777 Ο ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ Ο ΑΠΟΛΛΥΩΝ Ο ΟΥΛΙΟΣ Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ

777    ΨΟΖ

Ο ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟΣ - Ο ΑΠΟΛΛΥΩΝ - Ο ΟΥΛΙΟΣ

- Ο ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΣ -

 Πριν φύγει ο Ιούλιος, θέλω να δημοσιεύσω μερικές παρατηρήσεις για τον αριθμό 777. Πρώτα γιατί ο Ιούλιος είναι ο έβδομος μήνας και ονομάστηκε όχι τυχαία με το όνομα του Ιούλιου, του Ρωμαίου που δεν ήθελε να τον αποκαλούν βασιλιά αν και φορούσε την λευκή τήβενο και λευκές ταινίες στο κεφάλι, που είναι σημάδι βασιλικό.

 Ούλιος ο Απόλλων, ιατρός γαρ ην, σημαίνει και ολέθριος, γράφει το λεξικό Σουίδα. Ούλε θα πει υγίεναι. Ουλή, επιπόλαιον έλκος, μια μικρή πληγή.  Ουλομένη όμως είναι η κατηραμένη από το όλλυμαι, έτσι ούλιος είναι ο ιατρός θεραπευτής αλλά και ο καταραμένος.

 Η διπλή αυτή σημασία του Ούλιου μου έκανε μεγάλη εντύπωση γιατί γνώριζα ότι Ούλιους ονόμαζαν κυρίως του θεραπευτές του Ασκληπιού. Ο Θεός Απόλλων ήταν θεός της ιατρικής, πατέρας του Ασκληπιού, αλλά ήταν και ο θεός που έφερνε τις αρρώστιες. Οι περισσότερες αρρώστιες και οι επιδημίες έρχονται από την ζέστη του καλοκαιριού. Τον Ιούλιο μήνα. Όταν κυβερνά το ζώδιο του καρκίνου. Δεν υπάρχει πιο εγκληματικό ζώδιο από τον καρκίνο. Φταίει η ζέστη;

 Υπάρχει κάτι που με πληγώνει βαθιά. Το κάνει για να με θεραπεύσει. Ο Ηράκλειτος λέει ότι εκείνο που μας πονά δεν είναι απαραίτητα κακό. Γιατί και οι γιατροί κόβουν με νυστέρια και με φωτιά καυτηριάζουν τις πληγές για να θεραπεύσουν. Το ζητούμενο είναι η ισορροπία. Μεταξύ της πληγής και της θεραπείας υπάρχει μια απόσταση και μια άγνωστη πορεία. Η πληγή είναι η ουλή. Και ο Ούλιος είναι ο θεραπευτής αλλα και ο καταραμένος, ο εξολοθρευτής.

 Ο Απόλλων είναι ηλιακός θεός. Και ο φωτεινός ήλιος που είναι ο θεραπευτής είναι και ο καυτός ήλιος που φέρνει τις αρρώστιες. Ο Ηράκλειτος από τον Πόντο περιγράφει ακριβώς αυτό το φαινόμενο στα Ομηρικά προβλήματα, αναφερόμενος στην τιμωρία που επιβάλλει ο Απόλλωνας στους Δαναούς.

 «Ο Απόλλων βιάζεται να ρίξει τα βέλη του, - κάθισε μακριά από τα πλοία και τη σαίτα ρίχνει και το αργυρό αντιδόνησε τρομαχτικά δοξάρι - . Αν τόξευε από οργή, έπρεπε να κάθεται και να σημαδεύει από κοντά αυτούς που τραυμάτιζε. Μιλώντας όμως αλληγορικά για τον ήλιο, είναι φυσικό να βάζει τον ήλιο ψηλά και από εκεί να στέλνει τις ακτίνες.

Επίσης πολύ σαφή ένδειξη φέρει όταν λέει: - Στους ημιόνους πρώτα έριξε και τα γοργά σκυλιά -  Ο Απόλλων δεν θα ξόδευε την οργή του στα ζώα, ούτε ο θυμός του θα ξέσπαγε χωρίς λόγο στους ημιόνους και στα σκυλιά, όπως νομίζει ο δούλος από την Θράκη και καταλογίζει στον Όμηρο, εννοώ τον Αμφιπολίτη Ζώιλο, που τέτοιες ανοησίες και μωρολογίες λέει πάνω κάτω.

 Ο Όμηρος πολύ καλός γνώστης της φύσης, περιγράφει αυτό που συμβαίνει κατά κανόνα στις επιδημίες, πραγματικά η πείρα και η ακριβείς παρατηρήσεις της ιατρικής και της φιλοσοφίας έχουν διαγνώσει ότι στις επιδημίες πρώτα προσβάλλονται τα ζώα. Δύο βασικές αιτίες είναι γι αυτό επειδή τα ζώα είναι πιο ευάλωτα στη συμφορά και τρώνε και πίνουν χωρίς κανένα λογικό μέτρο να σταματάει τη λαιμαργία τους.

Πολύ εύστοχα επίσης ο ποιητής αναφέρει ότι η ασθένεια αρχίζει και τελειώνει με περιττό και όχι άρτιο αριθμό. – Εννιά μέρες ριχνόταν πάνω τους το θεικό σιτοβόλι.»

Αυτά γράφει ο Ηράκλειτος για το Ομηρικό επεισόδιο όπου ο Απόλλων τιμωρεί το στρατόπεδο των Ελλήνων, επειδή πήραν τις ιέρειες από το ναό του.

 Ο ίδιος θεός χτύπησε με την παλάμη του τον ώμο του Πάτροκλου κάνοντας τον να χάσει τα όπλα του και να τον σκοτώσει ο Εκτορας. Έτσι ο Απόλλων εκτέλεσε την επιθυμία του Δία να πεθάνει ο Πάτροκλος και να δοξαστεί ο Αχιλλέας σκοτώνοντας τον Έκτορα. Το πεπρωμένο κινείται σαν μια πνευματική δύναμη, σαν μια αντίθετη προς τον χρόνο φορά, όπως λέει ο Ηράκλειτος, κινείται ανάμεσα στις ζωές των ανθρώπων και δημιουργεί τις ζωές των ανθρώπων. Το πεπρωμένο αποτελείται απο αυτές τις φυσικές δυνάμεις των αριθμών και εκφράζεται μέσα απο τις ζωές των ανθρώπων. Για να διαβάσεις μέσα στη ζωή σου τα σημάδια του πεπρωμένου είναι απαραίτητο να κατανοήσεις την φύση αυτών των πνευματικών δυνάμεων, να τις σεβαστείς και να τις αντιμετωπίσεις.

 Η ζέστη, ο πυρετός, είναι σημάδι ασθένειας. Η ίδια η ζέστη όμως, είναι σημάδι ζωής, αντίθετα με το παγωμένο πτώμα. Αυτός είναι ο μυστήριος αριθμός επτά. Αυτό είναι το γράμμα ζ, που στα ελληνικά είναι ο αριθμός εφτά. Ο αριθμός του Ιούλιου, του έβδομου μήνα. Ο μοναδικός αριθμός μέσα στην δεκάδα που δεν παράγεται από άλλους αλλά και δεν χωρίζεται σε άλλους. Αν το έξι είναι ο αριθμός της ψυχής, το εφτά είναι ο αριθμός του πνεύματος. Η ευλογία και η κατάρα είναι τα άκρα αυτού του αριθμού.

Ο εφτά είναι αμήτωρ, γράφει ο Ανατόλιος, επειδή δεν προκύπτει από διπλασιασμό ή πολλαπλασιασμό.

Αν και παράγεται από την μονάδα κάνει τον 28 τέλειον (1+2+3+4+5+6+7=28) Και επειδή 28 είναι οι μέρες της σελήνης φανερώνουν την σχέση που έχει αυτός ο αριθμός με τον κύκλο της σελήνης. Έτσι ο μήνας έχει τέσσερις εβδομάδες, 7+7+7+7=28 Λέγεται ότι ο 7 είναι ο αριθμός που φέρνει σε πέρας την ενσωμάτωση την δημιουργία του υλικού ανθρώπινου σώματος γι αυτό και καλείται τελεσφόρος, ο οδηγών εις το τέλος, την λύσην, ο κρίσιμος, καθότι επιζούν ως γνωστόν τα επτά μηνών ανθρώπινα έμβρυα. Και εις τας ασθενείας η κρίσιμος μέρα είναι η εβδόμη.

 Το τρίγωνο στο οποίο εφαρμόζουμε το Πυθαγόρειο θεώρημα, έχει πλευρές 3, 4, 5, όπου οι δύο κάθετες 3 και 4 μας δίνουν άθροισμα 7. Ακόμα οι πλανήτες είναι εφτά. Ο Πλάτων εξ επτά αριθμών υποστηρίζει ότι είναι η σύνθετος ψυχή. Τα πάντα προτιμούν το 7. Τα φωνήεντα είναι εφτά. Σύμφωνα με τον Ιπποκράτη εφτά είναι οι περίοδοι της ζωής του ανθρώπου, δηλαδή, νήπιον, παιδίον, έφηβος, νέος, ενήλικος, μεσήλιξ, γέρων, ήτοι νήπιος μέχρι 7  ετών ότε αλλάσσει οδόντας, παιδίον μέχρι σπερματορύσεως ήτοι 14 έτη, έφηβος μέχρι πυκνώσεως του γενείου στα 21 έτη, νέος μέχρι ολοκληρώσεως του όλου σώματος ητοι στα 28 έτη, ανήρ ενήλικος μέχρι των 49 ετών 7Χ7 και μεσήλιξ μέχρι των 56 7Χ8 και πέρα των 56 γέρων. Αυτά γράφει ο Ανατόλιος.

Εφτα είναι τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Και το ουράνιο τόξο είναι το σημάδι της ειρήνης του Θεού με τον κόσμο. Δεν θα ξαναφέρω καταστροφή στη γη. Το εφτά δεν έχει φύλο. Δεν είναι άνδρας. Δεν είναι γυναίκα. Συμβολίζει μια πνευματική οντότητα. Είναι η φανέρωση στη γη του πνευματικού αόρατου ανθρώπινου πνεύματος. 

 Ο Νικόμαχος ο Γερασηνός γράφει ότι η επτάδα αποκαλείται αγέλη, επειδή έτσι αποκαλούν τις ομάδες των αστέρων που κατά τέλειον τρόπο περιφέρονται. Και κατά τον ίδιον τρόπο τις ονομάζουν παρεφθαρμένα εις τους μυστηριακούς ιερούς λόγους (τα μυστήρια) κατά παράλειψιν του γράμματος Γ την λέξιν αγγέλους. Δια τούτον και τους αστέρας που κάθε τόσο προηγούνται τούτων των αγελών ονομάζουν και δαίμονας, (υπερανθρώπους οντότητας) καθ όμοιον τρόπον και αγγέλους και αρχαγγέλους οι οποίοι είναι ακριβώς επτά τον αριθμόν, ώστε σύμφωνα προς αυτήν την αιτία αυτήν η αγγελία κατά την ετυμολογίαν και κατά την προέλευσιν της λέξεως, ταυτίζεται προς την επτάδα (την εβδομάδα).

Μήπως όμως και η ίδια η εβδομάς εκ του αυτού λόγου ονομάζεται και φυλακίτις (δεσμωτις, φυλακισμένη, περιωρισμένη) διότι όχι μόνον επτά είναι οι αρχηγοί κατ’ αριθμόν φυλάκων, αλλά και ότι εκείνοι που φυλάσσουν το παν (το Σύμπαν) και συγκρατούν αυτό εις αιωνίαν συνοχήν και διαμονήν, επτά κατ’αριθμόν είναι.

Οι Πυθαγόριοι εδίδασκον ότι η επτάς δεν είναι ομοία προς τους άλλους αριθμούς αλλ΄ ότι είναι αξία ιδιαιτέρου σεβασμού καθώς υπεστήριζον εκ του λόγου τούτου σεπτάδα (σεβαστήν, σεβασμίαν) την ωνόμαζον.

Κατά την εξάδα η εκδήλωσις της ψυχής (ψύχωσις) και η ζωηγόνος έξις (η εκδήλωσις του σώματος). Εκ του «έξις» (συνήθεια εξ επαναλήψεως) και η εξάς ωνομάσθη ούτω, η δε τελείωσις (η προσπάθεια και επιθυμία επιδιώξεως του τελείου) και η διανόησις κατά την εβδομάδα (επτάδα), γράφει μεταξύ των άλλων ο Νικόμαχος. Το επτά ονόμαζαν και Αθηνά, Καιρό και Τύχη.

Το εφτά λοιπόν συμβολίζει τον πνευματικό άνθρωπο που υπάρχει πάνω από την σωματική ύπαρξη και γιαυτό δεν έχει μητέρα αλλά γεννιέται εξ ουρανού άνωθεν, είναι πνευματικό ον και δεν έχει φύλο, δεν είναι αρσενικό ή θυληκό. Στην Ινδική αριθμολογία το εφτά συμβολίζει το Θεού Κετού που είναι ένας ακέφαλος δράκος και αυτό συμβολίζει την πνευματικότητα του όντος, μια και δεν εμφανίζεται στην μορφή αλλά στο πνεύμα. Αυτή την αορατότητα του εφτά εξηγεί η σχέση που έχει ο αριθμός αυτός με την σελήνη, μέσω της οποίας φανερώνει τον εσωτερισμό του.

 Στο βιβλίο των αλλαγών όταν όλες οι γραμμές είναι εννιά, δηλαδή ολόκληρες έχουμε το εννιά στην κορυφή του δημιουργικού όπου το σχόλιο αναφέρει μια πτήση ακέφαλων δράκων και εξηγεί ότι η φύση του ουρανού είναι να εμφανίζεται χωρίς κεφάλι. Αυτό δηλώνει την κρυφή δράση του ουρανού, που επεμβαίνει όπως η ανώτατη μοίρα και καθορίζει τις ζωές των ανθρώπων και τα γεγονότα χωρίς να φαίνεται.

 Η τελείωση στην οποία οδηγεί ο εφτά είναι η πνευματική εξέλιξη και στην πορεία του δεν θεωρεί την ύλη ως φράγμα αλλά την ξεπερνάει με κάθε τρόπο, πράγμα το οποίο εκφράζει την σκληρότητα του και την δημιουργία φαινομενικά αρνητικού πεπρωμένου. Λέω φαινομενικά γιατί για ένα πνευματικό ον η σαρκική ύπαρξη δεν μπορεί να θεωρηθεί εμπόδιο προς την πνευματική τελείωση αλλά την χρησιμοποιεί αδιαφορώντας για τις κακουχίες και τις ασθένειες που μπορεί να επιβάλλει.

Οι ασθένειες όταν ειδωθούν από αυτή την εξέταση του αριθμού εφτά είναι εύκολο να κατανοηθούν ως θεραπείες πνευματικές, οι οποίες γίνονται κατανοητές μόνο σε ένα ανώτερο πνευματικό επίπεδο. Ακόμα και η καταστροφή του πλανήτη από τον Θεό θα θεωρηθεί ως θεραπεία εφόσον η ανθρωπότητα, που είναι υπεύθυνη για την ζωή πάνω στη γη, έχει χάσει την δυνατότητα να εξουσιάζει δίκαια πάνω στα πλάσματα της θείας δημιουργίας.

Ο Ούλιος θεραπευτής εφαρμόζει την τέχνη του, ακόμα και σήμερα, με την μορφή των φαρμάκων αλλά και με την έσχατη ποινή που είναι ο θάνατος. Το δηλητήριο μπορεί να είναι θανατηφόρο αλλά σε μικρή ποσότητα μπορεί να είναι θεραπευτικό. Ο δηλητηριασμένος έχει ύφος σκυθρωπό, ψακωμένος, γεμάτος χολή, και συναισθήματα άσχημα, θεραπεύει την καρδιά του με την τιμωρία. Φυσικά δεν είναι τυχαίο που το κέντρο δηλητηριάσεων έχει ένα τηλεφωνικό αριθμό που τελειώνει σε 777. Δεν θα αναφερθώ με περισσότερες λεπτομέρειες πάνω σε αυτό αλλά θα πω για τον Φαρμακό, τον αποπομπαίο τράγο, που τον ταίζουν δηλητήρια και πάνω του αφήνουν όλη την περιφρόνηση τους, θεωρώντας  ότι εκείνος θα σηκώσει τις αμαρτίες της πόλης.

Αυτός ο Φαρμακός, ο Καταραμένος, δεν είναι παρά ένας σταυρωμένος άνθρωπος, που βαστάζει τις αμαρτίες των άλλων. Πάνω του ως σημάδι έχει τον αριθμό του Σταυρού. Όταν το στ, πάρει την θέση του 6, όπως γράφουμε το έξι στα ελληνικά, τότε έχουμε  ΣΤ = 6 +  Α = 1 +  Υ = 400 + Ρ = 100 + Ο = 70 +  Σ = 200 = 777 
 Ο αριθμός του Σταυρού, ο επικατάρατος, ο κρεμάμενος επί ξύλου.

 Ας δούμε όμως και την σχέση του επτά με τον φόνο. Ο Απόλλωνας σκότωσε την δράκαινα και έπρεπε να εξαγνιστεί γι αυτό πήγε στα Τέμπη. Ο Πλούταρχος (Αίτια Ελληνικά, 12.393 C) εξηγώντας μια γιορτή των Δελφών, τα Σεπτήρια, μας λέει ότι πήγε στα Τέμπη "Τὸ μὲν οὖν Σεπτήριον ἔοικε μίμημα τῆς πρὸς τὸν Πύθωνα τοῦ θεοῦ μάχης εἶναι καὶ τῆς μετὰ τὴν μάχην ἐπὶ τὰ Τέμπη φυγῆς καὶ ἐκδιώξεως." Στα Τέμπη ο Απόλλωνας δούλεψε ως σκλάβος του βασιλιά των Φερρών Άδμητου για επτά χρόνια· γυρνώντας στους Δελφούς έφερε μαζί του και κλαδιά δάφνης με τα οποία έκτισε τον πρώτο ναό.

 Το ίδιο έγινε και με τον Ηρακλή, ο οποίος μετά τους άθλους του έπρεπε να εξαγνιστεί για να λάβει μέρος στα μυστήρια. Ο εξαγνισμός είναι μέρος της μύησης και θα μπορούσε κανείς να πει ότι ακόμα και ο φόνος εδώ στη γη είναι μέρος μια μύησης εφόσον εκείνος που διαπράξει τον φόνο αποδεχτεί την αμαρτία του.

 Μια τέτοια περίπτωση είναι και η σφραγίδα που λαμβάνει ο αδερφοκτόνος Κάιν από τον Θεό. Όπως ο Απόλλωνας μετά τον φόνο της δράκαινα ταξιδεύει και μετά πολλές περιπέτειες φτάνει στα Τέμπη όπου εξαγνίζεται, έτσι και ο Κάιν διώκεται από τον Θεό «και θέλω είσθαι πλανήτης και φυγάς επί της γης και πας όστις με εύρει θέλει με φονεύσει» λέει ο Κάιν στον Θεό. Είπε δε προς αυτόν ο Κύριος, δια τούτο όστις φονεύσει τον Κάιν επταπλασίως θέλει τιμωρηθεί. Και έβαλε ο Κύριος σημείον εις τον Κάιν. Ο απόγονος του Κάιν, ο Λάμεχ, εφόνευσε παρομοίως άνδρα, και λέει στις γυναίκες του καθώς ετοιμάζεται προφανώς προς εξαγνισμό, εξομολογείται «επειδή άνδρα εφόνευσα εις πληγήν μου. Και νέον εις μάστιγα μου. Διότι ο μεν Κάιν επταπλασίως θέλει εκδικηθεί, ο δε Λάμεχ εβδομηκοντάκις επτά.»

 Ο Λάμεχ έζησε 777 χρόνια και ήταν ο πατέρας του Νώε. Ο Νώε θα ήταν αυτός που μετά την καταστροφή όλου του ανθρώπινου γένους θα γινόταν ο πάτερας μια νέας γεννιάς ανθρώπων, ελεύθερης από την κατάρα του θεού. 

ΓΕΝΕΣΙΣ 5 . 29  "ΚΑΙ ΕΚΑΛΕΣΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΑΥΤΟΥ ΝΩΕ ΛΕΓΩΝ ΟΥΤΟΣ ΘΕΛΕΙ ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΕΙ ΗΜΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΗΜΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΜΟΧΘΟΥ ΤΩΝ ΧΕΙΡΩΝ ΗΜΩΝ ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑΝ ΚΑΤΗΡΑΣΘΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ 

30  ΕΖΗΣΕ ΔΕ Ο ΛΑΜΕΧ ΑΦΟΥ ΕΓΕΝΝΗΣΕ ΤΟΝ ΝΩΕ ΠΕΝΤΑΚΟΣΙΑ ΕΝΕΝΗΚΟΝΤΑ ΠΕΝΤΕ ΕΤΗ ΚΑΙ ΕΓΕΝΝΗΣΕΝ ΥΙΟΥΣ ΚΑΙ ΘΥΓΑΤΕΡΑΣ

31  ΚΑΙ ΕΓΕΙΝΑΝ ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΗΜΕΡΑΙ ΤΟΥ ΛΑΜΕΧ ΕΠΤΑΚΟΣΙΑ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ ΕΠΤΑ ΕΤΗ ΚΑΙ ΑΠΕΘΑΝΕ"

 Ο αριθμός της σφραγίδας του προς εξαγνισμό φονιά, είναι ο 7 και ο 77. Ο δολοφόνος είναι υπό την προστασία του Θεού, εφόσον ταξιδεύει σε αυτή την ζωή μέχρι να κατανοήσει ότι έχει πληγώσει την ψυχή του και να εξαγνιστεί.

Το πεντάκτινο αστέρι έχει μεγάλη σχέση με τον αριθμό εφτά. Είναι η σχέση του εβδομήντα με τον κύκλο, εφόσον 5Χ70=350 Η Ελληνική βίβλος μεταφράστηκε στην Αλεξάνδρεια από 72 σοφούς και γι αυτό ονομάζεται η Βίβλος των Ο' . Ο = 70.  72Χ5=360 Εβδομήντα δύο επί πέντε μας δίνει τις τριακόσιες εξήντα μοίρες του κύκλου ή τις τριακόσιες εξήντα μέρες του χρόνου. Έτσι το πεντάκτινο συμβολίζει το πνεύμα του ηλιακού έτους.

 Αυτός που θεραπεύει, είναι αυτός που στέλνει τις αρρώστιες, αυτός που δηλητηριάζει είναι αυτός που χορηγεί ιαματικά φάρμακα, αυτός που προσφέρει τον εξαγνισμό από τον φόνο, είναι αυτό που χαρίζει και τον θάνατο, αυτός που είναι ευλογημένος, είναι και ο καταραμένος. Αυτό είναι το μυστικό του αριθμού 777 και μπορούμε να το δούμε στο όνομα που αναφέρεται για το θηρίο στην Αποκάλυψη, όπου ονομάζεται Απολλύων. Είναι προφανής η προσπάθεια του χριστιανικού κειμένου να αποδώσει αρνητικό νόημα σε ένα Έλληνα θεό, όπως είναι ο Απόλλων.

«Αποκάλυψη 9.11 εχουσιν επ' αυτων βασιλέα τον αγγελον της αβύσσου. ονομα αυτω Εβραϊστι Αβαδδων και εν τη Ελληνικη ονομα εχει Απολλύων.»

 Μου κάνει εντύπωση που στα Εβραική το όνομα Αμπαντόν, μπορεί να αποδώσει το αγγλικό αυτός που εγκαταλείπει, ο εγκαταλείπων. Αυτός που απολλύει, αυτός που εγκαταλείπει το ανθρώπινο σώμα και αναχωρεί.

Αν διαβάσουμε τις τελευταίες γραμμές από το βιβλίο του Μάρκου Αυρήλιου «τα εις εαυτόν» θα δούμε οτι ο Στωικός Ρωμαίος αυτοκράτορας έχει μια πιο ολοκληρωμένη άποψη.

«Γιατί το τέλειο το ορίζει εκείνος που είναι αιτία της συνοχής, τώρα είναι αιτία της διαλύσεως, κι εσύ είσαι αναίτιος και των δύο. Αποχώρησε λοιπόν με ευλογίες γιατί κι εκείνος που σε απολύει είναι ευλογημένος.»

Ο Στωικισμός του Αυρηλίου τον κάνει να αποδεχτεί την κυριαρχία της φύσεως πάνω στον άνθρωπο, να αποδεχθεί ότι η Θεότητα είναι εκείνη που φροντίζει, εκείνη που προνοεί, η Θεία Πρόνεια και σε αυτήν υπακούει με στωικότητα, κατανοώντας ότι εκείνος ο ευλογημένος που δίνει την ζωή, είναι κι εκείνος που την παίρνει πίσω. Ο Απολλύων.

777

Τρεις φορές το εφτά μας δίνει 21, και στο ταρώ είναι η κάρτα του κόσμου. Θα μπορούσε να πει κανείς, ότι αυτός είναι ο αριθμός του βασιλιά του κόσμου. Όπως ακριβώς το λέει η αποκάλυψη, έχουσιν επ’ αυτων βασιλέα τον Απολλύων. Τώρα αν αυτός είναι άγγελος της αβύσσου, δηλαδή ο Ποσειδώνας, ή άγγελος του ουρανού, δηλαδή ο Απόλλωνας, δεν είναι απαραίτητο να το ανιχνεύσουμε. 

Τα εις εαυτον Μαρκος Αυρήλιος.

«12, 36 το γαρ τέλειον εκείνος ορίζει ο τότε μεν της συγκρίσεως, νυν δε της διαλύσεως αίτιος, συ δε αναίτιος αμφοτέρων. Άπιθι ουν ίλεως και γαρ ο απολύων ίλεως.»

 Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος 30 - 7 - 2011

Υ.Γ. Ο Ιούλιος μήνας ήταν πολύ αιμοβόρος, ας ελπίσουμε ότι ο Αύγουστος θα είναι καλύτερος και ειρηνικός.