 |
| Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής ήταν ο πρώτος που θεωρήθηκε Χριστός. Τα ευαγγέλια κάνουν μεγάλη προσπάθεια να αποδείξουν ότι δεν είναι αυτός ο Χριστός αλλά μονάχα ο Πρόδρομος του Χριστού. |
Το κείμενο αυτό είναι μέρος από την βιογραφία του Ασαμωναίου πρίγκηπα της Ιερουσαλήμ Αλεξάνδρου Ιωάννη. Για να γίνει κατανοητό είναι καλύτερα να διαβάσετε το πρώτο μέρος, "το όνειρο της Γλαφύρας". Η Γλαφύρα είναι η ελληνίδα πριγκίπισσα, γυναίκα του Αλεξάνδρου Ιωάννη. Το όνειρο της ήταν να γίνει βασίλισσα της Ιερουσαλήμ. Για το πρώτο μέρος ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο.
Το όνειρο της πριγκίπισσας Γλαφύρας - αληθινές χριστιανικές ιστορίες
Τα μεν περί τον Ψευδαλέξανδρον τολμηρώς συντεθέντα.
Τον καιρό εκείνο συντελούνταν κοσμογονικές, αλλαγές καθώς η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατακτούσε ανατολή και δύση. Κυκλοφορούσαν μάλιστα οι ονομαζόμενοι Σιβυλλικοί χρησμοί οι οποίοι αποτελούσαν την βάση για την φήμη που απλώθηκε στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία για τον ερχόμενο σωτήρα της ανθρωπότητας.
Ο βιογράφος των Καισάρων, ο Σουετώνιος, αναφέρει στο βίο του Βεσπασιανού πως «όλη η ανατολή πίστευε, σύμφωνα σε μια παλιά προφητεία που διατηρούσαν, ότι η τύχη διαφύλασσε την αυτοκρατορία για κάποιον που θα ερχόταν από την Ιουδαία.» (Σουετώνιος Βεσπασιανός 4)
 |
| Η προφήτις Σίβυλα. |
Η παλιά αυτή προφητεία ήταν φυσικά γνωστή και τον καιρό του Αλεξάνδρου της Μαρίας. Ο Σουετώνιος δεν ήταν χριστιανός εφόσον πίστευε ότι η προφητεία δεν είχε ακόμη εκπληρωθεί, και θα εκπληρωνόταν στο πρόσωπο του Ρωμαίου στρατηγού Βεσπασιανού, γι΄ αυτό γράφει ότι «οι Ιουδαίοι εφαρμόζοντας την προφητεία για τον εαυτό τους εξεγέρθηκαν».
Στην εξέγερση έλαβε μέρος ως στρατηγός της Γαλιλαίας ο ίδιος ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος, ο οποίος παραδόθηκε τελικά στους Ρωμαίους. Όπως γράφει ο ιστορικός στην αυτοβιογραφία του, ήταν ευγενής μια και καταγόταν από την βασιλική οικογένεια των Ασαμωναίων. Ο Σουετώνιος αναφέρει πως «ένας ευγενής αιχμάλωτος που λεγόταν Ιώσηπος βεβαίωσε με τρόπο κατηγορηματικό, όταν τον αλυσόδεναν, ότι σε λίγο θα τον απελευθέρωνε ο ίδιος ο Φλάβιος Βεσπασιανός, που τότε θα γινόταν αυτοκράτορας.
Το επεισόδιο αυτό το διηγείται και ο Ιώσηπος. (Πολέμοι Γ΄ 8.9)
Ο Ιώσηπος έγινε απελεύθερος του Βεσπασιανού και παίρνοντας το όνομα του ονομάστηκε Φλάβιος. Ο Φλάβιος Ιώσηπος παραιτήθηκε από την Ιουδαϊκή ερμηνεία της προφητείας και απέδωσε την τιμή στον Ρωμαίο αυτοκράτορα, τον οποίο υποστήριξε στον πόλεμο εναντίον των εξεγερθέντων συμπατριωτών του.
 |
| Ο Σουετώνιος. Βιογράφος των Καισάρων. |
Τα λόγια του Βεσπασιανού μας φανερώνουν ότι η θεωρία των θεοποιήσεων φάνταζε στους Ρωμαίους αυτοκράτορες σαν ένα μεγάλο αστείο που τους βόλευε στην προσπάθεια τους να κυβερνήσουν. Η προφητεία ωστόσο πραγματοποιείται όταν ο
Βεσπασιανός καταφέρει να γίνει Καίσαρας στην θέση του Καίσαρα.
Ο γιος του Βεσπασιανού, ο αυτοκράτοτας Τίτος που ήταν φίλος του ιστορικού Ιωσήπου, πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ στον πόλεμο στην Ιουδαία. Πριν την επίθεση στα τείχη της Ιερουσαλήμ μίλησε εμψυχωτικά στους στρατιώτες τους. «Γιατί ποιος δεν γνωρίζει ότι οι ψυχές των αγαθών ανδρών που απελευθερώνονται με ένα φονικό όπλο από το σώμα, φιλοξενούνται στα άστρα από το καθαρότατο στοιχείο του αιθέρα, ώστε να εμφανίζονται ως δαίμονες αγαθοί και ως ήρωες στους απογόνους τους, ενώ οι ψυχές που έλιωσαν μαζί με τα σώματα χάνονται στην ερεβώδη νύχτα και λησμονούνται.» Πολέμοι ΣΤ΄ 5 (47)
Η αναφορά αυτή, γραμμένη από τον Ιώσηπο, μας εξηγεί πως είναι δυνατόν η ηρωποιημένη ψυχή ενός νεκρού να εμφανίζεται σαν δαίμονας στους ανθρώπους. Έχει γίνει ξεκάθαρο λοιπόν πως το όνειρο της Γλαφύρας δεν είναι ένα ιστορικό ανέκδοτο αλλά ένα γεγονός που χαρακτηρίζει όσα νόμιζαν για τον Αλέξανδρο της Μαρίας οι άνθρωποι του καιρού εκείνου. Κανένας πονηρός άνθρωπος δεν θα είχε την δυνατότητα να εμφανισθεί μετά τον θάνατο του. Μόνο οι αγαθοί ή αλλιώς οι χρηστοί άνθρωποι είχαν την δυνατότητα να αποκτήσουν αθάνατες ψυχές. Το όνειρο της Γλαφύρας μας βεβαιώνει ότι ο Αλέξανδρος της Μαρίας δεν ήταν μόνο ένας επερχόμενος βασιλιάς σωτήρας αλλά και ένας χρηστός άνθρωπος.
Ο Ευσέβιος Καισαρείας γράφει πως ο Βεσπασιανός μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ, διέταξε να αναζητηθούν όλοι οι καταγόμενοι από τον Δαυίδ, για να μην απομείνει κανείς από την βασιλική οικογένεια. Εκκλ.Ιστ. Γ΄ 12
Την εποχή του Ευσέβιου, ο οποίος ήταν σύγχρονος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όταν διάβαζαν για βασιλική οικογένεια των Ιουδαίων, αναφερόταν στην αρχαία γενιά του Δαβίδ. Στην πραγματική ιστορία του Ιωσήπου και άλλων μη χριστιανών ιστορικών δεν υπάρχει ίχνος αναφοράς στην βασιλική οικογένεια του Δαυίδ. Η μοναδική βασιλική οικογένεια στην Ιουδαία τους τελευταίους δύο αιώνες ήταν εκείνη των Ασαμωναίων.
Πάντως, ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Ευσέβιος της Καισάρειας μας πληροφορεί πως όταν ο γιος του Βεσπασιανού, ο αυτοκράτορας Δομητιανός διέταξε να φονευθούν οι καταγόμενοι από τον Δαβίδ, μερικοί αιρετικοί κατηγόρησαν τους απογόνους του Ιούδα, ο οποίος θεωρείτο κατά σάρκα αδελφός του Σωτήρα, ότι ανήκε στην βασιλική γενιά. Εκκλ.Ιστ. Γ΄ 19
Ο Δομητιανός, γράφει ο Ευσέβιος, φοβόταν την παρουσία του χριστού όπως και ο Ηρώδης. Τους ανέκρινε λοιπόν ρωτώντας τους αν όντως είναι από την βασιλική γενιά, πράγμα το οποίο παραδέχτηκαν. Έπειτα αφού τον διαβεβαίωσαν ότι η βασιλεία τους θα είναι επουράνιος, έδειξαν τα ροζιασμένα χέρια τους ως μαρτυρία για την σκληρή δουλειά. Ο Δομητιανός δεν τους τιμώρησε αλλά περιφρονώντας τους, τους άφησε να φύγουν. Εκείνοι μένοντας ελεύθεροι ηγήθηκαν των εκκλησιών. Εκκλ.Ιστ. Γ΄ 19
Δείτε τώρα την σύμπτωση. Μετά τον θάνατο του Ηρώδη, όταν ο Καίσαρας είχε ήδη μοιράσει την εξουσία στους γιους του, το 3 π.Χ., «εμφανίστηκε ένας νέος Ιουδαίος την καταγωγή, που παρουσιάστηκε ως συγγενής του Ηρώδη με επιχείρημα την ομοιότητα της μορφής του προς τον Αλέξανδρο της Μαρίας, τον γιο που ο Ηρώδης είχε εκτελέσει, μια ομοιότητα που αναγνωρίστηκε απ΄ όσους είχαν δει τον Αλέξανδρο. Αρχ.ΙΖ 12.1 324 Πολέμοι Β΄ 7.1
Ο νεαρός αυτός αφού έκανε άνω κάτω την αυτοκρατορία, έφτασε τελικά στην Ρώμη, στο παλάτι του Καίσαρα. «Ο Καίσαρας όμως δεν ξεγελάστηκε, γιατί παρόλο που υπήρχε κάποια ομοιότητα, δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να ξεγελάσει εκείνους που σκέφτονται συνετά. Ο ψεύτικος Αλέξανδρος είχε σκληρύνει από τους σωματικούς κόπους, σε αντίθεση με τον πραγματικό Αλέξανδρο που λόγω της ευγενούς καταγωγής είχε σώμα μαλακό.» Αρχ.ΙΖ 12.1 324
Είναι γεγονός ότι οι απόγονοι του Ιούδα, του αδερφού του σωτήρα, είχαν τα ίδια συμπτώματα σκληρότητας στο σώμα όπως και ο λεγόμενος ψευδαλέξανδρος. Η σύμπτωση αυτή προφανώς δεν είναι ασήμαντη. Ο πιο πιθανός λόγος της σκληρότητας των χεριών τους θα ήταν η αξίνα, εφόσον κατέφευγαν για να σωθούν σε κοινότητες των Εσσαίων. «Κάποιος που ήθελε να ενταχθεί στην αίρεση των Εσσαίων γινόταν αμέσως αποδεκτός. Του επιβάλλουν τον δικό τους τρόπο ζωής και του δίνουν μια μικρή αξίνα.» Πολέμοι 8.7 137 Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής που ζούσε στην έρημο όπου βρικσόταν οι Εσαίοι λέει σύμφωνα με το Κατά Ματθαίο, «η αξίνα εδώ βρίσκεται στη ρίζα των δέντρων» (ΜΘ. 3: 10 ηδη δε η αξίνη προς την ρίζαν των δένδρων κειται. παν ουν δένδρον μη ποιουν καρπον καλον εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται.)
Ήταν όμως ψεύτικος αυτός ο Αλέξανδρος; Μπορούμε να πιστέψουμε την κρίση του Καίσαρα και το κείμενο του Ιώσηπου; Αν ο Αλέξανδρος αυτός ήταν όντως ο πραγματικός γιος της Μαρίας, το όραμα της Γλαφύρας μπορεί να μην αφορά το φάντασμα του Αλεξάνδρου αλλά τον Αλέξανδρο εν σαρκί. Γεγονός είναι πως όταν εμφανίστηκε αυτός ο νεαρός, κανένας δεν αμφισβήτησε ότι ήταν ο γιος της Μαρίας. Όλοι πίστεψαν την ιστορία του. Εκείνος που είχε αναλάβει την εκτέλεση, μετά από την διαταγή του Ηρώδη, του έσωσε την ζωή. «Ο άνθρωπος αυτός, σκότωσε κάποιους άλλους, για να ξεγελάσει εκείνους που θα έβλεπαν τα πτώματα, γιατί λυπήθηκε τον ίδιο και τον αδερφό του τον Αριστόβουλο.»
«κτείναντα γαρ ετέρους» Αρχ.ΙΖ’ 12.1 326
Ο Καίσαρας ανέκρινε τον Αλέξανδρο ρωτώντας τον πρώτα για τον αδερφό του τον Αριστόβουλο. Ο Αλέξανδρος απάντησε ότι χωρίστηκαν για να μην κινδυνέψουν και οι δύο, ώστε να ζήσει κάποιος από την γενιά της Μαρίας. Γι΄ αυτό ο Αριστόβουλος είχε παραμείνει στην Κύπρο. Αρχ.ΙΖ 12.2 335
«Όταν ο Αλέξανδρος πήγε στην Κρήτη, κέρδισε την εμπιστοσύνη όλων των Ιουδαίων με τους οποίους ήρθε σε επαφή. Αφού κέρδισε πολλά χρήματα από τα δώρα τους, πήγε στη Μήλο. Εκεί, έλαβε ακόμα περισσότερα χρήματα, εξαιτίας της πεποίθησης τους ότι ήταν μέλος της βασιλικής οικογένειας και της ελπίδας τους ότι θα ανακτούσε τον θρόνο του πατέρα του και θα αντάμειβε τους ευεργέτες του.
Έσπευσε τότε στην Ρώμη, συνοδευόμενος από ορισμένους προσωπικούς ευεργέτες. Όταν έφτασε στην Δικαιάρχεια, είχε την τύχη να ξεγελάσει τους Ιουδαίους που ζούσαν εκεί με την ίδια απάτη. Ωσάν να ήταν βασιλιάς, πήγαιναν σ΄ αυτόν κάθε είδους ανθρώποι, μεταξύ των οποίων κι εκείνοι που είχαν υπάρξει οικοδεσπότες και φίλοι του Ηρώδη. Ο λόγος ήταν ότι πρόθυμα πίστευαν τις ιστορίες του, που επιβεβαιώνονταν από την φυσική του εμφάνιση. Ακόμη και σε κείνους που είχαν υπάρξει πολύ στενοί φίλοι με τον Αλέξανδρο, ενέπνευσε πλήρη εμπιστοσύνη ότι δεν ήταν άλλος παρά το ίδιο πρόσωπο, κι έφταναν να ορκίζονται στους άλλους γύρω τους ότι έτσι ήταν. Όταν λοιπόν η είδηση σχετικά με αυτόν έφτασε στην Ρώμη, ολόκληρος ο Ιουδαϊκός πληθυσμός πήγε για να τον συναντήσει, θεωρώντας την απίστευτη διαφυγή του από τον θάνατο ως πράξη Θεού, και τον υποδέχονταν με χαρά εξαιτίας του φυλετικού τους δεσμού με τη μητέρα του, όποτε πέρναγε μέσα από τους στενούς δρόμους πάνω στο φορείο. Τα πάντα γύρω του ήταν βασιλικά, καθώς καλύπτονταν με έξοδα χρηματοδοτών του. Μεγάλα πλήθη συνωστίζονταν γύρω του, επευφημώντας τον, και δεν παραλειπόταν τίποτα απ΄ όσα αρμόζουν σ΄ εκείνους που γλιτώνουν τον θάνατο.
Αλλά όταν τα νέα γι΄ αυτόν έφτασαν στον Καίσαρα, αρνήθηκε να τα πιστέψει, γνωρίζοντας ότι ο Ηρώδης δεν θα μπορούσε τόσο εύκολα να ξεγελαστεί σε ζήτημα τόσο μεγάλης σημασίας γι΄ αυτόν. Αφήνοντας πάντως κάποιο περιθώριο για ελπίδα, έστειλε τον Κέλαδο, έναν από τους απελεύθερους του, που υπήρξε πολύ γνωστός με τους νεαρούς, με διαταγές να φέρει τον Αλέξανδρο μπροστά του. Ετσι ο Κέλαδος τον έφερε, χωρίς να δείχνει ότι είναι καλύτερος κριτής από το πλήθος. Ο Καίσαρας όμως δεν ξεγελάστηκε, γιατί παρ΄ όλο που υπήρχε κάποια ομοιότητα, δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να ξεγελάσει εκείνους που είναι ικανοί να σκέφτονται συνετά. Ο ψεύτικος Αλέξανδρος είχε σκληρύνει από τους σωματικούς κόπους, και σε αντίθεση με τη μαλθακότητα τους σώματος του πραγματικού Αλεξάνδρου, που ήταν αποτέλεσμα της πολυτελούς και ευγενούς καταγωγής, το σώμα του είχε γίνει πολύ σκληρό». Αρχ.ΙΖ 12.1-2 324-334
Σύμφωνα με την ιστορία του Ιώσηπου, όλοι εξαπατήθηκαν από το νεαρό εκτός από τον Καίσαρα Αύγουστο Οκταβιανό, ο οποίος αντιλήφθηκε την σκληρότητα του σώματος του. Όλοι οι υπόλοιποι πίστεψαν ότι ο νέος αυτός ήταν ο Αλέξανδρος, ο οποίος σώθηκε με την βοήθεια του θεού από την δολοφονική μανία του Ηρώδη.
 |
| Ο Αύγουστος Οκταβιανός Καίσαρας γνώριζε προσωπικά τον Αλέξανδρο Ιωάννη της Μαρίας γιατί είχε σπουδάσει στη Ρώμη και φιλοξενήθηκε στο παλάτι. Μετά τον θάνατο του Ηρώδη, τα παιδιά του από τις άλλες γυναίκες κατέφτασαν στην Ρώμη ζητώντας τον θρόνο της Ιερουσαλήμ. Τότε εμφανίσθηκε και ο λεγόμενος σωσίας του Αλεξάνδρου της Μαρίας. Μα πως είναι δυνατόν ένας σωσίας να πάει στην Ρώμη σε κάποιον γνωστό του μάλιστα ! |
Αυτά αναφέρει ο Φλάβιος Ιώσηπος στο βιβλίο του Ιουδαϊκού πολέμου. Διαβάστε όμως τι γράφει στο βιβλίο της Ιουδαϊκής Αρχαιολογίας: «Ο Καίσαρας ωστόσο, γνωρίζοντας πολύ καλά τα χαρακτηριστικά του Αλεξάνδρου, καθότι ο Ηρώδης τον είχε κατηγορήσει ενώπιον του, θεωρούσε, πριν ακόμη δει το νεαρό, την όλη υπόθεση απάτη. Επιθυμώντας όμως να δώσει μια ευκαιρία για κάποια πιο ευτυχή κατάληξη, έστειλε τον Κέλαδο, ένα από τους ανθρώπους που ήξεραν τον Αλέξανδρο πολύ καλά, με τη διαταγή να φέρει τον νεαρό. Ο Κέλαδος κατάλαβε αμέσως μόλις είδε τις διαφορές στο πρόσωπο του και παρατηρώντας ότι ολόκληρο το σώμα του ήταν σκληρό και έμοιαζε με δούλου αντιλήφθηκε όλη την συνωμοσία. Η τόλμη με την οποία μιλούσε ο νεαρός, όξυνε ακόμη πιο πολύ τις υποψίες του». Αρχ.ΙΖ 12 Πολέμοι Β΄ 7
Θα παρατηρήσουμε λοιπόν ότι στο βιβλίο του Ιουδαϊκού πολέμου είναι μόνο ο Καίσαρας που έχει την ικανότητα να σκεφτεί συνετά, ενώ ο Κέλαδος που γνωρίζει καλά τον Αλέξανδρο εξαπατάται κι εκείνος όπως τα πλήθη των ανθρώπων. Στο άλλο βιβλίο του Ιώσηπου, την Ιουδαϊκή αρχαιολογία, ο ίδιος ο Κέλαδος κατάλαβε την απάτη και δεν αναγνώρισε τον Αλέξανδρο στο πρόσωπο του νεαρού. Ακόμη και το επιχείρημα της σκλήρυνσης του σώματος του Αλεξάνδρου, το οποίο τη μια αποδίδεται στην ευφυΐα του Καίσαρα Οκταβιανού και την άλλη στον Κέλαδο, είναι αρκετά αστείο, αφού είχαν περάσει κιόλας πέντε με έξι χρόνια από την καταδίκη του σε θάνατο, τα οποία σίγουρα δεν ζούσε βασιλική ζωή.
Ο Καίσαρας γνώριζε βέβαια τον Αλέξανδρο. Οι γιοι του Ηρώδη είχαν σπουδάσει στην Ρώμη και είχαν ταξιδέψει ξανά εκεί για να δικαστούν όταν τους κατηγόρησε ο πατέρας τους. Ωστόσο αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του νέου τον Αλέξανδρο της Μαρίας, ήταν σα να φανέρωνε στα πλήθη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τον σωτήρα του κόσμου, ο οποίος ενώ είχε θανατωθεί, ερχόταν τώρα ολοζώντανος από την Ιουδαία.
Ο Καίσαρας πριν δει τον Αλέξανδρο πίστευε ότι ήταν ψεύτικος γιατί προφανώς έτσι τον συνέφερε να πιστεύει. Η τόλμη με την οποία μίλησε ο νεαρός έκανε τον Κέλαδο ακόμα πιο δύσπιστο, γράφει ο Ιώσηπος, και τον Καίσαρα πιο αρνητικό απέναντι του θα προσθέταμε εμείς. Η παρουσία του Αλεξάνδρου της Μαρίας στην Ρώμη ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης για την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η καλύτερη κατάληξη που ευελπιστούσε ο Καίσαρας, ήταν να πείσει τον Αλέξανδρο να παραιτηθεί από όσα διεκδικούσε, σώζοντας έτσι την ζωή του. Ο Οκταβιανός Καίσαρας θα του έδινε την ευκαιρία να ζήσει αν παρατούσε την πορφύρα και τις βασιλικές τιμές που του απέδιδαν και εξαφανιζόταν από το πρόσωπο της γης.
Ο Καίσαρας σύμφωνα με τον Ιώσηπο έστειλε τον Αλέξανδρο να κάνει κουπί στα πλοία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα σχετικά με τον ψευδαλέξανδρο, τοληρώς συντεθέντα, έτσι άδοξα τελείωσαν, καταλήγει ο Ιώσηπος.
Αρχαιολογία ΙΖ΄ 12.2 (338) Και τα μεν περί τον Ψευδαλέξανδρον τολμηρώς συντεθέντα ούτως ακλεώς έσχεν.
 |
| Ο Φαρισαίος ιστορικός Ιώσηπος απο τον οποίο αντλούμαι τα περισσότερα ιστορικά στοιχεία για την εποχή του Χριστού. Έγραψε δύο βιβλία, την Ιουδαϊκή αρχαιολογία και τους Ιουδαϊκούς Πολέμους, για να αντικρούσει όσα έγραφαν οι Έλληνες ιστορικοί. Σήμερα όμως έχουν χαθεί όλα τα βιβλία των Ελλήνων και παραμένει μονάχα η δική του άποψη. |
Οι ελληνιστές Ιουδαίοι, οι οπαδοί του Αλεξάνδρου της Μαρίας φυσικά δεν πίστευαν την ιστορία του Φαρισαίου Ιωσήπου. Πίστευαν πως ο Θεός έσωσε από ένα σίγουρο θάνατο τον δίκαιο βασιλιά τους. Κι ενώ είχαμε πληροφορίες για ένα φάντασμα του Αλεξάνδρου, το οποίο εμφανίζεται σε γνωστούς και άγνωστους, τώρα μαθαίνουμε και για ένα σωσία του Αλεξάνδρου, ο οποίος εμφανίζεται μπροστά σε όλους.
Για κάποιους Ιουδαίους φιλοβασιλικούς, η εμφάνιση του Αλεξάνδρου της Μαρίας, είτε ως φάντασμα, είτε εν σαρκί, ήταν πραγματικά ένα απίστευτο όνειρο. Πόσο μάλλον για την γυναίκα του Αλεξάνδρου, την Γλαφύρα. Εκείνη όμως βρισκόταν στην Λιβύη, στο παλάτι του βασιλιά Ιόβα και άκουγε ιστορίες για ελέφαντες. Ο Ιόβας ήταν συγγραφέας και φιλόσοφος, φίλος και συγγενείς του πατέρα της, του Αρχελάου της Καππαδοκίας. Ενώ δεν είχε δει ποτέ ελέφαντα, έγραψε ένα βιβλίο γι΄ αυτά τα ζώα. Στην ηρεμία του παλατιού της Λιβύης σίγουρα θα έφταναν οι φήμες για την περίφημη ανάσταση του συζύγου της Αλεξάνδρου Ιωάννη. Χιλιάδες άνθρωποι τον είχαν δει. Δεν είχε όμως εμφανισθεί στην ίδια. Η Γλαφύρα δεν τον είχε ακόμα δει.
Εξετάζοντας την περίπτωση που ο Αλέξανδρος με τον αδερφό του είχαν ξεφύγει την εκτέλεση, πρέπει να υποθέσουμε ότι είχαν εμφανισθεί αρχικά στην Ιουδαία ενόσω ζούσε ακόμα ο βασιλιάς Ηρώδης. Δεν θα τολμούσαν βέβαια να εμφανισθούν μπροστά στους στρατιώτες των Ηρωδιανών. Θα κατέφευγαν σε κάποια κοινότητα στην έρημο για να διαφυλάξουν την ζωή τους, μέχρι τουλάχιστον να πεθάνει το θηρίο ο Ηρώδης. Πραγματικά ο εθνικός Κέλσος αναφέρει στον Αληθή λόγο, ότι ο Χριστός ενώ δικάστηκε και καταδικάστηκε, απέδρασε και απέφευγε την τιμωρία κρυπτόμενος μέχρι που τον πρόδωσαν οι μαθητές του.
«επειδή ημείς ελέγξαντες αυτόν και καταγνόντες ηξιούμεν κολάζεσθαι, κρυπτόμενος μεν και διαδιδράσκων επονεοδιστότατα εάλω, υπ΄ αυτών ονόμαζε μαθητών προυδόθη» Κέλσος Αληθής λόγος Σελ. 40 Εκδ. Θύραθεν
 |
| Ιδού ο νυμφίος. |
Τα ευαγγέλια ξεκινούν με την εμφάνιση του Ιησού στην Γαλιλαία, χωρίς να αναφέρουν τίποτα για την προηγούμενη ζωή του. Η εμφάνιση στο όρος της Γαλιλαίας μετά την ανάσταση αναφέρεται μόνο από τον ευαγγελιστή Ματθαίο. Ωστόσο σύμφωνα με τον Ματθαίο μερικοί μαθητές εδίστασαν και δεν τον πίστεψαν όταν τους φανερώθηκε στο όρος. Η διστακτική αυτή συμπεριφορά μερικών από τους μαθητές είναι ανεξήγητη, αν υποθέσουμε ότι έβλεπαν τον δάσκαλο τους, ο οποίος μόλις είχε γλιτώσει από τον θάνατο.
“επορεύθησαν εις την Γαλιλαίαν εις το όρος ου ετάξατο αυτοις ο Ιησούς, και ιδόντες αυτόν προσεκύνησαν, οι δε εδίστασαν. και προσελθων ο Ιησούς ελάλησεν αυτοις λέγων, Εδόθη μοι πάσα εξουσία εν ουρανω και επί της γης. πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα εθνη, βαπτίζοντες αυτους εις το όνομα του πατρός και του υιού και του αγίου πνεύματος.” (Ματθ.28,16)
Εξηγείται όμως αν θεωρήσουμε πως ο Ιωάννης είχε επιστρέψει στην Γαλιλαία μετά από μερικά χρόνια, ώστε είχε αλλάξει κάπως η μορφή του και εφόσον είχαν ακουστεί οι φήμες για τον σωσία του λεγόμενου Χριστού ή αλλιώς τον σωσία του Αλεξάνδρου Ιωάννη.
«και επηρώτησεν αυτους λέγων, Τίνα με λέγουσιν οι οχλοι ειναι; 19 οι δε αποκριθέντες ειπαν, Ιωάννην τον βαπτιστήν, αλλοι δε Ηλίαν, αλλοι δε οτι προφήτης τις των αρχαίων ανέστη.» Λουκ. 9.18
Εκτός από τους απεσταλμένους των Φαρισαίων, πλήθος ανθρώπων πήγε στην έρημο για να δει τον Ιωάννη. Στους όχλους απήντησε ο σωτήρας για τον Ιωάννη σύμφωνα με τον Ματθαίο λέγοντας: Τι ήρθατε να δείτε; Καλάμι που το σαλεύει ο άνεμος ή άνθρωπο ντυμένο με μαλακά ρούχα; Εκείνοι που φορούν τα μαλακά ρούχα είναι στο παλάτι του βασιλιά.
(Ματθ.11,7) “Τούτων δε πορευομένων ηρξατο ο Ιησούς λέγειν τοις οχλοις περί Ιωάννου, Τί εξήλθατε εις την ερημον θεάσασθαι; κάλαμον υπό ανέμου σαλευόμενον; αλλά τί εξήλθατε ιδειν; ανθρωπον εν μαλακοις ημφιεσμένον; ιδού οι τα μαλακά φορουντες εν τοις οικοις των βασιλέων εισίν.
Οι όχλοι πήγαιναν στην έρημο να δούνε ένα απόγονο βασιλιάδων. Κι όμως είδαν ένα φτωχοντυμένο ερημίτη. Ο ερημίτης αυτός αρνήθηκε ότι είναι ο Ιωάννης ή ο Ηλίας ή άλλος προφήτης. Με λίγα λόγια δεν τους φανέρωσε την ταυτότητα του, όπως ακριβώς προέτρεπε τους μαθητές του να κάνουν.
Λουκ. 9.20 ειπεν δε αυτοις, Υμεις δε τίνα με λέγετε ειναι; Πέτρος δε αποκριθεις ειπεν, Τον Χριστον του θεου. 21 Ο δε επιτιμήσας αυτοις παρήγγειλεν μηδενι λέγειν τουτο.
Η απορία των Ιουδαίων ήταν φυσικά έντονη. Αυτός ο άνθρωπος όπως έλεγαν όλοι δεν μπορούσε παρά να είναι ο Ιωάννης. Όπως διαφημίσθηκε, οι μαθητές έκλεψαν το σώμα του σωτήρα.
(Ματθ.28,13) “Είπατε οτι οι μαθηται αυτού νυκτός ελθόντες έκλεψαν αυτόν ημών κοιμωμένων. και εάν ακουσθη τούτο επί του ηγεμόνος, ημείς πείσομεν αυτόν και υμάς αμερίμνους ποιήσομεν. οι δε λαβόντες τα αργύρια εποίησαν ως εδιδάχθησαν. Και διεφημίσθη ο λόγος ούτος παρά Ιουδαίοις μέχρι της σήμερον ημέρας”.
Υπήρχαν όμως αναπάντητα ερωτήματα. Έστω ότι έκλεψαν οι μαθητές το σώμα, η ψυχή πως εισήλθε στο σώμα και διατρίβει εν τη Γαλιλαία, αναρωτιέται ο απόκρυφος ευαγγελιστής Νικόδημος. Ευαγγέλιο Νικοδήμου Μερος Α’ Κεφ. ΙΔ 3
Όπως αναφέρει ο ιστορικός Ιώσηπος εκείνοι που ανέλαβαν την εκτέλεση των παιδιών της βασίλισσας Μαρίας δεν έκλεψαν τα νεκρά σώματα αλλά τους ζωντανούς, σκοτώνοντας στην θέση τους κάποιους που τους έμοιαζαν. Γράφει μάλιστα ακριβώς, δι οίκτον εκλέψειαν αυτούς.
«οι πεμφθέντες επί την αναίρεσην αυτού τε και Αριστοβούλου δι’ οίκτον εκλέψειαν αυτούς ομοίων υποβολή σωμάτων» Πολέμοι Β’ 7.1 102-103
Όπως και το κοράνι αναφέρει στην πραγματικότητα δεν σκότωσαν τον Χριστό.
«Και εν τη απιστία αυτών εσυκοφάντησαν την Μαριάμ. Και είπον εμείς φονεύσαμε τον Μεσίαν Ιησούν, υιό της Μαριάμ, τον απόστολο του θεού. Όχι δεν τον εφόνευσαν, δεν εσταύρωσαν αυτόν, αλλ΄ έτερον τινά όμοιον αυτώ. Οι δε συζητήσαντες επί του αντικειμένου τούτου, έμειναν αυτοί οι ίδιοι στην αμφιβολία, δεν ήταν βέβαιοι γι΄ αυτό αλλά υπέθεταν. Αληθώς αυτοί δεν τον φόνευσαν. (Κοράνι Κεφ. Δ’ 155-156)
Το ίδιο πίστευαν και πολλοί γνωστικοί χριστιανοί όπως αναφέρει ο επίσκοπος της Λυών Ειρηναίος. «Μερικοί που αποκαλούνται γνωστικοί, κατέχουν είδωλα από διάφορα υλικά, μερικά από αυτά βαμένα και ισχυρίζονται μάλιστα ότι ένας σωσίας του χριστού είχε δημιουργηθεί από τον Πιλάτο, τον καιρό που ο Ιησούς ζούσε μεταξύ τους.»
Ειρηναίος Εναντίον αιρετικών Βιβλίο Α’ 25.6
Συμφωνα λοιπον με την δικη μου κατανοηση, ο Ιωάννης που εγινε γνωστος ως Βαπτιστης ειναι ο μονος Χριστός της ιστορίας και ειναι φυσικά ο Αλέξανδρος Ιωάννης ο γιος της βασίλισσας Μαρίας. Ακολουθουσε την φιλοσοφία των ελληνιστων Ναζιραίων που ειχαν αφησει τα εθιμα του Μωυση 150 χρονια πριν την αρχη της χρονολογίας μας. Για περισσότερες αποδείξεις διαβαστε το κείμενο μου για τον Ιωάννη τον Βαπτιστη, τους Μανδαίους αλλα και το εκπληκτικο ευρημα στο ευαγγελιο του Νικοδήμου, όπου ο Πιλάτος στέλνει τον υπασπιστη του στον Αλέξανδρο Ιησου.
ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ
1119 ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ
Ο ΠΟΝΤΙΟΣ ΠΙΛΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου