ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΜΑΤΟΣ

Η Μαρία η Μαγδαληνή είναι η γυναίκα που η απόκρυφη παράδοση την θεωρεί σύντροφο του Χριστού αλλά και πόρνη. 

 Στο μυστήριο του βαπτίσματος το υλικό μέσον είναι το καθαρτικό νερό που συμβολίζει μάλιστα τα ύδατα του Ιορδάνη. Στο μυστήριο του χρίσματος το υλικό μέσον είναι το μύρο που συμβολίζει το μύρο με το οποίο έχρισε η γυναίκα πόρνη τον Κύριο. Κάθε χριστιανικός μύθος είναι μια ολόκληρη περιπέτεια. Τι συμβαίνει με την γυναίκα πόρνη και ποιος ο ρόλος της στην χριστιανική μυθολογία;

 Το χρίσιμο με το Θείο μύρο, είναι το δεύτερο μυστήριο της Χριστιανικής εκκλησίας. Ο βαπτισμένος καθώς χρίεται με το άγιο μύρο λαμβάνει όλα τα χαρίσματα του αγίου Πνεύματος εκτός από την Ιερωσύνη, δηλαδή το χάρισμα να προφητεύει, να προβλέπει τα μέλλοντα, να λαλεί γλώσσες και να κάνει θαύματα και άλλα. Δεν ενεργούνται όμως αυτά τα χαρίσματα γιατί τα χριόμενα νήπια καθώς μεγαλώνουν αμαρτάνουν.

 Αυτή είναι η δύναμη του χριστιανικού μυστηρίου του χρίσματος, με το οποίο ο τελούμενος γίνεται μέτοχος της αύλου χάριτος μέσω κάποιου υλικού συμβόλου, όπως γράφει ο Δανιήλ Παπαγεωργόπουλος. Όπως αναφέρει ο Αυγουστίνος μυστήριον είναι σημείο φαινόμενον, της μη φαινομένης θείας χάριτος.  

 “Με το άγιον μύρον χρίζονται όλοι οι Χριστιανοί, ευθύς μετά το βάπτισμα, και ως εκ ταύτης της χρίσεως ονομαζόμεθα Χριστοί Κυρίου, και Χριστιανοί, και όχι μόνον κατά παρωνυμίαν από του Χριστού, χρίονται έτι εκ δευτέρου οι ευσεβείς βασιλείς, χρίεται προσέτι η Αγία τράπεζα και όλος ο ναός όταν εγκαινιάζεται.”

Με το μυστήριο του χρίσματος το βρέφος έχει αμέσως χάρισμα προφητικο, προορατικό, γλωσσολαλιάς και ακόμη θαυματοποιίας, μόνο που αρχίζει μετά τις αμαρτίες .......

 «Στην μεγάλη εκκλησία όπου και κατασκευάζεται το άγιο μύρο, υπάρχουν αγγεία ειδικά κατασκευασμένα και για τη βράση και για την διατήρηση του, όταν την Αγία Μεγάλη Τετάρτη γινεται η ανάμνηση της γυναίκας πόρνης που άλλειψε τον Κύριο με μύρο, ο Αγιώτατος Πατριάρχης έρχεται μαζί με τους κληρικούς στο μέρος που εχει κανονισθεί να γίνει το βράσιμο και φορώντας επιτραχήλιο και ωμοφόριο ψάλλει κάποια τροπάρια.»

Το μύρο κατά παράδοση κατασκευάζεται στο Πατριαρχείο την Μεγάλη Τετάρτη όταν γινεται ανάμνηση της γυναίκας πόρνης που έχρισε με μύρο τον Κύριο.

Η ύλη του μύρου

Το μύρο κατασκευάζεται από λς΄ (36) διάφορα είδη αρωμάτων, των οποίων τα ονόματα αναφέρει το ευχολόγιον, και μετά ελαίου και οίνου, και το μεν έλαιον σημαίνει το άμετρον έλεος του θεού, τα δε αρώματα σημαίνουν τα ποικίλα, και διάφορα χαρίσματα του αγίου πνεύματος.

 Αυτά αναφέρει για το μυστήριο του θείου μύρου, ο Ιεροδιδάσκαλος Δανιήλ Παπαγεωργόπουλος, φανερώνοντας πως το μόνο χρίσμα του Ιησού, έγινε από μία πόρνη, η οποία κατέχεε μύρω επί της κεφαλής του Ιησού, σύμφωνα με τον Ματθαίο και τον Λουκά ή ήλειψε τους πόδας αυτού, σύμφωνα με τον Ιωάννη και τον Μάρκο και όχι από κάποιο προφήτη του λαού ή τον θεό.

 Τα δύο πρώτα ευαγγέλια του Ματθαίου και του Μάρκου, αναφέρουν ότι μια γυνή άλειψε με μύρο τον Χριστό. Το ευαγγέλιο του Λουκά αναφέρει μια γυνή αμαρτωλή και ποταπή. Το ευαγγέλιο όμως του Ιωάννη αναφέρει ότι η Μαριάμ η αδερφή του Λάζαρου ήταν εκείνη που άλειψε με μύρο τον Χριστό, η οποία φυσικά δεν ήταν πόρνη. Έτσι μόνο το ευαγγέλιο του Λουκά στηρίζει την παράδοση της εκκλησίας για την γυναίκα πόρνη.

 Οι θεολόγοι Πατέρες ισχυρίζονται ότι δεν χρίστηκε ποτέ ο Χριστός πραγματικά αλλά μόνο συμβολικά. Ωστόσο όταν γίνεται ανάμνηση της αλειψάσεις τον Κύριον μύρο γυναικός πόρνης, την μεγάλη Τετάρτη, τότε γίνεται η λειτουργία του Θείου μύρου και τότε ψάλλουν για τον Ιούδα που επήγε στους αρχιερείς για να παραδώσει τον Ιησού.

Εις τους Αίνους. Στιχηρά ιδιόμελα.Ηχος α΄.

 Σενα τον Υιο της Παρθένου η Πόρνη σε γνώρισε και όταν η αμαρτωλή προσέφερε το μύρο, τότε ο μαθητής συμφώνησε με τους παράνομους, η μεν χαιροταν καθώς άδειαζε το πολύτιμο μύρο, ο δε βιαστικά πήγε να πουλήσει τον ανεκτίμητο, αυτή τον Δεσπότη γνώρισε  ενώ εκείνος από τον Δεσπότη χωρίσθηκε. Ω Ιούδα της αθλιότητας.

Το χρίσμα της πόρνης. Μια φίλη μου, είπε να προσθέσω της συγχωρεμένης πόρνης. Θεωρώ ότι είναι άσκοπη μια τέτοια αναφορά. Συγχωρεμένοι είμαστε όλοι. Συγχωρεμένος είναι άλλωστε συνώνυμο του νεκρός !

Η αξία του γεγονότος βρίσκεται στην εγγύτητα του με το γεγονός της σταύρωσης σύμφωνα με τον Ιεροδιδάσκαλο!!!  Την Αγία και Μεγάλη Τετάρτη της γυναίκας πόρνης που άλλειψε με μύρο τον Κύριο ανάμνηση κάνουν οι Πατέρες όπως καθόρισαν ότι έγινε λίγο πριν το πάθος.  

(Τη αγία και μεγάλη Τετάρτη της αλειψάσης τον Κύριον μύρω πόρνης γυναικός μνείαν ποιήσθαι οι Πατέρες εθέσπισαν, ότι προ του σωτηρίου πάθους μικρόν τούτο γέγονεν.)

 Είναι ωστόσο αλήθεια πως στα αρχαία χειρόγραφα του Βατικανού και του Σινά, τα οποία χρονολογούνται από τον τέταρτο αιώνα, λείπουν οι αναφορές στην πόρνη που συγχώρεσε ο Ιησούς, πράγμα που δεν ξεχνάει να το αναφέρει ο Ian Wilson στις Μαρτυρίες, γράφοντας: “οι σύγχρονοι μελετητές αναγνωρίζουν τον Σιναϊτικό κώδικα σαν αδερφό χειρόγραφο του Βατικανού, γιατί είχαν μερικές κοινές ιδιομορφίες στο κείμενο τους, όπως η απουσία των ένδεκα τελευταίων στίχων του κατά Μάρκον ευαγγελίου και η παράλειψη της ιστορίας του κατά Ιωάννην ευαγγελίου για την γυναίκα που πιάστηκε να μοιχεύεται. Και τα δύο χειρόγραφα χρονολογούνται περίπου τα μέσα του τέταρτου αιώνα και παραμένουν τα αρχαιότερα σχεδόν πλήρη κείμενα της Καινής Διαθήκης”.

 Ο εκκλησιαστικός συγγραφές, Ευσέβιος της Καισαρείας, ίσως να μην γνώριζε ή να μη παραδεχόταν καθόλου την ιστορίας της πόρνης. Στο τέλος του τρίτου βιβλίου της εκκλησιαστικής ιστορίας όπου αναφέρεται στα συγγράμματα του αρχαίου πατέρα Ιεραπόλεως Παπία, γράφει: “εκτέθειτε δε και άλλην ιστορία περί γυναικός επί πολλαίς αμαρτίαις διαβληθείσης επί του Κυρίου, την οποία το καθ΄Εβραίους ευαγγέλιον περιέχει”. «Αναφέρεται και μια άλλη ιστορία για μια γυναίκα με πολλές αμαρτίες κατηγορημένη την οποία περιέχει το καθ Εβραίους ευαγγέλιο.» Άραγε μόνο το ευαγγέλιο του Ματθαίου ανέφερε αρχικά την ιστορία με την αμαρτωλή γυναίκα; Από το ευαγγέλιο των Εβραίων πήραν την ιστορία για την πόρνη και την πρόσθεσαν στα άλλα ευαγγέλια;

 Το αληθινό μύρο της πόρνης χρίζει τον Χριστό και αυτό είναι το μυστήριο. Τα περί του νοητού μύρου είναι ακατανόητα και ψευδή. Αυτό το φανερώνει η πραγματική λατρεία, η ύλη του αληθινού μύρου με το οποίο χρίζονται μετά την βάπτιση.

 Την Μεγάλη Πέμπτη, φέρεται το Βικκίον εις την εκκλησία σκεπασμένο με ιερό κάλλυμα, …τότε ο Πατριάρχης λαμβάνει αυτό και το αποθέτειν εις την αγία Τράπεζα. Μετά δε ταύτα αποθέτει και τα τίμια δώρα και ακολουθεί η τάξη της λειτουργίας, .. και πριν ειπεί ο διάκονος το Πάντων των Αγίων, ο Πατριάρχης σκώνει το κάλυμμα, και σφραγίσας αυτό τρις, λέγει τα τελεστικάς ευχάς, διά των οποίων δεχόμενον την επιφοίτησην και τον αγιασμό του αγίου Πνεύματος, γίνεται τέλειον.

 Στην Καινή Διαθήκη έχουμε τις κατηγορίες για τον Ιησού ότι ήταν γιός πορνείας. Στις γενεαλογίες του Ιησού αναφέρονται τέσσερα γυναικεία ονόματα της Παλαιάς Διαθήκης που είναι γνωστές πόρνες ή μοιχές. Υπόνοιες υπάρχουν ακόμα και για την σεξουαλική συμπεριφορά του Ιησού, όπως έχω γράψει στα προηγούμενα κείμενα που ονομάζω ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ. Σα να μην έφταναν όλα αυτά η ιστορία της γυναίκας πόρνης υπάρχει τόσο βαθιά μέσα στην παράδοση της εκκλησίας ώστε να είναι και το κύριο πρόσωπο στο δεύτερο μυστήριο του χρίσματος.

 Η προσωπική μου εκτίμηση είναι πως από νωρίς τα ευαγγέλια παραποιήθηκαν από εχθρούς του νεαρού τότε και αδύναμου χριστιανικοί κινήματος και οι συκοφαντίες εντάχθηκαν στην κύρια δομή της ιστορίας. Δεν ήταν πόρνη ούτε η Παναγία, ούτε η γυναίκα που αναγνώρισε τον Ιησού. Η αναγνώριση είναι ένα βασικό συστατικό μια ηρωικής περιπέτειας και μια τέτοια σκηνή θα μπορούσε να συγκριθεί με την αναγνώριση του Οδυσσέα από την Πηνελόπη. Η αμαρτωλή πόρνη είναι η Μαγδαληνή η γυναίκα του Χριστού. Όπως είπα όμως η πραγματική ιστορία έχει και χαθεί και μονάχα ένα μείγμα από διάφορα ευαγγέλια που αφορούσαν μάλιστα διαφορετικούς Χριστούς, ενώθηκαν για να μας δώσουν αυτά τα αντιφατικά μεταξύ τους κείμενα.

 Γεγονός όμως είναι ότι οι χριστιανοί είτε αγνοούν, είτε παραβλέπουν την μυθολογία πάνω στην οποία στηρίζουν την λατρεία τους. 

Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΔΑΝΙΗΛ ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
ΙΕΡΑ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΠΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ
ΠΡΩΤΗ ΕΚΔΟΣΗ ΒΕΝΕΤΙΑ 1833

 Εις την μεγάλην εκκλησία, όπου και κατασκευάζεται το άγιο μύρον, είναι αγγεία ειδικά κατασκευασμένα, και δια την βράσιν, και εις διατήρησιν αυτού, όθεν την Αγία Μεγάλη Τετάρτη, ότε γίνεται ανάμνησις της αλειψάσεις τον Κύριον μύρω γυναικός πόρνης, ο Αγιώτατος Πατριάρχης έρχεται μετά των κληρικών, εις τον διωρισμένον διά το βράσιμον τόπον, και φορέσας επιτραχήλιον και ωμοφόριον, ψάλλειν ευλογητόν, και λέγεται το “Βασιλεύ ουράνιε”, το τρισάγιον, κτλ. αφού δε ειπή “ότι σου εστίν η βασιλεία”, τότε μεν οι άλλοι λέγουν το, “Ευλογητός είσαι Χριστέ ο Θεός ημών” και άλλα τινά τροπάρια”.

Η Ορθόδοξη εκκλησία ψάλλει την Μεγάλη Τετάρτη τα παρακάτω λόγια για την συχωρεμένη πόρνη. “Υπέρ την πόρνην Αγαθέ ανομήσας, δακρύους όμβρους ουδαμώς σου προσήξα, αλλά σιγή δεόμενος προσπίπτω σοι πόθω ασπαζόμενος τους αχράντους σου πόδας...

Ο Οίκος. Ο μετά τρίτον ουρανόν.

 Η πρώην άσωτος γυνή, εξαίφνης σώφρων ώφθη, μισήσασα τα έργα της αισχράς αμαρτίας, και ηδονάς του σώματος, διενθυμουμένην την αισχύνην την πολλήν, και κρίσην της κολάσεως, ην υποστώσι πόρνοι και άσωτοι.

 Η Πόρνη δε γυνή, και πτοηθείσα και σπουδάσασα ταχύ, ήλθε βοώσαν προς τον Λυτρωτήν, Φιλάνθρωπε και οικτίρμον, εκ του βορβόρου των έργων μου σώσε με.

Εις τους Αίνους. Στιχηρά ιδιόμελα.Ηχος α΄. Σε τον της Παρθένου Υιόν, Πόρνη επιγνούσα. Οτε η αμαρτωλός προσέφερε το μύρον, τότε ο μαθητής συνεφώνει τοις παρανόμοις, η μεν έχαιρε κενούσα το πολίτιμον, ο δε έσπευδε πωλήσαι τον ατίμητον, αυτή τον Δεσπότη επεγίγνωσκεν, ούτος του Δεσπότου εχωρίζετο. Ω Ιούδα της αθλιότητος”.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟ

26. 6 Του δε  Ιησου γενομένου εν Βηθανία εν οικία Σίμωνος του λεπρου, 7 προσηλθεν αυτω γυνη εχουσα αλάβαστρον μύρου βαρυτίμου και κατέχεεν επι της κεφαλης αυτου ανακειμένου. 8 ιδόντες δε οι μαθηται ηγανάκτησαν λέγοντες, Εις τί η απώλεια αυτη; 9 εδύνατο γαρ τουτο πραθηναι πολλου και δοθηναι πτωχοις. 10 γνους δε ο  Ιησους ειπεν αυτοις, Τί κόπους παρέχετε τη γυναικί; εργον γαρ καλον ηργάσατο εις εμέ. 11 πάντοτε γαρ τους πτωχους εχετε μεθ' εαυτων, εμε δε ου πάντοτε εχετε. 12 βαλουσα γαρ αυτη το μύρον τουτο επι του σώματός μου προς το ενταφιάσαι με εποίησεν.

ΚΑΤΑ ΜΑΡΚΟ

14:3 Και οντος αυτου εν Βηθανία εν τη οικία Σίμωνος του λεπρου κατακειμένου αυτου ηλθεν γυνη εχουσα αλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικης πολυτελους. συντρίψασα την αλάβαστρον κατέχεεν αυτου της κεφαλης. 4 ησαν δέ τινες αγανακτουντες προς εαυτούς, Εις τί η απώλεια αυτη του μύρου γέγονεν; 5 ηδύνατο γαρ τουτο το μύρον πραθηναι επάνω δηναρίων τριακοσίων και δοθηναι τοις πτωχοις. και ενεβριμωντο αυτη. 6 ο δε  Ιησους ειπεν,  Αφετε αυτήν. τί αυτη κόπους παρέχετε; καλον εργον ηργάσατο εν εμοί. 7 πάντοτε γαρ τους πτωχους εχετε μεθ' εαυτων, και οταν θέλητε δύνασθε αυτοις ευ ποιησαι, εμε δε ου πάντοτε εχετε. 8 ο εσχεν εποίησεν. προέλαβεν μυρίσαι το σωμά μου εις τον ενταφιασμόν.

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ

 Μόνο ο Λουκάς αναφέρει ως αμαρτωλή την γυναίκα που άλειψε με μύρο τον Χριστό.

7. 36  Ηρώτα δέ τις αυτον των Φαρισαίων ινα φάγη μετ' αυτου. και εισελθων εις τον οικον του Φαρισαίου κατεκλίθη. 37 και ιδου γυνη ητις ην εν τη πόλει αμαρτωλός, και επιγνουσα οτι κατάκειται εν τη οικία του Φαρισαίου, κομίσασα αλάβαστρον μύρου 38 και στασα οπίσω παρα τους πόδας αυτου κλαίουσα, τοις δάκρυσιν ηρξατο βρέχειν τους πόδας αυτου και ταις θριξιν της κεφαλης αυτης εξέμασσεν, και κατεφίλει τους πόδας αυτου και ηλειφεν τω μύρω. 39 ιδων δε ο Φαρισαιος ο καλέσας αυτον ειπεν εν εαυτω λέγων, Ουτος ει ην προφήτης, εγίνωσκεν αν τίς και ποταπη η γυνη ητις απτεται αυτου, οτι αμαρτωλός εστιν

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗ

12:1  Ο ουν  Ιησους προ εξ ημερων του πάσχα ηλθεν εις Βηθανίαν, οπου ην Λάζαρος, ον ηγειρεν εκ νεκρων  Ιησους. 2 εποίησαν ουν αυτω δειπνον εκει, και η Μάρθα διηκόνει, ο δε Λάζαρος εις ην εκ των ανακειμένων συν αυτω. 3 η ουν Μαριαμ λαβουσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικης πολυτίμου ηλειψεν τους πόδας του  Ιησου και εξέμαξεν ταις θριξιν αυτης τους πόδας αυτου. η δε οικία επληρώθη εκ της οσμης του μύρου. 4 λέγει δε  Ιούδας ο  Ισκαριώτης εις εκ των μαθητων αυτου, ο μέλλων αυτον παραδιδόναι, 5 Δια τί τουτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοις; 6 ειπεν δε τουτο ουχ οτι περι των πτωχων εμελεν αυτω αλλ οτι κλέπτης ην και το γλωσσόκομον εχων τα βαλλόμενα εβάσταζεν. 7 ειπεν ουν ο  Ιησους,  Αφες αυτήν, ινα εις την ημέραν του ενταφιασμου μου τηρήση αυτό. 8 τους πτωχους γαρ πάντοτε εχετε μεθ' εαυτων, εμε δε ου πάντοτε εχετε.

Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος