Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΑΔΕΙΟΥ ΤΑΦΟΥ – ΜΙΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΠΑΤΗ

Η χριστιανική θρησκεία δεν κατάφερε να απαντήσει στα ερωτήματα του ανθρώπου για το πνεύμα του. Ούτε η σύγχρονη φιλοσοφία όμως έδωσε κάποια απάντηση. Είναι ανάγκη να αφήσουμε αυτόν τον άδειο τάφο και να ακούσουμε ξανά τις φωνές των αρχαίων φιλοσόφων.

 Ο Σωκράτης κατηγορήθηκε για αθεία.  Ισως παρερμήνευσαν το «ουδέν οίδα». Γιατί μερικοί επιμένουν να στρέφουν την προσοχή τους σε αυτό που ο φιλόσοφος δεν γνώρισε και όχι σε αυτό που γνώρισε. Εν οίδα ότι ουδέν οίδα. Η σημασία της φράσης αυτής εξαντλείται σε αυτό που ο Σωκράτης κατανόησε. Όλα όσα βλέπουμε, ακούμε και αισθανόμαστε, μας περιγράφουν ένα κόσμο που δεν υπάρχει όπως τον αντιλαμβανόμαστε. Αυτή η πρόταση του Σωκράτη καταργεί τον Αγγλικό εμπειρισμό και μας βάζεις αμέσως σε σκέψεις. Ένας Άγγλος φιλόσοφος όμως θα δώσει σημασία μόνο στο «ουδέν οίδα», θα θεωρήσει ότι τίποτα δεν υπάρχει μέσα στην ανθρώπινη ψυχή εκτός από μια περίεργη παρόρμηση την οποία ο Σωκράτης ονόμαζε εσωτερικό δαίμονα.

 Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα. Ο Σωκράτης στην απολογία του το ξεκαθάρισε ότι πιστεύει στην ύπαρξη των θεών, των δαιμόνων, των ηρώων και των πνευματικών μηχανών γενικά.  Τι νομίζεις Μέλισσε είπε σε εκείνον που τον κατηγορούσε για αθεία, είναι δυνατόν να πιστεύω στα δαιμονικά και όχι στους δαίμονες; Δεν πιστεύω δηλαδή ούτε σε δαίμονες, ούτε σε θεούς, ούτε σε ήρωες, ούτε στην ύπαρξη κάποιας μηχανής;  όπως ακριβώς λέει στην απολογία του.  «καὶ αὖ τοῦ αὐτοῦ μήτε [28a] δαίμονας μήτε θεοὺς μήτε ἥρωας, οὐδεμία μηχανή ἐστιν.»

 Ο Σωκράτης είναι η αρχή της δυτικής φιλοσοφίας. Αν παρεξηγήσουμε τον Σωκράτη, έχουμε παρεξηγήσει τα πάντα γύρω από τον δυτικό άνθρωπο. Η φιλοσοφία σήμερα δεν αγωνίζεται όμως να καταλάβει τον Σωκράτη και όλα όσα εκείνος πίστευε, τα δαιμόνια, τους θεούς, τους ήρωες, όλες αυτές τις μηχανές δηλαδή, αλλά καταδιώκει κάθε σκέψη γύρω από αυτές.

Η φιλοσοφία σήμερα μας λέει ότι δεν υπάρχει τίποτα παρά μόνο ο άνθρωπος που εκ του μηδενός κατασκευάζει τον ίδιο του τον εαυτό. Κυριαρχεί δηλαδή αυτό που ονομάζω η φιλοσοφία του άδειου τάφου, μια χριστιανική απάτη.

 Η αρχαία Ινδική φιλοσοφία αναγνωρίζει πως ο κόσμος μας είναι μια ψευδαίσθηση. Σε αυτό συμφωνεί και ο Ινδουϊσμός ως θρησκεία, πως δηλαδή αυτός ο τριπλός κόσμος στον οποίο ζούμε εμείς οι άνθρωποι είναι «μάγια» ψευδαίσθηση. Τις απόψεις αυτές περί του τριπλού κόσμου της ματαιότητας, ο οποίος κυβερνιέται από ένα τρισυπόστατο θεό συμμερίζεται και η ελληνική θρησκεία και προσυπογράφει βέβαια και η αρχαία ελληνική φιλοσοφία. Σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, όπου και να στραφείς και να ρωτήσεις, Κινέζους ή Αφρικάνους ή στη νότιο Αμερική θα σε πληροφορήσουν ότι αυτός ο κόσμος είναι μια ψευδαίσθηση δημιουργημένη από μια ανώτερη ουράνια δύναμη.

 Αυτός ο κόσμος μας στον οποίο ζούμε είναι η σκιά ενός αληθινού κόσμου που υπάρχει στους ουρανούς. Ο αληθινός άνθρωπος υπάρχει σε αυτόν τον αληθινό κόσμο κι εμείς δεν είμαστε παρά η αντανάκλαση αυτής της ουσιαστικής ύπαρξης. Αυτός ο άνθρωπος, που δεν είναι γεννημένος από γυναίκα, στον οποίο αναφερόταν ο Πλάτωνας και ο Χριστός και το Δελφικό Μαντείο, είναι ο στόχος της αναζητήσεως κάθε φιλοσόφου.

 Κι ενώ φαίνονται όλα τόσο ξεκάθαρα και μπορούμε να αναφερθούμε σε αυτά μέσα σε δυο παραγράφους, οι Ευρωπαίοι φιλόσοφοι εξάντλησαν τόνους χαρτιού και μελάνης, «κινέζικες ανακαλύψεις που ξοδεύτηκαν χωρίς κινέζικη σοφία», για να μας πούνε ότι δεν υπάρχει τίποτα, ούτε θεός, ούτε άνθρωπος και πως είναι μάλιστα μάταιο να αναζητάμε την αλήθεια.

 Οι Ευρωπαίοι φιλόσοφοι αναποδογύρισαν τα τραπέζια των αρχαίων φιλοσόφων, τάραξαν τους κύκλους του Αρχιμήδη, αλλά δεν μας παρέδωσαν καμία αδιαφιλονίκητη αλήθεια, εκτός από την πρόταση, δεν υπάρχει τίποτα, ούτε καμιά αλήθεια, αλλά όλα παίζουνε, όλα είναι ανοιχτά και ο άνθρωπος σαν θεός δημιουργεί τον εαυτό του κατά βούληση. Αυτό συμβαίνει γιατί μέσα στο ανθρώπινο σώμα δεν κατοικεί κανένα πνεύμα, αλλά εμείς οι ίδιοι είμαστε μια μυστήρια και οργανωμένη σύμφωνα με την αρχαία ελληνική φιλοσοφία μηχανή. Αυτή η ανθρωπομηχανή είναι ένα παράξενο φάντασμα την καταγωγή του οποίου ακόμα και σήμερα αγνοούμαι, που μας δίνει όμως τις μεγάλες δυνατότητες να μιλούμε να έχουμε απόψεις για όλα και να θεωρούμαι ότι γι’ αυτό διαφέρουμε από τα ζώα.

 Ο πνευματικός άνθρωπος αποφασίζει ό ίδιος τι είναι και ποια φαντάσματα κατοικούν στο σώμα του και στο μυαλό του. Ο Κρίσνα στη Μπαγκαβάντ Γκιτά λέει ότι ο σοφός άνθρωπος γνωρίζει τον ιδιοκτήτη του σώματος και της ζωής. Ο Σωκράτης μιλούσε για τον δαίμονα που ζει μέσα μας. Ο Στωικοί φιλόσοφοι προσπάθησαν να μας πείσουν ότι σκοπός της ζωής είναι η συνειδητοποίηση αυτού του ένδον δαιμονίου.

 Ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος όταν αφαίρεσε από την ψυχή του, τα δεδομένα των αρχαίων θρησκειών παρέμεινε μετέωρος να παρακολουθεί το μεγάλο κενό μέσα του. Η εκκλησία προσπαθούσε με κάθε τρόπο να διατηρήσει τον άνθρωπο άδειο από πνεύμα προσφέροντας τα δικά της χάπια για την ανακούφιση της απόλυτης κενότητας που ένιωθε. Η εκκλησία όμως δεν τα κατάφερε. Η αναγέννηση στην Ιταλία των τεχνών και των αστρολόγων, ελευθέρωσε τον ανθρώπινο νου από την εκκλησία. Τα δεδομένα των Ελλήνων φιλοσόφων προστέθηκαν ξανά μέσα στον ανθρώπινο εγκέφαλο για να γκρεμίσουν τα κάστρα της χριστιανικής θρησκείας. Οι Ευρωπαίοι τότε συνειδητοποίησαν το μεγάλο κενό μέσα τους.

 Ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος δεν προήλθε μέσω της σταδιακής ανάπτυξης από τον  αρχαίο πολιτισμό αλλά από την βίαιη κατάργηση κάθε ανθρώπινου πολιτισμού και την δημιουργία ενός χριστιανικού όντος. Ο σημερινός δυτικός άνθρωπος είναι ένα ον δημιουργημένο σε πειραματικό σωλήνα. Προσεκτικά αφαιρέθηκαν από την ψυχή του όλες οι προηγούμενες γνώσεις και οι εμπειρίες και επανατοποθετήθηκαν με ένα νέο χριστιανικό τρόπο.  Παρά τις μεγάλες αλλαγές η ελληνική γνώση αναστήθηκε και δημιούργησε την σύγχρονη επιστήμη.

 Ο χριστιανισμός καταστρέφοντας τις αρχαίες θρησκείες, τους εθνικούς, τους Δρυίδες και τους Βάρδους και καίγοντας στην πυρά τις τελευταίες μάγισσες του μεσαίωνα, άφησε μέσα στον άνθρωπο ένα τεράστιο κενό που η Αγία Γραφή  δεν μπορούσε να καλύψει. Οι φιλόσοφοι και όσοι είχαν τον χρόνο να κάνουν μια κάποια ενδοσκόπηση, κοίταξαν μέσα τους και είδαν ένα γκρεμό. Κανένα πνεύμα ζωντανό δεν τους μίλησε. Κανένα σωκρατικό δαιμόνιο δεν τους περίμενε. Κανένας ένδον θεός δεν υπήρχε. Όπως το είπε ο Νίτσε, ο θεός πέθανε. Τον τελευταίο θεό, τον Ιησού Χριστό, τον σταύρωσαν στην Ιερουσαλήμ. Κι αυτός ο θεός προσπάθησε με κάθε τρόπο να αναστηθεί και να κατοικίσει στις καρδιές των ανθρώπων, αλλά πριν να τα καταφέρει, οι άνθρωποι έσβησαν την παρουσία του από την ανθρώπινη ιστορία. Με λίγα λόγια αυτός ο Γαλιλαίος φιλόσοφος δεν υπάρχει πια πουθενά, παρά μόνο στα βιβλία των παπάδων και στις φαντασιώσεις των θεολόγων. Το μόνο που έχει μείνει στους χριστιανούς είναι ένας άδειος τάφος.

  O δυτικός άνθρωπος είναι δημιούργημα της Ευρωπαϊκής φιλοσοφίας και των πολιτικών γεγονότων που αυτή προκάλεσε, δηλαδή την κοινοβουλευτική βασιλεία στην Αγγλία, τη Γαλλική επανάσταση, το τρίτο Ράιχ και τη Σοβιετική  Ένωση. Οι Ευρωπαίοι φιλόσοφοι, μετά τον μεσαίωνα και την αναγέννηση ξεκινάνε από την αρχή, από σκραπ, να χτίσουν τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου. Πρώτα βγάζουν έξω τα μπάζα, όλα όσα είχαν μαζευτεί από χριστιανούς και ειδωλολάτρες, για να δημιουργήσουν το Νέο Ανθρωπο, τον Υπεράνθρωπο του Νίτσε, του Μαρξ, του Φρόυντ, του Δαρβίνου και των άλλων επαναστατών του πνεύματος.

Ο Τζον Λοκ, ενας από τους πρωτους Αγγλους φιλόσοφους που υποστήριξαν  ότι η εμπειρία των αισθήσεων μας είναι η μόνη πηγή της γνώσεως μας που θα μας οδηγήσει στην αλήθεια.

 Οι Άγγλοι φιλόσοφοι έκαναν τα χωματουργικά, μπήκαν μέσα στην ψυχή του ανθρώπου και έκαναν το παλιό σπίτι οικόπεδο ισοπεδώνοντας τα πάντα. Πρώτα ο Τζον Λόκ είπε τη μαγική λέξη tabula rasa, λευκό χαρτί, σβήνοντας κάθε προηγούμενη εμπειρία. Ο άνθρωπος είπαν είναι όσα ο νους του αντιλαμβάνεται με τις αισθήσεις του και τίποτα άλλο. Αυτή την αλήθεια του Λοκ και του Χιουμ παρέλαβαν οι Γάλλοι που την ψάξανε παρομοίως θετικά, πετάξανε όλα τα αρνητικά και είπαν να δημιουργήσουν το νέο άνθρωπο χωρίς την ανάγκη φαντασμάτων, που έχουν μάλιστα περίεργες ιδέες και συνήθειες. Μέσα στο κεφάλι μας δεν υπάρχουν θεοί και δαίμονες, δεν υπάρχουν πνεύματα και ψυχές αλλά μόνο ιδέες.

 Τι είναι ο  άνθρωπος; Τι είναι το ανθρώπινο πνεύμα, ο Θεός, η φύση;  Τα δεδομένα αναλύθηκαν από τους Γάλους, για να γίνουν περισσότερο ιδεαλιστικά. Σύμφωνα με τους χριστιανούς ιδεαλιστές ο άνθρωπος έχει την λογική ικανότητα την οποία δεν έχουν τα ζώα. Γι αυτό ο άνθρωπος είναι το μόνο ον του πλανήτη που μπορεί να σκεφτεί, γι αυτό άλλωστε και υπάρχει, cogito ergo sum, ενώ τα ζώα δεν μπορούν, ούτε να σκεφτούν, ούτε να μιλήσουν, γιατί πολύ απλά δεν έχουν ψυχή, και προφανώς η ύπαρξη τους αμφισβητείται. Ψυχή είναι αυτή η λογική ικανότητα να επικοινωνούμε με τον κόσμο του Θεού της Παλαιάς Διαθήκης, μια και ο ίδιος ο Θεός κανόνισε να έχει ένα διάλογο μαζί μας και έστειλε μάλιστα τον Υιό του στην Γη.

Ο Γάλος φιλόσοφος Ρενέ Ντεκαρτ.

 Ο Καρτέσιος υποστήριξε ότι τα ζώα δεν έχουν ψυχή, και σ’ αυτό συμφώνησαν ενθουσιασμένοι οι χριστιανοί. Οι φωνές των ζώων είναι όπως τον ήχο που βγάζει ένα καρότσι που τρίζει καθώς κινείται. Αυτός είναι ο ιδεαλισμός και αυτός είναι ο νέος χριστιανικός άνθρωπος της Ευρώπης που άρχισε να χτίζεται με δεδομένη την Αγγλική εμπειρία από την Γαλλική θετική σκέψη. Ο άνθρωπος δεν είναι ζώο γιατί… σκέφτεται. Ο άνθρωπος αυτοδημιουργείται. Μέσα του δεν υπάρχουν τώρα θεοί και δαίμονες των αρχαίων θρησκειών αλλά σκέψεις θεϊκές, κατηγορίες και ιδέες, δεδομένα από την ελληνική φιλοσοφία συνταιριασμένα με ένα χριστιανικό τρόπο.  Ο άνθρωπος δεν είναι ζώο, αλλά είναι ο ίδιος μέρος του θεϊκού πνεύματος, είναι ο ίδιος θεός.

 Από τον Καρτέσιο μέχρι τον Μπέρξον, ο νους του ανθρώπου γεμίζει αριστοτελικές κατηγορίες και πλατωνικές ιδέες.  Οι ιδέες είναι στην πραγματικότητα οι σκέψεις του ενός και μοναδικού Θεού. Μονάδες όπως τις είπε ο Λέιμπνιτς. Σκέψεις του Θεού όπως συμφώνησε ο Τζορτζ Μπέρκλευ… ή όλα υπάρχουν μέσα στην σκέψη του ανθρώπου όπως είπε ο Ζαν Πολ Σαρτρ.

 O Χένρυ Μπέρξον ταυτιζόμενος με τηγ Δαρβίνια εξέλιξη θα δει την εξέλιξη του συμπαντικού πνεύματος και μαζί με τον Φριδερίκο Νίτσε θα διαμορφώσει το δικό μας πνεύμα όπως εκφράστηκε από τον Νίκο Καζαντζάκη. «Ο ήλιος ανεβαίνει, κατεβαίνει μέσα στο κρανίο μου. Στο ένα μελίγγι μου ανατέλει ο ήλιος, στο άλλο βασιλεύει ο ήλιος». Αυτό γράφει στην Ασκητική περιγράφοντας την κυριαρχία του ανθρώπινου νου, όπου όλος ο κόσμος ζει και πεθαίνει μέσα στο ανθρώπινο κρανίο. Και αυτό το κρανίο το κρατάει ο Άμλετ του Γουίλιαμ Σαίξπηρ και αναλογίζεται, να ζει κανείς ή να μη ζει, ιδού η απορία. To be or not to be. Μα φυσικά δεν έχει σημασία, να είσαι ή να μην είσαι, αφού το μόνο που υπάρχει είναι ο νους… και ίσως αυτές οι σκιές που είναι έξω από το νου και τις οποίες ο νους παρατηρεί… μμμ  κι εμείς που παρατηρούμε όσα ο νους παρατηρεί… που όλα μαζί κάνουν αυτό το Ένα… που τελικά μεταξύ μας τώρα… αποτρόπαιο μυστικό… αυτό το Ένα δεν υπάρχει. Ο τάφος είναι στην πραγματικότητα άδειος. Άκρα του τάφου σιωπή.

 Γι αυτό και η Ευρωπαϊκή φιλοσοφία από του Άγγλους εμπειριστές και τους Γάλλους ιδεαλιστές, περνάει στους Γερμανούς, όπου το συμπέρασμα είναι μια ερώτηση…  γιατί να υπάρχει το «είναι» και όχι το «τίποτα», όπως αναρωτήθηκε ο Μάρτιν Χάιντεγκερ. Στο τέλος τέλος γιατί να υπάρχουν όλα αυτά; Ποιο το νόημα της ύπαρξης του Θεού, του ανθρώπου και της ίδιας της φιλοσοφίας που ρωτά για όλα αυτά;

Ποιο ειναι το νόημα της ζωής; Είναι η αλήθεια σχετική; Τι είναι πραγματικότητα; Σκέφτομαι άρα υπάρχω.

 Δεν είναι όλα αυτά μάταια; Δεν είναι όλα αυτά ματαιότης ματαιοτήτων όπως έλεγε ο Βασιλέας Σολωμόντας στον Εκκλησιαστή;  Δεν είναι καλύτερα να κάτσεις σπιτάκι σου, με την γυναικούλα σου, και να διάγεις βίο ανέμελο, όπως έλεγε ο Σολωμόντας; Γιατί να μάθεις τα πάντα γύρω από τον Θεό και τους ανθρώπους, να γίνεις βασιλιάς των πάντων και τελικά να πεθάνεις και να τα αφήσεις όλα στο γιό σου, σε αυτό το βλάκα που ποτέ δεν αναρωτήθηκε για τίποτα, ποτέ δεν κουράστηκε για τίποτα αλλά πάντα για το τίποτα ταλαιπωρείται άδικα;

 Η τέλεια αυτή ερώτηση του Χάιντεγκερ, όπως την αντιλαμβάνομαι δεν αφορά την ύπαρξη του κόσμου ή του Θεού.  Η ερώτηση αυτή αφορά την ύπαρξη της ύπαρξης. Για να το κατανοήσουμε αυτό πρέπει να σκεφθούμε ξανά την Ευρωπαική φιλοσοφία όπως ξεκίνησε. Ο άνθρωπος κοίταξε μέσα στην ψυχή του και δεν είδε τίποτα. Ο Θεός είχε πεθάνει. Μέσα στην ανθρώπινη καρδιά ήταν ξαπλωμένο ένα πτώμα. Το πτώμα του Ιησού του Ναζωραίου. Γιατί λοιπόν μέσα μας να υπάρχει ένας νεκρός θεός και να μην υπάρχει το Τίποτα; Αυτή είναι η ερώτηση του Χάιντεγκερ. Γιατί να μην συμφιλιωθούμε με τον χριστιανό άνθρωπο που για ψυχή του και θεό του έχει ένα άδειο τάφο;

 Όταν αναστήθηκε ο Χριστός δεν τον είδε κανένας, αν εξαιρέσει κανείς ένα κηπουρό και τους φύλακες. Οι υπόλοιποι είδαν ένα άδειο τάφο και κάτι φαντάσματα. Το ξεκίνημα του νέου δυτικού χριστιανού ανθρώπου, είναι τα εξής δεδομένα. Πρώτα ένας άδειος τάφος. Ο Πέτρος με τον μικρό μαθητή, τον οποία ηγάπα ο Ιησούς, πήγαν στο μνημείο και το μνημείο ήταν άδειο. Ναι, το μνημείο ήταν άδειο. Έπειτα αυτοί  ενημέρωσαν τις γυναίκες, οι οποίες δεν πίστευαν στ’ αυτιά τους, και όταν πήγαν στο μνημείο είδαν και αυτές τον άδειο τάφο. Κάθε χριστιανός που επισκέπτεται την Ιερουσαλήμ και τον κήπο της Γεσθημανής γίνεται μάρτυρας του μεγάλου χριστιανικού  μυστηρίου, του κενού τάφου. Που είναι το πτώμα; Πως ένας νεκρός σηκώθηκε και περπάτησε και πήγε στην πορεία του στους Εμμαούς; Αυτό είναι το μυστήριου του αναγεννημένου δυτικού χριστιανού. Πως ένας άνθρωπος ξύπνησε από τον μεσαίωνα, από μια γη επίπεδη, από μια γη που δεν κινιόταν, από ένα Θεό των δέκα εντολών,  για να αναζητήσει την δική του αυτόνομη πορεία;

Ο άδειος τάφος των χριστιανών. Βλέπουμε ξεκάθαρα τα μασωνικά σύμβολα, τις στήλες δεξιά και αριστερά και το καρό ασπρόμαυρο πάτωμα. Εδω γίνεται το ετήσιο θαύμα όπου ο Αγιος Κύριος Σαβαώθ ανάβει τα κεράκια του Πατριάρχη Ιεροσολύμων. Είναι πλέον βεβαιωμένο ότι πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες απάτες των χριστιανών.

 Κάθε Πάσχα οι χριστιανοί από όλη την γη μαζεύονται στην Ιερουσαλήμ για να πάρουν το Άγιο Φως που κατά θαυματουργό τρόπο εξέρχεται εκ του Αγίου Τάφου. Το μυστήριο των μυστηρίων της χριστιανοσύνης βρίσκεται εν πλήρη δράση. Ο Πατριάρχης της Ιερουσαλήμ βγαίνει από τον άδειο τάφο, κρατώντας στα χέρια του κεριά με φλόγες από τις οποίες οι πιστοί χριστιανοί, ενθουσιασμένοι από την εμπειρία του θαύματος, συνωστίζονται για να πάρουν το Άγιο φως. Αυτό το Άγιο Φως θα ταξιδέψει με κάθε μέσο και θα φτάσει και στην μικρότερη εκκλησία των χριστιανών για να μοιραστούν όλοι την πνευματική χάρη του Υψίστου Θεού που για μια ακόμα φορά θα φροντίσει το πλήρωμα της εκκλησίας Του.

 Εκείνο λοιπόν το βράδυ, ο ίδιος ο Θεός, εκείνος που δημιούργησε τον ουρανό και την γη και τον άνθρωπο την έκτη ημέρα, θαυματουργεί και φροντίζει για τους πιστούς του. Όπως από το μηδέν εποίησε τον κόσμο έτσι από το τίποτα παράγει φωτιά και ανάβει τα κεριά του Πατριάρχη. Το θαύμα αυτό εποίησε ο θεός και με τον Πατριάρχη Ειρηναίο. Παρόλο που αυτή η θαυματοποιία επιβεβαίωνε την αποδοχή του από τον Θεό για τον θρόνο της Ιερουσαλήμ, τα εκκλησιαστικά συμφέροντα τον θεώρησαν πολύ  Έλληνα και όργανο του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, εχθρού της Κωνσταντινουπόλεως, όπως ο Αχιλλέας ήταν εχθρός του Έκτορα, και τον έπαψαν από την ισόβια θέση του. (Η Ιερουσαλήμ είναι προτεκτοράτο της Τροίας και όχι της Αθήνας)

 Μπορεί λοιπόν ο θεός των χριστιανών να θαυματουργεί και τα θαύματα του να συγκινούν τα εκατομμύρια των χριστιανών αλλά δεν επηρεάζουν τα συναισθήματα εκείνων που μισούν τον εχθρό τους.  Γι αυτό άλλωστε τον λόγο, όταν σχεδιάστηκε ένας βωμός, πάνω στον οποίο θα μεταφερόταν το φως του Απόλλωνα στο Ολυμπιακό στάδιο, κατά την έναρξη των Ολυμπιακών αγώνων της Αθήνας, η εκκλησία επαναστάτησε και ζήτησε να αντικατασταθεί ο βωμός με κάτι ποιο απλό, φοβούμενη όπως πάντα για την επιστροφή των Ελλήνων πολυθεϊστών.

  Μπορεί λοιπόν μέσα στον άδειο χριστιανικό τάφο να μην υπάρχει πτώμα αλλά υπάρχει πνεύμα φλογοβόλο.  Αυτό το πνεύμα ανάβει κεριά και κατακαίει τους εχθρούς του πατριάρχη και τους εχθρούς των χριστιανών γενικά. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος δεν έχει μέσα του δαιμόνιο σωκρατικό ή πνεύμα θεών αλλά έχει ένα πνεύμα φλογοβόλο έτοιμο να εξέλθει ως υγρό πυρ βυζαντινό να κατακάψει κάθε βιβλίο αντιχριστιανικό, κάθε μάγισσα σατανική και κάθε εχθρό των χριστιανών κάθε αιρετικό και κάθε ειδωλολάτρη.

 Πολλοί αναρωτιούνται γιατί τόσο φανατισμός; Τι είναι φανατισμός; Φανατισμός είναι ο ζήλος που θολώνει το μυαλό κάθε άδικου ή εσφαλμένου νου. Όταν η λογική ή η σοφία απουσιάζει, ο ανθρώπινος νους επικαλείται το δίκαιο που τον πνίγει, τον ζήλο του και κάθε συναίσθημα ή ένστικτο επιβίωσης με το οποίο θα καταπνίξει κάθε λογική πρόταση που μπορεί να εμφανισθεί μέσα στο κενό των σκέψεων του.

Ο Πυθαγόρας, ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο Φιλοσοφία.

 Η Φιλοσοφία είναι λοιπόν φάρμακο για το μυαλό του ανθρώπου, ώστε αυτός ο άνθρωπος, να πιστεύει αυτά που είναι και να μην πιστεύει αυτά που δεν είναι. Η φιλοσοφία δεν είναι ένα σύνολο θεωριών αλλά μια μονάχα φωνή εσωτερική που προτρέπει τον άνθρωπο να χρησιμοποιήσει τον λόγο του και να μην παραμείνει έρμαιο των συναισθημάτων του και των επιθυμιών του. Γι αυτό φιλοσοφία δεν είναι να νομίζει κανείς τι είναι ο άνθρωπος ή τι δεν είναι, αλλά να προσπαθεί να είναι λογικός και σεμνός. Αυτό το πετυχαίνει εκείνος που επικαλείται το όνομα της φιλοσοφίας όχι με την δύναμη των ιδεών αλλά με την δύναμη του ανθρώπινου ελεύθερου πνεύματος που ζει μέσα στην ανθρώπινη ζωή και χρησιμοποιεί το ανθρώπινο σώμα. Για τον φιλόσοφο, το σώμα αυτό είναι όχημα ενός αθάνατου πνεύματος. Για εκείνους όμως που τους αρέσει να εγκληματούν και να αυτοεξαπατούνται δεν υπάρχει θεός γιατί δεν τους συμφέρει να υπάρχει θεός και δεν υπάρχει πνεύμα γιατί δεν τους συμφέρει να υπάρχει πνεύμα. Αποφάσισαν μόνοι τους τι είναι ο άνθρωπος και κατέγραψαν μόνοι τους τι είναι το πνεύμα που υπάρχει μέσα στον άνθρωπο.

  Οι χριστιανοί που πιστεύουν πως ο Παντοδύναμος Θεός ανάβει τα κεράκια του Πατριάρχη κάθε Πάσχα, ειδικά για να εορτάσουν όλοι μαζί την ανάσταση του Υιού Του, προφανώς πιστεύουν σε μια οφθαλμαπάτη. Όσοι πιστεύουν σε πράγματα που δεν είναι αλήθεια πάσχουν από κάποια μορφή σχιζοφρένειας, είναι φρενοβλαβής. Αυτή είναι η καταδίκη των χριστιανών, οι οποίοι με αυτοκρατορικά διατάγματα δολοφόνησαν εκατομμύρια Ελλήνων επειδή και μόνο πίστευαν στην θρησκεία των πατέρων τους. Σύμφωνα με τον Κύριλο Αλεξανδρείας, τον δολοφόνο της Υπατίας, οι Έλληνες δεν είδαν τον αληθή και κατά φύσιν θεόν. Γι αυτό και όπως διαβάζουμε στον νομικό κώδικα του Ιουστινιανού έκλεισαν οι σχολές της φιλοσοφίας στην Αθήνα, για να καταδιωχθεί η «φρενοβλάβεια των αμαρτωλών Ελλήνων».

  Ο Πατέρας Αθηναγόρας στους λόγους του εναντίον των Ελλήνων, κατηγορεί τους Κρήτες ότι διαδίδουν τον θάνατο του Διός και δείχνουν μάλιστα τον τάφο του, αναρωτούμενος πως γίνεται ένας θεός να πεθάνει. Όπως πέθανε ο Χριστός θα του έλεγε κάποιος, αλλά τον καιρό του Αθηναγόρα, η Αγία Ελένη δεν είχε ακόμα ανακαλύψει τον τίμιο σταυρό και τον άδειο τάφο και όλα τα άγια προσκυνήματα.

 Κατά τον ίδιο τρόπο ο Πατέρας Αριστείδης κατηγορεί τους Έλληνες στην απολογία του, ιδιαίτερα τον φιλόσοφο Αναξαγόρα που πίστευε ότι η γη και η σελήνη ήταν χώματα και πέτρες και ο ήλιος φωτιά. Πρόσφατα, μόλις τον 15ο αιώνα, την φρενοβλάβεια των Ελλήνων αναφέρει ο Αγιος Πατέρας Γρηγόριος ο Παλαμάς, κατηγορώντας τους Έλληνες που διέδιδαν ότι η γη είναι στρογγυλή και μάλιστα έχει κατοίκους από την κάτω πλευρά τους αντίποδες. Άκουσον, άκουσον, η γη είναι σφαίρα και έχει κατοίκους από την κάτω πλευρά. Ο Πατέρας Γρηγόριος, πίστευε ότι η γη πλέει στο νερό.

 Τώρα οι σημερινοί δυτικοί, με την βοήθεια των Ευρωπαίων φιλοσόφων, στη θέση του κάθε πνεύματος που υπήρχε μέσα στο ανθρώπινο σώμα ή την ανθρώπινη ψυχή εάν και εφόσον υπάρχει τέτοια, έχουν βάλει τον κακό ληστή. Μέσα στον καθένα μας έχει μπει ένας ληστής που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ρωτά τον εσταυρωμένο, «αν είσαι όντως ο θεός σώσε τον εαυτό σου και μένα».  Την ίδια ερώτηση έκαναν και στον Διόνυσο. Αν είσαι θεός, και όντως σε γέννησε ο Δίας, και δεν είσαι κανένα μπάσταρδο της Σεμέλας, όπως σε κατηγορεί το σόι του Πενθέα, σώσε τον εαυτό σου και εμάς. Η φιλοσοφία όμως, η οποία είναι η αγάπη για την σοφία και την αλήθεια, θα μας οδηγήσει στην γνώση του εαυτού μας. Η γνώση του αληθινού εαυτού μας, είναι η μόνη σωτηρία. Μάθετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει. 

Το κείμενο αυτό το είχα γράψει για την ημέρα της φιλοσοφίας. Δεν κατάφερα να το δημοσιεύσω. Δημοσιεύω εδώ και το υστερόγραφο που είχα τότε ετοιμάσει μια και την ημέρα αυτη διοργάνωνε το 2011 το κράτος του Ιραν.

Υ.Γ. Διάβασα ότι στη δύση κάποιοι φιλόσοφοι αρνούμενοι να στηρίξουν την Ιρανική κυβέρνηση δεν τίμησαν την ημέρα φιλοσοφίας που οργανώνει το κράτος αυτό με την παρουσία τους. Θα ήθελα να εκφράσω την άποψη, ότι κανένα χριστιανικό κράτος δεν δικαιούται να λέγεται ότι τιμά την φιλοσοφία, γιατί όχι μόνο ιστορικά οι χριστιανοί καταδίωξαν τους φιλοσόφους αλλά γιατί και μέχρι σήμερα οι χριστιανικές εκκλησίες είναι οργανώσεις που χαρακτηρίζονται με μίσος εναντίον των Ελλήνων, των φιλοσόφων και κάθε ελεύθερου πνεύματος. Ας βγάλουν πρώτα οι δυτικοί χριστιανοί το κάρφος από το μάτι τους και ύστερα να κρίνουν τις κυβερνήσεις των ισλαμικών χωρών. Πρέπει όλοι να τιμήσουν τον Ιρανικό λαό που μας έχει προσφέρει μια ανώτερη φιλοσοφία. Στην Περσία μπορεί να δει κανείς τα μνημεία των φιλοσόφων ποιητών, τα οποία δεν θα τα δει πουθενά στην δύση. Αυτός ο λαός τιμά την σοφία και το ανθρώπινο πνεύμα, όπως δεν το κάνει κανένα δυτικό έθνος.  Η παρουσία των φιλοσόφων θα είναι τιμή και βοήθεια προς αυτόν τον άξιο λαό.

Βασιλάκης Φ. Νεκταριος

ΔΙΑΒΑΣΜΑΤΑ 

 Η σχέση της λέξεως σώμα και σήμα είναι προφανής. Το ανθρώπινο σώμα δεν είναι παρά το σήμα του ανθρώπινου πνεύματος που πραγματικά υπάρχει. Οι Έλληνες ως σήμα θεωρούσαν και τον τάφο. Σήμα είναι η στήλη που υποδείκνυε την παρουσία του θαμμένου πτώματος αλλά και του πνεύματος που κάποτε συντρόφευε ένα ζωντανό κορμί. Το σήμα ως τάφος με το σήμα ως σώμα δεν έχουν τεράστια διαφορά εφόσον το ζωντανό μέρος του ανθρώπινου όντος δεν είναι το υλικό σώμα αλλά το πνευματικό σώμα. Προσκυνώ στον τάφο ενός ανθρώπου ή προσκυνώ το σώμα ενός ανθρώπου δεν είναι και πολύ διαφορετικό. Η προσκύνηση στον τάφο όμως θεωρείτο ως η προσκύνηση ενός θεωμένου ανθρώπου, εφόσον γίνεται κανείς θεός μετά θάνατον, όταν όλα έχουν συντελεστεί και ο ήρωας έχει θεωθεί. Οι Έλληνες δεν προσκυνούσαν ζωντανούς, όπως έκαναν με τους βασιλιάδες θεούς στην ανατολή. Αυτό ήταν το πρόβλημα με τον Αλέξανδρο τον οποίο δεν ήθελαν να προσκυνήσουν σύμφωνα με το ανατολικό πρότυπο όσο ήταν εν ζωή.

 Στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, υπήρξε το Αλεξάνδρου Σήμα. Αυτό ήταν ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου, όπου πήγαιναν ακόμα και οι Καίσαρες για να προσκυνήσουν το σώμα του Μεγάλου Μακεδόνα βασιλιά. Ο τάφος αυτός ήταν γεμάτος, και όχι άδειος όπως ο σημερινός χριστιανικός τάφος. Σύμφωνα με τον απόστολο Παύλο, αίμα και σαρξ βασιλεία θεού δεν θα κερδίσει. Τότε τι απέγινε το σώμα του Χριστού; Αναλήφθηκε στον ουρανό μας λένε οι χριστιανοί. Το ίδιο έγινε και με την μητέρα του Χριστού την Παρθένα Μαρία. Αναλήφθηκαν στον ουρανό. Ο άδειος τάφος είναι η απόδειξη όχι μονάχα της αναστάσεως αλλά και της αναλήψεως

ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ - ΑΣΚΗΤΙΚΗ

Ήσυχα, καθαρά, κοιτάζω τον κόσμο και λέω: Όλα τούτα που θωρώ, γρικώ, γεύουμε, οσφραίνουμε κι αγγίζω είναι πλάσματα του νου μου.

 Ο ήλιος ανεβαίνει, κατεβαίνει μέσα στο κρανίο μου. Στο ένα μελίγγι μου ανατέλνει ο ήλιος, στο άλλο βασιλεύει ο ήλιος.

Τα άστρα λάμπουν μέσα στο μυαλό μου, οι ιδέες, οι άνθρωποι και τα ζώα βόσκουν μέσα στο λιγόχρονο κεφάλι μου.

Θωρώ  = βλέπω

Γρικώ = ακούω

Μελίγγι = μηνίγγι

 ΣΟΛΟΜΩΝΤΑΣ «ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΗΣ

Α. 1. Λογοι του Εκκλησιαστού, υιού του Δαυίδ, βασιλέως εν Ιερουσαλήμ. 2 Ματαιότης ματαιοτήτων είπεν ο Εκκλησιαστής, ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης. 3 Τις η ωφέλεια εις τον άνθρωπον εκ παντός του μόχθου αυτού, τον οποίον μοχθεί υπό τον ήλιον; 4 Γενεά υπάγει και γενεά έρχεται, η δε γη διαμένει εις τον αιώνα.

5 Και ανατέλει ο ήλιος, και δύει ο ήλιος και σπεύδει προς τον τόπο αυτού.

Γ. 18. «θέλει δοκιμάσει αυτούς ο Θεός και θέλουσιν ιδεί ότι αυτοί καθ εαυτούς είναι κτήνη. Διότι το συνάντημα των υιών των ανθρώπων είναι και το συνάντημα του κτήνους και εν συνάντημα είναι εις αυτούς, καθώς αποθνήσκει τούτο, ούτως αποθνήσκει και εκείνος και η πνοή είναι εις πάντας  και ο άνθρωπος δεν υπερτερεί κατ’ ουδέν το κτήνος, διότι τα πάντα είναι ματαιότης». 21 «Τις γνωρίζει το πνεύμα των υιών των ανθρώπων, αν αυτό ανεβαίνει εις τα άνω, και το πνεύμα του κτήνους, αν αυτό κατεβαίνει κάτω εις την γην;»

Α. 1.Λόγια του Εκκλησιαστή γιου του Δαβίδ, βασιλέα στην Ιερουσαλήμ. Ματαιότης ματαιοτήτων είπεν ο Εκκλησιαστής, ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα ματαιότης. Ποια είναι η ωφέλεια για τον άνθρωπο από όλο τον κόπο του που κοπιάζει κάτω από τον ήλιο; Γενιά φεύγει και γενιά έρχεται και μονάχα η γη παραμένει στον αιώνα.

Ανατέλει ο ήλιος και δύει ο ήλιος, βιαστικά επιστρέφει στον τόπο του.

Γ.18. Θα δοκιμάσει αυτούς ο Θεός και θα καταλάβουν ότι είναι κτήνη. Γιατί η συνεύρεση των ανθρώπων και η συνεύρεση των ζώων είναι το ίδιο,  μία συνεύρεση είναι σε αυτούς, και όπως πεθαίνει εκείνος έτσι πεθαίνει και αυτό και μοιράζονται μία ανάσα. Ο άνθρωπος δεν είναι κάτι περισσότερο από το κτήνος, γιατί τα πάντα είναι ματαιότητα. 21 Ποιος γνωρίζει αν το πνεύμα των ανθρώπων ανεβαίνει προς τα πάνω και το πνεύμα του κτήνους, αν αυτό κατεβαίνει στην γη;

ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Παραινέσεις ξβ΄

Όταν κλείσεις τας θύρας του οικήματος και μόνος υπάρχεις, γίνωσκε, ότι συμπάρεστι σοι ο υπό του Θεού αφορισθείς εκάστω ανθρώπω άγγελος, ον οι Έλληνες οικείον δαίμονα καλούσι, ούτος ακοίμητος και απαραλόγιστος υπάρχων, αεί συμπάρεστι σοι, πάντα βλέπων και υπό του σκότους μη εμποδιζόμενος.

Όταν κλείσεις τις πόρτες του σπιτιού και παραμένεις μόνος, γνώριζε ότι δίπλα σου στέκει ο διορισμένος από τον Θεό για κάθε άνθρωπο άγγελος, τον οποίο οι Έλληνες αποκαλούν προσωπικό δαίμονα. Αυτός χωρίς ποτέ να κοιμάται ή να σκέφτεται κάτι άλλο εκτός από σένα, στέκει δίπλα σου βλέποντας τα πάντα χωρίς να τον εμποδίζει το σκοτάδι.

ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ

 Τα εις εαυτόν

5. ιζ. Συζην θεοίς, συζη δε θεοίς ο συνεχώς δεικνύς αυτοίς την εαυτου ψυχήν αρεσκομένην μεν τοις απονεμομένοις, ποιούσαν δε, όσα βούλεται ο δαίμων, ον εκάστω προστάτην και ηγεμόνα ο Ζευς έδωκεν, απόσπασμα εαυτού, ούτος δε εστίν ο εκάστου νους και λόγος.

Να ζεις παρέα με τους θεούς. Και ζει παρέα με τους θεούς αυτός που πάντα φανερώνει μια ψυχή τέτοια που αρέσει σε εκείνους που σε εκείνους που του την έδωσαν, και κάνει όσα ο προσωπικός του δαίμονας θέλει, τον οποίο προστάτη και ηγεμόνα του έχει δώσει ο Δίας, μέρος του εαυτού μας, αυτόν που του καθενός από μας ο νους και ο λόγος του.

ΚΟΡΑΝΙ

ΙΓ Η ΒΡΟΝΤΗ

12. Έκαστον άνθρωπον συνοδεύει άγγελος Κυρίου, διαφυλάττων αυτόν κατά τας βουλάς του Θεού.

ΚΑΤΑ ΘΩΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ  (Βρέθηκε σε ανασκαφές στο Ναγκ Χαμαντί της Αιγύπτου.

Λέγει ο Ιησούς, εάν οι έλκοντες υμάς είπωσιν υμίν, Ιδού η βασιλεία εν ουρανώ, υμάς φθήσεται τα πετεινά του ουρανού, εάν δ’ είπωσιν ότι υπό την γην εστίν, εισελεύσονται οι ιχθύες της θαλάσσης προφθάσαντες υμάς και η βασιλεία του θεού εντός υμών εστίν.

Λέει  ο Ιησούς, εάν εκείνοι που σας οδηγούν σας πουν, ιδού η βασιλεία είναι στον ουρανό, θα σας προλάβουν τα πουλιά του ουρανού, εάν σας πουν ότι κάτω στην γη είναι, θα έρθουν τα ψάρια της θάλασσας και θα σας προφθάσουν αλλά η βασιλεία του θεού βρίσκεται μέσα σας.

ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΠΙΣΤΟΛΗ Α

3 20 οτι μείζων εστιν ο θεος της καρδίας ημων και γινώσκει πάντα.

4 4 οτι μείζων εστιν ο εν υμιν η ο εν τω κόσμω

12 θεον ουδεις πώποτε τεθέαται. εαν αγαπωμεν αλλήλους, ο θεος εν ημιν μένει και η αγάπη αυτου εν ημιν τετελειωμένη εστιν.

16 και ημεις εγνώκαμεν και πεπιστεύκαμεν την αγάπην ην εχει ο θεος εν ημιν.  Ο θεος αγάπη εστίν, και ο μένων εν τη αγάπη εν τω θεω μένει και ο θεος εν αυτω μένει.

Μεγαλύτερος είναι ο θεός της καρδιάς μας ο οποίος γνωρίζει τα πάντα.

 Μεγαλύτερος είναι ο θεός που ζει μέσα μας από τον θεό του κόσμου.

Τον θεό δεν τον είδε ποτέ κανένας, αν αγαπάμε όμως αλλήλους, ο θεός μένει μέσα μας και η αγάπη αυτού είναι τέλεια μέσα μας.

Κι εμείς γνωρίσαμε και πιστέψαμε την αγάπη την οποία έχει ο Θεός για μας. Ο Θεός είναι αγάπη κι εκείνος που παραμένει στην αγάπη, παραμένει στο Θεό και ο Θεός μένει σε αυτόν.

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

Ρήτορας πολυφθόγους, ως ιχθύας αφώνους, 
ορώμεν επί σοι Θεοτόκε· 
απορούσι γαρ λέγειν το πώς καί Παρθένος μένεις καί τεκείν ίσχυσας· 
ημείς δε το μυστήριον θαυμάζοντες, πιστώς βοώμεν· 
χαίρε σοφίας Θεού δοχείον χαίρε προνοίας αυτού ταμείον 
χαίρε φιλοσόφους ασόφους δεικνύουσα 
χαίρε τεχνολόγους αλόγους ελέγχουσα 
χαίρε ότι εμωράνθησαν οι δεινοί συζητηταί χαίρε ότι εμαράνθησαν οι των μύθων ποιηταί 
χαίρε των Αθηναίων τας πλοκάς διασπώσα 
χαίρε των αλιέων τας σαγήνας πληρούσα 
χαίρε βυθού αγνοίας εξέλκουσα χαίρε πολλούς εν γνώσει φωτίζουσα 
χαίρε ολκάς των θελόντων σωθήναι 
χάιρε λιμήν των του βίου πλωτήρων

Χαίρε Νύμφη ανύμφευτε.

Το απόσπασμα αυτό από τους χαιρετισμούς στην Παναγία τους παραθέτω εδώ και τους αφήνω αμετάφραστους και ασχολίαστους.

Λέγω δε πάσι το χαίρε.

ΤΕΛΟΣ

Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος