 |
Πάντως θα εσκέπτοντο ότι η μήτηρ της ιεροβασιλικής δυναστείας των Μακκαβαίων ονομάζετο και αυτή Μαρία ή Mαριάμ. Και ιδού τώρα η πριγκιπική θυγάτηρ του Δαβιδίδου Ιωακείμ και της Ασμοναίας πριγκιπίσσης Άννης και του Ασμοναίου Ιερέως Ματθάν. Εισόδια της τριετους θεόπαιδα Μαριάμ. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΕΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ πτ.Θ.Φ. Υμνογράφου της Σιωνίτιδος Εκκλησίας ΜΙΡΓΙΑΜ - Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΙΩΝ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΕΥΣΕΒΕΙΑ»
|
Η βασίλισσα Μαρία ήταν η τελευταία πριγκίπισσα των Ασαμωναίων. Όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ιουδαία σε συνεργασία με τους Φαρισαίους καταδίωξαν τους ελληνιστές βασιλιάδες. Η βασίλισσα Αλεξάνδρα σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τον θρόνο για την οικογένεια της, έδωσε την κόρη της Μαριάμμη στον Ηρώδη, τον γιο του στρατηγού Αντίπατρου, ο οποίος είχε συνεργαστεί με τους Ρωμαίους και τους Φαρισαίους εναντίον της ελληνιστικής βασιλικής οικογένειας. Δυστυχώς όμως για εκείνη ο Μεγάλος Ηρώδης καταδίκασε σε θάνατο όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας και περίμενε μάλιστα σαν θηρίο μόλις γεννηθεί κάποιος απόγονος των Ασαμωναίων για να τον σκοτώσει.
Ο Μεγάλος Ηρώδης καταδίκασε σε θάνατο την βασίλισσα Μαρία με την κατηγορία για μοιχεία με τον Ιωσήφ τον άνδρα της αδερφής του Σαλώμης, ο οποίος είχε το καθήκον να την φυλάει. (Κάθε σύμπτωση με τις διηγήσεις των ευαγγελίων πρέπει να αποδίδεται αποκλειστικά στον διάολο)
Η Βασίλισσα Μαρία είχε δύο παιδιά τον Αλέξανδρο Ιωάννη και τον Αριστόβουλο Ιούδα τα οποία ο Ηρώδης τα καταδίκασε παρομοίως σε θάνατο. Ο Αλέξανδρος ήταν παντρεμένος με την πριγκίπισσα Γλαφύρα, την κόρη του ελληνιστή βασιλιά της Καππαδοκίας Αρχελάου. Η ιστορία του Αλεξάνδρου, του γιου της Μαρίας αφορά κι εκείνη ένα θάνατο και μια ανάσταση.
Τα κείμενα που θα δημοσιεύσω είναι αποσπάσματα από την βιογραφία του πρίγκιπα Αλεξάνδρου, του γιου της Μαρίας, την οποία με πολύ κόπο και αγάπη έχω γράψει, αφιερωμένη πάντα στην αλήθεια, δηλαδή τον αληθινό Θεό. Κάθε αναδημοσίευση είναι επιθυμητή. Είναι όμως καλό να αναφέρεται την πηγή για του λόγου το αληθές.
 |
| Η ιστορία της Μαριάμμης έχει γίνει αρκετές φορές θεατρικό στην Ευρώπη αλλά είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό. |
Το όνειρο της Γλαφύρας
Άξιον δε μνήμης ηγησάμην και της γυναικός αυτού όναρ. Ιώσηπος - Πολέμοι Β΄4
Θεώρησα άξιο αναφοράς και το όνειρο της γυναίκας του.
Επιχειρώντας να γράψω την βιογραφία του Αλεξάνδρου της Μαρίας, γνωρίζω ότι παραιτούμαι από κάθε προσπάθεια να συγγράψω ιστορία και από κάθε επιδίωξη να αναφερθώ σε όλα τα γεγονότα της ζωής του. Όπως λέει και ο Πλούταρχος «ούτε γαρ ιστορίας γράφομεν, αλλά βίους». Ακολουθώντας την συμβουλή του σημαντικότερου βιογράφου θα προσπαθήσω να ντύσω τον Αλέξανδρο της Μαρίας με τα σημεία της ψυχής και όχι με τα πολλά ιστορικά γεγονότα και τις πολιτικές ανατροπές.
«Ακόμα και στις πιο λαμπρές πράξεις δεν υπάρχει πάντα απόδειξη αρετής ή κακίας αλλά πολύ συχνά κάτι μικρό, όπως μια φράση ή ένα αστείο αποκαλύπτει περισσότερο τον χαρακτήρα παρά οι πολύνεκρες μάχες ή οι πιο μεγάλοι εξοπλισμοί ή οι πολιορκίες πόλεων. Όπως οι ζωγράφοι παίρνουν τις ομοιότητες από το πρόσωπο και την έκφραση των ματιών, στα οποία εμφανίζεται ο χαρακτήρας, υπολογίζοντας ελάχιστα τα άλλα μέρη του σώματος, έτσι πρέπει να μας επιτραπεί να αφοσιωθούμε περισσότερο στα σημάδια της ψυχής». Πλούταρχος Βίος Αλεξάνδρου. 1
Αυτά γράφει ο Πλούταρχος ξεκινώντας την βιογραφία του Αλεξάνδρου του Φιλίππου δίνοντας τον τελειότερο ορισμό του πορτραίτου. Ο Πλούταρχος ενδιαφέρεται ν΄ αποκαλύψει το ήθος του Αλεξάνδρου. Αναζητά λοιπόν αποδείξεις αρετής ή κακίας. Δεν είναι τυχαίο ότι έγραψε και το βιβλίο περί Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής. Εκεί ισχυρίζεται πως η αρετή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και όχι η τύχη του κατάφερε όλα τα θαυμαστά έργα.
Ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος, παρόλο που γράφει Ιουδαϊκή ιστορία και Ιουδαϊκή αρχαιολογία, ακολουθεί τον Πλούταρχο. Αναζητεί κι εκείνος αποδείξεις αρετής για να ζωγραφίσει ή να αγιογραφίσει το πορτραίτο του Αλεξάνδρου της Μαρίας και δεν τις βρίσκει στα μεγάλα κατορθώματα. Σαν απόδειξη ή σημείον αναφέρει το όνειρο της γυναίκας του Αλεξάνδρου, της Γλαφύρας, σημειώνοντας: «Όποιος δεν πιστεύει τέτοια πράγματα μπορεί κάλλιστα να έχει την άποψη του, αλλά δεν μπορεί να εμποδίζει κάποιον που τα πιστεύει ως αποδείξεις της αρετής ». Αρχαιολογία ΙΖ’ 13.4
Το όνειρο της Γλαφύρας δεν ήταν να παντρευτεί ένα πρίγκιπα. Αυτό ήταν κάτι παραπάνω από πιθανό. Η Γλαφύρα ήταν η κόρη του πλουσιότερου Μακεδόνα βασιλιά της ανατολής, του Αρχελάου της Καππαδοκίας. Η καταγωγή της από τον Μέγα Αλέξανδρο και τον Ηρακλή ήταν δεδομένη. Αναμφισβήτητα η Γλαφύρα ήταν παιδί του Δία. Στην αγορά των Αθηνών υπήρχε το άγαλμα της. Κόκκινος The Herodian dynasty Σελ.137
Η Γλαφύρα προφανώς ονειρευόταν ότι ο πρίγκιπας που θα παντρευόταν, θα γινόταν βασιλιάς, κληρονομώντας τον θρόνο του πατέρα του. Αυτό ευελπιστούσε πως θα γινόταν όταν παντρεύτηκε τον Ασαμωναίο πρίγκιπα της Ιουδαίας Αλέξανδρο Ιωάννη, τον γιο του Μεγάλου Ηρώδη και της βασίλισσας Μαρίας. Όμως το όνειρο της αυτό δεν έγινε πραγματικότητα εφόσον ο Αλέξανδρος της Μαρίας καταδικάσθηκε σε θάνατο μαζί με τον αδερφό του τον Αριστόβουλο από τον Μεγάλο Ηρώδη. Τα παραδείγματα της αρετής δεν αξιολογήθηκαν ικανά από τον βασιλιά και πατέρα τους για να τους χαρισθεί η ζωή. Υπήρχε ένα παλιός στρατιώτης στον στρατό του βασιλιά που τον λέγανε Τίρωνα και ο γιος του ήταν φίλος με τον Αλέξανδρο. Ο Τίρων αυτός όρμησε με θρασύτητα μέσα στο παλάτι φωνάζοντας μεταξύ άλλων στον Ηρώδη: «Δεν βλέπεις τι πάει να γίνει; Θα θανατώσεις δύο νέους που γεννήθηκαν από σύζυγο που είναι βασίλισσα και είναι τα πρότυπα κάθε αρετής;
«δύο νεανίσκους εκ βασιλίδος γυναικός γενομένους εις πάσαν αρετήν άκρους αναιρήσεις» Αρχαιολογία ΙΣΤ 11.5 ( 382)
Όλοι ευχαριστιόταν να τον ακούν να λέει πράγματα που ο καθένας τους θα έλεγε αλλά φροντίζοντας για την δική τους ασφάλεια παρέμειναν σιωπηλοί, μαντεύοντας βέβαια την επερχόμενη τραγωδία του. Πριν θανατωθεί ο ίδιος και τα παιδιά του από τον Ηρώδη πρόλαβε να φωνάξει ότι “καταπατήθηκε κάθε έννοια της δικαιοσύνης, εξαφανίσθηκε η αλήθεια από τον κόσμο και η ζωή των ανθρώπων βουτήχτηκε στην παρανομία”.. Πολέμοι Α΄27.4 (544)
Ο Αλέξανδρος Ιωάννης και ο Αριστόβουλος Ιούδας κρεμάστηκαν στην πλατεία της Σαμάρειας και τα πτώματα τους μεταφέρθηκαν την νύχτα στη Γαλιλαία για να ταφούν στο Αλεξάνδρειο φρούριο. Εκεί βρισκόταν οι τάφοι των προγόνων τους, των Ασαμωναίων βασιλιάδων της Ιερουσαλήμ. (σύμφωνα όμως με τις φήμες της εποχής τα παιδιά διασώθηκαν από τους ελληνιστές, η συνέχεια για την ανάσταση ... στο επόμενο)
Η Γλαφύρα μετά την θανάτωση του Αλεξάνδρου παντρεύτηκε τον βασιλιά της Λιβύης Ιόβα κι αργότερα τον Αρχέλαο, τον μικρότερο γιο του Ηρώδη, τον κληρονόμο της Ηρωδιανής βασιλείας. Η Γλαφύρα έγινε βασίλισσα της Ιερουσαλήμ, πραγματοποιώντας το αρχικό της όνειρο ως σύζυγος του Αρχέλαου. Τότε, κι ενώ ήταν στο παλάτι της Ιερουσαλήμ, είδε ξαφνικά τον Αλέξανδρο να στέκεται πίσω της.
«Λίγο μετά τον ερχομό της στην Ιουδαία, νόμισε ότι είδε τον Αλέξανδρο να στέκεται πίσω της και να λέει: Μπορεί ο γάμος σου στη Λιβύη να σε ικανοποίησε, όμως δεν αρκέστηκες μόνο σε αυτόν, επιστρέφοντας στο σπιτικό μου, με ένα τρίτο άνδρα, τον ίδιο μου τον αδερφό, θρασύτατη γυναίκα». Αρχαιολογία ΙΖ’ 13.4 (354)
Ο καθένας μπορεί να βγάλει κάποια συμπεράσματα από την παράξενη ιστορία που αναφέρει ο Ιώσηπος. Ο ίδιος όμως ο Ιουδαίος ιστορικός γράφει: «Δεν θεωρώ ότι ετούτα είναι ξένα προς την ιστορία μου, καθώς αφορούν τα βασιλικά πρόσωπα και, επιπλέον, δίνουν παραδείγματα που φανερώνουν την αθανασία της ψυχής και τον τρόπο με τον οποίο η πρόνοια του Θεού αγκαλιάζει τις ανθρώπινες υποθέσεις, και γι΄ αυτό θεώρησα καλό να τα αναφέρω».
Ο Ιώσηπος, όπως και πολλοί άλλοι σύγχρονοι του, πίστευαν ότι μέσω της αρετής ο άνθρωπος κερδίζει την αθανασία. Ο Ιώσηπος σαν Φαρισαίος πίστευε στην αθανασία της ψυχής. Στην αυτοβιογραφία του γράφει ότι έζησε βάση των αρχών των Φαρισαίων, ένα δόγμα που έχει πολλά κοινά με την σχολή που οι Έλληνες αποκαλούν Στωική.
«ηρξάμην πολιτεύεσθαι τη Φαρισαίων αιρέσει κατακολουθών, η παραπλήσιος εστί τη παρ΄ Έλλησιν στωική καλουμένη» Ιωσήπου βίος Α΄ 2- 12
Συμπαθούσε ιδιαίτερα τους Εσσαίους, ώστε αναφέροντας την προφητεία του Εσσηνού Μανάημου για τον Ηρώδη, γράφει: «Θεωρήσαμε αναγκαίο ν΄ αναφέρουμε τούτα τα πράγματα στους αναγνώστες μας, όσο απίστευτα κι αν φαίνονται, και να αποκαλύψουμε τι συνέβαινε σε μας, επειδή πολλοί από αυτούς αξιώθηκαν να έχουν γνώση θεϊκών πραγμάτων ένεκα της αρετής τους». Αρχαιολογία ΙΕ 10.5 (379)
«Οι Εσσαίοι πιστεύουν ότι τα σώματα είναι φθαρτά και η ύλη δεν είναι μόνιμη αλλά οι ψυχές παραμένουν αθάνατες. Σκοπός τους είναι να διδάξουν την αθανασία της ψυχής. Πολέμοι Β΄ 8.11 155
Οι Εσσαίοι όπως ο ίδιος ο Ιώσηπος μας πληροφορεί είναι μια ομάδα που ακολουθεί τον τρόπο ζωής που δίδαξε ο Πυθαγόρας. Αρχαιολογία ΙΕ. 10.4 (371) Ήταν οι μόνοι που απαλλάχτηκαν από την υποχρέωση να πάρουν όρκο πίστης στον Ηρώδη.
«Όσοι άνθρωποι μίλησαν με τον Πυθαγόρα, γράφει ο Φιλόστρατος, θεωρούσαν πως ήταν άνθρωπος σταλμένος από τον Δία. Ο Εμπεδοκλής βάδισε αυτό τον δρόμο του Πυθαγόρα εφόσον δήλωσε ότι έγινε θεός άφθαρτος και δεν ήταν πλέον θνητός».
(Φιλοστράτου. Τα ες τον Τυανέα Απολλώνιον Α.1.)
Είναι γεγονός λοιπόν ότι τον καιρό εκείνο υπήρχαν άνθρωποι αθάνατοι οι οποίοι ήταν σταλμένοι από το Δία. Απεσταλμένος του θεού ήταν και ο Ιωάννης ο βαπτιστής. Ο Ιώσηπος είχε κάθε λόγο να θεωρεί ότι ο Αλέξανδρος της Μαρίας, όπως ακριβώς και ο Εμπεδοκλής ήταν ήδη άφθαρτος τουλάχιστον στο πνεύμα. Για τους στωϊκούς το πνεύμα ήταν ένα άυλο σώμα με πραγματική υπόσταση. Όταν ένας άνθρωπος αποκτούσε πνευματική αφθαρσία, συνέχιζε να ζει ακόμα και μετά τον θάνατο. Μπορούσε να εμφανισθεί σε όποιον ήθελε ή ακόμα να επηρεάσει με πολλούς τρόπους τις ζωές των άλλων. Το όνειρο της Γλαφύρας ήταν αναμφισβήτητα ένα σημάδι της αθάνατης ψυχής του Αλεξάνδρου της Μαρίας. Ο απόστολος Παύλος όταν είδε το όραμα του Χριστού στο δρόμο προς την Αντιόχεια, δεν κατάλαβε αν έβλεπε άνθρωπο με σάρκα και οστά ή κάποιο φάντασμα. Το όραμα του ήταν όμως αρκετό για να πιστέψει ο ίδιος και για να χρησιμοποιηθεί ως απόδειξη της αθανασίας του Χριστού.
Η Γλαφύρα, νόμισε ότι είδε τον Αλέξανδρο και το είπε στις φίλες της. Σίγουρα ήταν μια αληθινή συνάντηση εφόσον ο Αλέξανδρος της μίλησε κι εκείνη μετέφερε τα λόγια του. Το γεγονός είναι ότι και οι δύο, η Γλαφύρα και ο Παύλος, είδαν ένα άνθρωπο να τους μιλάει μετά τον θάνατο του. Το όνειρο της Γλαφύρας είναι ένα βλέμμα στα μάτια της αθανασίας. Ο έρωτας της για τον Αλέξανδρο ξεπέρασε κάθε ανθρώπινη σχέση. Η αγάπη της μεταφέρθηκε στον ουρανό. Το βράδυ εκείνο έγινε μια βασίλισσα τέτοια που δεν είχε ονειρευτεί ποτέ πριν.
ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ - ΕΛΛΗΝ ΑΣΕΒΗΣ
Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος
καλό Πάσχα !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου