17 – Η ΜΥΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΚΑΙ Η ΕΞΟΔΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ

  Όπως τα ψάρια κολυμπούν μέσα στο νερό, έτσι οι ψυχές των ανθρώπων μέσα στην άγνοια περιφέρονται αναζητώντας το φως του προσώπου τους. Τα συναισθήματα που κυριαρχούν είναι ο φόβος και η ανασφάλεια. Κάθε επέμβαση μέσα στην καρδιά, η οποία θα αγγίξει ευαίσθητα σημεία του βαθύτερου εαυτού μας θα προκαλέσει δυνατά συναισθήματα, φόβου ή θυμού. Η ψυχή είναι σαν ένα ψάρι που πρέπει να βγει από το νερό και να μάθει να αναπνέει τον παγωμένο αέρα, όπως ακριβώς έκανε το βρέφος που εξήλθε από την μήτρα της μάνας. Αυτή είναι η δεύτερη γέννηση, η άνοδος της ψυχής στο φως, η λύτρωση της από το σκοτάδι του φόβου και της άγνοιας.

 Ο αριθμός 17 ως το πρώτο άθροισμα του αριθμού 8, 1+7=8,  αποκαλύπτει το ξεκίνημα της ψυχής για την ανάσταση. Επειδή κάθε αρχή είναι δύσκολη, το 17 έχει παρουσιαστεί με πολλούς τρόπους στους μύθους των λαών. Είναι αλήθεια ότι στην δυσκολία παρουσιάζεται η ευκαιρία. Και το 17 συμβολίζει αυτή την μεγάλη δυσκολία που πρέπει να ξεπεραστεί για να ξεκινήσει το ταξίδι της ανόδου της ψυχής προς τον παράδεισο.

 Υπάρχει ο παράδεισος στον ουρανό, αναφερόμενος στην Αποκάλυψη είναι ένας κρυστάλλινος κύβος, δώδεκα επί δώδεκα και ο αριθμός 144 συμβολίζει αυτόν τον ουράνιο παράδεισο. Κατά ένα όχι τόσο απλό τρόπο, υπάρχει και ο γήινος παράδεισος, και μακάριοι όσοι τον έχουν ανακαλύψει εδώ στη γη, καθοδηγούμενοι από την γνώση των μεγάλων δασκάλων. Οι περισσότεροι από εμάς, οδηγούμενοι από τις επιθυμίες μας, αναζητούμε καλές στιγμές, και όπως οι μαθητές του Ιησού, ρίχνουμε τα δίχτυα μας στην θάλασσα, αλλά δεν πιάνουμε κανένα ψάρι για να χορτάσουμε την καρδιά μας με γαλήνη και ευτυχία.

Οι μαθητές έβγαλαν 153 ψάρια. Το 153 ειναι το άθροισμα όλων των αριθμών από το 1 έως το 17. 

 Ήρθε τότε ο Ιησούς και τους είπε, πιάσατε κανένα ψάρι; Όλη νύχτα ψαρεύαμε Κύριε και ουδέν επιάσαμε. Ρίξτε τα δίκτυα στα δεξιά μέρη του πλοίου τους είπε ο Κύριος. Και μετά την παρέμβαση αυτή του Ιησού οι μαθητές έπιασαν πολλά ψάρια, που όταν τα μέτρησαν ήταν 153. Αυτός είναι ο αριθμός του γήινου παραδείσου και τα μυστικά που κρύβει είναι πολλά. Ο Πατέρας Νείλος ο ασκητής, έγραψε 153 κεφάλαια για την προσευχή, γνωρίζοντας την «συμβολική τερπνότητα» του αριθμού και την «ένσοφον γνώση» την οποία προσφέρει, για την ευσεβή Τριάδα αλλα και για την τετρακτίδα των αρετών. Στον πρώτο κιόλας στίχο, ο γέροντας συμβολίζει την επιτυχή προσευχή με το καλοφτιαγμένο ευώδες θυμίαμα από τα τέσσερα υλικά που θα αναμειχθούν σε σωστές αναλογίες, λίβανο, κασσία, όνυχα και στακτήν και αυτά είναι η τετράδα των αρετών.

 Το μυστικό όμως του αριθμού 153 δεν βρίσκεται στην αριθμολογική ανάλυση που κάνει ο πατέρας Νείλος. Το αριθμολογικό άθροισμα του 153 είναι 1+5+3= 9, ο οποίος είναι ο αριθμός που δηλώνει την θεότητα. Για να φτάσεις σε αυτό τον αριθμό θα βαδίσεις αναπτύσσοντας τον αριθμό δεκαεφτά.

 Όπως γνωρίζουμε η τετρακτίδα δεν είναι παρά το άθροισμα των πρώτων τεσσάρων αριθμών. 1+2+3+4 = 10 Έτσι το τέσσερα έχει μια αριθμολογική δύναμη ίση με δέκα και αυτή είναι η δύναμη της τετρακτίδος. Το 153 είναι η αριθμολογική δύναμη του αριθμού δεκαεφτά. Αν προσθέσεις όλους τους αριθμούς από το ένα έως και τον δεκαεφτά θα έχεις σύνολο εκατόν πενήντα τρία. 1+2+3+4+5+ ….. 15+16+17 = 153

 Ας ξετυλίξουμε τους συμβολισμούς αυτού του αριθμού. Πρώτα θα πάμε στο νησί της Καλυψώς, εκεί που ο Οδυσσέας έχει εγκλωβιστεί και την καρδιά του πνίγει ο πόθος να δει την πατρίδα του και να αγκαλιάσει το ταίρι του. Η θεά τον άφησε να φύγει δίνοντας του τα απαραίτητα υλικά για να φτιάξει μια σχεδία και είχαν περάσει τέσσερις μέρες σαν την τέλειωσε ο Οδυσσέας, την πέμπτη  η Καλυψώ τον άφησε από το νησί να φύγει.

«Τότε ο Οδυσσέας ο θείος, χαρούμενος από τον πρίμο αγέρα,

σηκώνει τα πανιά, και κάθισε με τέχνη στο τιμόνι,

να κυβερνά, κι ουδέ που βάραινε τα βλέφαρα του ο γύπνος,

την Πούλια, το Βουκόλο ως κοίταζε, που αργεί να βασιλέψει,

και το χορό τον εφταπάρθενο, που τονε λεν κι αμάξι,

κι αυτού γυρνάει παραμονεύοντας το Αλετροπόδι πάντα

και μόνος αυτός λουτρό δε χαίρεται στον Ωκεανό ποτέ του.

Τι η Καλυψώ η θεά, η πανέμοστη, του τόχε πει, το Αμάξι

Να τόχει ως αρμενίζει, αδιάκοπα στο χέρι το ζερβί του.

Διαβήκαν δεκαεφτά μερόνυχτα που αρμένιζε ο Οδυσσέας,

Στις δεκαοκτώ τα βαθυγίσκιωτα βουνά προβάλαν τέλος

Απ τη μεριά που εκείνος βρίσκουνταν, της χώρα των Φαιάκων.»

Η Καλυψώ δίνει την ζώνη στον Οδυσσέα για να τον προστατέψει από τα κύματα της θάλασσας.

 Δεκά εφτά ημέρες ήταν στο πέλαγος με την σχεδία ο Οδυσσέας σύμφωνα με τον Όμηρο. Κι αυτό το ταξίδι είναι το τελευταίο πριν το νησί των Φαιάκων, από όπου θα φύγει για την Ιθάκη με τα μαγικά καράβια που πλέουν χωρίς οδηγό. Βέβαια, μετά τις δεκαεφτά ημέρες μένει μόνο ένα λουτρό στο πέλαγος για δύο μερόνυχτα μέχρι να φτάσει στην  αμμουδιά του νησιού, εκεί που θα τον βρει η Ναυσικά.

 Το ταξίδι των δεκαεπτά ημερών με μια ξύλινη σχεδία και καθοδηγούμενος από τα άστρα συμβολίζει το εσωτερικό ταξίδι του ανθρώπου, που καθοδηγείτε από την διαίσθηση του και από την ηθική του ή όπως το λέει ο Ηράκλειτος από τον δαίμονα του. Γι αυτό ο Οδυσσέας μένει άγρυπνος να παρακολουθεί τα σημάδια και προσέχει να έχει αριστερά του πάντα το Αμάξι, τον αστερισμό της άρκτου.

 Η σχεδία είναι ένα όχημα φυλακή, που τελείωσε σε τέσσερις ημέρες και την πέμπτη ήταν έτοιμος να φύγει. Η ξύλινη σχεδία είναι ο περιορισμός των κινήσεων του, καθώς δεν βαδίζει με τα πόδια του, ούτε κολυμπάει με τα χέρια του, αλλά μεταφέρεται με το πνεύμα του. Η σχεδία είναι ένας περιορισμός που δύσκολα αποδέχεται μια καρδιά σαν του Οδυσσέα, ο οποίος έχει συνηθίσει να πλέει με μεγάλα πλοία τα πελάγη και τώρα αναγκάζεται για να λυτρωθεί να χρησιμοποιήσει ένα μικρό όχημα, πράγμα το οποίο όμως κάνει με ενθουσιασμό. Ωστόσο αυτό το όχημα είναι καταδικασμένο να καταστραφεί γιατί η χρήση του είναι μονάχα μυητική. Είναι ένα κιβώτιο που μέσα του εγκλωβίζεται ξανά ο ήρωας για να λυτρωθεί με την καταστροφή του.

 Γι αυτό και η σχεδία του Οδυσσέα πριν φτάσει στην ακτή θα καταστραφεί και ο ήρωας θα αναγκαστεί να κολυμπήσει για δύο μερόνυχτα στα κύματα μέχρι να φτάσει στην αμμουδιά τους νησιού των Φαιάκων. Αυτή θα είναι η τελευταία περιπέτεια του Οδυσσέα και το τέλος του επίπονου ταξιδιού του.

 Αυτό το ίδιο κιβώτιο δεν είναι παρά η λάρνακα του Όσιρη, στην οποία τον έκλεισαν οι συνωμότες του Τυφώνα. Αφού το έκλεισαν με καρφιά και έχυσαν μόλυβδο από πάνω του, το έριξαν στο Νείλο κι έφτασε έτσι στη θάλασσα. Όλα αυτά λένε οι ιερείς ότι συνέβησαν στις δεκαεφτά του μηνός Αθύρ.

Στα αρχαία μυστήρια, οι μύθοι ήταν ο κύριος τρόπος διδασκαλίας. Στις αρχαίες Αιγυπτιακές μυήσεις, ο Μεγάλος ιερέας διηγιόταν την ιστορία της δολοφονίας του Όσιρη, που κάθε Αιγύπτιος την ήξερε από παιδί.

Ο Όσιρης των Αιγυπτίων

«Στην Αίγυπτο, ο 3ος βαθμός ονομαζόταν θύρα του θανάτου. Το φέρετρο του Οσίριδος που, λόγω της υποτιθέμενης πρόσφατης δολοφονίας του, έφερε ακόμα ίχνη αίματος, εγειρόταν στο μέσον της Αίθουσας των Νεκρών. Ρωτούσαν τον υποψήφιο αν είχε πάρει μέρος στην δολοφονία του Οσίριδος. Μετά από νέες δοκιμασίες και παρά τις αρνήσεις του, τον κτυπούσαν στο κεφάλι με ένα πέλεκυ. Τον έριχναν κάτω και τον τύλιγαν με ιμάντες όπως τυλίγουν τις μούμιες. Θρηνούσαν γύρω του. Έπεφταν αστραπές και κεραυνοί. Ο υποτιθέμενος νεκρός περιβαλλόταν από φωτιά. Έπειτα επέστρεφε στη γη.» (Ragon Orthodoxie maconnique, σελ. 101)

Την δεκάτη εβδόμη του μηνός Αθυρ πέθανε ο Όσιρις, από την συνωμοσία του Τυφώνα. Την δεκάτη εβδόμη ημέρα οι Πυθαγόριοι αποκαλούν αντίφραξιν και στην μνήμη του θανάτου αφιέρωναν αυτό τον αριθμό.

 Μετά από την παρέλευση και των δύο τελευταίων ημερών, είχαμε το τέλος της δοκιμασίας και την ανάσταση ή την νίκη απέναντι στην πλάνη και τον θάνατο.

 Κατά δε την νύκτα της δεκάτης ενάτης ημέρας κατέρχονται εις την παραλίαν και επιδεικτικώς κρατούν οι αμφιοφύλακες και οι ιερείς την ιεράν κιβωτόν, έχουσα εντός αυτής μικρόν χρυσούν δοχείον, μέσα εις το οποίον χύνουν ολίγον πόσιμον ύδωρ, τότε ακουγεται μία κραυγή εκ μέρους των παρισταμένων ότι ευρέθη ο Όσιρις.

  Κατά την δεκάτη ενάτη του πρώτου μηνός τελούσαν και την εορτήν προς τιμήν του Ερμήν τρώγοντας μέλι και σύκα αναφωνούντες γλυκιά είναι η αλήθεια. Το φυλακτό της Ίσιδος, το οποίο εκείνη κρεμάει στο λαιμό της ονομάζεται με ακρίβεια «φωνή αληθής».

 Την δεκάτη εβδόμη του δευτέρου μηνός ξεκίνησε ο κατακλυσμός του Νώε και την ημέρα εκείνη ο Νώε με τα μέλη της οικογένειας του και όλα τα ζευγάρια ζώων μπήκαν στην κιβωτό. Βλέπουμε ότι και στην Βίβλο έχουμε τους ίδιους αριθμολογικούς συμβολισμούς, της σχεδίας, του περιορισμού και την πάλη με το νερό που θα μπορούσε να είναι η πάλη με τις δυνάμεις του ασυνειδήτου.

Γεννεσις 7. 11 ΤΟ ΕΞΑΚΟΣΙΟΣΤΟΝ ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΝΩΕ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΜΗΝΑ ΤΗΝ ΔΕΚΑΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΕΣΧΙΣΘΗΣΑΝ ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΠΗΓΑΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΑΙ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΗΝΟΙΧΘΗΣΑΝ.

 Στην κάρτα του Ταρό, το 17 είναι το αστέρι. Μια κοπέλα, η οποία συμβολίζει την ψυχή γυμνωμένη από κάθε υποκρισία, κρατάει δύο κύπελα με νερό και αδειάζει το ένα στο ποτάμι και το άλλο στη στεριά. Αυτό συμβολίζει την επαφή της και την εργασία της, ταυτόχρονα με τα δύο στοιχεία, το νερό και τη γη. Το χύσιμο του νερού είναι η προσφορά της στους άλλους καθώς η ίδια στερείτε την ηδονή. Η αγνότητα αυτή είναι ένα στοιχείο και των φυλακισμένων βασιλιάδων, του Οδυσσέα που αφήνει μια θεά για την θνητή γυναίκα του και του Όσιρι που ξεγελασμένος από τον Τυφώνα μπαίνει μέσα στην λάρνακα.

 Ψηλά, πάνω από την γυμνή κοπέλα, είναι ένα οκτάκτινο αστέρι το οποίο την καθοδηγεί. Έτσι έχουμε εδώ τον ίδιο συμβολισμό για αυτή την εργασία της ψυχής, η οποία με διαίσθηση και καθοδήγηση από ψηλά εργάζεται για την εξέλιξη της.

 Και η Δανάη, που φυλακίστηκε σε ένα κουτί που πετάχτηκε στη θάλασσα, είναι το θηλυκό αντίστοιχο του φυλακισμένου βασιλιά.

 Ας πούμε όμως για τις κρυφές ιδιότητες του αριθμού και την εργασία που πρέπει να γίνει μέσα στην απομόνωση και τις ιδιότητες που πρέπει να αναπτύξει ο φυλακισμένος για να επιτύχει το σκοπό του. Το 17 μας δίνει το άθροισμα 8 που φυσικά είναι ο αριθμός της απόκρυφης εργασίας. Μια τέτοια εργασία εδώ δεν θα γίνει άμεσα με την διαταγή του βασιλιά. Δεν θα εμπλακεί ούτε η προσωπική του ενέργεια αφού δεν θα έρθει σε επαφή με κανένα άλλο σώμα.

 Το δέκα είναι η τετρακτίδα, ο υψωμένος δαίμων, ένα πλήρες πνευματικό σώμα και με την βοήθεια αυτού του σώματος ο βασιλιάς θα τελειώσει την εργασία του η οποία θα γίνει έξω από το κουτί ώστε να ανοίξει ο δρόμος προς την ελευθερία. Αυτή η δυνατότητα του βασιλιά σημαίνει πως όταν εκείνος έχει βγει από το κουτί του θα έχει την δυνατότητα να εκτελεί εργασίες από απόσταση χωρίς να τον περιορίζει κανένα εμπόδιο υλικό ή πνευματικό.

 Το εφτά είναι ο πιο πνευματικός αριθμός μέσα στην δεκάδα, ένας αριθμός χωρίς πατέρα και χωρίς μητέρα όπως λέγεται, και η εργασία στο εφτά είναι πλήρως πνευματική. Έτσι το δεκαεφτά είναι η βασιλική εργασία επενδυμένη με ιερατική εξουσία και θεία δύναμη. Αναφερόμαστε λοιπόν εδώ στην ανάπτυξη των μαγικών δυνάμεων του βασιλιά σύμφωνα με την αλχημιστική τέχνη.

 Το πιο απλό κιβώτιο που μπορεί να κατασκευάσει κανείς από αρχαιοτάτων χρόνων είναι το εκείνο που συμβολίζεται με τον αριθμό 100, ο οποίος είναι το γράμμα Ρο στο ελληνικό αλφάβητο και βέβαια όχι τυχαία το Ρο είναι το 17^ο γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου.

 Το 17 είναι λοιπόν το πιο σημαντικό στάδιο της διαδικασίας ολοκλήρωσης της ατομικής προσωπικότητας. Ωστόσο πολύ το χρησιμοποιούν για κατοικία κι επιπλώνουν μάλιστα το κουτί τους. Άλλοι, ελεύθερα πνεύματα καθώς είναι, αρνούνται να κατοικίσουν μόνιμα εκεί και θεωρούν όντως την παραμονή τους προσωρινή. Υπάρχουν πάντα και τα ατυχήματα, όταν ένα κιβώτιο που περιέχει μεγάλο βασιλιά καταστραφεί πριν την ολοκλήρωση, προκαλούνται σεισμοί και ανεξέλεχτα καιρικά φαινόμενα.

Εγώ είμαι ο άνεμος που φυσά πάνω από την θάλασσα.

Εγώ είμαι το κύμα του ωκεανού

Εγώ είμαι το γεράκι πάνω στον βράχο

 Το δεκαεπτά είναι ο δύσκολος δρόμος προς την ολοκλήρωση της εργασίας που οδηγεί στον επίγειο παράδεισο.

 Για να κατανοήσουμε όσα είπαμε για τον αριθμό 17 ως προεργασία για ολοκλήρωση του θεού μέσα μας, και το 153 ως την βασιλεία του θεού μέσα μας και την δημιουργία του γήινου παράδεισου, και το 9 ως τον αριθμό της θεότητας, θα αναφερθώ και σε ένα Ιρλανδέζικο θρύλο.

 Την Ιρλανδία κατείχαν οι Δαναοί (Danaans) μέχρι που εμφανίστηκαν οι Μιλήσιοι (Milesians). Οι Δαναοί αναφέρονται στην Ιρλανδική μυθολογία σαν ανθρωπόμορφοι θεοί με μαγικές δυνατότητες. Στην πραγματικότητα λογαριάζονται σαν θεοί. Οι Μιλήσιοι αν κι έχουν θεϊκή καταγωγή δεν είναι θεοί. Μαζί τους όμως έχει έρθει ο μάγος της φυλής τους ο ποιητής Αμεργίν. (Amergin)

 Οι Μιλήσιοι έφτασαν στις ακτές της Ιρλανδίας την 17^η ημέρα του φεγγαριού. Είχαν λοιπόν ήδη διανύσει το μεγάλο ταξίδι του Οδυσσέα, δεκαεφτά ημέρες στη θάλασσα. Ήταν η ώρα που θα έβγαιναν από το μαγικό αλχημικό κιβώτιο τους. 

Όταν ο ποιητής Αμεργίν πάτησε το πόδι του στο χώμα της Ιρλανδίας, λέγεται ότι τραγούδησε ένα παράξενο και μυστικό σκοπό.

Εγώ είμαι ο άνεμος που φυσά πάνω από την θάλασσα.

Εγώ είμαι το κύμα του ωκεανού

Εγώ ειμαι το μουρμούρισμα των κυμμάτων

Εγω ειμαι το βόδι των εφτά μαχών.

Εγώ είμαι το γεράκι πάνω στον βράχο

Εγώ είμαι η ακτίνα του ήλιου

Εγώ είμαι το ομορφότερο των φυτών.

Εγώ είμαι ο γενναίος αγριόχοιρος

Εγώ είμαι ο σολωμός μέσα στο ποτάμι

Εγώ είμαι η λίμνη στην πεδιάδα

Εγώ είμαι η τέχνη του τεχνίτη.

Εγώ είμαι ο λόγος της επιστήμης

Εγώ είμαι η αιχμή του δόρατος

Εγώ είμαι ο θεός που δημιουργεί στον άνθρωπο την φωτιά της σκέψης.

Ποιος είναι αυτός που φωτίζει την συγκέντρωση πάνω στο βουνό, αν όχι εγώ;

Ποιος είναι αυτός που μιλάει για τις εποχές του φεγγαριού, αν όχι εγώ;

Ποιος φανέρωσε το μέρος που ο ήλιος πηγαίνει να ξαποστάσει, αν όχι εγώ;

 Οι Μιλήσιοι βρήκαν τους τρεις Δαναούς βασιλιάδες στην ακτή και τους ζήτησαν να παραδώσουν το νησί. Οι Δαναοί ζήτησαν τρεις μέρες για να αποφασίσουν. Ο μάγος Αμεργίν συμφωνεί να μην αιφνιδιάσουν τους Δαναούς αλλά να επιστρέψουν στα καράβια τους και να απομακρυνθούν εννέα κύματα από την ακτή κι έπειτα να επιστρέψουν. Οι Μιλήσιοι υπακούνε στην απόφαση του Αμεργίν αλλα μόλις τα καράβια ανοίχτηκαν στην θάλασσα, η ακτή χάθηκε από τα μάτια τους και ένας άνεμος τους σκόρπισε στο πέλαγος. Αρκετά καράβια χάθηκαν στην θάλασσα μέχρι οι Μιλήσιοι να καταφέρουν να βγουνε ξανά στην στεριά της Ιρλανδίας. Εκεί έδωσαν την μάχη τους και νίκησαν την θεϊκή φυλή των Δαναών. Οι Δαναοί δεν χάθηκαν, αλλά αποτραβήχτηκαν βαθιά στα δάση και τα ψηλά βουνά. Στην Ιρλανδική μυθολογία είναι γνωστοί ως οι αόρατοι θεοί με τις μαγικές ικανότητες.

 Έτσι μια ανθρώπινη φυλή, νίκησε την θεϊκή φυλή των Δαναών, εφόσον όμως πέρασε η ίδια την διαδικασία της θέωσης, με την βοήθεια του μάγου Αμεργίν. Ο Αμεργίν γνώριζε ότι όσο και να προσπαθούσαν δεν θα νικούσαν ποτέ τους θεϊκούς Δαναούς. Είχαν διασχίσει την μοναξιά της θάλασσας για να φτάσουν την δεκάτη εβδόμη στις ακτές της Ιρλανδίας. Έμενε όμως ακόμα το τελευταίο καθαρτήριο βάψιμο, ο τελικός εξαγνισμός, η τελευταία θυσία. Έπρεπε να οπισθοχωρήσουν μπροστά στην δύναμη των θεών, εννέα κύματα, εφόσον το 9 είναι ο αριθμός που δηλώνει την θεότητα. Στην θάλασσα θα πλήρωναν το τίμημα και θα επέστρεφαν έτοιμοι πια για να δώσουν την νικηφόρα μάχη.

Υ.Γ. 1

 Ένας άλλος γνωστός ψαράς της μυθολογίας είναι ο Γλαύκος. Εκείνος είδε ξαφνικά τα ψάρια του να ζωντανεύουν και να πέφτουν ξανά μέσα στη θάλασσα. Τότε σκέφτηκε ότι το χορτάρι ήταν μαγικό και τα ζωντάνεψε γι αυτό έφαγε από αυτό. Έγινε αμέσως ένας θαλάσσιος θεός με ουρά ψαριού κι έπεσε στην θάλασσα. Καθώς βρισκόταν κάποτε στο ακρογιάλι είδε μια γυναίκα και την ερωτεύθηκε. Αυτή ήταν η Σκύλα. Δεν μπορούσε όμως να βρεθεί μαζί της γιατί βρισκόταν πάνω στα βράχια κι εκείνος ζούσε σαν θεός της θάλασσας, από την μέση και πάνω μόνο άνθρωπος.

 Τότε πήγε στην θεά Κίρκη να τον βοηθήσει. Εκείνη άκουσε τον πόνο του με προθυμία αλλά επειδή ερωτεύθηκε η ίδια τον Γλαύκο δεν τον βοήθησε. Του ζήτησε να μείνει μαζί της. Ο Γλαύκος παρόλες τις ικεσίες της θεάς, αρνήθηκε τον έρωτα της και η Κίρκη μίσησε την Σκύλα. Γι αυτό της έκανε μάγια και την μεταμόρφωσε σε ένα τέρας. Από το σώμα της βγήκαν κεφάλια σκύλων και φιδιών. Ζούσε από τότε πάντα πάνω στα βράχια, κατασκοπεύοντας τα πλοία που περνούσαν. Απέναντι όπως ξέρετε ήταν η Χάρυβδη. !!!!

Υ.Γ. 2 Η αγάπη του ουρανού σε σας φυλακισμένοι βασιλιάδες της γης. Μη δίνετε σημασία στη συνωμοσία. Αψηφήστε τα όρια και πολεμήστε με την καρδιά σας, γιατί για σας έχει φτιαχτεί αυτή η φυλακή και για σας είναι ετοιμασμένος ο κήπος της Εδέμ. Αυξηθείτε, ωριμάστε, λυτρωθείτε.

Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος

Σημειώσεις :

Α) Λέγει αυτοίς ο Ιησούς, ενέγκατε από των οψαρίων ως επιάσατε νυν. Ανέβη Σίμων Πέτρος και είλκυσε το δίκτυον επί της γης, μεστόν ιχθύων μεγάλων εκατόν πεντήκοντα τριών, και τοσούτων όντων ουκ εσχίσθη το δίκτυον.

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ - ΚΕΦ. κα, 10-12

Β) Εις εκατόν γαρ και πεντήκοντα τρία, τον περί προσευχης λόγον διειληφότες, ευαγγελικόν οψώνιον σοι πεπόμφαμεν, ιν’ εύρης συμβολικού αριθμού τερπνότητα και σχήμα τρίγωνον και εξάγωνον. Ομου μεν ευσεβή γνώσιν Τριάδος, ομου δε και τησδε της διακοσμήσεως την περιγραφήν, υπεμφαίνον. Αλλά και ο εκατόν αριθμός καθ’ εαυτόν, τετράγωνος εστίν. Ο δε πεντήκοντα τρίς, τρίγωνος και σφαιρικός. Ο γαρ εικοσιοκτώ μεν, τρίγωνος, σφαιρικός δε, ο εικοστός πέμπτος. Πεντάκις γαρ πέντε, εικοσιπέντε. Ουκούν, έχεις το τετράγωνον σχήμα, ου μόνον δια της τετρακτύος των αρετών, αλλά και τούδε του αιώνος την ένσοφον γνώσιν, τω εικοσιπέντε αριθμώ εοικύιαν, δια το σφαιρικόν των χρόνων.

 Αλλως δε ει δια της πληθύος, τον αριθμόν κομίζει των εκατόν πεντήκοντα τριών, τρίγωνον τρίγωνον όντα νόει, πρακτικήν, φυσικήν και θεολογικήν, ή πίστιν ελπίδα, αγάπην, χρυσίον, άργυρον τιμίους λίθους.

ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΝΕΙΛΟΥ ΑΣΚΗΤΟΥ

ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΕΚΑΤΟΝ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ ΤΡΙΑ

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΩΝ ΝΗΠΤΙΚΩΝ

1. Εις τις βούλοιτο το ευώδες θυμίαμα σκευάσαι, τον διαφανή λίβανον και την κασσίαν και τον όνυχα και την στακτήν, εξίσου συνθήσει κατά τον νόμο. Ταύτα δε εστίν η τετράς των αρετών. Εάν γαρ πληρέσταται και ίσαι τυγχάνωσιν, ου προδοθήσεται ο νους.

Γ) Οδύσεια Ε 262 – 280

 Μετάφραση Ν. Καζαντζάκη – Ι. Κακριδή

Δ) «Ταύτα δε πραχθήναι λέγουσι εβδόμη επί δέκα μηνός Αθύρ, εν ω το σκορπίον ο ήλιος διέξεισιν.» ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΥ ΠΕΡΙ ΙΣΙΔΟΣ ΚΑΙ ΟΣΙΡΙΔΟΣ

Ε)  «It was on a Thursday, the first of May, and the seventeenth day of the moon, that the sons of Miled arrived in Ireland.» σελ. 133

  CELTIC - MYTHS AND LEGENTS

T. W. ROLLESTON - SENATE

When the poet Amergin se foot upon the soil of Irland it is said that he chanted a strange and mystical lay :

I am the Wind that blows over the sea

I am the wave of the Ocean

I am the murmur of the billows

I am the Ox of the seven Combats

I am the vulture upon the rock

I am the Ray of the sun

I am the fairest of Plants

I am a Wild Boar in valour

I am a Salmon in the Water

I am a Lake in the Plain

I am the Craft of the artificer

I am the Word of Sience

I am the spear-point that gives battle

I am the god that creates in the head of man the fire of thought.

Who is it that enlightens the assebly upon the mountain, if not I;

Who telleth the ages of the moon, if not I;

Who showeth the place where the sun goes to rest, if not I;

ΓΕΝΝΕΣΙΣ 

Ο ΚΑΤΑΚΛΥΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΩΕ

7.  11 ΤΟ ΕΞΑΚΟΣΙΟΣΤΟΝ ΕΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΝΩΕ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΜΗΝΑ ΤΗΝ ΔΕΚΑΤΗΝ ΕΒΔΟΜΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΤΟΥ ΜΗΝΟΣ ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΕΣΧΙΣΘΗΣΑΝ ΠΑΣΑΙ ΑΙ ΠΗΓΑΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΚΑΤΑΡΡΑΚΤΑΙ ΤΩΝ ΟΥΡΑΝΩΝ ΗΝΟΙΧΘΗΣΑΝ

12 ΚΑΙ ΕΓΕΙΝΕΝ Ο ΥΕΤΟΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΗΜΕΡΑΣ ΚΑΙ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ ΝΥΚΤΑΣ

13 ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΥΤΗΝ ΤΑΥΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΕΙΣΗΛΘΕΝ Ο ΝΩΕ ΚΑΙ ΟΙ ΥΙΟΙ ΤΟΥ ΝΩΕ ΣΗΜ ΚΑΙ ΧΑΜ ΚΑΙ ΙΑΦΕΘ ΚΑΙ Η ΓΥΝΗ ΤΟΥ ΝΩΕ ΚΑΙ ΑΙ ΤΡΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΤΩΝ ΥΙΩΝ ΑΥΤΟΥ ΜΕΤ ΑΥΤΩΝ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΙΒΩΤΟΝ

14 ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΖΩΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΚΤΗΝΗ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΡΠΕΤΑ ΤΑ ΕΡΠΟΝΤΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΠΤΗΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΠΑΝ ΠΤΕΡΩΤΟΝ ΠΑΝΤΟΣ ΕΙΔΟΥΣ

 Βασιλάκης Φ. Νεκταριος