Ο Ιησούς ο Ναζιραίος που τον φωναζαν Ιάσων !

Οι ελληνιστές Ναζιραίοι του αρχιερέα Ιησού.

 Στην παλαιά διαθήκη αναφέρεται ο Ναζιραίος Σαμσών, που έγινε γνωστός εξαιτίας της εξαπάτησης του από την Δαλιδά. Η δύναμη των Ναζιραίων βρισκόταν στα μακριά τους μαλλιά και ήταν ανάλογη του μήκους τους. Αυτά όμως συνέβαιναν στο αρχαίο Ισραήλ.

 Τους τελευταίους τρεις προχριστιανικούς αιώνες, τον καιρό δηλαδή της βασιλείας των Μακεδόνων, οι Ναζιραίοι ήταν ελληνίζοντες φιλόσοφοι Ναζιραίους ονόμαζαν τους φιλόσοφους Ιουδαίους, εκείνους που αφιέρωναν την ζωή τους στον θεό. Οι Ναζιραίοι ζούσαν μόνοι στην έρημο ή σε σπηλιές των βουνών, αφήνοντας μακριά μαλλιά και απέχοντας από το κρέας και το κρασί, όπως ακριβώς έκαναν και οι Έλληνες φιλόσοφοι, ιδιαίτερα μάλιστα οι Πυθαγόριοι και οι νεοπλατωνικοί.

 Αυτοί οι Ναζιραίοι είχαν το δικό τους μέρος στην αυλή των γυναικών του ναού της Ιερουσαλήμ. Η αυλή ονομαζόταν έτσι επειδή επιτρεπόταν να παραμένουν εκεί οι γυναίκες. Ο καθηγητής κ. Β. Βέλας στην Εβραϊκή Αρχαιολογία  αναφέρει ότι η αυλή των γυναικών αποτελούσε κάποιο νεωτερισμό. Η θέση λοιπόν των Ναζιραίων στην αυλή αυτή ήταν συνήθεια των νεότερων χρόνων και όχι αρχαία. Στην αυλή αυτή εισερχόταν κανείς από την ανατολική μεγάλη αυλή, στην οποία επιτρεπόταν να μπαίνουν και οι εθνικοί.

 Η νοτιοδυτική γωνία της αυλής των γυναικών ονομαζόταν αυλή των Ναζιραίων, διότι εκεί παρέμεναν κατά τον χρόνο της λατρείας οι Ναζιραίοι. Στην βόρεια πλευρά της αυλής καθόταν οι αρρωστημένοι και οι παράλυτοι αναζητώντας θεραπεία. Εκεί κήρυττε ο Ιησούς κι εκεί είδε την γυναίκα που έριξε το δίλεπτο στο γαζοφυλάκιο, χωρίς όμως από αυτό να συνάγεται αυτόματα ότι ο Ιησούς ήταν όντως Ναζιραίος, αν και προφανώς είχε σχέσεις με τους Ναζιραίους.

 Οι Ναζιραίοι σύχναζαν στην αυλή των γυναικών, όπως και οι Εσσαίοι γιατί περιφρονούσαν εκείνους που θεωρούσαν τους εαυτούς τους γνήσιους πιστούς. Οι Ναζιραίοι της εποχής του Χριστού θεωρούσαν τον ναό μολυσμένο από τους αμαρτωλούς Φαρισαίους και τους Ηρωδιανούς. Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει πως ο βασιλιάς Αγρίππας κανόνισε οι Ναζιραίοι να κουρεύονται ποιο συχνά, ομοιάζοντας έτσι στους φαλακρούς Αιγυπτίους ιερείς, την εποχή που κήρυττε ο Παύλος το ευαγγέλιο. Τότε ο ίδιος βασιλιάς, ανάγκασε τους Λευίτες ιερείς του ναού της Ιερουσαλήμ να φορούν λευκά λινά ρούχα όπως οι Αιγύπτιοι και οι Έλληνες ιερείς.

 Παρόλο που καθιερώθηκε ο Ναζιραίος να είναι περιτμημένος και φανατικός δια τας Ιουδαϊκάς γραφάς, στον Ιώσηπο και στα βιβλία των Μακκαβαίων οι Ναζιραίοι περιγράφονται ως ελληνιστές Ιουδαίοι και νεωτεριστές. Οι Ναζιραίοι εκβάλλονται από τον ναό της Ιερουσαλήμ από τους Μακκαβαίους επαναστάτες, ενάμιση αιώνα πριν την γέννηση του Χριστού. Ο Ιησούς ο Ναζιραίος που ήταν αρχιερέας εκείνη την περίοδο διώκεται και δεν βρίσκει πέτρα να σταθεί.

(…Και εβόησαν φωνή μεγάλη λέγοντες, τι να κάνουμε σε αυτούς και που να τους μεταφέρουμε, διότι καταπάτησαν και βεβήλωσαν τα άγια σου και οι ιερείς σου βρίσκονται σε πένθος και ταπείνωση και να τα έθνη συνάχτηκαν εναντίον μας για να μας εξοντώσουν…)

 (Μακ.Α, Γ. 49) «και ήνεγκαν τα ιμάτια της ιερωσύνης και τα πρωτογεννήματα και τας δεκάτας και ήγειραν τους ναζιραίους, οί επλήρωσαν τας ημέρας, και εβόησαν φωνή εις τον ουρανό λέγοντες, τί ποιήσωμεν τούτοις και πού αυτούς απαγάγομεν; και τα άγια σου καταπεπάτηται και βεβήλωται και ιερείς σου εν πένθη και ταπεινώσει. και ιδού τα έθνη συνήκται εφ΄ημάς του εξάραι ημάς, …και μετά τούτον κατέστησεν ο Ιούδας ηγούμενους του λαού, χιλιάρχους και εκατοντάρχους και πεντηκοντάρχους και δεκάρχους”.

«Και πήραν τα ρούχα τα ιερατικά και τις προσφορές για τα πρωτότοκα, και τους φορους της δεκάτης, και σήκωσαν τους Ναζιραίους, καθώς το τέλος των ημερών τους είχε φτάσει, και φώναξαν με φωνή μεγάλη προς τον ουρανό λέγοντας, τι να κανουμε ετούτους και που να τους πάμε; Τα άγια σου καταπάτησαν και τα βεβήλωσαν και οι ιερείς σου πενθούν και ταπεινώνονται και ιδού τα έθνη ενώθηκαν εναντίον μας για να μας εξοντώσουν … και μετά τούτον κατέστησεν ο Ιούδας ηγούμενους για το λαό, χιλιάρχους και εκατοντάρχους και πεντηκοντάρχους και δεκάρχους.»  

(Κύκλωσε ο Ματταθίας και οι φίλοι του και κετέστρεψαν τους βωμούς και έκαναν περιτομή στα απερίτμητα παιδιά οσα βρήκαν μέσα στα όρια του Ισραήλ, και έδιωξαν τους γιούς της υπερηφάνιας…)

 (Μακ.Β,45) “Εκύκλωσε Ματταθίας και οι φίλοι αυτού και καθείλον τους βωμούς και περιέτεμον τα παιδάρια τα απερίτμητα, όσα εύρον εν όρίοις Ισραήλ, εν ισχύι και εδίωξαν τους υιούς της υπερηφανίας, και κατευοδώθη το έργον εν χειρί αυτών”.

 Οι γιοι της υπερηφάνειας δεν είναι άλλοι από τους Ναζιραίους του αρχιερέα Ιάσονα, του αρχιερέα των Ελλήνων Ιουδαίων. Μερικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι οι Μακκαβαίοι και ο αρχιερέας Ονίας ήταν κι εκείνοι εξελληνισμένοι Ιουδαίοι που διατηρούσαν όμως τα Ιουδαϊκά έθιμα. Οι οπαδοί του Ιησού (Ιάσονα) όμως άφησαν τελείως τα Ιουδαϊκά έθιμα και ασπάστηκαν μια μορφή ελληνικής θρησκείας.

 Οι Ιουδαίοι της Ιερουσαλήμ ασπάστηκαν τα ελληνικά ήθη και έθιμα, ίδρυσαν γυμνάσιο και εφηβείο, ακύρωσαν την συμμαχία με την Ρώμη και αναγράφηκαν πολίτες της Αντιόχειας. Απέκτησαν έτσι ίσα δικαιώματα με τους Έλληνες, μιμούμενοι τους Ιουδαίους της Αιγύπτου, οι οποίοι ως Αλεξανδρινοί πολίτες ήταν ισότιμοι με τους Έλληνες. Η περιγραφή όμως της βίβλου είναι αρκετά διαφωτιστική.

Ο Ιησούς ο Ναζιραίος εζήτησε από τον βασιλιά Αντίοχο να: “συγχωρηθή δια της εξουσίας αυτού γυμνάσιον και εφηβείον αυτώ συστήσασθαι και τους Ιεροσολύμοις Αντιοχείς αναγράψαι. επινεύσαντος δε του βασιλέως και της αρχής κρατήσας, ευθέως επί τον Ελληνικόν χαρακτήρα του ομοφύλους μετήγε, και τα κείμενα τοις Ιουδαίοις φιλάνθρωπα βασιλικά διά Ιωάννου του πατρός Ευπολέμου, του ποιησαμένου την πρεσβείαν υπέρ φιλίας και συμμαχίας προς τους Ρωμαίους, παρώσατο και τας μεν νομίμους καταλύων πολιτείας, παρανόμους εθισμούς εκαίνιζεν, ασέμνως γαρ υπ΄αυτήν την ακρόπολιν γυμνάσιον καθίδρυσε και τους κρατίστους των εφήβων υποτάσσων υπό πέτασον ήγεν. ην δ΄ούτως  ακμή τις του Ελληνισμού και πρόσβασις αλλοφυλισμού διά την του ασεβούς και ουκ αρχιερέως Ιάσωνος υπερβάλλουσαν αναγνείαν, ώστε μηκέτι περί τας του θυσιαστηρίου λειτουργείας προθύμους είναι τους ιερείς, αλλά του μεν ναού καταφρονούντες και των θυσιών αμελούντες έσπευδον μετέχειν εν παλαίστρα παρανόμου χορηγίας μετά την του δίσκου πρόκλησιν, και τας μεν πατρώους τιμάς εν ουδενί τιθέμενοι, τας δε Ελληνικάς δόξας καλλίστας ηγούμενοι”.

 Όταν έγιναν αγώνες στην Τύρο(Μακ.Β. Δ 19)

 “και του βασιλέως παρόντος, απέστειλεν Ιάσων ο μιαρός θεωρούς από των Ιεροσολύμων Αντιοχείς, όντας παρακομίζοντας αργυρίου δραχμάς τριακοσίας εις την του Ηρακλέους θυσίαν”. Ο αρχιερέας των Ιεροσολυμιτών, οι οποίοι λογαριάζονται πλέον Αντιοχείς, στέλνει χρήματα για την θυσία του Ηρακλή, τα οποία όμως δεν χρησιμοποιήθηκαν για αγορά ζώων αλλά για την ναυπήγηση πλοίων για τον στόλο του βασιλιά.

 “Και ηξίωσαν”, λοιπόν “οι παρακομίσαντες μη χρήσθαι προς θυσίαν διά το μη καθήκειν, εις ετέραν δε καταθέσθαι δαπάνην, έπεσεν ουν ταύτα δια μεν τον αποστείλαντα εις την του Ηρακλέους θυσίαν, ένεκεν δε των παρακομιζόντων εις τα των τριήρων κατασκευάς”.

 Πως άραγε να χαρακτηρίσουμε εκείνους που δεν θυσιάζουν αλλά προσφέρουν χρηματικά ποσά, όπως κάνουν οι ελληνιστές Ιουδαίοι; Μήπως αυτό δεν γίνεται και σήμερα; Αντί θυσίες και αίματα οι πιστοί προσφέρουν τον οβολό τους. Όμως για όλα τούτα όπως αναφέρεται στην βίβλο (Μακ.Β Ε 8) ο Ιησούς ο Ναζιραίος καταδιώχθηκε από τους Ιουδαίους, “πόλιν εκ πόλεως φεύγων διωκόμενος υπό πάντων και στυγούμενος ως των νόμων αποστάτης και βδελυσσόμενος ως πατρίδος και πολιτών δήμιος, εις Αίγυπτον εξεβράσθη”.

 Από την Αίγυπτο ο αρχιερέας Ιησούς κατέφυγε στους Σπαρτιάτες εξαιτίας της φημολογούμενης συγγένειας που είχαν οι ελληνιστές Ιουδαίοι με τους Λακεδαιμονίους. Ο Ναζιραίος Ιησούς (Μακ.Β Ε 9)  “επί ξένης απώλετο προς Λακεδαιμονίους αναχθείς ως διά την συγγένειαν τευξόμενος σκέπης και το πλήθος ατάφων εκρίψας απένθητος εγενήθη και κηδείας ουδ΄ ηστινοσούν ούτε πατρώου τάφου μετέσχε”.

 Ο Ιάσονας είναι ο αργηχός των προπεπτωκότων Ιουδαίων, εκείνων δηλαδή που εξέπεσαν δεχόμενοι την ελληνική θρησκεία και αφήνοντας τους νόμους του Μωυσή. Μετά την νίκη του ο Μακκαβαίος επαναστάτης Ιούδας, έκανε θυσίες περί αμαρτίας στα Ιεροσόλυμα (Μακ.Β,ιβ,43) “πάνυ καλώς και αστείως πράττων υπέρ αναστάσεως διαλογιζόμενος, ει γαρ μή τους προπεπτωκότας αναστήναι προσεδώκα, περισσόν αν ην και ληρώδες υπέρ νεκρών προσεύχεσθαι”. Με λίγα λόγια ο Ιούδας ο Μακκαβαίος, αστειευόμενος θυσίασε υπέρ της αναστάσεως των προπεπτωκότων Ιουδαίων, γιατί αφού δε προσδοκούσε ότι θα αναστηνόταν ήταν περιττό και εύθυμο να εύχεται υπέρ εκείνων των νεκρών. 

 Ωστόσο ο Παύλος πιστεύει ότι θα γίνει ανάσταση νεκρών δικαίων και αδίκων. (Πραξεις-14,15) Ο Ιούδας είτε κορόιδευε την πίστη των Ελλήνων στην ανάσταση, είτε πίστευε όπως μερικοί Φαρισαίοι ότι η ανάσταση άξιζε μόνο στους “μετ΄ ευσεβείας κοιμωμένοις Ιουδαίους”, και όχι φυσικά στους προπεπτωκότας. Γι΄αυτό θυσίασε έτσι απλώς προς εξιλασμό, για να διώξει δηλαδή την αμαρτία από την πόλη.

 Ο Ιάσονας λοιπόν, ο αρχιερέας των Ελλήνων απορρίπτει τα Ιουδαϊκά έθιμα της περιτομής και της αποχής από το χοιρινό, δεν θυσιάζει αίμα στο βωμό και πιστεύει στην ανάσταση. Το όνομα όμως του Ιάσων είναι Ιησούς και οι οπαδοί του ονομάζονται Ναζιραίοι. Σε αυτούς αναφέρεται ο Αντίοχος γράφοντας: (Μακ.Β.Θ,19) “τοις χρηστοίς Ιουδαίοις τοις πολίταις πολλά χαίρειν και υγιαίνειν και εύ πράττειν βασιλεύς και στρατηγός Αντίοχος”.

 Φυσικά οι πατέρες χριστιανοί του τρίτου αιώνα θεωρούν ότι το όνομα του Ιησού Χριστού δεν έχει καμία σχέση με τον Ιησού τον Ναζιραίο αλλά μόνο με τον Ιησού του Ναυή, ο οποίος και ανέλαβε την αρχηγία μετά τον θάνατο του Μωυσή.

 Οι σημερινοί χριστιανοί αγνοούντες από κάποιο ανεξήγητο πείσμα την ελληνιστική πολιτιστική πραγματικότητα της εποχής του Χριστού, ονομάζουν τον Ιησού Ναζωραίο, γιατί γεννήθηκε λέει στην Ναζαρέτ. Όχι βέβαια γιατί ήταν ελληνιστής Ιουδαίος που είχε αποκυρήξει τα έθιμα και τον Μωυσή. Η Ορθόδοξη εκκλησία εορτάζει ως άγιους τους Μακκαβαίους που μαρτύρησαν γιατί δεν ήθελαν να φάνε χοιρινό. Ο αρχιερέας Ιάσων που μαρτύρησε επειδή ήθελε να τρώει χοιρινό να πηγαίνει γυμναστήριο, να μελετά φιλοσοφία, είναι ο τρισαλητήριος Ελληνας. Εν τω μεταξύ οι ερευνητές γνωρίζουν ότι πουθενά δεν υπάρχει τέτοια πόλη Ναζαρετ την εποχή του Χριστού. Ο ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει όλες τις πόλεις της Γαλιλαίας αλλά δεν υπάρχει καμία Ναζαρέτ. Η Ναζαρετ είναι ένας χριστιανικός μύθος, της αυτοκρατορικής ψευδοθρησκείας, η οποία αποκρύπτοντας την αλήθεια του ελληνισμού, δημιουργεί ένα Ιησού του Ναυή, γιατί ο Ιάσων, παρά είναι Ορφικός.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ - ΕΛΛΗΝ ΑΣΕΒΗΣ

ΕΒΡΑΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ (Σελ. 145)

Βασιλείου Μ. Βέλλα

Εκδόσεις Αποστολική Διακονία

ΑΘΗΝΑΙ 1984

ΜΑΚ Β. Δ. 7 Μεταλλάξαντος δὲ τὸν βίον Σελεύκου καὶ παραλαβόντος τὴν βασιλείαν Ἀντιόχου τοῦ προσαγορευθέντος Ἐπιφανοῦς ὑπενόθευσεν Ἰάσων ὁ ἀδελφὸς Ονιου τὴν ἀρχιερωσύνην
8 ἐπαγγειλάμενος τῷ βασιλεῖ δι᾽ ἐντεύξεως ἀργυρίου τάλαντα ἑξήκοντα πρὸς τοῖς τριακοσίοις καὶ προσόδου τινὸς ἄλλης τάλαντα ὀγδοήκοντα.
9 πρὸς δὲ τούτοις ὑπισχνεῖτο καὶ ἕτερα διαγράφειν πεντήκοντα πρὸς τοῖς ἑκατόν, ἐὰν ἐπιχωρηθῇ διὰ τῆς ἐξουσίας αὐτοῦ γυμνάσιον καὶ ἐφηβεῖον αὐτῷ συστήσασθαι καὶ τοὺς ἐν Ιεροσολύμοις Ἀντιοχεῖς ἀναγράψαι.
10 ἐπινεύσαντος δὲ τοῦ βασιλέως καὶ τῆς ἀρχῆς κρατήσας εὐθέως πρὸς τὸν Ἑλληνικὸν χαρακτῆρα τοὺς ὁμοφύλους μετέστησε.
11 καὶ τὰ κείμενα τοῖς Ιουδαίοις φιλάνθρωπα βασιλικὰ διὰ Ιωάννου τοῦ πατρὸς Εὐπολέμου τοῦ ποιησαμένου τὴν πρεσβείαν ὑπὲρ φιλίας καὶ συμμαχίας πρὸς τοὺς Ῥωμαίους παρώσας καὶ τὰς μὲν νομίμους καταλύων πολιτείας παρανόμους ἐθισμοὺς ἐκαίνιζεν.
12 ἀσμένως γὰρ ὑπ᾽ αὐτὴν τὴν ἀκρόπολιν γυμνάσιον καθίδρυσεν καὶ τοὺς κρατίστους τῶν ἐφήβων ὑποτάσσων ὑπὸ πέτασον ἤγαγεν.
13 ἦν δ᾽ οὕτως ἀκμή τις Ἑλληνισμοῦ καὶ πρόσβασις ἀλλοφυλισμοῦ διὰ τὴν τοῦ ἀσεβοῦς καὶ οὐκ ἀρχιερέως Ἰάσωνος ὑπερβάλλουσαν ἀναγνείαν
14 ὥστε μηκέτι περὶ τὰς τοῦ θυσιαστηρίου λειτουργίας προθύμους εἶναι τοὺς ἱερεῖς, ἀλλὰ τοῦ μὲν νεὼ καταφρονοῦντες καὶ τῶν θυσιῶν ἀμελοῦντες ἔσπευδον μετέχειν τῆς ἐν παλαίστρῃ παρανόμου χορηγίας μετὰ τὴν τοῦ δίσκου πρόσκλησιν,
15 καὶ τὰς μὲν πατρῴους τιμὰς ἐν οὐδενὶ τιθέμενοι, τὰς δὲ Ἑλληνικὰς δόξας καλλίστας ἡγούμενοι.
16 ὧν καὶ χάριν περιέσχεν αὐτοὺς χαλεπὴ περίστασις, καὶ ὧν ἐζήλουν τὰς ἀγωγὰς καὶ καθ᾽ ἅπαν ἤθελον ἐξομοιοῦσθαι, τούτους πολεμίους καὶ τιμωρητὰς ἔσχον·
17 ἀσεβεῖν γὰρ εἰς τοὺς θείους νόμους οὐ ῥᾴδιον, ἀλλὰ ταῦτα ὁ ἀκόλουθος καιρὸς δηλώσει.
18 Ἀγομένου δὲ πενταετηρικοῦ ἀγῶνος ἐν Τύρῳ καὶ τοῦ βασιλέως παρόντος
19 ἀπέστειλεν Ἰάσων ὁ μιαρὸς θεωροὺς ὡς ἀπὸ Ιεροσολύμων Ἀντιοχεῖς ὄντας παρακομίζοντας ἀργυρίου δραχμὰς τριακοσίας εἰς τὴν τοῦ Ἡρακλέους θυσίαν, ἃς καὶ ἠξίωσαν οἱ παρακομίσαντες μὴ χρῆσθαι εἰς θυσίαν διὰ τὸ μὴ καθήκειν, εἰς ἑτέραν δὲ καταθέσθαι δαπάνην.
20 ἔπεσε μὲν οὖν ταῦτα διὰ μὲν τὸν ἀποστείλαντα εἰς τὴν τοῦ Ἡρακλέους θυσίαν, ἕνεκεν δὲ τῶν παρακομιζόντων εἰς τὰς τῶν τριηρέων κατασκευάς.