ΙΟΥΔΑΣ - ΑΘΩΟΣ Ο ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΟΣ

Το φιλί του Ιούδα έχει γίνει σύμβολο της προδοσίας. Είναι όμως αυτή μια αληθινή ιστορία; 

  Ένοχος θανάτου, είναι ο προδότης Ιούδας, σύμφωνα με την χριστιανική μυθολογία. Καταδικασμένος με μίσος, καιόμενος κάθε ανάσταση, υβριζόμενος κάθε στιγμή, ως ο άνθρωπος που πήρε πάνω του όλη την αμαρτία του κόσμου. Μήπως όμως έτσι κλέβει τον ρόλο του Χριστού ; Ο Χριστός δεν είναι εκείνος που απορρίφθηκε και καταδιώχτηκε ; O Χριστός δεν είναι ο απορριμένος λίθος που έγινε η πέτρα η οποία στήριξε τελικά όλη την οικοδομή ; Αν σε κάθε κατατρεγμένο αναγνωρίζουμε τον Χριστό, που αλλού παρά στο πρόσωπο του Ιούδα, θα αναγνωρίζαμε τον άνθρωπο που καταδιώχθηκε περισσότερο από κάθε άλλον ;

 Καταλαβαίνει κανείς πως ο Ιούδας είναι ένα πρόσωπο και ένας ρόλος που δεν ταιριάζει στην θρησκεία του ανθρώπου που δίδαξε να αγαπάμε τους εχθρούς μας. Γιατί ο Χριστός δεν παραδόθηκε μόνος του, σώζοντας ένα ακόμη άνθρωπο από τα χέρια του διαβόλου ; Γιατί δημιουργήθηκε το πρότυπο του μισητού εχθρού του Χριστού και ποιός ο ρόλος του ;

 Σύμφωνα με την χριστιανική μυθολογία ο Ιησούς δεν παραδόθηκε μόνος του ως άνθρωπος αλλά ως θεός. Γνώριζε πως ο Ιούδας θα τον πρόδιδε, αλλά δεν έφυγε να σωθεί. Έτσι δεν παραδίδεται μόνος του, αλλά μόνο μετά από προδοσία. Ο Ιούδας παίζει εδώ το ρόλο του Άνυτου και του Μέλητου. Ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο αρνούμενος να αποδράσει, επιλέγοντας την μοίρα του, όπως ακριβώς ο Ιησούς.

 Υπάρχει όμως μια βασική διαφορά της ιστορίας του Ιησού με την ιστορία του Σωκράτη. Τα ευαγγέλια περιέχουν περισσότερα μυθολογικά στοιχεία παρά τα βιβλία του Πλάτωνα, του Ξενοφώντα ή ακόμη και των Αθηναίων δραματουργών !

  Έχουμε πάρα πολλές πηγές που αναφέρονται στον Σωκράτη. Για τον Χριστό και τον Ιούδα όμως, δεν γνωρίζουμε τίποτα σίγουρο. Πως μπορούμε λοιπόν να απαντήσουμε  με σιγουριά πως ο Ιούδας πρόδωσε τον Ιησού ; Αν τελικά υπήρξε κάποιος Ιούδας και κάποιος Ιησούς. Δεν είναι λοιπόν εύκολο να προσεγγίσεις ένα θέμα τόσο δύσκολο αλλά και τόσο σημαντικό.

Ποιός είναι ο Ιούδας

Φυσικά δεν γνωρίζουμε τίποτα για αυτόν τον άνθρωπο. Δεν θα αναφερθώ λοιπόν στο πραγματικό πρόσωπο του Ιούδα αλλά στο μυθικό πρόσωπο της Καινής Διαθήκης που είναι γνωστό με το όνομα Ιούδας Ισκαριώτης. Είναι παραδεχτό από τους ερευνητές ότι Ισκαριώτης σημαίνει «άνθρωπος της σικά», δηλαδή άνθρωπος που χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο μαχαίρι. Το μαχαίρι αυτό χρησιμοποιούσαν οι ζηλωτές, μια παράταξη που η δράση της προκάλεσε τον πόλεμο με τους Ρωμαίους και την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται ο Ιουδαίος ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος, ο οποίος αντιπαθεί ιδιαίτερα τους ζηλωτές. Άρα τον Ιούδα τον μισούσαν επειδή ήταν ζηλωτής ή ακόμη τον θεώρησαν ζηλωτή επειδή τον μισούσαν.

Αδιαφορώντας για το αληθινό πρόσωπο του Ιούδα, θα εξετάσω τον μαθητή του Ιησού σύμφωνα με όσα αναφέρει η Κ.Δ.

Ποιά είναι η δράση του Ιούδα

 Η δράση του Ισκαριώτη Ιούδα στα ευαγγέλια περιορίζεται στην προδοσία. Τρεις είναι οι σκηνές όπου εμφανίζεται ο Ιούδας. Και οι τρεις αφορούν την προδοσία. Άρα ο Ιούδας, όποιος και να ήταν, όποιος και να ήταν ο πραγματικός του ρόλος στην ιστορία, εκείνο που τον χαρακτήρισε αποκλειστικά, ήταν η προδοσία.

Η πρώτη σκηνή γίνεται στη Βηθανία, όπου ο Ιούδας παραπονιέται για την σπατάλη του μύρου.  Η δεύτερη στο μυστικό δείπνο, όπου ο Ιούδας λαμβάνει το ψωμίον και πάει να κάνει ότι έχει να κάνει. Η τρίτη σκηνή είναι η στιγμή της παράδοσης.

 Δυστυχώς, όποιο θέμα και να εξετάσεις στα ευαγγέλια θα αντιμετωπίσεις σοβαρά προβλήματα. Τα ευαγγέλια αντιφάσκουν μεταξύ τους. Οι τυχόν συμφωνίες οφείλονται κυρίως σε επαναλήψεις και διορθώσεις, οι οποίες γελοιοποιούν τις γραφές. Από αυτό το γραφικό περιβάλλον θα προσπαθήσουμε να εξάγουμε κάποια λογικά συμπεράσματα.

Το μύρωμα ή Δείπνος Βηθανίας

 Βρισκόμαστε στην Βηθανία, μια πόλη ανατολικά της Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς φιλοξενείται στο σπίτι του Φαρισαίου Σίμωνα. Μόλις έχει αναστήσει από τον τάφο τον Λάζαρο. Μετά την ανάστάση ακολουθεί δείπνο, μικρό συμπόσιο δηλαδή, όπου οι αδερφές του Λαζάρου περιποιούνται τους συνδαιτημόνες. Αυτό το γεγονός συμβαίνει μόλις έξι μέρες πριν το Πάσχα.
 ΙΩ.12:1


 Εκεί συμβαίνει και το μυρωμα του Ιησου από την πόρνη. Η εκκλησία παραδέχεται πως μετά το μύρωμα του Ιησού από την πόρνη, ο Ιούδας πήγε αμέσως στους ιερείς για να καταδώσει τον Ιησού.  Θεωρείται πως η μοναδική αιτία ήταν η τσιγγουνιά του Ιούδα, ο οποίος θύμωσε για το ακριβό μύρο που χύθηκε.

 4 λέγει δε  Ιούδας ο  Ισκαριώτης εις εκ των μαθητων αυτού, ο μέλλων αυτόν παραδιδόναι, 5 Δια τί τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοις;


Λέγει ο Ιούδας ο Ισκαριώτης, ένας από τους μαθητές, αυτός που θα τον παράδιδε: Γιατί τούτο το μύρο δεν πωλήθηκε τριακόσια δηνάρια και να δοθεί στους φτωχούς;

 Κι όμως τα ευαγγέλια του Μάρκου και του Ματθαίου δεν συμφωνούν με τον Ιωάννη.

ΜΡ. 14. 4 ήσαν δέ τινές αγανακτουντες προς εαυτούς, Εις τί η απώλεια αυτη του μύρου γέγονεν; 5 ηδύνατο γαρ τούτο το μύρον πραθηναι επάνω δηναρίων τριακοσίων και δοθηναι τοις πτωχοις. και ενεβριμωντο αυτη.


τινές = μερικοί αγανάκτησαν λέγοντας γιατί έγινε αυτή η απώλεια; μπορούσε αυτό το μύρο να πωληθεί πάνω από τριακόσια δηνάρια και να δοθεί στους φτωχούς! 

ΜΘ. 26. 8 ιδόντες δε οι μαθηται ηγανάκτησαν λέγοντες, Εις τί η απώλεια αυτη; 9 εδύνατο γαρ τουτο πραθηναι πολλου και δοθηναι πτωχοις.


όταν το είδαν οι μαθητές αγανάκτησαν λέγοντες γιατί έγινε αυτή η απώλεια; θα μπορουσε να πωληθεί και να δοθεί στους φτωχούς.

 Όπως διαβάζουμε ο Μάρκος λέει: ήσαν δε τινές, οι οποίοι αγανάκτησαν, ενώ ο Ματθαίος γράφει: ιδόντες δε οι μαθητές ηγανάκτησαν. Πουθενά ο Ιούδας. Ακόμη χειρότερα, ο Λουκάς τοποθετεί το μύρωμα σε άλλο χρόνο, πολύ πριν την σταύρωση και όχι έξι μέρες πριν το Πάσχα. Εκείνος που παραπονιέται δεν είναι κάποιοι άγνωστοι μαθητές, ούτε συγκεκριμένα ο Ιούδας αλλά ο Σίμωνας ο Φαρισαίος, ο οποίος μάλιστα δεν αγανακτεί επειδή το μύρο είναι ακριβό αλλά επειδή η γυναίκα αυτή είναι ποταπή γυνή και πόρνη.

 Ο Λουκάς βάζει τον Σίμωνα τον Φαρισαίο να λέει (ΛΚ. 7. 36) «Αν αυτός ήταν  προφήτης θα γνωριζε ότι αυτή η γυναίκα που τον αγγίζει είναι ποταπή και αμαρτωλη».

 Ο Χριστός όμως δεχεται το μύρωμα και συγχωρεί την πόρνη.

 Ο Μάρκος τοποθετεί το μύρωμα στη Βηθανία δύο μέρες πριν το Πάσχα και δεν ξεχνάει να αναφέρει την προδοσία του Ιούδα. ΜΡ. 14:1 

 Είναι φανερό ότι υπάρχει κάποια σύγχυση του γεγονότος που έλαβε χώρα στην Βηθανία με τον μυστικό δείπνο. Ο Τατιανός, που έγραψε ένα ευαγγέλιο που συνίσταται από την συμφωνία και των τεσσάρων ευαγγελίων (το Διατέσσαρον), τοποθετεί δύο φορές το μύρωμα. Μία φορά νωρίς στην ιστορία όπως κάνει ο Λουκάς και μία φορά στην Βηθανία, λίγο πριν την σταύρωση. Το μύρωμα στην Βηθανία, δεν αναφέρεται από τον Λουκά.

 Θα πρόσθετα πως το λούσιμο από την κορυφή μέχρι τα πόδια με μύρο είναι ελληνική συνήθεια. Το Ιουδαϊκό χρίσμα είναι μια συγκεκριμένη τελετή, όπου λίγο από το ιερό έλαιο χύνεται στο κεφάλι του ατόμου που θα χριστεί ιερέας ή βασιλιάς. Οι Ιουδαίοι απέφευγαν  το μύρο και το έλαιο, όπως απέφευγαν όλες τις συνήθειες των εθνικών.   

 Ας εξετάσουμε όμως τώρα την δεύτερη σκηνή, τον μυστικό δείπνο.

Ο Μυστικός Δείπνος

Ο Ιωάννης θεωρεί πως ο διάβολος είχε ήδη μπει στην καρδιά του Ιούδα Σίμωνος Ισκαριώτου στο δείπνο που έγινε λίγο πριν την σταύρωση. Θα μπορούσαμε να υποθέσουμε ότι είναι ο δείπνος στην Βηθανία.

ΙΩ. 13:1 Προ δε της εορτης του πάσχα ειδως ο  Ιησους οτι ηλθεν αυτου η ωρα ινα μεταβη εκ του κόσμου τούτου προς τον πατέρα, αγαπήσας τους ιδίους τους εν τω κόσμω, εις τέλος ηγάπησεν αυτούς. 2 και δείπνου γινομένου, του διαβόλου ηδη βεβληκότος εις την καρδίαν ινα παραδοι αυτον  Ιούδας Σίμωνος  Ισκαριώτου

Κι όμως εδώ όλοι καταλαβαίνουν ότι ο ευαγγελιστής αναφέρεται στον μυστικό δείπνο της Μεγάλης Πέμπτης. Όπου ο Ιησούς ομολογεί ότι αυτός που θα τον παραδώσει είναι εκείνος που έτρωγε μαζί του. Κάποιος δηλαδή από τον κύκλο του.

ΙΩ.13: 3 «ειδως οτι πάντα εδωκεν αυτω ο πατηρ εις τας χειρας και οτι απο θεου εξηλθεν και προς τον θεόν υπάγει, 4 εγείρεται εκ του δείπνου και τίθησιν τα ιμάτια, και λαβων λέντιον διέζωσεν εαυτόν. 5 ειτα βάλλει ύδωρ εις τον νιπτήρα και ηρξατο νίπτειν τους πόδας των μαθητων και εκμάσσειν τω λεντίω ω ην διεζωσμένος»

 Σύμφωνα με το κατά Ιωάννη, ο Ιησούς πλύνει τα πόδια των μαθητών. Ο Σίμωνας Πέτρος αρχικά αρνείται.

ΙΩ.13.10 «λέγει αυτω ο  Ιησους,  Ο λελουμένος ουκ εχει χρείαν ει μη τους πόδας νίψασθαι, αλλ εστιν καθαρος ολος. και υμεις καθαροί εστε, αλλ ουχι πάντες. 11 ηδει γαρ τον παραδιδόντα αυτόν. δια τουτο ειπεν οτι Ουχι πάντες καθαροί εστε.»

 Αυτός που έχει λουστεί, είπε ο Ιησούς, δεν χρειάζετε να πλύνει τίποτα άλλο παρά μόνο τα πόδια του. Κι εσείς, είστε καθαροί αλλά όχι όλοι, και το είπε αυτό γιατί γνώριζε πως ποιός θα τον παραδώσει.

 Όπως γνωρίζουμε οι ιερείς κατηγορούσαν τον Ιησού, πως παρά τον σαφή Ιουδαϊκό νόμο, εκείνος και οι μαθητές του έτρωγαν ανίπτοις χερσί. Ο Ιησούς περιφρονούσε τα Ιουδαϊκά έθιμα. Και επειδή η ειρωνία ήταν ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα του, φρόντισε να πλύνει τα πόδια τους και όχι τα χέρια τους. Γι΄αυτό και Σίμων Πέτρος αντιδρά, νιώθοντας την ειρωνία να τον αγγίζει. Όμως ο λελουμένος δεν χρειάζετε να πλύνει τίποτα άλλο, παρά μόνο τα πόδια του.

 Τα πόδια, οι πατούσες, συμβολίζονται στον αστρολογικό κύκλο από τους ιχθύς. Ο Ιησούς ψάρευε βέβαια, αλλά όχι σε λίμνες. Ψάρευε μέσα στις ψυχές των ανθρώπων. Οι ΙΧΘΥΣ, όπως και τα πόδια, λαμβάνουν συμβολικό χαρακτήρα από το επεισόδιο αυτό.

 Έπλυνε λοιπόν ο Ιησούς τα πόδια των μαθητών μετά το δείπνο ; Μα σαν σωστός Μακεδόνας Ελληνιστής θα πήγαινε ανύπτοις ποσί σε συμπόσιο; Ακόμη και ο βρωμιάρης Σωκράτης έπλυνε τα πόδια του και φορούσε καθαρά σανδάλια για να πάει στο συμπόσιο. Επειδή τον καιρό εκείνο δεν καθότανε σε αναπαυτικές καρέκλες αλλά ξάπλωναν σε καναμπέδες, τα πόδια έπρεπε να είναι καθαρά. Γι΄αυτό ο Ιησούς έπλυνε τα πόδια των μαθητών πριν το δείπνο.

Πρέπει λοιπόν να ψάξουμε για να βρούμε τον βρωμοπόδαρο; Εκείνον που περπατάει σε κακότοπους δρόμους; Αυτό που βλέπω στο μυστικό δείπνο του Ιωάννη, είναι ότι κάνει κεντρικό θέμα την προδοσία του Ιούδα, την οποία αναλύει και τεκμηριώνει εκτενώς.

ΙΩ. 13.18 «ου περι πάντων υμων λέγω. εγω οιδα τίνας εξελεξάμην. αλλ ινα η γραφη πληρωθη,  Ο τρώγων μου τον αρτον επηρεν επ' εμε την πτέρναν αυτου. 19 απ' αρτι λέγω υμιν προ του γενέσθαι, ινα πιστεύσητε οταν γένηται οτι εγώ ειμι.»

Κι εδώ λαμβάνουμε την πλέον σπουδαία απάντηση. ΙΝΑ ΠΙΣΤΕΥΗΤΕ ΟΤΑΝ ΓΕΝΗΤΑΙ ΟΤΙ ΕΓΩ ΕΙΜΙ. Αν λοιπόν δεν γινόταν αυτό που ο Ιούδας έπρεπε να κάνει, κανείς δεν θα γνώριζε ποιός ήταν ο Ιησούς. Βλέπουμε λοιπόν ότι ο ρόλος του Ιούδα ήταν να αποκαλύψει τον Ιησού στους ανθρώπους. Η προδοσία του Ιούδα είναι κεντρικό σημείο στο ευαγγέλιο του Ιωάννη. Γι΄ αυτό και όταν οι ιερείς πήγαν στον κήπο, ο Ιησούς φώναξε, ποιόν ψάχνετε, τον Ναζωραίο; ΕΓΩ ΕΙΜΙ.

 Τα ευαγγέλια βέβαια πάντα αντιφάσκουν. Λένε διαφορετικά πράγματα, τα οποία δεν στοιχειοθετούν την κατηγορία εναντίον του Ιούδα. Ας δούμε μερικές από αυτές τις αντιφάσεις, τις οποίες βέβαια αποκρύπτουν οι χριστιανοί θεολόγοι. Είναι γνωστή η σκηνή από τον μυστικό δείπνο, όταν ο Σίμων Πέτρος σκύβει για να ρωτήσει τον Ιωάννη ποιος είναι αυτός που θα προδώσει τον Χριστό. Τότε ο Χριστός λέει, ότι θα τον προδώσει εκείνος που θα λάβει το ψωμί από το χέρι του. Αυτό συμβαίνει στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο όπου δεν αναφέρεται η θεία κοινωνία. Στα άλλα ευαγγέλια όλοι οι μαθητές λαμβάνουν το ψωμί από και κοινωνούν το σώμα του Χριστού. Στο κατά Ιωάννη όμως ο Ιούδας λαμβάνει το ψωμί και φεύγει αμέσως, λες και πήρε μια διαταγή να κάνει κάτι προσυμφωνημένο. Άλλωστε ο Χριστός του λέει κάνε αυτό που είναι να κάνεις!  

 Μονάχα ο Ιούδας έλαβε το ψωμίον από τα χέρια του Ιησού στο μυστικό δείπνο;

ΙΩ. 13.21

 Είναι λοιπόν σημαντικό ότι ο Ιωάννης, παρόλο που είναι ο πλέον Ελληνορθόδοξος ευαγγελιστής, δεν αναφέρει την κοινωνία με το ψωμί και το κρασί. Στον Ιωάννη μόνο ο Ιούδας λαμβάνει τον άρτο. Όποιος τρώει το ψωμί, μεταλαμβάνει το σώμα του Χριστού. Γιατί ο Ιούδας λοιπόν να κάνει κάτι διαφορετικό, εφόσον σύμφωνα με τον Ιωάννη έλαβε το ψωμί από το χέρι του Ιησού. Γιατί η μπουκιά του Ιούδα να περιέχει το διάβολο ενώ οι υπόλοιπες μπουκίτσες θεωρούνται σώμα θεού;  

« Εσθιόντων δε αυτων λαβων ο  Ιησους αρτον και ευλογήσας εκλασεν και δους τοις μαθηταις ειπεν, Λάβετε φάγετε, τούτο εστιν το σωμά μου»

Ο Ματθαίος γράφει ότι ενώ έτρωγαν πήρε ο Ιησούς τον άρτο, τον αφού ευλόγησε τον έκοψε και έδωσε στους μαθητές λέγοντας, πάρτε και φάτε αυτό είναι το σώμα μου.

ή μήπως βουτάει το χέρι του στη σάλτσα μαζί με τον Ιησού;

ΜΡ. 14.17

 Ο Μάρκος όμως μας λέει ότι ο προδότης δεν λαβαίνει το ψωμίον, αλλά είναι αυτός που μαζί με τον Ιησού βούτηξε πριν τα χέρια του στο τρυβλίο. Επειδή τώρα η διήγηση από το κατά Ιωάννη έχει κυριαρχήσει, έχει κυριαρχήσει και η παρεξήγηση πως το τρυβλίο είναι ένα πιάτο με σάλτσα όπου ο Ιούδας βουτάει το ψωμί του. Όμως αυτό δεν είναι αλήθεια. Ο Ματθαίος μας δίνει κάποιες απαντήσεις. ΜΘ. 26. 20

  Ο προδότης δεν λαμβάνει το ψωμίον, αλλά είναι ο εμβάψας την χείρα εν τω τρυβλίω, δηλαδή εκείνος που θα βυθίσει το χέρι του μέσα στο δοχείο.

 «Αμην λέγω υμιν οτι εις εξ υμων παραδώσει με. 22 και λυπούμενοι σφόδρα ηρξαντο λέγειν αυτω εις εκαστος, Μήτι εγώ ειμι, κύριε; 23 ο δε αποκριθεις ειπεν, Ο εμβάψας μετ' εμου την χειρα εν τω τρυβλίω ούτος με παραδώσει.»

 Ο ίδιος ο Ιούδας δεν γνωρίζει ποιός θα είναι ο προδότης. Ρωτάει λοιπόν κι εκείνος, μήπως είμαι εγώ. Σύ είπας, του απαντάει ο Ιησούς. Όπως δηλαδή απάντησε στον Πιλάτο όταν τον ρώτησε αν είναι ο βασιλιάς των Ιουδαίων. Μα, αναρωτιέμαι, δεν είδαν οι μαθητές ποιός βούτηξε το χέρι του στο τρυβλίο μαζί με τον Ιησού; Ο ίδιος ο Ιούδας δεν αντελήφθη το γεγονός;

 Το βάπτισμα σε δοχείο με νερό, είναι η Ιουδαϊκή συνήθεια πριν το φαγητό. Κανείς δεν βουτάει τα χέρια του στην σάλτσα. Πως οι αγαπητοί μας χριστιανοί παραβλέπουν την αλήθεια είναι φανερό. Φανταστείτε τον Ιησού και τον Ιούδα να βουτάνε τα ΧΕΡΙΑ τους στο ζωμό, όπως μεταφράζουν οι χριστιανοί. Κι έφαγαν έπειτα τα δάχτυλα τους ;

 Πριν το δείπνο λοιπόν, βουτάνε τα χέρια τους στο νερό. Αυτοί που τρώνε μαζί, βουτάνε τα χέρια τους στο ίδιο νερό. Αυτός που τρώει μαζί με τον Ιησού, είναι αυτός που θα τον προδώσει, σύμφωνα με την προφητεία. Τα ευαγγέλια είναι γεμάτα αντιφάσεις, γιατί άλλα υποστηρίζουν την Εβραϊκή παράδοση του Ιησού και άλλα την ελληνική παράδοση του Σωτήρα Χριστού. Άλλα ευαγγέλια κατηγορούν τον Σίμωνα Πέτρο ως αρνητή του Χριστού και άλλα ευαγγέλια τον Ιούδα. Είναι γεγονός πως έχει επικρατήσει η άποψη εναντίον του Ιούδα. Αυτό όμως δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί από τις αντιφατικές πληροφορίες των ευαγγελίων.  Κάθε δικαστήριο θα τον αθώνωνε λόγω αμφιβολιών.

Δεν αναφερω την τριτη σκηνη, η οποία είναι η σκηνη της προδοσίας με το περίφημο φιλί. Του χρόνου !!!

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΙΩ.12:1  «Ο ουν  Ιησους προ εξ ημερών του Πάσχα ηλθεν εις Βηθανίαν, όπου ην Λάζαρος, ον ηγειρεν εκ νεκρών  Ιησούς. 2 εποίησαν ουν αυτω δειπνον εκεί, και η Μάρθα διηκόνει, ο δε Λάζαρος εις ην εκ των ανακειμένων συν αυτω. 3 η ουν Μαριάμ λαβουσα λίτραν μύρου νάρδου πιστικης πολυτίμου ηλειψεν τους πόδας του  Ιησού και εξέμαξεν ταις θριξιν αυτής τους πόδας αυτού. η δε οικία επληρώθη εκ της οσμής του μύρου. 4 λέγει δε  Ιούδας ο  Ισκαριώτης εις εκ των μαθητων αυτού, ο μέλλων αυτόν παραδιδόναι, 5 Δια τί τούτο το μύρον ουκ επράθη τριακοσίων δηναρίων και εδόθη πτωχοις; 6 ειπεν δε τούτο ουχ οτι περί των πτωχών εμελεν αυτω αλλ οτι κλέπτης ην και το γλωσσόκομον έχων τα βαλλόμενα εβάσταζεν. 7 ειπεν ουν ο  Ιησούς,  Αφες αυτήν, ίνα εις την ημέραν του ενταφιασμού μου τηρήση αυτό. 8 τους πτωχούς γαρ πάντοτε έχετε μεθ' εαυτών, εμε δε ου πάντοτε έχετε.»

ΛΚ. 7. 36  «Ηρώτα δέ τις αυτον των Φαρισαίων ινα φάγη μετ' αυτου. και εισελθων εις τον οικον του Φαρισαίου κατεκλίθη. 37 και ιδου γυνη ητις ην εν τη πόλει αμαρτωλός, και επιγνουσα οτι κατάκειται εν τη οικία του Φαρισαίου, κομίσασα αλάβαστρον μύρου 38 και στασα οπίσω παρα τους πόδας αυτού κλαίουσα, τοις δάκρυσιν ηρξατο βρέχειν τους πόδας αυτού και ταις θριξιν της κεφαλής αυτής εξέμασσεν, και κατεφίλει τους πόδας αυτού και ηλειφεν τω μύρω. 39 ιδων δε ο Φαρισαίος ο καλέσας αυτόν ειπεν εν εαυτω λέγων, Ούτος ει ην προφήτης, εγίνωσκεν αν τίς και ποταπή η γυνή ήτις άπτεται αυτού, οτι αμαρτωλός εστίν. 40 και αποκριθείς ο  Ιησούς είπεν προς αυτόν, Σίμων, έχω σοί τι ειπειν. ο δέ, Διδάσκαλε, ειπέ, φησίν. 41 δύο χρεοφειλέται ησαν δανιστη τινι. ο εις ωφειλεν δηνάρια πεντακόσια, ο δε ετερος πεντήκοντα. 42 μη εχόντων αυτων αποδουναι αμφοτέροις εχαρίσατο. τίς ουν αυτων πλειον αγαπήσει αυτόν; 43 αποκριθεις Σίμων ειπεν,  Υπολαμβάνω οτι ω το πλειον εχαρίσατο. ο δε ειπεν αυτω,  Ορθως εκρινας. 44 και στραφεις προς την γυναικα τω Σίμωνι εφη, Βλέπεις ταύτην την γυναικα; εισηλθόν σου εις την οικίαν, υδωρ μοι επι πόδας ουκ εδωκας. αυτη δε τοις δάκρυσιν εβρεξέν μου τους πόδας και ταις θριξιν αυτης εξέμαξεν. 45 φίλημά μοι ουκ εδωκας. αυτη δε αφ' ης εισηλθον ου διέλιπεν καταφιλουσά μου τους πόδας. 46 ελαίω την κεφαλήν μου ουκ ηλειψας. αυτη δε μύρω ηλειψεν τους πόδας μου. 47 ου χάριν λέγω σοι, αφέωνται αι αμαρτίαι αυτης αι πολλαί, οτι ηγάπησεν πολύ. ω δε ολίγον αφίεται, ολίγον αγαπα. 48 ειπεν δε αυτη,  Αφέωνταί σου αι αμαρτίαι»

ΜΡ. 14:1  «Ην δε το πάσχα και τα αζυμα μετα δύο ημέρας. και εζήτουν οι αρχιερεις και οι γραμματεις πως αυτον εν δόλω κρατήσαντες αποκτείνωσιν. 2 ελεγον γάρ, Μη εν τη εορτη, μήποτε εσται θόρυβος του λαου. 3 Και οντος αυτου εν Βηθανία εν τη οικία Σίμωνος του λεπρου κατακειμένου αυτου ηλθεν γυνη εχουσα αλάβαστρον μύρου νάρδου πιστικης πολυτελους. συντρίψασα την αλάβαστρον κατέχεεν αυτου της κεφαλης. 4 ησαν δέ τινες αγανακτουντες προς εαυτούς, Εις τί η απώλεια αυτη του μύρου γέγονεν; 5 ηδύνατο γαρ τουτο το μύρον πραθηναι επάνω δηναρίων τριακοσίων και δοθηναι τοις πτωχοις. και ενεβριμωντο αυτη. 6 ο δε  Ιησους ειπεν,  Αφετε αυτήν. τί αυτη κόπους παρέχετε; καλον εργον ηργάσατο εν εμοί. 7 πάντοτε γαρ τους πτωχους εχετε μεθ' εαυτων, και οταν θέλητε δύνασθε αυτοις ευ ποιησαι, εμε δε ου πάντοτε εχετε. 8 ο εσχεν εποίησεν. προέλαβεν μυρίσαι το σωμά μου εις τον ενταφιασμόν. 9 αμην δε λέγω υμιν, οπου εαν κηρυχθη το ευαγγέλιον εις ολον τον κόσμον, και ο εποίησεν αυτη λαληθήσεται εις μνημόσυνον αυτης. 10 Και  Ιούδας  Ισκαριωθ ο εις των δώδεκα απηλθεν προς τους αρχιερεις ινα αυτον παραδοι αυτοις. 11 οι δε ακούσαντες εχάρησαν και επηγγείλαντο αυτω αργύριον δουναι. και εζήτει πως αυτον ευκαίρως παραδοι. 12 Και τη πρώτη ημέρα των αζύμων, οτε το πάσχα εθυον, λέγουσιν αυτω οι μαθηται αυτού,»

ΛΚ. 22:1  «Ηγγιζεν δε η εορτη των αζύμων η λεγομένη πάσχα. 2 και εζήτουν οι αρχιερεις και οι γραμματεις το πως ανέλωσιν αυτόν, εφοβουντο γαρ τον λαόν. 3 Εισηλθεν δε Σατανας εις  Ιούδαν τον καλούμενον  Ισκαριώτην, οντα εκ του αριθμου των δώδεκα. 4 και απελθων συνελάλησεν τοις αρχιερευσιν και στρατηγοις το πως αυτοις παραδω αυτόν. 5 και εχάρησαν και συνέθεντο αυτω αργύριον δουναι. 6 και εξωμολόγησεν, και εζήτει ευκαιρίαν του παραδουναι αυτον ατερ οχλου αυτοις.»

ΙΩ. 13.21 «Ταυτα ειπων ο  Ιησους εταράχθη τω πνεύματι και εμαρτύρησεν και ειπεν,  Αμην αμην λέγω υμιν οτι εις εξ υμων παραδώσει με. 22 εβλεπον εις αλλήλους οι μαθηται απορούμενοι περι τίνος λέγει. 23 ην ανακείμενος εις εκ των μαθητων αυτου εν τω κόλπω του  Ιησου, ον ηγάπα ο  Ιησους. 24 νεύει ουν τούτω Σίμων Πέτρος πυθέσθαι τίς αν ειη περι ου λέγει. 25 αναπεσων ουν εκεινος ουτως επι το στηθος του  Ιησου λέγει αυτω, Κύριε, τίς εστιν; 26 αποκρίνεται ο  Ιησους,  Εκεινός εστιν ω εγω βάψω το ψωμίον και δώσω αυτω. βάψας ουν το ψωμίον λαμβάνει και δίδωσιν  Ιούδα Σίμωνος  Ισκαριώτου. 27 και μετα το ψωμίον τότε εισηλθεν εις εκεινον ο Σατανας. λέγει ουν αυτω ο  Ιησους,  Ο ποιεις ποίησον τάχιον. 28 τουτο δε ουδεις εγνω των ανακειμένων προς τί ειπεν αυτω. 29 τινες γαρ εδόκουν, επει το γλωσσόκομον ειχεν  Ιούδας, οτι λέγει αυτω ο  Ιησους,  Αγόρασον ων χρείαν εχομεν εις την εορτήν, η τοις πτωχοις ινα τι δω. 30 λαβων ουν το ψωμίον εκεινος εξηλθεν ευθύς. ην δε νύξ. 31  Οτε ουν εξηλθεν λέγει  Ιησους, Νυν εδοξάσθη ο υιος του ανθρώπου, και ο θεος εδοξάσθη εν αυτω»

ΜΡ. 14.17 “Και οψίας γενομένης ερχεται μετα των δώδεκα. 18 και ανακειμένων αυτων και εσθιόντων ο  Ιησους ειπεν,  Αμην λέγω υμιν οτι εις εξ υμων παραδώσει με, ο εσθίων μετ' εμου. 19 ηρξαντο λυπεισθαι και λέγειν αυτω εις κατα εις, Μήτι εγώ; 20 ο δε ειπεν αυτοις, Εις των δώδεκα, ο εμβαπτόμενος μετ' εμου εις το τρύβλιον. 21 οτι ο μεν υιος του ανθρώπου υπάγει καθως γέγραπται περι αυτου, ουαι δε τω ανθρώπω εκείνω δι' ου ο υιος του ανθρώπου παραδίδοται. καλον αυτω ει ουκ εγεννήθη ο ανθρωπος εκεινος. 22 Και εσθιόντων αυτων λαβων αρτον ευλογήσας εκλασεν και εδωκεν αυτοις και ειπεν, Λάβετε, τουτό εστιν το σωμά μου. 23 και λαβων ποτήριον ευχαριστήσας εδωκεν αυτοις, και επιον εξ αυτου πάντες. 24 και ειπεν αυτοις, Τουτό εστιν το αιμά μου της διαθήκης το εκχυννόμενον υπερ πολλων. 25 αμην λέγω υμιν οτι ουκέτι ου μη πίω εκ του γενήματος της αμπέλου εως της ημέρας εκείνης οταν αυτο πίνω καινον εν τη βασιλεία του θεου. 26 Και υμνήσαντες εξηλθον εις το  Ορος των  Ελαιων.»

ΜΘ. 26. 20  «Οψίας δε γενομένης ανέκειτο μετά των δώδεκα. 21 και εσθιόντων αυτων ειπεν,  Αμην λέγω υμιν οτι εις εξ υμων παραδώσει με. 22 και λυπούμενοι σφόδρα ηρξαντο λέγειν αυτω εις εκαστος, Μήτι εγώ ειμι, κύριε; 23 ο δε αποκριθεις ειπεν, Ο εμβάψας μετ' εμου την χειρα εν τω τρυβλίω ούτος με παραδώσει. 24 ο μεν υιος του ανθρώπου υπάγει καθως γέγραπται περι αυτου, ουαι δε τω ανθρώπω εκείνω δι' ου ο υιος του ανθρώπου παραδίδοται. καλον ην αυτω ει ουκ εγεννήθη ο ανθρωπος εκεινος.  25 αποκριθεις δε  Ιούδας ο παραδιδους αυτον ειπεν, Μήτι εγώ ειμι, ραββί; λέγει αυτω, Συ ειπας.  26  Εσθιόντων δε αυτων λαβων ο  Ιησους αρτον και ευλογήσας εκλασεν και δους τοις μαθηταις ειπεν, Λάβετε φάγετε, τούτο εστιν το σωμά μου. 27 και λαβων ποτήριον και ευχαριστήσας εδωκεν αυτοις λέγων, Πίετε εξ αυτου πάντες, 28 τουτο γάρ εστιν το αιμά μου της διαθήκης το περι πολλών εκχυννόμενον εις αφεσιν αμαρτιων. 29 λέγω δε υμιν, ου μη πίω απ' αρτι εκ τούτου του γενήματος της αμπέλου εως της ημέρας εκείνης οταν αυτο πίνω μεθ' υμων καινον εν τη βασιλεία του πατρός μου.»

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ