρείας, Εκκλησιαστική ιστορία Α.2.21)

Ο Ιακώβ παλεύει με τον θεό και μάλλον είναι η στιγμή που ο θεός τον χτύπησε στο αριστερό πόδι. 

 Ο «παλαιός των ημερών» που είδε ο Δανιήλ, ήταν βέβαια ένα όραμα, που μοιάζει πολύ με το πρόσωπο του θεού Κρίσνα όπως αποκαλύφθηκε στον Αρτζούνα στην Μπαγκαβαντ Γκιτά. Ο Κρίσνα δεν ήταν παρά ένας άνθρωπος. Μεταμορφώθηκε όμως μπροστά στον πιστό του και έδωσε ένα θείο μάτι στον Αρτζούνα ώστε να μπορέσει να δει την θεϊκή του μορφή. «Μια θεότητα που βλέπει με μάτια αναρίθμητα και μιλά με αναρίθμητα στόματα, ντυμένη με μια ουράνια αχτίδα θεότητας, μυρωμένα με θείες ευωδιές. Είναι τόσο δυνατό το φως που έχει το σώμα τούτο του θεού, που μοιάζει σαν μια χιλιάδα ήλιων που να έχουν υψωθεί μαζί στον ουρανό.»

Ο Κρίσνα είναι ο Θεός του Σύμπαντος και παρουσιάζεται με ανθρώπινη μορφή στον βασιλιά Αρτζούνα. Κάποια στιγμή θα του δείξει την θεία του όψη, που είχε την λάμψη χίλιων ήλιων.

 Ο προφήτης Δανιήλ είδε με θεία έμπνευση την τελική βασιλεία περιγράφει την όραση του θεού ανθρωπομορφικά. «και εκάθησεν ο παλαιός των ημερών. Και το ένδυμα αυτού ήταν λευκό σαν χιόνι και οι τρίχες της κεφαλής του ήταν σαν καθαρό προβατίσιο μαλλί, ο θρόνος του ήταν πύρινες φλόγες, οι τροχοί του φωτιά φλεγόμενη, ποταμός φωτιάς έρεε μπροστά του. Χίλιες χιλιάδες τον υπηρετούσαν και μύριες μυριάδες παρίσταντο ενώπιον του.»  (Δανιήλ ζ,9)  

Ο Παλαιός των Ημερών, ο θεός οπως τον είδε στο όραμα  του ο προφήτης Δανιήλ.

 Δεν μας δίνονται βέβαια παραπάνω πληροφορίες, πως κατέβηκε στην γη αυτός ο Κύριος Θεός, αν γεννήθηκε από παρθένα ή αν ήταν απλά ένα φάντασμα όπως αυτό που είδε ο απόστολος Παύλος. Γιατί όμως επέλεξαν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης να απιστούν στις θεότητες των Ελλήνων που παρομοίως εμφανίσθηκαν με ανθρώπινη μορφή, αυτό παραμένει ένα αίνιγμα μέχρι σήμερα. Οι Ιουδαίοι θεωρούν ότι αυτός ο Κύριος είναι ο εθνικός τους θεός ο Γιαχβέ. Η Παλαιά Διαθήκη των Καθολικών και των Προτεσταντών αναφέρει τον Θεό με το όνομα Γιαχβέ. Η Ορθόδοξη βίβλος δεν γνωρίζει κανένα Γιαχβέ αλλά ονομάζει τον θεό Σαβαώθ. Αυτός είναι ο Κύριος των δυνάμεων, όπως μεταφράζεται το όνομα Σαβαώθ. Ωστόσο σήμερα, σπάνια θα συναντήσεις την ελληνική μετάφραση της βίβλου καθώς παντού κυριαρχεί η ελληνική μετάφραση των λεγομένων θείων αρχετύπων, δηλαδή της αραμαϊκής μετάφρασης ! Η ελληνική βίβλος είναι μια μετάφραση κατευθείαν από την αρχαία εβραϊκή γλώσσα. Το όνομα Σαβαώθ είναι άγνωστο, όπως άγνωστη είναι και η Ορθόδοξη θεολογία για τον άνθρωπο θεό που εμφανίστηκε στους Εβραίους πριν τον ερχομό του Χριστού.

 Ποιος είναι λοιπόν ο Θεός των Χριστιανών ; Ποιος είναι αυτός ο τρισυπόστατος θεός ; Όπως σε όλα τα θεολογικά ζητήματα οι χριστιανοί είναι αντιφατικοί και μπλεγμένοι. Οι γνώστες τους θέματος Ορθόδοξοι χριστιανοί θα μας απαντήσουν με ευκολία ότι ο Χριστός είναι ο Θεός των χριστιανών. Αυτό υποστηρίζουν τα εκκλησιαστικά κείμενα, οι ύμνοι αλλά και οι αρχαίοι πατέρες που ψήφισαν το ομοούσιο και διευθέτησαν με αυτόν τον τρόπο το θέμα. Ο Χριστός είναι ένας άνθρωπος θεός, που με αυτή την ανθρώπινη μορφή εμφανίστηκε στον Ιακώβ, στον Μωυσή και τελικά ήρθε για να σταυρωθεί επί Ποντίου Πιλάτου. Αυτή είναι λοιπόν η άποψη των χριστιανών που προήλθε από την ελληνιστική Ιουδαϊκή παράδοση, εκείνων που χρησιμοποιούσαν την ελληνική μετάφραση των εβδομήκοντα κι αποτελούν σήμερα την Ορθόδοξη εκκλησία.

Ο ΘΕΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΜΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΙΕΧΩΒΑ

 Υπάρχει και η άλλη παράδοση, η οποία ενώ δεν έχει κανένα στήριγμα στα χριστιανικά κείμενα, προωθείται από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, η οποία υποστηρίζει ότι ο Θεός των Εβραίων, ο καλούμενος με το όνομα Γιαχβέ είναι ο Θεός των χριστιανών. Ο Χριστός είναι Υιός Δαβίδ, μέσω του Αδάμ, μέσω δηλαδή μια σαρκικής γέννησης. Οι γενεαλογίες των ευαγγελίων αυτή την άποψη προωθούν, εφόσον η άσπορη σύλληψη της Παρθένας Μαρίας δεν δικαιολογεί την επέμβαση του κατά σάρκα πατέρα του Χριστού, του μνήστωρα Ιωσήφ.  Σύμφωνα με αυτή την άποψη ο Χριστός είναι κτίσμα,  είναι ένας απλός άνθρωπος, προφήτης του θεού και η Παναγία μια απλή γυναίκα. 

 Πουθενά στην Καινή Διαθήκη δεν θα δεις το όνομα Γιαχβε ή το όνομα του Σαβαώθ. Είναι μάλιστα φανερό ότι ο Χριστός περιφρονεί τα έθιμα των Ιουδαίων, το Σάββατο και την νίψη των χεριών. Κάποιοι χριστιανοί ενώ κατά παράδοση δεν ακολουθούν τα έθιμα των Ιουδαίων, την περιτομή και τον άζυμο άρτο, θεωρούν τον θεό των Ιουδαίων που επέβαλε αυτά τα έθιμα, ως Πατέρα του Χριστού. Αυτή η παράδοση βρήκε ισχυρή αντίδραση από όλους τους χριστιανούς, πολλοί από τους οποίους ισχυρίστηκαν μάλιστα ότι ο Θεός των Εβραίων ήταν ο κακός Θεός και ο εχθρός του Χριστού.

Διότι εγώ ο Κύριος ο Θεός σου είμαι Θεός ζηλότυπος ανταποδίδων τις αμαρτίες των πατέρων επί τα τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς των μισούντων με. (Εξοδος  κ.5)  Πολύ συχνά ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης τονίζει ότι είναι είναι θεός ζηλότυπος και αλοίμονο σε όποιον τον εξοργίσει, διότι δε θέλει και πολύ να οργιστεί !!

 Τα επιχειρήματα αυτών που θέλουν τον θεό των Εβραίων να είναι ο κακός θεός είναι πολλά. Πρώτα απ όλα ισχυρίζονται ότι ο θεός αυτός δεν ήθελε ο άνθρωπος να κερδίσει την γνώση του καλού και του κακού. Είπε ψέματα στον Αδάμ ότι θα πέθαινε αν έτρωγε από τον καρπό. (Γεν.β.17 Από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει διότι εξάπαντος θέλεις αποθάνει.) Ομως κάτι τέτοιο δεν έγινε. Ο θεός δεν ήθελε ο άνθρωπος να γίνει αθάνατος. (Γεν. γ, 17 – 22) Και είπεν ο Θεός ιδού ο Αδάμ έγινε ως ένας από εμάς στο να γνωρίζει το καλό και το κακό και τώρα μήπως εκτείνη την χέρα και λάβει από το ξύλο της ζωής και φάει και ζήσει αιωνίως. Οθεν ο θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ του παραδείσου.» Αρα ο θεός αυτός είναι ένας εχθρός των ανθρώπων και μάλιστα εχθρός του Χριστού, ο οποίος ήρθε για να σώσει τους ανθρώπους από αυτόν ακριβώς τον καταραμένο θεό και να τους χαρίσει ξανά την αθανασία.

Περάστε έξω παρακαλώ. Σιγά μη σας αφήσω μέσα να φάτε από το ξύλο της ζωής και να γίνεται αθάνατοι. Φτάνει που μάθατε το καλό και το κακό. Πολλά ξέρετε ήδη. 

 Περάστε έξω σας παρακαλώ. Εξάπαντος. Αυτό μας έλειπε τώρα, να φατε και από το ξυλο της ζωής και να γίνεται κι εσείς αθάνατοι θεοί. Δε μου φτάνουν τόσοι θεοί, που προσπαθώ να τους ξεβγάλω και δεν μπορώ, νάχω και σας τώρα. Ρεμάλια. (Ρεμάλια σημαίνει μακρυμάλληδες, φρικιά, αναρχικοί)

 Αυτή την πληροφορία μας την δίνει και ο εθνικός Κέλσος στο βιβλίο του Αληθής λόγος. «οι άγγελοι στέκονται κι από τις δύο πλευρές της ψυχής και οι μεν ονομάζονται άγγελοι του φωτός ενώ οι άλλοι ονομάζονται αρχοντικοί. Ο αρχηγός των αρχοντικών αποκαλείται καταραμένος θεός. Κι υπάρχουν κάποιοι που καταραμένο θεό λένε τον θεό των Ιουδαίων που ρίχνει βροχή και βροντές και είναι ο δημιουργός αυτού του κόσμου. Κι είναι λένε άξιος κατάρας ετούτος ο θεός, επειδή είχε καταραστεί το φίδι που φανέρωσε στους πρώτους ανθρώπους τη γνώση του καλού και του κακού.»

  Έπειτα ο ίδιος θεός, δέχτηκε την θυσία του βοσκού Άβελ, ο οποίος θυσίασε αίμα, ενώ δεν δέχτηκε την θυσία του Κάιν ο οποίος ήταν γεωργός και πρόσφερε από τα γεννήματα της γης. Όταν όμως ο Κάιν σκότωσε τον ίδιο του τον αδερφό, κι έκανε κι εκείνος μια αιματηρή θυσία, ο Κύριος τον καταράστηκε όπως τον όφη αλλά έπειτα έβαλε σημάδι πάνω του ώστε να μην τον πειράξει κανένας. Τα επιχειρήματα των γνωστικών αυτών χριστιανών συνεχίζονται σε λεπτομέρειες. Ο Αβραάμ λέγοντας ψέματα ότι η Σαρα η γυναίκα του, ήταν αδερφή του, την παρέδωσε στον Φαραώ επειδή όπως ισχυρίσθηκε φοβήθηκε μην τον σκοτώσει. Έπειτα έδωσε την γυναίκα του με τον ίδιο τρόπο και στον βασιλιά Αβιμέλεχ. Με αυτόν τον τρόπο, πουλώντας την γυναίκα του, ο αρεστός του Γιαχβέ έβγαζε χρήματα. (Γένεση κεφ. 20 και 26.) Ο θεός των Εβραίων συμβούλεψε τους Ισραηλίτες, πριν τους αφήσει ο Φαραώ να φύγουν από την Αίγυπτο, να δανειστούν από τις γειτόνισσες τους διάφορα σκεύη αργυρά και χρυσά, ώστε να τα κλέψουν, εφόσον δεν είχαν σκοπό να επιστρέψουν. Έτσι όλες οι εντολές περί φόνου, ψεύδους, κλοπής και μοιχείας, έχουν καταπατηθεί από τον θεό και τους ανθρώπους του.

 Μεγαλύτερο όμως εμπόδιο για την απόδειξη της πατρότητας του Γιαχβέ είναι η εθνικιστική στάση του συγκεκριμένου θεού. Ο Γιαχβέ αναφέρεται άπειρες φορές στην Παλαιά Διαθήκη ως θεός των Εβραίων και όχι ως Θεός των όλων, όπως αναφέρεται ο Άγνωστος Θεός της συγκριτικής θρησκείας του ελληνιστικού πολιτισμού. Ο επίσκοπος Λυών Ειρηναίος αναφέρει τους αιρετικούς που «Τον Πατέρα ασώματον και άμορφον υπέθετον, θεωρώντας ότι εμφανίστηκε σαν άνθρωπος. Και ισχυρίζονται πως ο θεός των Ιουδαίων ήταν ένας από τους αγγέλους. Επειδή ο Πατέρας ήθελε να καταλύσει όλους τους άρχοντες ήρθε ο Χριστός για να καταργήσει τον θεό των Ιουδαίων και να σώσει αυτούς που θα τον πιστέψουν. Είναι δε αυτοί που έχουν τον σπινθήρα της ζωής μέσα τους.» 

 Μονοθεϊσμός σημαίνει ένας Θεός για όλους τους ανθρώπους και όχι ένας αληθινός θεός για τον περιούσιο λαό των Εβραίων και πολλοί ψεύτικοι θεοί για τους υπόλοιπους λαούς. Οι φανατικοί χριστιανοί, διατηρούσαν την άποψη πως ο θεός τους είναι υπεράνω των άλλων θεών και γι΄ αυτό ο Γιαχβέ, δεν συμμετέχει στην ¨ένωση¨ των Πατέρων του Μεγάλου Αλεξάνδρου μαζί με τον Δία και τον Άμμωνα. Προτίμησαν αντίθετα να παραχαράξουν την βιογραφία του Αλεξάνδρου, γράφοντας στον ¨Ψευδοκαλλισθένη¨, ότι ο Μακεδόνας βασιλιάς ¨πάντας εξουθένησε τους θεούς της γης και μόνον ένα θεόν αληθινόν ανεκήρυξεν, αθεώρητον, ανεξιχνίαστον, τον επί των Σεραφείμ εποχούμενον και τρισαγίω φωνή δοξαζόμενον». Παρόλο που βάφτισαν τον Μέγα Αλέξανδρο χριστιανό, οι Ορθόδοξοι δεν τον συμπαθούν και φυσικά κατέστρεψαν τον τάφο του και κανείς πια δεν γνωρίζει που ήταν !

 Αυτή η παράδοση που θέλει τον Γιαχβέ να είναι ο καταραμένος θεός είναι παρόμοια με την χριστιανική παράδοση που θέλει όλους τους θεούς των λαών να είναι κακοί δαίμονες. Σε όλες όμως τις θρησκείες του κόσμου ο ένας αόρατος θεός εκφράζεται μέσα από την παρουσία πολλών θεών, οι οποίοι δεν θεωρούνται κακοί δαίμονες αλλά μέλη του ενός θεού. Αυτό συμβαίνει και με τον θεό των Ινδών Κρίσνα ο οποίος πληροφορεί τον Αρτζούνα ότι θα τον βοηθούσαν όλοι οι θεοί αλλά Εκείνος είναι ο πραγματικά υπαρκτός. Όπως και στον Ψαλμό του Δαυίδ 49 διαβάζουμε «Θεός θεών Κύριος ελάλησεν και εκάλεσεν την γην από ανατολών ηλίου μέχρι δυσμών.»  Οι επώνυμοι θεοί, εκείνοι που παρουσιάστηκαν στους ανθρώπους, ήταν οι εθνικοί θεοί και ανάλογα με την περίσταση θεωρήθηκαν εχθρικοί για κάποιους λαούς και όργανα του κακού.

 Ο Μάξιμος δε ο Τύριος επί Κομόδου (180-192) γράφει: Μέσα σε τόσο πόλεμο και διαφωνία υπάρχει ένας ομόφωνος νόμος και μια γνώμη ότι ένας είναι ο θεός ο βασιλιάς και πατέρας και πολλοί οι θεοί, του θεού παιδιά συνάρχοντες του θεού. Αυτά λέει ο Έλληνας και ο βάρβαρος, ο στεριανός και ο θαλασσινός, ο σοφός και ο άσοφος»  “Εν τοσούτο πολέμω και διαφωνία ένα ίδοις άν εν πάση γη ομόφωνον νόμον και λόγον, ότι θεός είς πάντων βασιλεύς και πατήρ και θεοί πολλοί θεού παίδες συνάρχοντες θεώ. Ταύτα δε ο Ελλην λέγει και ο βάρβαρος λέγει και ο ηπειρώτης και ο θαλάττιος και ο σοφός και ο άσοφος”.

Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΣ ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΟΣΟΦΩΝ

 Υπάρχει λοιπόν και η τρίτη παράδοση, η οποία περιέργως δεν διδάσκεται, ούτε και φημίζεται μεταξύ των χριστιανών, πως ο Θεός των χριστιανών είναι ο Ένας, Αγνωστος, Ανώνυμος, Αγέννητος Θεός που δε κατοικεί σε ναούς χειροποίητους. Αυτός είναι ο Θεός που κήρυξαν οι φιλόσοφοι μαζί με τις αναίμακτες θυσίες.  Ο Θεός αυτός είναι ο θεός του σύμπαντος, όλου του κόσμου και δεν ανήκει σε κανένα έθνος. Στα ερμητικά κείμενα της Αιγύπτου ο θεός αυτός είναι ο μόνος αγαθός. Στην φιλοσοφία του Πλάτωνα και των υπόλοιπων φιλοσόφων, Στωϊκών και νεοπλατωνικών είναι το Απόλυτο Αγαθό. Αυτός ο θεός δεν μπορεί να έχει καμία σχέση με ένα θεό ζηλότυπο και οργίλο, όπως είναι αυτός της Παλαιάς Διαθήκης. Στα ευαγγέλια ο Χριστός λέει, «τι με λέγεις αγαθόν, ουδείς είναι αγαθός παρά μόνο ένας, ο θεός». Ο άνθρωπος δεν είναι ούτε ο μόνος αγαθός, ούτε είναι θεός. Σήμερα οι χριστιανοί αναθεματίζουν τους Έλληνες φιλόσοφους και δεν χάνουν ευκαιρία ακόμα και στους χαιρετισμούς της Παναγίας να πουν μερικές λέξεις για την πλάνη των Αθηναίων, δηλαδή την φιλοσοφία του Αγαθού Θεού.

Ο Πλάτων απέρριψε τους ανθρωπόμορφους θεούς των ποιητών και  δίδαξε τον Ένα θεό, ο οποίος είναι το Απόλυτο Αγαθό. 

 Ο θεός των φιλοσόφων χριστιανών δεν είναι ένας γνωστός τοπικός θεός με ονοματεπώνυμο αλλά ο Άγνωστος Θεός, ο Αόρατος και ο Ακατάληπτος Θεός, ο Αγαθός Θεός των φιλοσόφων. Τα πνεύματα των άστρων και των βασιλιάδων των εθνών και οι αγαθοί δαίμονες των ιερών ναών, αποτελούσαν μόνο στρατιές των θεών του κόσμου, όπως τα Χερουβείμ, τα Σεραφείμ και οι στρατιές αρχαγγέλων και αγγέλων.

 Ο Ένας αγέννητος Θεός, ο μοναδικός Αγαθός, ο Θεός των όλων, δεν έχει όνομα. Όπως γράφει ο Άγιος Αντώνιος, «Το όνομα είναι η σημασία του ενός από τα πολλά. Οπότε είναι ανόητο να νομίζεις ότι ο Θεός που ένας και μόνος ότι έχει κάποιο άλλο όνομα. Γιατί αυτό το Θεός Εκείνον σημαίνει τον Άναρχο, που κατασκεύασε τα πάντα για τον άνθρωπο.» ¨Όνομα εστί σημασία ενός των πολλών. Όθεν ανόητον εστί το νομίζειν τον Θεόν, ένα όντα και μόνον, άλλον έχει όνομα. Το γαρ Θεός τούτο σημαίνει, τον Αναρχον, τον τα πάντα ποιήσαντα διά τον άνθρωπον¨. (Φιλοκαλία, Αγίου Αντωνίου,ρξβ΄)  Η άποψη των Εβραίων χριστιανών δεν συμφωνεί με την λογική του Αγίου Αντωνίου, όταν θεωρούν τον Χριστό Γιο του επονομαζομένου με το ιερό τετραγράμματο των Εβραίων ¨ιεοβά¨(Εξ.ΣΤ,3).

Οι φιλόσοφοι παρόλο την καταδίωξη, οι εικόνες τους βρίσκονται σε πολλές Ορθόδοξες εκκλησίες και μοναστήρια μέχρι σήμερα.

 Επειδή όμως δεν έχουν διασωθεί τα κείμενα των εθνικών χριστιανών ανακαλύπτουμε αναφορές σε αυτούς μόνο μέσω των επικριτών τους. Ο Ειρηναίος διασώζει τα επιχειρήματα των Ελλήνων ¨αιρετικών¨ που αντλούν αποσπάσματα από τις Ιουδαϊκές γραφές για να αποδείξουν ότι οι Ιουδαίοι δεν γνώρισαν τον αληθινό θεό. Ο Ευσέβιος αναφέρει τον Κέδρωνα που δίδασκε στην Ρώμη, ότι ο θεός που κυρήχτηκε από τους προφήτες των Ιουδαίων δεν είναι ο Πατέρας του Χριστού, γιατί αυτός είναι γνωστός, ενώ ο αληθινός θεός είναι άγνωστος, και ο πρώτος είναι δίκαιος ενώ ο αληθινός μοναδικός θεός είναι αγαθός.

 ¨ο υπό του νόμου και των προφητών κεκηρυγμένος θεός δεν είναι ο Πατέρας του Κυρίου Ιησού Χριστού, τον μεν γαρ γνωρίζεσθαι, τον δε αγνώτα είναι, και τον μεν δίκαιον, τον δε αγαθόν υπάρχοντα¨.

 Ο απόστολος Παύλος είπε στους Αθηναίους στην ομιλία του στον Αρειο Πάγο, ότι κηρύττει τον Άγνωστο Θεό του οποίου τον βωμό είδε στην πόλη και ο οποίος δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς. (Πράξεις ιζ΄,22-23) Ο Ιεχωβάς όμως κατοικούσε στον ναό της Ιερουσαλήμ που αναμφισβήτητα ήταν χειροποίητος και ήταν πολύ γνωστός στους Αθηναίους. Πρέπει να έχουμε υπόψιν μας ότι η ομιλία του Παύλου στην Αθήνα περιέχει αποσπάσματα του Έλληνα φιλοσόφου Άρατου. 

 Στην επιστολή του Ευγνώστου, ένα γνωστικό κείμενο που βρέθηκε στις ανασκαφές του Ναγκ Χαμμάντι γράφει: « Ο Υπάρχων δεν μπορεί να περιγραφεί. Είναι αθάνατος, αιώνιος και αγέννητος. Δεν τον έχει δημιουργήσει κανείς και δεν έχει αρχή. Πάνω από αυτόν δεν υπάρχει άλλος Κύριος. Δεν έχει όνομα, αφού όποιος έχει όνομα, είναι δημιούργημα κάποιου άλλου. Είναι δίχως όνομα και δίχως μορφή. Όποιος έχει μορφή είναι δημιούργημα κάποιου άλλου»

 Η θεολογία αυτή των φιλοσόφων γνωστικών δεν είναι ξένη στη βίβλο που αναφέρει τον θεό ως ΩΝ. Το εγώ είμαι ο Ων μεταφράζεται εγώ είμαι αυτός που Υπάρχει. Ο μυστικιστικός Ιουδαϊσμός, η Καμπάλα, αναγνωρίζει αυτές τις ιδιότητες του Θεού. Είναι δηλαδή γεγονός ότι και στην βίβλο μπορείς να βρεις αποσπάσματα της αληθινής θεολογίας. Οι θρησκείες όμως, επιμένοντας στον εθνικισμό και την εχθρότητα, παραμένουν στους μύθους και τα ονόματα. Οι μυστικιστές χριστιανοί θεώρησαν και αυτοί τον Χριστό ως αγέννητο θεό και προσπάθησαν να θεολογήσουν με αυτόν τον τρόπο. Τελικά ο θεός των φιλοσόφων και των μυστικιστών δεν έφτασε στις μάζες, δεν προωθήθηκε από τις θρησκείες, οι οποίες προτιμούν να βόσκουν πρόβατα παρά να βοηθούν ανθρώπους.  

 Ο θεός των φιλοσόφων δεν έχει όνομα, δεν έχει μορφή, δεν έχει πατρίδα. Ο θεός υπάρχει μέσα στην καρδιά κάθε ανθρώπου, αμαρτωλού ή τίμιου, αμαθή ή σοφού, ανθρώπου ή ζώου. Το Ισλαμ σήμερα είναι πιο κοντά σε αυτον τον Θεό των φιλοσόφων.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Τελος και το θεο δοξα !!! 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Η Ορθόδοξη παράδοση του Ιωάννη του ευαγγελιστή ήταν μια ελληνιστική μεταρρύθμιση της Ιουδαϊκής θρησκείας και δεν δεχόταν τα Ιουδαϊκά έθιμα. Σε αυτή την παράδοση ανήκει ο Ιγνάτιος και ο Πολύκαρπος Σμύρνης που μαρτύρησαν τον δεύτερο αιώνα μετά Χριστόν. Αυτοί δεν δεχόταν τον ιουδαϊσμό όπως κάνουν οι σημερινοί χριστιανοί οι οποίοι έχουν εξιουδαϊσθεί. Παραθέτω εδώ δύο αποσπάσματα από τον Ιγνάτιο, από επιστολές οι οποίες φυσικά δεν διδάσκονται στους σημερινούς θεολόγους. Σε αυτό το θέμα, τον εξϊουδαϊσμό των χριστιανών, θα αναφερθώ εκτενέστερα σε μια άλλη δημοσίευση.

Ιγνάτιος Θεοφόρος

Επιστολή προς τους εν Μανγησίαι

Χ,3 Ατοπον εστιν Ιησουν Χριστον λαλειν και ιουδαίζειν, ο γαρ χριστιανισμος ουκ εις ιουδαισμον επίστευσεν, αλλ ιουδαισμός εις χριστιανισμον, ω πασα γώσσα πιστεύσασα εις Θεόν συνήχθη.

Άτοπο είναι να μιλάς για τον Ιησού Χριστό και να ιουδαϊζεις, γιατί ο χριστιανισμός δεν πίστεψε στον ιουδαϊσμό αλλά ο ιουδαϊσμός στον χριστιανισμό, στον οποίο πίστεψε κάθε γλώσσα και ήρθε στον Θεό.

Προς Φιλαδελφείς

VI.1 Εάν τις ιουδαισμόν ερμηνεύει υμίν, μη ακούετε αυτού. Άμεινον γαρ εστίν ανδρός περιτομήν έχοντος χριστιανισμόν ακούει ή παρά ακροβύστου ιουδαϊσμόν.

Εάν κάποιος σας διδάσκει τον ιουδαϊσμό να μην τον ακούτε. Είναι χειρότερο να ακούς για τον χριστιανισμό από άνδρα με περιτομή παρά να ακούς από μη περιτμημένο για τον ιουδαϊσμό.

Ψαλμος 49 Θεός θεών Κύριος ελάλησεν και εκάλεσεν την γην από ανατολών ηλίου μέχρι δυσμών.

Γεν.β.17 Από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει διότι εξάπαντος θέλεις αποθάνη.

Ο θεός καταράστηκε και την γην, «κατηραμένη ας είναι η γη εξαιτίας σου» είπε. (Γεν. γ, 17 – 22) Και είπεν ο Θεός ιδού ο Αδάμ έγινε ως ένας από εμάς στο να γνωρίζει το καλό και το κακό και τώρα μήπως εκτείνη την χέρα και λάβει από το ξύλο της ζωής και φάει και ζήσει αιωνίως, 23 Οθεν ο θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ του παραδείσου.

Απαγορευμένες Απεικονίσεις Γεώργιος Ε. Γαβριήλ Εκδόσεις Ζέφυρος θεσσαλονίκη 1990

Ευσεβίου Καισαρείας Εκκλησιαστική Ιστορία Πατερικαί Εκδόσεις Γρηγόριος Παλαμάς Θεσσαλονική 1977

Αληθής λόγος Κέλσος Εκδόσεις Θύραθεν

Γνώσις Το βιβλίο των απόκρυφων ευαγγελίων Werner Hormann Εκδόσεις Κονιδάρη 2000

ΤΟΥ ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ ΠΑΤΡΟΣ ΗΜΩΝ ΕΙΡΗΝΑΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΛΟΥΓΔΟΥΝΟΥ

ΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟΥ ΓΝΩΣΕΩΣ ΒΙΒΛΙΑ ΠΕΝΤΕ.

1.21.1

ΚΕΡΔΩΝ δέ τις ἀπὸ τῶν περὶ τὸν Σίμωνα τὰς ἀφορμὰς λαβὼν, καὶ ἐπιδημήσας ἐν τῇ Ῥώμῃ ἐπὶ Ὑγίνου, ἔνατον κλῆρον τῆς ἐπισκοπικῆς διαδοχῆς ἀπὸ τῶν ἀποστόλων ἔχοντος, ἐδίδαξε τὸν ὑπὸ τοῦ νόμου καὶ προφητῶν κεκηρυγμένον Θεὸν, μὴ εἶναι Πατέρα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸν μὲν γὰρ γνωρίζεσθαι Hipp. ἐγνῶσθαι, τὸν δὲ ἀγνῶτα Hipp. ἄγνωστον εἶναι· καὶ τὸν μὲν δίκαιον, τὸν δὲ ἀγαθὸν ὑπάρχειν.

1.18.1

τὸν δὲ Πατέρα Σωτῆρα ἀγέννητον ὑπέθετο, καὶ ἀσώματον καὶ ἀνείδεον, δοκήσει δὲ ἐπιπεφηνέναι ἄνθρωπον· καὶ τὸν τῶν Ἰουδαίων Θεὸν ἕνα τῶν ἀγγέλων εἶναί φησι· καὶ διὰ τοῦτο l. τὸ βούλεσθαι τὸν Πατέρα καταλῦσαι πάντας τοὺς ἄρχοντας, παραγενέσθαι τὸν Χριστὸν ἐπὶ καταλύσει

τοῦ τῶν Ἰουδαίων Θεοῦ, καὶ ἐπὶ σωτηρίᾳ τῶν πειθομένων αὐτῷ· εἶναι δὲ τούτους ἔχοντας τὸν σπινθῆρα τῆς ζωῆς ἐν αὐτοῖς. Δύο γὰρ γένη τῶν ἀνθρώπων ὑπὸ τῶν ἀγγέλων πεπλάσθαι ἔφη, τὸν μὲν πονηρὸν τὸν δὲ ἀγαθόν· καὶ ἐπειδὴ οἱ δαίμονες τοῖς πονηροῖς ἐβοήθουν, ἐληλυθέναι τὸν Σωτῆρα ἐπὶ καταλύσει τῶν φαύλων ἀνθρώπων καὶ δαιμόνων, ἐπὶ σωτηρίᾳ δὲ τῶν ἀγαθῶν. Τὸ δὲ γαμεῖν καὶ γεννᾶν ἀπὸ τοῦ σατανᾶ φησὶν εἶναι. Οἱ πλείους τε τῶν ἀπ' ἐκείνου καὶ ἐμψύχων ἀπέχονται, διὰ τῆς προσποιήτου ταύτης ἐγκρατείας.

Τον δε Πατέρα ασώματον και άμορφον υπέθετον, θεωρώντας ότι εμφανίστηκε σαν άνθρωπος. Και ο θεός των ιουδαίων ήταν ένας από τους αγγέλους ισχυρίζονται ότι είναι. Επειδή ο Πατέρας ήθελε να καταλύσει όλους τους άρχοντες ήρθε ο Χριστός για να καταργήσει τον θεό των Ιουδαίων και να σώσει αυτούς που θα τον πιστέψουν. Είναι δε αυτοί που έχουν τον σπινθήρα της ζωής μέσα τους. 

ΠΡΑΞΕΙΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ 17 .22 Σταθεις δε ο Παυλος εν μέσω του  Αρείου Πάγου εφη,  Ανδρες  Αθηναιοι, κατα πάντα ως δεισιδαιμονεστέρους υμας θεωρω. 23 διερχόμενος γαρ και αναθεωρων τα σεβάσματα υμων ευρον και βωμον εν ω επεγέγραπτο,  Αγνώστω θεω. ο ουν αγνοουντες ευσεβειτε, τουτο εγω καταγγέλλω υμιν. 24 ο θεος ο ποιήσας τον κόσμον και πάντα τα εν αυτω, ουτος ουρανου και γης υπάρχων κύριος ουκ εν χειροποιήτοις ναοις κατοικει 25 ουδε υπο χειρων ανθρωπίνων θεραπεύεται προσδεόμενός τινος, αυτος διδους πασι ζωην και πνοην και τα πάντα. 26 εποίησέν τε εξ ενος παν εθνος ανθρώπων κατοικειν επι παντος προσώπου της γης, ορίσας προστεταγμένους καιρους και τας οροθεσίας της κατοικίας αυτων, 27 ζητειν τον θεον ει αρα γε ψηλαφήσειαν αυτον και ευροιεν, καί γε ου μακραν απο ενος εκάστου ημων υπάρχοντα. 28  Εν αυτω γαρ ζωμεν και κινούμεθα και εσμέν, ως καί τινες των καθ' υμας ποιητων ειρήκασιν, Του γαρ και γένος εσμέν. 29 γένος ουν υπάρχοντες του θεου ουκ οφείλομεν νομίζειν χρυσω η αργύρω η λίθω, χαράγματι τέχνης και ενθυμήσεως ανθρώπου, το θειον ειναι ομοιον.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ