ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ Β – ΗΤΑΝ ΘΗΛΥΠΡΕΠΗΣ Ο ΝΕΟΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΣΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ή ΜΥΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ;

Ο Ιωάννης λέγεται ότι ήταν ο νέος που αγαπούσε ο Χριστός. Εδώ σε λεπτομέρεια από τον μυστικό δείπνο.

 Ο φτωχός βασιλιάς καταλήγει συκοφάντης, λέει ένα απόσπασμα του από την σοφία του ΤΑΟ. Το ίδιο συμβαίνει με τον κάθε φτωχό στο πνεύμα, εκείνον που δεν κατέχει αγαθά τα οποία απέκτησε με την προσωπική του αξία αλλά με δόλο και βία τα αφαίρεσε από τους νόμιμους ιδιοκτήτες τους.  Γράφοντας αυτά τα κείμενα δεν έχω σκοπό να μεταφέρω απλά τις συκοφαντίες κάποιων απατεώνων. Επιθυμώ να γίνει κατανοητό πως πίσω από τις συκοφαντίες κρύβονται κάποιες αλήθειες. Ας δώσουμε λοιπόν σημασία σε όσα μας αποκρύπτουν και όχι στις διαδιδόμενες συκοφαντίες.

 Τα σύκα ήταν κατά την αρχαιότητα μια σημαντική πηγή διατροφής. «Η εξαγωγή των σύκων ήταν απαγορευμένη την παλαιάν εποχή και το να φανερώνει κανείς τους εξάγοντας σύκα ελέγετο συκοφαντείν.» (Πλουτάρχου Σόλων.)

 Η ίδια όμως η κλοπή του απαγορευμένου καρπού του παραδείσου εμφανίζεται ως η πρώτη συκοφαντία εφόσον ο καρπός αυτός δεν ήταν παρά ένα τεράστιο σύκο παράνομα βγαλμένο από τον παράδεισο.

 «Ο Πατερμούθιος ένας μοναχός της Αιγύπτου, είπε ότι έφαγε από τους καρπούς του παραδείσου κι έδειχνε για πιστοποίηση στους μαθητές του ένα μεγάλο θαυμάσιο σύκο, γεμάτο ευωδία, το οποίο έφερε μαζί του σαν δείγμα, ότι ήταν αληθινά τα λόγια του. Αυτό το σύκο ο πρεσβύτερος Κόπρης που μας τα διηγείται αυτά το είχε δει στα χέρια των μαθητών του όταν ήταν νέος, το φίλησε και τότε εθαύμασε το άρωμα του.     Πολλά χρόνια έλεγε το είχαν φυλάξει οι μαθητές του και ήταν τεράστιο. Ήταν αρκετό να το μυρίσει ένας άρρωστος και αμέσως να γίνει καλά.» 

Τα άνθη της ερήμου. Η κατ΄Αίγυπτον μοναχών ιστορία.

 Μετάφραση Αρχιμανδρίτου Ηλία Μαστρογιαννοπούλου

Εκδόσεις Τήνος 1992

Ο καρπός του παραδείσου !!!

 Δεν είναι τυχαίο προφανώς που το ζευγάρι των πρώτων ανθρώπων, χρησιμοποίησαν φύλλα συκιάς. Πάνω στη συκιά ήταν ανεβασμένος ο τελώνης Ματθαίος, όταν τον κάλεσε ο Ιησούς και κάτω από μια συκιά καθόταν ο Ναθαναήλ όταν τον κάλεσε ο Ιησούς φωνάζοντας το όνομα του.  (Ιωάν.1, 47)

 Έτσι και ο αληθινός χριστιανός πιστεύει ότι του γράψουν για την συκιά την οποία συνάντησε ο Χριστός έξω από τα τείχη της Ιερουσαλήμ. Η συκιά δεν είχε καρπό και ο Ιησούς φώναξε στο δέντρο να μην ξανακάνει καρπούς στον αιώνα. Ο Ματθαίος αναφέρει ότι ξεράθηκε μόλις την καταράστηκε ο Ιησούς. Ο Μάρκος αναφέρει ότι η συκιά δεν ξεράθηκε αμέσως αλλά το επόμενο πρωινό την είδαν ξερή όταν πέρασαν ξανά από το ίδιο μέρος.

 Οι δύο ευαγγελιστές ωστόσο περισσότερο συμφωνούν παρά διαφωνούν αν αναλογιστούμε ότι ο Λουκάς πιστεύει ότι η συκιά δεν ξεράθηκε ποτέ γιατί όσα ο Χριστός ανέφερε ήταν μια παραβολή. Με αυτόν τον τρόπο ο ευαγγελιστής γλιτώνει την συκιά από την κατάρα, προτείνοντας να καλλιεργηθεί το δέντρο και να λιπανθεί, ώστε να της δοθεί μία ακόμη ευκαιρία για να καρποφορήσει !!!

 Η βασίλισσα που βοήθησε τους τελευταίους των Ασαμωναίων ήταν η Κλεοπάτρα. Εκείνη αντιστάθηκε στον Ηρώδη προσπαθώντας να διασώσει κάποιους από τους εναπομείναντες πρίγκιπες.  Η Κλεοπάτρα πέθανε καθώς λένε από δάγκωμα βασιλικής κόμπρας, η οποία βρισκόταν μέσα σε ένα καλάθι που της έφεραν γεμάτο με όμορφα και μεγάλα σύκα.

  Όποιος αντιπαθούσε την Κλεοπάτρα την περιέγραφε ως μια πονηρή, κακιά και άσχημη γυναίκα. Εκείνοι όμως που την συμπαθούσαν αναγνώριζαν στο πρόσωπο της μια έξυπνη, μορφωμένη και γοητευτική γυναίκα.  Είναι πολύ δύσκολο να βρει κανείς εκείνους που συμπαθούσαν το Ιουδαϊκό βασιλικό γένος των Ασαμωναίων. Οι Ασαμωναίοι ήταν εχθροί του Ηρώδη και των Ρωμαίων. Θα νόμιζε κανείς ότι οι χριστιανοί έπρεπε να τους συμπαθούν. Όμως πώς να συμπαθήσουν εκείνους που η ιστορία τους έχει εξαφανίσει! Κανείς δεν μιλάει γι’ αυτούς παρόλο που είναι τα σημαντικότερα πρόσωπα στην ιστορία την εποχή του Χριστού. Όταν οι ιστορικοί αναφέρουν το βασιλικό γένος των Ιουδαίων, ο ιστορικός της εκκλησίας Ευσέβιος και άλλοι χριστιανοί, αναφέρονται στο γένος Δαυίδ, αγνοώντας εκείνους που βασίλεψαν για 150 χρόνια μέχρι την άφιξη των Ρωμαίων και του Ηρώδη. Και σα να μην έφτανε αυτή η σιωπή, οι χριστιανοί μεταφέρουν ανυπόστατες συκοφαντίες εναντίον των Ασαμωναίων, όπως παράδειγμα κάνει ο αρχιμανδρίτης της Σιωνίτιδος εκκλησίας, κατηγορώντας τον Ασαμωναίο αρχιερέα Αριστόβουλο ως θυληπρεπή.

«Εις το άμμεσον περιβάλλον του ο Ηρώδης εθανάτωσε τον γυναικάδελφον του, θηλυπρεπή αρχιερέα Αριστόβουλον» (35 π.Χ.) ΚΕΦ. Β.  ΜΙΡΓΙΑΜ- Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΤΗΣ ΣΙΩΝ - ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΕΛ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΔΟΥ πτ.Θ.Φ. Υμνογράφου της Σιωνίτιδος Εκκλησίας

ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΕΥΣΕΒΕΙΑ»

 «Στο οικογενειακό του περιβάλλον του ο Ηρώδης θανάτωσε τον αδελφός της γυναίκας του Μαρίας, θηλυπρεπή αρχιερέα Αριστόβουλον», γράφει χωρίς ντροπή ο ορθόδοξος ιερέας. Κατηγορεί με αυτόν τον τρόπο τον Ασαμωναίο πρίγκιπα, τον αδερφό της βασίλισσας Μαρίας. Ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος αναφέρει πως όταν ήταν μικρός ο Αριστόβουλος, ο Ρωμαίος Αντώνιος ζήτησε να πάει κοντά του. Ο Ηρώδης αρνήθηκε καθώς δεν ήθελε να κάνει σχέση με τον ισχυρό Ρωμαίο ένας πρίγκιπας Ασαμωναίος. Ο Ιώσηπος γράφει μάλιστα, επειδή υπήρχε κίνδυνος ο Αντώνιος που ήταν ελαφρών ηθών, να χρησιμοποιήσει τον Αριστόβουλο ερωτικά ! Αυτή είναι όμως μια εικασία που κάνει ο Φαρισαίος Ιώσηπος και όχι μια κατηγορία για τον Αριστόβουλο. (Ιωσηπος Αρχαιολ. ΙΕ  2.6 –29)

 Οι Ασαμωναίοι κατηγορήθηκαν επειδή ήταν ελληνίζοντες. Για τον ίδιο λόγο κατηγορήθηκε όμως και ο Χριστός. Επειδή δεν τηρούσε τα Ιουδαϊκά έθιμα και ελλήνιζε. Είναι συνηθισμένο να κατηγορούνται οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι ως άνθρωποι ελευθέρων ηθών. Φυσικά ούτε ο Χριστός γλίτωσε από μια τέτοια κατηγορία. Κυκλοφόρησαν κείμενα μάλιστα που έλεγαν ότι ο Χριστός είχε κάποια σαρκική επαφή στον κήπο στης Γεσθημανής. Αυτή η ιστορία έχει να κάνει με το νεαρό που αγαπούσε ο Κύριος και την ανάσταση του Λαζάρου.

Η ανάσταση του Λαζάρου.

 Η ανάσταση του Λαζάρου αποτελεί ακόμα ένα παράδειγμα εγγύτητας μύθου και πραγματικότητας. Σημειώνει μάλιστα την κορύφωση της περιπέτειας στο τέταρτο ευαγγέλιο. Μετά από αυτό το μεγάλο θαύμα του Ιησού, ακολουθεί η μεγάλη εβδομάδα των παθών. Φτάνοντας στην Ιερουσαλήμ ο Ιησούς έχει δίπλα του και τον αναστημένο Λάζαρο.

 Κι όμως η ιστορία αυτή λείπει από τα τρία πρώτα, τα λεγόμενα συνοπτικά ευαγγέλια. Στην θέση της ο Λουκάς αναφέρει μια παραβολή για τον Λάζαρο που πάει στον παράδεισο. Την παραβολή  αυτή την συναντάμε και στις απόκρυφες Πράξεις του Ιωάννου.

 Το αρχικό κείμενο του Μάρκου ανέφερε την ανάσταση του Λαζάρου. Στο μοναστήρι του Μαρ Σάββα, κοντά στην Ιερουσαλήμ. ανακαλύφθηκε το 1958 μια αρχαία επιστολή του Κλήμεντα Αλεξανδρείας προς κάποιον Θεόδωρο, η οποία αναφερόταν ακριβώς σε αυτό το ευαγγέλιο και μάλιστα ειδικά στην ανάσταση ενός ανώνυμου νέου από την Βηθανία.

 Ο Κλήμεντας θεωρούσε το ευαγγέλιο αυτό ως κείμενο των αιρετικών Καρποκρατιανών. Μας εξηγεί μάλιστα πως παραποιήθηκαν τα ευαγγέλια και μας χαρίζει τον ορισμό της τυφλής πίστης, γράφοντας στον Θεόδωρο το εξής παράδοξο: “Καλά έκανες και έκρυψες τις απερίγραπτες διδαχές των Καρποκρατιανών. ..Τέτοιοι άνδρες πρέπει να αντικρούονται με κάθε τρόπο. Γιατί ακόμη και αν έλεγαν κάτι αληθινό, κάποιος που αγαπάει την αλήθεια δεν θα έπρεπε ακόμη και τότε να συμφωνεί μαζί τους. Γιατί όχι όλα τα αληθινά πράγματα είναι αληθινά, ούτε πρέπει αυτή η αλήθεια, η οποία απλώς φαίνεται αλήθεια σύμφωνα με την ανθρώπινη γνώμη, να προτιμηθεί από την αλήθεια που συμφωνεί με την πίστη”.

 Ας αφήσουμε λοιπόν τον Κλήμεντα να χαίρετε την πίστη του και ας δούμε ποια αλήθεια θεωρεί πως είναι καλύτερα να αποκρύπτεται. Ο Κλήμεντας γράφει πως υπήρχαν μαθητές του Ιησού οι οποίοι μυούνταν στα μεγάλα μυστήρια. Ένας από αυτούς τους μαθητές έγινε εκείνος ο νέος που ανάστησε ο Ιησούς στην Βηθανία. Όταν ο Ιησούς άπλωσε το χέρι και τον σήκωσε από τον τάφο, ο νέος τον αγάπησε και άρχισε να τον ικετεύει να μείνει μαζί του. “Μετά από έξι μέρες ο Ιησούς του είπε τι να κάνει και το βράδυ ο νέος ερχόταν σε κείνον, φορώντας ένα λινό ύφασμα πάνω στο γυμνό του σώμα. Κι έμεινε μαζί του εκείνη την νύχτα γιατί ο Ιησούς του δίδαξε το μυστήριο της βασιλείας του θεού. Και από εκεί, αφού σηκώθηκε, γύρισε στην άλλη όχθη του Ιορδάνη”. (Ιησούς Μαρτυρίες Ian Wilson)

 Αυτά γράφει το μυστικό ευαγγέλιο, απαντώντας στις απορίες των ερευνητών, οι οποίοι είχαν προσέξει πως στο κανονικό ευαγγέλιο του Μάρκου, υπήρχε ένα ανεξήγητο κενό.  “Και έρχονται εις Ιεριχώ, και εκπορευομένου αυτού από Ιεριχώ”.  Δηλαδή «και έρχονται στην Ιεριχώ, και φεύγοντας από την Ιεριχώ». (Μαρκ.10,46)

 Το ευαγγέλιο του Ιωάννη αναφέρει πως έξι μέρες πριν το Πάσχα έγινε η ανάσταση του Λαζάρου. (Ιωάν.12:1) “Ο ουν  Ιησούς προ εξ ημερών του Πάσχα ήλθεν εις Βηθανίαν, όπου ην Λάζαρος, ον ήγειρεν εκ νεκρών  Ιησούς”.

  Άρα ο Ιησούς κάλεσε τον νεαρό που τον αγάπησε να βρεθεί την νύχτα του Πάσχα μαζί του, φορώντας μόνο ένα λευκό ύφασμα πάνω του. Και όντως το κατά Μάρκον ευαγγέλιον μας πληροφορεί ότι ο νεανίας έκανε όπως του είπε ο Χριστός. Όταν συνέλαβαν τον Χριστό, όλοι οι μαθητές τον άφησαν κι έφυγαν. Ένας νεαρός τον ακολουθούσε μόνο ντυμένος με ένα λευκο σεντόνι. Όταν τον έπιασαν οι στρατιώτες εκείνος άφησε το σεντόνι κι έφυγε γυμνός.

 (Μαρκ.14,48) “και αποκριθείς ο Ιησούς είπεν αυτοίς, ως επί ληστήν εξήλθατε μετά μαχαίρων και ξύλων συλλαβείν με; καθ' ημέραν ημίν προς υμάς εν τω ιερώ διδάσκων και ουκ εκρατήσατέ με. αλλ ίνα πληρωθώσιν αι γραφαί και αφέντες αυτόν έφυγον πάντες. Και νεανίσκος τις συνηκολούθει αυτώ περιβεβλημένος σινδόνα επί γυμνού, και κρατούσιν αυτόν. ο δε καταλιπών την σινδόνα γυμνός έφυγεν”.

 Ο Κλήμεντας ξεκαθαρίζει πάντως πως τίποτα περίεργο δεν αναφέρει το μυστικό ευαγγέλιο του Μάρκου και πως όλα όσα λένε οι φήμες περί σώματος γυμνού επί γυμνού, δεν αναφέρονται στο ευαγγέλιο.

  Δεν επρόκειτο λοιπόν περί συκοφαντίας. Η αναφορά του απόκρυφου ευαγγελίου μπορεί να αφορούσε μια τελετή μύησης. Αναφορά για την γυμνότητα γίνεται στο ευαγγέλιο του Θωμά.

 «Οι Μαθητές του λένε: Πότε θα παρουσιαστείς σε εμάς, και πότε πρόκειται να σε δούμε; Ο Ιησους λέει: Όταν βγάλετε τα ενδύματά σας χωρίς να ντρέπεστε, και πάρετε τα ενδύματά σας και τα βάλετε κάτω από τα πόδια σας να πατήσετε πάνω σε αυτά όπως κάνουν τα μικρά παιδιά— τότε [πρόκειται να δείτε] τον Υιό του Ζωντανού, και δεν πρόκειται να φοβηθείτε.» Κατά Θωμά 37

Η αναφορά του Ιησού στην γέννηση άνωθεν η οποία είναι απαραίτητη για να δει κάποιος την βασιλεία του θεού, είναι μια αναφορά που συναντούμε στα μυστήρια, όπου υπάρχει η κάθοδος των μικρών μυστηρίων και η άνοδος στα μεγάλα μυστήρια.

«Αμην αμην λέγω σοι, εαν μή τις γεννηθη ανωθεν, ου δύναται ιδειν την βασιλείαν του θεου. Κατά Ιωάννη 3.3

Αυτή η ίδια η μύηση ονομάζεται άνοδος και την περιγράφει ο Πλωτίνος γράφοντας "Όπως συμβαίνουν σε εκείνους που πλησιάζουν τα άγια των ιερών για να βιώσουν την άνοδο, καθάρσεις και αποθέσεις των ρούχων που πριν φορούσαν και το να βιώνουν την άνοδο γυμνοί."

 «οίον επι τα άγια των ιερών τοις ανιούσι καθάρσεις τε και ιματίων αποθέσεις των πριν και το γυμνοίς ανιέναι»  Πλωτίνος Εννεάδες, Ι,6,7 

 Οι Πυθαγόριοι και οι ιερείς του Ασκληπιού θεράπευαν τους ασθενείς ή μυούσαν τους αγαπημένους τους μέσα σε σπηλιές. Τους έβαζαν γυμνούς να κοιμηθούν σε κάποια σκοτεινή σπηλιά για μία ή και παραπάνω μέρες. Η πρακτική αυτή ήταν πολύ γνωστή και ονομαζόταν εγκοίμηση.

Αγαλμα του θεού Ασκληπιού. Οι ιατροί στην αρχαιότητα ασκούν την τέχνη του Ασκληπιού και είναι φωτισμένοι με την σοφία του Απόλλωνα. 

 «Οι άνθρωποι που αποκαλούνταν φώλαρχοι ήταν ιατροί, και η ίαση στον αρχαίο κόσμο είχε μεγάλη σχέση με τις καταστάσεις αναστολής των ζωτικών λειτουργιών. Όλ΄αυτά συνδέονταν με μία λέξη που ακούγεται μάλλον παράξενη: εγκοίμηση.”  Οι ιερείς του Ασκληπιού, οι οποίοι θεωρούνταν γιοι του Απόλλωνα και ειδικά οι ονομαζόμενοι φώλαρχοι, θεράπευαν με την μέθοδο της εγκοιμήσεως. Κάτι τέτοιο το γνώριζε ο Πιλάτος ή τουλάχιστον ο Νικόδημος που έγραψε το απόκρυφο ευαγγέλιο. Όταν οι άρχοντες των Ιουδαίων κατηγόρησαν τον Ιησού πως θεραπεύει με την δύναμη των δαιμόνων, εκείνος διευκρίνισε πως το κάνει με την δύναμη του Ασκληπιού.

Το απόσπασμα από το απόκρυφο ευαγγέλιο του Νικοδήμου. Με το πνεύμα του Ασκληπιού ο  Χριστός  θεραπεύει από τα κακά δαιμόνια !

«Γόης είναι και στο όνομα του Βελζεβούλ, του άρχοντα των δαιμονίων, τα δαιμόνια διώχνει και όλα τους υποτάσσονται σ΄ αυτόν. Απαντάει σε κείνους τότε ο Πιλάτος: αυτό δεν είναι  δυνατόν να διώχνει κανείς τα δαιμόνια, επικαλούμενος ένα πνεύμα ακάθαρτο, αλλά στο όνομα του θεού Ασκληπιου.”  

Ευαγγέλιο Νικοδήμου. Α΄ 1

 Το φίδι ήταν το σύμβολο του Ασκληπιού και της αρχαίας ιατρικής. Οι γιατροί ακόμα και σήμερα ορκίζονται τον όρκο του Ιπποκράτη, ενός πιστού του Απόλλωνα και του Ασκληπιού, κι έχουν φυσικά ως σύμβολο της ιατρικής το φίδι. Γνωρίζουν βέβαια την αρχή της επιστήμης τους και την ελληνική τους καταγωγή.

Βεβαίως σήμερα ο Απόλλωνας και ο Ασκληπιός, οι θεραπευτές των Ελλήνων, θεωρούνται ακάθαρτα πνεύματα και δαίμονες κακοί ! ! !

Συκοφαντίες……

Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ Α - ΟΙ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΜΟΙΧΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΜΑΡΙΑΜΜΗΣ

ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΤΟΥ ΚΑΒΑΦΗ ΓΙΑ ΤΟΝ (ΘΗΛΥΠΡΕΠΗ) ΑΡΙΣΤΟΒΟΥΛΟ

Αριστόβουλος

Κλαίει το παλάτι, κλαίει ο βασιλεύς,

απαρηγόρητος θρηνεί ο βασιλεύς Ηρώδης,

η πολιτεία ολόκληρη κλαίει για τον Aριστόβουλο

που έτσι άδικα, τυχαίως πνίχθηκε

παίζοντας με τους φίλους του μες στο νερό.

Κι όταν το μάθουνε και στ’ άλλα μέρη,

όταν επάνω στην Συρία διαδοθεί,

κι από τους  Έλληνας πολλοί θα λυπηθούν·

όσοι ποιηταί και γλύπται θα πενθήσουν,

γιατ’ είχεν ακουσθεί σ’ αυτούς ο Aριστόβουλος,

και ποια τους φαντασία για έφηβο ποτέ

έφθασε τέτοιαν εμορφιά σαν του παιδιού αυτού·

ποιο άγαλμα θεού αξιώθηκεν η Aντιόχεια

σαν το παιδί αυτό του Ισραήλ.

Οδύρεται και κλαίει η Πρώτη Πριγκηπέσσα·

η μάνα του η πιο μεγάλη Εβρέσσα.

Οδύρεται και κλαίει η Aλεξάνδρα για την συμφορά.—

Μα σαν βρεθεί μονάχη της αλλάζει ο καϋμός της.

Βογγά· φρενιάζει· βρίζει· καταριέται.

Πώς την εγέλασαν! Πώς την φενάκισαν!

Πώς επί τέλους έγινε ο σκοπός των!

Το ρήμαξαν το σπίτι των Aσαμωναίων.

Πώς το κατόρθωσε ο κακούργος βασιλεύς·

ο δόλιος, ο φαύλος, ο αλιτήριος.

Πώς το κατόρθωσε. Τι καταχθόνιο σχέδιο

που να μη νοιώσει κ’ η Μαριάμμη τίποτε.

Aν ένοιωθε η Μαριάμμη, αν υποπτεύονταν,

θάβρισκε τρόπο το αδέρφι της να σώσει·

βασίλισσα είναι τέλος, θα μπορούσε κάτι.

Πώς θα θριαμβεύουν τώρα και θα χαίρονται κρυφά

η μοχθηρές εκείνες, Κύπρος και Σαλώμη·

η πρόστυχες γυναίκες Κύπρος και Σαλώμη.—

Και νάναι ανίσχυρη, κι αναγκασμένη

να κάνει που πιστεύει τες ψευτιές των·

να μη μπορεί προς τον λαό να πάγει,

να βγει και να φωνάξει στους Εβραίους,

να πει, να πει πώς έγινε το φονικό.

ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΥΚΙΑΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Η ΣΥΚΙΑ ΞΕΡΑΘΗΚΕ ΠΑΡΑΧΡΗΜΑ ΔΗΛΑΔΗ ΑΜΕΣΩΣ

(Ματθ.21.17)  «Και καταλιπών αυτούς εξήλθεν έξω της πόλεως εις Βηθανίαν, και ηυλίσθη εκεί. Πρωί δε επανάγων εις την πόλιν επείνασεν. και ιδών συκήν μίαν επί της οδού ήλθεν επ' αυτήν, και ουδέν εύρεν εν αυτή ει μη φύλλα μόνον, και λέγει αυτή, Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα. και εξηράνθη παραχρήμα η συκή. και ιδόντες οι μαθηταί εθαύμασαν λέγοντες, Πως παραχρήμα εξηράνθη η συκή; αποκριθείς δε ο  Ιησούς είπεν αυτοίς,  Αμήν λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε, ου μόνον το της συκής ποιήσετε, αλλά καν τω ορεί τούτω ειπήτε».

Η ΣΥΚΙΑ ΞΕΡΑΘΗΚΕ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΠΡΩΙ

(Μάρκος 11,12) «Και τη επαύριον εξελθόντων αυτών από Βηθανίας επείνασεν. και ιδών συκήν απο μακρόθεν έχουσαν φύλλα ήλθεν ει άρα τι ευρήσει εν αυτή, και ελθών επ' αυτήν ουδέν εύρεν ει μη φύλλα. ο γαρ καιρός ουκ ην σύκων. και αποκριθείς είπεν αυτή, Μηκέτι εις τον αιώνα εκ σου μηδείς καρπόν φάγοι. και ήκουον οι μαθηταί αυτού. Και έρχονται εις  Ιεροσόλυμα. και εισελθών εις το ιερόν ήρξατο εκβάλλειν τους πωλούντας και τους αγοράζοντας εν τω ιερώ, και τας τραπέζας των κολλυβιστών και τας καθέδρας των πωλούντων τας περιστεράς κατέστρεψεν, και ουκ ήφιεν ίνα τις διενέγκη σκεύος δια του ιερού». Όταν δίδαξε λοιπόν στο ιερό και βράδιασε έφυγαν πάλι από την πόλη. «Και όταν οψε εγένετο, εξεπορεύοντο έξω της πόλεως. Και παραπορευόμενοι πρωί είδον την συκήν εξηραμμένην εκ ριζών. και αναμνησθείς ο Πέτρος λέγει αυτώ, Ραββί, ιδε η συκή ην κατηράσω εξήρανται. και αποκριθείς ο  Ιησούς λέγει αυτοίς, Έχετε πίστιν θεού, αμήν λέγω υμίν ότι ος αν ειπή τω ορει τούτω».

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΚΙΑΣ ΩΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗ

 (Λουκ. 13.6) «Έλεγεν δε ταύτην την παραβολήν. Συκήν ειχέν τις πεφυτευμένην εν τω αμπελώνι αυτού, και ήλθεν ζητών καρπόν εν αυτή και ουχ εύρεν. είπεν δε προς τον αμπελουργόν,  Ιδού τρία έτη αφ' ου έρχομαι ζητών καρπόν εν τη συκή ταύτη και ουχ ευρίσκω. έκκοψον ουν αυτήν. ινατί και την γην καταργεί; ο δε αποκριθείς λέγει αυτώ, Κύριε, άφες αυτήν και τούτο το έτος, έως ότου σκάψω περί αυτήν και βάλω κοπριά. καν μεν ποιήση καρπόν εις το μέλλον, ει δε μή γε, εκκόψεις αυτήν. Ην δε διδάσκων εν μια των συναγωγών εν τοις σάββασιν».

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤΟΝ ΙΩΑΝΝΗ

 (Ιωάν.12,9) “Έγνω ουν ο όχλος πολύς εκ των Ιουδαίων ότι εκεί εστίν, και ήλθαν ου δια τον  Ιησούν μόνον αλλ’ ίνα και τον Λάζαρον ίδωσιν ον ηγείρεν εκ νεκρών. εβουλεύσαντο δε οι αρχιερείς ίνα και τον Λάζαρον αποκτείνωσιν, ότι πολλοί δι' αυτόν ύπηγον των  Ιουδαίων και επίστευον εις τον  Ιησούν. ..εμαρτύρει ουν ο όχλος ο ων μετ' αυτού οτε τον Λάζαρον εφώνησεν εκ του μνημείου και ήγειρεν αυτόν εκ νεκρών”.

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΩΣ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ.16,19) «Άνθρωπος δέ τις ήταν πλούσιος, και εντυνόταν πορφύραν και βύσσον ευφραινόμενος καθ' ημέραν λαμπρώς.  πτωχός δε τις ονόματι Λάζαρος εβέβλητο προς τον πυλώνα αυτού ειλκωμένος και επιθυμών χορτασθήναι από των πιπτόντων από της τραπέζης του πλουσίου. αλλά και οι κύνες ερχόμενοι επέλειχον τα έλκη αυτού. εγένετο δε αποθανείν τον πτωχόν και απενέχθηναι αυτόν υπό των αγγέλων εις τον κόλπον  Αβραάμ. απέθανεν δε και ο πλούσιος και ετάφη. και εν τω άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά  Αβραάμ από μακρόθεν και Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού. και αυτός φωνήσας είπεν, Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με και πέμψον Λάζαρον ίνα βάψη το άκρον του δακτύλου αυτού ύδατος και καταψύξη την γλωσσάν μου, ότι οδύνωμαι εν τη φλογί ταύτη. Είπεν δε Αβραάμ, Τέκνον, μνήσθητι ότι απέλαβες τα αγαθά σου εν τη ζωή σου, και Λάζαρος ομοίως τα κακά. νυν δε ωδέ παρακαλείται συ δε οδύνασαι. Και εν πάσι τούτοις μεταξύ ημών και υμών χάσμα μέγα εστήρικται, όπως οι θέλοντες διάβηναι ένθεν προς υμάς μη δύνωνται, μηδέ εκείθεν προς ημάς διαπέρωσιν. Είπεν δέ,  Ερωτώ σε ουν, πάτερ, ίνα πέμψης αυτόν εις τον οίκον του πατρός μου, έχω γαρ πέντε αδελφούς, όπως διαμαρτύρηται αυτοίς, ίνα μη και αυτοί έλθωσιν εις τον τόπον τούτον της βασάνου. λέγει δε  Αβραάμ,  έχουσι Μωϋσέα και τους προφήτας. ακουσάτωσαν αυτών.  ο δε είπεν, Ουχί, πάτερ  Αβραάμ, αλλ' εάν τις από νεκρών πορευθή προς αυτούς μετανοήσουσιν. Είπεν δε αυτώ, ει Μωϋσέως και των προφητών ουκ ακούουσιν, ουδ' εάν τις εκ νεκρών ανέστη πεισθήσονται».

Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος