Ολη η γνωση είναι Μία. Λαμβανομαι πληροφορίες από διάφορες παραδόσεις και συστηματα σκέψεως για να αντιληφθούμε τι είναι αυτό που Υπάρχει Τωρα. Αναλύομαι τα μερη του όλου ως ανατόμοι τεμαχίζουμε ένα πτώμα ώστε η ίδια μας η δραστηριοτητα το σκοτώνει. Δεν υπάρχει το ΕΝΑ μόνο του αλλά είναι μια παραδοξότητα. Δεν υπάρχει το ΔΥΟ μόνο του αλλά είναι ένα τίποτα. Δεν υπάρχει το τρία μόνο του αλλά τελειώνει όλα όσα είναι να συντελεσθουν.
Μιλώντας για την επιθυμία είναι αδύνατον να μην αναφερθείς στο αντίθετο της, την αγαθότητα του ουρανου. Στην προσπάθεια μας να κατανοήσουμε την επιθυμία, είναι αδυνατον να μην την εντάξουμε σε ένα συμπαντικο συστημα ή να την βαλουμε στην θεση της μέσα στην ψυχη. Το ανωτερο μερος της ψυχης είναι το λογικο, θυμικο ονομαζεται το κεντρικο μερος της ψυχης και είναι η καρδια και επιθυμητικον είναι το κατωτερο μερος της ψυχης.
Συμφωνα λοιπον με το ελληνικο θεολογικό σύστημα στην κορυφη του Ολύμπου είναι ο αγνος Πατερας Δίας, ή συμφωνα με την φιλοσοφία, το ΕΝΑ ΣΟΦΟ ΑΓΑΘΟ ΟΝ. Αντιθετα από τον ουρανο, τόσο βαθιά όσο ψηλα είναι ο ουρανος, βρίσκεται ο Αδης και αυτός είναι ο τόπος της επιθυμίας. Είναι κι εκεί ο Δίας με την μορφή του Χθόνιου Διος, του Πλουτωνα, του βασιλια του Αδη.
Σύμφωνα με το Ινδουιστικο σύστημα στην κορυφή είναι ο Βραχμα ή αλλιώς το σατβικο στοιχείο, η αγαθότητα. Στον Αδη χαμηλά είναι ο θεός του θανατου ο Σίβα, ο οποίος έχει στην κυριαρχία του τον δρόμο του Αδη, τον δρόμο της επιθυμίας, το Ταντρα.
Τα δύο αυτά ακρότατα στοιχεία του τριπλου κόσμου είναι αντιθετα και δεν ανακαταύονται μεταξυ τους αλλά η αγαθότητα πλέει όπως το λάδι πανω στο νερό.
Υπάρχει όμως το τρίτο στοιχείο, η δαιμονικη βασιλεία του Διός, όπου το ΕΝΑ ουράνιο αγαθό, ανακατεύεται με το ΔΥΟ, το πονηρο στοιχείο του Αδη. Αυτό το τρίτο στοιχείο είναι η δυναμη της καρδιάς μας, είναι η δυναμη της ψυχης μας, να υπάρχει ως ο κικεών , το άθροισμα των ακραίων στοιχείων.
Σαν άνθρωποι όμως διαχωριζόμαστε συχνα μεταξυ όσων το σώμα μας επιθυμεί και όσων ο νους μας κατευθύνει. Η φιλοσοφία μας έχει καθοδηγήσει έτσι ώστε να πολεμήσουμε τις σαρκικές επιθυμίες, να αναστησουμε την δύναμη του αγαθού μας αγγέλου μεσα μας. Η φιλοσοφία στοχεύει να κατευθύνει τον άνθρωπο προς το αγαθο στοιχείο του ουρανου και να τον εξυψώσει πάνω από τα σαρκικά πάθη.
Στην αρχη κιόλας του Ταο τε Κινγκ ο Κινέζος σοφός το ξεκαθαρίζει ότι αν δεν απορρίψεις την επιθυμία δεν θα αποκτήσεις εσωτερική πνευματική γνωση.
Παντα χωρίς
επιθυμία να μένεις
Αν το βαθυ
μυστηριο να νοιωσεις περιμένεις
Μα αν την
επιθυμια ολοένα μεσα σου τρέφεις
Μοναχα την
θωριά της επιφανειας θα έχεις.
Στην ορθοδοξη παράδοση οι ασκητες νηστεύουν και προσεύχονται, αγρυπνουν και προσπαθουν με κάθε τρόπο να νικησουν τις επιθυμίες και τα πάθη. Με αυτόν τον τρόπο φτάνουν σε ανώτερη πνευματικη γνώση. Αυτός είναι ο δρόμος του ουρανου, προς την αγαθότητα κι έχει σκοπό να εξαγνίσει την ανθρώπινη ψυχη από την μοιρα της κακίας και του θανάτου. Ετσι καθαρίζεται ο υλικός άνθρωπος για να εμφανιστεί ο πνευματικός άνθρωπος.
Κάποτε η γυναίκα του Βουδα τον κοίταξε και του είπε. Κοιτα πως είσαι ; χοντρός, λαίμαργος, τρως ένα μεγάλο πιάτο στην καθισιά… τα αυτιά σου κρέμονται όπως και η κοιλιά σου. Δεν το λες και για φιλοσοφική στάση αυτό.
Χαχα διασκεδαζω αυτή την επιθυμία, αλλά όταν δεν εχω επιθυμία δεν θα μπορώ να ζησω άλλο εδώ στη γη.
Και μια μερα ο Βουδας είπε στην γυναίκα του. Ο άγγελος μου δεν έχει καμία επιθυμία πιά για την ανάσα του αέρα, ούτε για νερό, ούτε για φωτιά, ουτε για φαγητό.
Και ποιος είναι ο υλικός άνθρωπος; Αυτός που λέει, πεινώ, διψώ, νυστάζω… Κανεις δεν μπορεί να ξεφύγει από αυτόν, όσο και να νηστέψει, όσο και να μείνει μόνος του μακριά από τον κόσμο. Κάποια στιγμη μάλιστα θα πεθάνει, όπως όλοι.
Τον δρόμο του Ουρανου προς την αγαθότητα, υμνουν όλες οι θρησκείες. Τον δρόμο όμως του Αδη, τον απαγορεύουν όλες οι θρησκείες. Μονο η Ταντρα του Σιβα διδασκει την επιθυμια και ίσως καποιες απαγορευμενες αιρεσεις του γνωστικου χριστιανισμου.
Στον δρόμο του Αδη είναι απαραίτητος ο εξαγνισμός γιατι όλοι γνωρίζουν πως οι επιθυμιες πρέπει τουλάχιστον να είναι κατανοητες και να βρισκονται υπό έλεγχο.
Το Ταντρα δεχεται την επιθυμία ως την κύρια κινητήρια δύναμη του σύμπαντος και δεν ζητάει από αυτους που την εξασκούν να απαρνηθουν την επιθυμία.
Εκείνοι που ζητουν να εξαλείψουν κάθε επιθυμία στηρίζονται σε μια δυνατότερη επιθυμία, να μην έχουν επιθυμίες. Αυτός είναι ο ζήλος του ασκητη, που περιγραφεται σαν σκύλος… και συχνα ο δαίμονας που δεν σε αφηνει να φας είναι δυνατότερος από κάθε λαιμαργία ή κοιλιοδουλεία.
Συμφωνα με την Ταντρα, το σύμπαν είναι ένα προιόν αυτου του ζεύγους αντιθέτων, στατικο (σακτιμαν) και δυναμικο (σάκτι).
Το πρωτο κινουν ακινητο, το δεύτερο ρει παντα και ουδεν μένει.
¨
Το μοναδικο υπέρτατο ον δεν κινειται καθόλου αν και είναι ταχυτερο από την σκέψη. Γιατι ουτε οι ίδιοι οι θεοι μπορουν να το φθάσουν. Ανωνυμο αγνωστο αγαθο ένα είναι το Βραχμα των Ουπανισαδων, το αγαθο ον των Ελλήνων φιλοσόφων.
Εκείνο που έχει όνομα, είναι η μητρα όλων όσων υπάρχουν. Γιαυτο και είναι δύο οι δρόμοι, ο ένας ανοδικος προς τον ουράνιο αγαθό Πατέρα και ο άλλος καθοδικός προς την Μητερα Νυκτα, που όλα τα γεννάει και τα δίνει μορφη.
Προς τον ουράνιο πατερα βαδίζεις μόνος πολεμώντας τις επιθυμίες και τους λογισμους, προσπαθωντας να χασεις το θνητο εγώ σου και να ενδυθείς το αθάνατο Εγω του Σύμπαντος.
Προς την Μητερα Νυκτα, εργαζόμενος την επιθυμία, βαδίζεις με παρεα τον σύντροφο σου για να γνωρίσεις τον εαυτό σου και να υπάρξεις σύμφωνα με την επιθυμία του πνευματος σου.
Συμφωνα με την ταντρα η επιθυμια είναι η αρχη κάθε κινησεως και όπως έλεγε ο Μεγας Αλέξανδρος όταν τον ρωτουσαν γιατι πολεμα, επειδη είχε μεσα του τον πόθο. Η επιθυμια στην καρδια γινεται πόθος και στο νου γινεται θέλημα.
ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΒΕΔΙΚΗ
Τοτε ουτε το ον υπήρχε, ουτε το μη ον. … Πρωτα αναπτυχθηκε η επιθυμια που σταθηκε ο πρώτος σπόρος της σκέψεως.
ΚΟΣΜΟΓΟΝΙΑ ΒΕΔΙΚΗ
Τοτε δεν υπήρχε εκει ουτε οντοτητα, ουτε μη οντοτητα, ουτε κοσμος, ουτε ουρανος… Όμως Εκείνος ανέπνεε δίχως πνοη, μονος εκεινος συγκρατωντας την ζωη μεσα στον εαυτό οτυ. … Η πρωτη επιθυμια σχηματίσθηκε μεσα στο νου του θεου, κι έγινε το αρχέγονο παραγωγό σπέρμα.
Ετσι μιλησε ο Βαμαντέβα αναπαυόμενος μεσα στην μητρα… ανυψωθηκε αφου γκρεμισε τουτην τη σωματικη φυλακή, έφθασε στον σκοπό κάθε επιθυμιας και εγινε αθάνατος. Εγινε αθάνατος.
Ποια είναι ετουτη η ψυχη για να μπορέσουμε να την λατρέψουμε ; Τι είναι ψυχή ; Μήπως είναι αυτό με το οποίο ένας άνθρωπος βλέπει ακουει αισθανεται τις οσμές ; που εκφέρει τον λόγο ; Μήπως είναι η καρδιά ή ο νους ; το αίσθημα ή η βούληση ; Μήπως είναι η μνήμη, ή η συγκαταβαση ; ή η απόφαση ; ή η ζωική δράση ; ή η κλίση ή η επιθυμία ;
500=Φ=ΝΥΝ
50=Ν
5=Ε
ΦΙΝΑΛΕ
Ο αριθμος πέντε ονομαζεται και δευτερος γαμος, καθως ο πρώτος είναι 1+2=3 και δευτερος 2+3=5
Οσο βαδίζεις προς τον ουρανο, η επιθυμία θα βρισκει τρόπο να εργαζεται… κι όσο βαδίζεις προς την επιθυμία η αγαθότητα θα βρίσκει τρόπο να εκφραζεται. Κάποιες φορές στην ζωη σου θα εργαστείς προς την μία κατεύθυνση αλλά πάντα η συμμετρία και η αρμονία θα είναι ο λόγος ο αληθινος.
ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ - ΕΛΛΗΝ ΑΣΕΒΗΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ
Η πεντάς πρώτη περιέλαβε τας αρχετύπους μορφάς όλων των αριθμών, ήτοι τον 2, τον πρώτον άρτιον, και τον 3, τον πρώτον περιττόν, διά τούτο και καλείται γάμος, ως αποτελούμενη εξ άρρενος και θήλεος. Είναι κέντρον της δεκάδος. Εάν υψωθεί εις το τετράγωνον, συνεχώς περιέχει τον εαυτόν της, δηλαδή πεντάκις πέντε 25.
Προσέτι εάν συνδυάσης καθ΄οποιονδήποτε τρόπο τον 10, μεσαίος θα ευρεθή ο 5 συμφώνως προς την αριθμητική αναλογίαν, δηλαδή 9 και 1, 8 και 2, 7 και 3, 6 και 4, εξ εκάστου δηλαδή συνδυασμού παράγεται ο 10 και εις το μέσον ευρίσκεται ο 5 συμφώνως προς την αριθμητικήν αναλογίαν, όπως αποδεικνύει το διάγραμμα:
Με την δεκάδα φαίνεται ότι διέδραμεν και ηνέγκαμεν εις πέρας τον κόσμον, όπως πολλάκις μας ελέχθη, με την μονάδα δε ότι εριζώθη κι κίνησην μεν ότι με την δυάδα έλαβεν, φύσιν δε ζωικήν με την πεντάδα, η οποία άλλως και εγγύτατα και μόνη είναι μέρος της δεκάδος, τω όντι μεν ακολουθεί αυτήν κατ’ ανάγκην το ισόζυγον, το δε ομώνυμον την δυάδα.
Κατ’ αναλογίαν δε της θέσεως τούτων, πέντε επινοούνται και επί της γης ζώναι, η κεκαυμένη μεν εις τον ισημερινόν, αι εύκρατοι δε εις τους δύο τροπικούς, ίσαι δε και αι δύο ακατοίκητοι λόγω του ψύχους των πλησίων των πόλων περιοχών. Πέντε ωσ αύτως και οι πλανήται, εκτός του ηλίου και της σελήνης.
Τα όργανα νυν των αισθήσεων των τελειοτέρων ζώων είναι τόσα ένεκα της συγγενείας και ομοίας διατάξεως και βάσεως με τα στοιχεία.
Απεκάλουν δεν την πεντάδα αφιλονικείαν, όχι μόνον διότι συνεχώς ο αιθήρ είναι ομοίως ο ίδιος ως πέμπτον και εν σχέση με τον εαυτό του διατεταγμένον στοιχείον,
εφ’ όσον η φιλονεικία και η μεταβολή υπάρχουν εις τα κάτωθεν αυτού στοιχεία από την σελήνην εως την γην, αλλά διότι τα πρωταρχικώς διάφορα και ανόμοια δύο είδη του αριθμού, το άρτιον και το περιττόν, αυτός τρόπον τινά συνεφιλίωσε και τα συνήψεν ως σύνολον.
Διά τούτο ο Μέγγυλος εις το περί αριθμών έργον του, τοιουτοτρόπως εκφράζεται: «Η δε πεντάς είναι τροποποίησις, φως, αφιλονεικία. Τροποποίησις μεν, διότι μετεβλήθη αφ’ ότου απέκτησε τρεις διαστάσεις, εις την ταυτότητα της σφαίρας, αφ’ εκινήθη κυκλικώς και εγέννησε το φως, dια το οποίον ακριβώς και ονομάζεται φως, αφιλονεικίαν δε ένεκα της συνθέσεως και ενώσεως όλων, όσα προηγουμένως ήσαν διεχωρισμένα και εξ αιτίας της συζεύξεως και συμφιλιώσεως των δύο αριθμών.
Επειδή δε κατά τους φυσικούς τρία είναι τα ικανά να παράσχουν ζωή μετά την ενσωμάτωσιν, το φυτικόν, το ψυχικόν και το λογικόν, και εφόσον το λογικόν είναι διατεταγμένον κατά την εβδομάδα, το δε ψυχικόν κατά την εξάδαν, εξ ανάγκης κληρούται δια το φυτικόν η πεντάς, ώστε η πεντάς να είναι το ελάχιστον άκρον της ζωικής φύσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου