Η ΜΑΓΕΙΑ Ο ΣΑΤΑΝΑΣ ΚΑΙ Η ΒΑΠΤΙΣΗ

Ο κακός Σατανάς ή πονηρός Εωσφόρος ή καταραμένος Αδης ή άθλιος Βεελζεβούλ ή απλά Απολύων ή λαικά Οξαποδώ, ο  άγγελος που λόγω της υπερηφάνειας του έπεσε από τον ουρανό και βασανίζει τους ανθρώπους. Αυτός σύμφωνα με τους χριστιανούς βρίσκεται μέσα στην ψυχή ενός βρέφους και οι ιερείς με την βάπτιση των διώχνουν ! Έλεος χριστιανοί, δεν είναι αυτό αλήθεια. Συκοφαντείται αθώες ψυχές.

 Για τους  χριστιανούς η μαγεία είναι η προσφυγή στις δυνάμεις του κακού. Όλες οι χριστιανικές ομάδες μάχονται τα κακά αρχαία πνεύματα, τον αρχαίο όφη, τον διάβολο και οι τελετές τους είναι γεμάτες εξορκισμούς και προσευχές για την προστασία από τους κακούς δαίμονες. Οι χριστιανοί θεωρούν τον προχριστιανικό κόσμο σατανικό και νομίζουν πως μόνο η παρουσία του μοναδικού γιού του θεού έσωσε τους ανθρώπους από τον διάβολο. Κάθε μωρό που γεννιέται  έχει μέσα του τον Σατανά και όχι τον Θεό ! Η τελετή της βαπτίσεως έχει σκοπό να βγάλει το σατανά από το βρέφος και να βάλει το Χριστό μέσα του !!!  Η γέννηση μας είναι ένα θαύμα της φύσεως και ο θεός μέσα μας είναι ο οδηγός κάθε ανθρώπου ανεξάρτητα αν είναι χριστιανός ή άθεος. Στο κείμενο αυτό αναφέρω αυτό ακριβώς το τραγικό λάθος της χριστιανικής θεολογίας. Οι σημερινοί χριστιανοί εκείνοι που αγαπούν τον Χριστό πρέπει να το διαβάσουν με προσοχή βλέποντας την αλήθεια του και όχι με τυφλό φανατισμό. Επιθυμία μας είναι να καθαρίσουμε το νου μας από την άγνοια και από τις διαβολές κάποιων ψευδοχριστιανών τους οποίους οδήγησε μονάχα το εθνικό μίσος και όχι η αγάπη προς τον πλησίον.

Μια υπηρέτρια  του σατανά που έχει σκοπό να κάνει το κακό  γιατί μόνο οι χριστιανοί κάνουν το καλό. 

 Κάθε αρχαία μορφή θεουργίας θεωρείται από τους χριστιανούς δαιμονική και ονομάζεται μαγεία. Η μαντική, η αστρολογία  αλλά ακόμα και τα μαθηματικά αναφέρονται από τους χριστιανούς ως ήδη μαγείας. Ωστόσο από την αρχαία αυτή γνώση προέρχεται η σημερινή επιστήμη. Από την πίστη πως οι αριθμοί είναι πνευματικές δυνάμεις δημιουργήθηκε η αρχαία αριθμολογία και από αυτήν τα μαθηματικά. Από την έρευνα του ουρανού που έκαναν οι αρχαίοι αστρολόγοι για να γνωρίσουν οι άνθρωποι τις κινήσεις των θεϊκών αστρικών σωμάτων, προέρχεται η αστρονομία. Από την έρευνα των στοιχείων της φύσης που έκαναν οι αρχαίοι αλχημιστές για να αναγνωριστούν οι ιδιότητες  τους προέρχεται η σημερινή χημεία. Αυτό συμβαίνει γιατί την αρχαία εποχή η γνώση δεν ήταν μια γνώση ενός υλικού κόσμου αλλά η γνώση των πνευμάτων που αποτελούσαν το ζωντανό σύμπαν.

 Σήμερα ο κόσμος έχει διχασθεί, ώστε από την μια πλευρά έχουμε την επιστήμη η οποία εξετάζει το υλικό σύμπαν και από την άλλη τις λεγόμενες μονοθεϊστικές θρησκείες που ασχολούνται με τον Θεό, τον Δημιουργό αυτού του υλικού σύμπαντος. Μεταξύ τους δεν υπάρχει καμία σχέση, γιατί οι σύγχρονες  μονοθεϊστικές θρησκείες  (πλάνες) έχουν εξορίσει τον Θεό από το Σύμπαν και τον καταδίκασαν στην αιώνια μοναξιά. Με αυτό τον τρόπο οι απόγονοι του Αδάμ, τιμώρησαν τον θεό της βίβλου, επειδή τους έδιωξε από τον παράδεισο.  Από την εποχή του Επίκουρου και μέχρι σήμερα με τον αθεϊσμό, ο Θεός δεν έχει κανένα δικαίωμα επέμβασης στην ζωή των ανθρώπων και το Σύμπαν. Κάθε προσπάθεια να αποδοθεί κάποια πνευματική υπόσταση στα συμπαντικά σώματα από την νέα εποχή ονομάζεται μαγεία, ειδωλολατρία, παγανισμός και πολυθεία. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι μένουν μόνοι με τον εγκέφαλο τους και ο θεός στην εξορία του αιωνίου πυρός, (στην κόλαση δηλαδή).

 Η επιστήμη λοιπόν για να εκφράσει τις πνευματιστικές δραστηριότητες των ανθρώπων χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως δεισιδαιμονία, άγνοια, αμάθεια και η θρησκεία εκφράσεις όπως αίρεση, πλάνη, σατανισμός, μαγεία.  Ο χριστιανός που αναφέρει για την μαγεία στο βιβλίο του διάσημου χριστιανού μάγου του Αγίου Κυπριανού γράφει.

 «Από τα πανάρχαια χρόνια οι άνθρωποι αφού ξέπεσαν από τη μακαριότητα του Παραδείσου, αφού απομακρύνθηκαν απ΄ το Θεό, νόμισαν ότι μπορούν να βρουν προστασία καταφεύγοντας στις μυστηριώδεις δυνάμεις του κακού. Άρχισαν να ασχολούνται με τα δαιμονικά πνεύματα και να ζητούν τη βοήθεια τους.  Άλλοτε πάλι ήθελαν να αποφύγουν τις καταστρεπτικές ενέργειες των δαιμόνων εξευμενίζοντας τους με απόκρυφες πράξεις και φυλαχτά. Έτσι εμφανίστηκε η μαγεία που τη βλέπουμε σε όλα τα έθνη και σε όλες τις εποχές»

Ο Αγιος Κυπριανός Εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου

Για όλα βέβαια φταίει η Εύα την οποία εξαπάτησε το φίδι.  Δε θυμάσαι;

 Αυτά αναφέρει ο χριστιανός για την μαγεία και αυτά πιστεύει ο κάθε χριστιανός που στηρίζει όλο το διανοητικό του οικοδόμημα στο μύθο του φιδιού του παραδείσου και όχι φυσικά στην ανθρώπινη λογική ή την επιστημονική γνώση. Από την αρχαιότητα γνώριζαν για τα καλά και τα κακά πνεύματα τους αγαθούς και τους κακούς δαίμονες. Οι ιερείς ή μάγοι της κάθε φυλής τα χρησιμοποιούσαν και τα δύο για να κάνουν καλό στους δικούς τους και κακό στους εχθρούς. Από αυτόν τον κανόνα δεν ξεφεύγει ούτε η Ορθοδοξία που φροντίζει να αναθεματίζει τους εχθρούς της και να εξορκίζει τους αντιπάλους της. Θύματα του πολέμου των χριστιανών υπήρξαν οι φιλόσοφοι αλλά και όλοι οι αρχαίοι θεοί των Ελλήνων που ονομάστηκαν κακοί δαίμονες.

  Αν εξαιρέσουμε τον συμπαντικό θεό των φιλοσόφων, τον μόνο αγαθό θεό, όλοι οι κατώτεροι εθνικοί και τοπικοί θεοί είναι αγαθοποιοί αλλά και κακοποιοί.  Κάνουν το καλό σε όσους ανήκουν σε αυτούς και το κακό στους ξένους. Κάτω από αυτό το σκεπτικό η ιερουργία ή μπορούμε να πούμε και η μαγεία δεν απευθύνεται αποκλειστικά σε κακούς δαίμονες αλλά σε θεούς την εύνοια των οποίων προσπαθεί να κερδίσει. Ο Ορθόδοξος ιερέας θα ευχηθεί για την ευημερία του ποιμνίου του την ασφάλεια του βασιλιά και την νικηφόρο πορεία του στρατού που θα κατατροπώσει τον αντίπαλο, όπως έκανε και ο Γιαχβέ της παλαιάς Διαθήκης. Αυτό δεν έχει καμία διαφορά από την ιερουργία των Ελλήνων και των άλλων αρχαίων λαών, οι οποίοι προσευχόταν στους θεούς τους.

 Ο διαχωρισμός της μαύρης μαγείας από την λευκή όπως έχει επικρατήσει είναι μια αυθαίρετη κατηγοριοποίηση της μαγικής τέχνης η οποία προέρχεται από αυτή τη δαιμονοποίηση της φύσεως. Η γη, το σκοτάδι, η γυναίκα, θεωρούνται τα αρνητικά και τα κακά στοιχεία της φύσεως. Αυτό όμως δεν συμβαίνει στην ελληνική θρησκεία, στην ελληνική φιλοσοφία ή παράδειγμα στον ταοϊσμό. Γήινο είναι το υποχωρητικό και το αδρανές στοιχείο, ενώ ουράνιο είναι το ενεργητικό και το δραστήριο. Και τα δύο είναι μέρη ενός συνολικού κόσμου που δεν θα μπορούσε να υπάρχει διαφορετικά. Η καταδίκη του γήινου στοιχείου από τα τέκνα του φωτός καταδικάζει συνολικά την δημιουργία και αναζητά την καταστροφή του κόσμου όλου και την μετάβαση σε ένα νέο τέλειο και δίκαιο  κόσμο. Αυτή η άποψη που προήλθε από την κοινωνική αδικία και την δυστυχία του ανθρώπου αποτελεί ασθένεια πνευματική και δεν είναι γνώση που προήλθε από λογική παρατήρηση.  Οι Έλληνες θεωρούσαν αυτόν τον κόσμο αιώνιο και αγέννητο και ζούσαν με μοναδικό αντίπαλο το αρνητικό καμιά φορά πεπρωμένο. Οι Έλληνες δεν είχαν καταδικάσει το σύμπαν, δεν είχαν κατηγορήσει τη φύση γιατί δεν είχαν ανακαλύψει τον διάβολο. Οι χριστιανοί μπορεί να θεωρούν ότι ανακάλυψαν τον αληθινό θεό αλλά στην πραγματικότητα το μόνο που ανακάλυψαν ήταν τον διάβολο και τους πονηρούς του αγγέλους.

 Σύμφωνα με την Ιουδαιοχριστιανική θεολογία ο άνθρωπος έχει μολυνθεί από την παρουσία του διαβόλου εφόσον έφαγε τον καρπό της γνώσεως όταν βρισκόταν στον παράδεισο. Αυτό ήταν το λεγόμενο προπατορικό αμάρτημα, άγνωστο στις υπόλοιπες φυλές της γης. Έκτοτε ο θεός καταράστηκε την γη και ο διάβολος κυβερνά την ανθρώπινη ιστορία.

 Για να κάνουμε κατανοητή αυτή την πραγματικότητα, την καταδίκη της νύχτας και της γης, έναντι  της μέρας και τους φωτός θα αναφερθούμε στην μεγάλη διαφορά που είχαν οι αρχαίες θρησκείες των Ελλήνων και των Ιουδαίων με τους χριστιανούς. Οι ναοί των Ελλήνων είχαν τα αγάλματα στην δυτική πλευρά και την πύλη του ναού ανατολικά. Οι πιστοί προσκυνούσαν τον θεό βλέποντας την δύση. Με τον ίδιο τρόπο ήταν χτισμένος και ο ναός του Σολομώντα. Την εποχή του Χριστού, οι Πυθαγόριοι και άλλοι φιλόσοφοι διέδιδαν την ηλιακή θρησκεία που απαιτούσε την προσκύνηση προς την ανατολή.

 Οι χριστιανοί λοιπόν προσεύχονται το πρωί προς την ανατολή του ήλιου, όπως έκαναν οι Ινδοί γυμνοσοφιστές, οι Πυθαγόριοι και οι Απολλώνιοι των Ελλήνων. Οι Ιουδαίοι όμως θεωρούν φρικτό να προσεύχεται κανείς προς τα ανατολικά και προτιμούν να προσεύχονται προς τα δυτικά το βράδυ. Η δύση λοιπόν συμβολίζει το βασίλευμα του ήλιου στον ωκεανό και το βύθισμα στα νυκτερινά του παλάτια. Πηγαίνει λοιπόν να βασιλέψει ως νυκτερινός θεός, ως Διόνυσος δηλαδή, εφόσον ο Διόνυσος ονομάζεται νυκτέλιος και τα όργια του λαμβάνουν χώρα πάντα νύκτα. Την νύκτα λοιπόν σύμφωνα με τους Έλληνες, κυριαρχούν οι νυκτερινοί θεοί και αυτοί είναι ο Διόνυσος, ο οποίος συμβολίζει τον ήλιο που βρίσκεται κάτω από την γη, και φυσικά την σεξουαλική ενέργεια του ανθρώπου και η Άρτεμη που είναι η σελήνη. Αυτοί είναι και οι θεοί της μαγείας. Ο Πάνας, ο θεός της φύσεως, συνοδός του Διονυσιακού θιάσου, για τους χριστιανούς είναι ο ίδιος ο σατανάς. Η σεξουαλική δραστηριότητα θεωρείται σατανική πράξη, εκτός αν την υποτάξεις στην εκκλησιαστική παρακολούθηση.  Δηλαδή να κάνεις έρωτα μόνο μετά το γάμο, ειδικά για τεκνοποιοία και όχι για ηδονή και φυσικά στην γνωστή ιεραποστολική στάση. Οι χριστιανοί δεν έχουν κάμα σούτρα αλλά μια σειρά κανόνων που καταδικάζουν τις σωματικές απολαύσεις.

  Εφόσον λοιπόν η νύκτα και η δύση είναι του σατανά, οι χριστιανοί ιερείς έχοντας αυτή την σπουδαία γνώση, παραλαμβάνουν τα νήπια και τα βαπτίζουν με σκοπό να τα σώσουν από την δύναμη του καταραμένου θεού. Πριν την ακολουθία του αγίου βαπτίσματος γίνονται οι αφορκισμοί και διαβάζοντα οι ευχές κατά του σατανά, έχοντας το δυστυχισμένο βρέφος να κοιτάζει προς την δύση, προς τον Διόνυσο δηλαδή την νύκτα και την κυριαρχία του κακού.

  Αλληλούια.  Ο νηπιοβαπτισμός είναι από τις πλέον βίαιες τελετές. Το να υπερισχύσεις και να στιγματίσεις τη ζωή ενός βρέφους είναι χαρακτηριστικό καθυστερημένων λαών, όπου η πατριαρχική βία κυβερνά, γυναίκες, παιδιά και πρόβατα.

Αφορκισμός Α

 «Επιτιμά σοι Κύριος, Διάβολε, ο παραγενόμενος εις τον κόσμον και κατασκηνώσας εν ανθρώποις».  Σε επιτιμά ο Κύριος, Διάβολε, εσένα που ήρθες στον κόσμο και κατασκήνωσες στους ανθρώπους.

 Ο χριστιανός ιερέας θεωρεί λοιπόν ότι μέσα σε αυτό  το αναμάρτητο βρέφος κατοικεί όχι ο θεός αλλά ο διάβολος. Αυτό συμβαίνει διότι οι αρχαίοι αυτοί χριστιανοί που δημιούργησαν την βάπτιση, ήταν βεβαίως πλανεμένοι στο νου και θεωρούσαν ότι κάθε έλληνας ή άλλος εθνικός διακατεχόταν από το πνεύμα των αρχαίων θεών, δηλαδή των δαιμόνων.

 Φυσικά οι χριστιανοί δεν σχολιάζουν το γεγονός ότι εκτός από τον Διόνυσο και την Άρτεμη, υπάρχει ο Απόλλωνας και η Αθηνά, θεοί που συμβολίζουν τις ανώτερες πνευματικές δυνάμεις. Ο Απόλλωνας, στον οποίο γινόταν αναίμακτες θυσίες, συμβόλιζε τον ήλιο του μεσημεριού και η Αθηνά γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία, συμβολίζοντας τις διανοητικές ικανότητες του ανθρώπου. Ο Απόλλωνας είχε σκοτώσει το δράκο που αρχικά βρισκόταν στους Δελφούς κι έκανε δικό του τον ναό, ώστε έβαλε κάτω από την κυριαρχία του το κορυφαίο των Ελλήνων μαντείο, όπου γινόταν και οι αμφικτιονίες.

 Οι χριστιανοί όμως δεν κάνουν επίκληση σε κανένα θεό της λογικής ή της φιλοσοφίας αλλά στον εθνικό θεό των Ιουδαίων και του ζητούν να βγάλει μέσα από τον Έλληνα άνθρωπο την ελληνική του ψυχή την οποία θεωρούν υποταγμένη στον σατανά.  Αδιαφορούν για το γεγονός ότι και ο θεός των Ιουδαίων ο Κύριος Σαβαώθ (Σαβάζιος) ή Αδονάι, (Αδωνης) έχει ξεκάθαρα Διονυσιακά στοιχεία. Οι πιστοί του μάλιστα τον προσκυνούν το βράδυ, βλέποντας προς την δύση. Οι γνωστικοί χριστιανοί θεωρούν τον θεό των Ιουδαίων ως τον κακό θεό, τον σατανά. Γι' αυτό όμως θα μιλήσουμε σε άλλη δημοσίευση.

 Ο αφορκισμός που διαβάζουν στην βάπτιση είναι ίδιος με τις αρχαίες κατάρες των μάγων, με τις οποίες οι Έλληνες προσπαθούσαν να διώξουν τα κακά πνεύματα των ασθενειών, όπως του πονοκεφάλου παράδειγμα.

Αφορκισμός Α

  «Φοβήσου και βγες και φύγε από αυτό το πλάσμα και μην ξαναγυρίσεις, ουτε να κρυφτείς μέσα του, ούτε να το συναντήσεις αυτό και να ενεργήσεις σε αυτό τη νύκτα, ούτε τη μέρα, ούτε το πρωί, ούτε το μεσημέρι αλλά πήγαινε στον τάρταρο σου, μέχρι την ημέρα της κρίσεως. Φοβήσου τον θεό που κάθεται πάνω στα χερουβίμ και επιβλέπει τις αβύσσους, τον θεό που τρέμουν οι άγγελοι, οι αρχάγγελοι, οι θρόνοι, κυριότητες, αρχαί, εξουσίαι, δυνάμεις, τα πολυόμματα Χερουβίμ, και τα εξαπτέρυγα Σεραφίμ, τον θεό που τρέμει ο ουρανός και η γή, η θάλασσα και τα πάντα που ζουν μέσα στη θάλασσα. Βγες και φυγε από εκείνο τον σφραγισθέντα στρατιώτη του Χριστού.»

Αφορκισός Γ

Κύριε Σαβαώθ, ο Θεός του Ισραήλ, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν, επίβλεψον επί τον δούλον σου, εκζήτησον, εξερεύνησον και απέλασον απ ΄αυτού παντα τα ενεργήματα του Διαβόλου. .. και καθάρισον το έργο των χειρών σου.

 Αφού λοιπόν βγάλουν τα ρούχα και τα παπούτσια του βρέφους, το στρέφει ο Ιερέας δυτικά και σηκώνοντας τα χέρια λέει τρεις φορές.

Αποτάσση τω Σατανά; Και πάσι τοις έργοις αυτού; Και πάση τη λατρεία; Και πάσι τοις αγγέλοις αυτού; Και πάση τη πομπή αυτού;

Εγκαταλείπεις τον Σατανά; Και όλα του τα έργα; Και ολη την λατρεία του; Και όλους τους αγγέλους του; Και όλη την πομπη του;

 Και απαντάει ο βαπτιζόμενος, στην περίπτωση του βρέφους βέβαια ο νονός του, (ανάδοχος) και λέει.

Αποτάσομαι. Τον εγκαταλείπω.

Απετάξω τω σατανά; Εγκατέλειψες το σατανά;

Απεταξάμην. Τον εγκατέλειψα.

Και όταν ειπωθούν αυτά, λέγει τρεις φορές ο Ιερέας.

Και εμφύσησον, και έμπτυσον αυτώ. Και φύσα του και φτύσε του.

Αφού φτύσουν τρεις φορές τον εγκαταλλειμένο Σατανά,  στρέφουν το βρέφος προς τα ανατολικά κι έχοντας κάτω τα χέρια λέει.

Συντάσση τω Χριστώ; Ερχεσαι με τον Χριστό;

Και απαντάει ο ανάδοχος.

Συντάσσομαι. Ερχομαι με τον Χριστό.

Συνατάξω τω Χριστώ. Ήρθες με τον Χριστό;

Συνεταξάμην. Ήρθα με τον Χριστό.

Και πιστεύεις αυτό; Και τότε λέει το σύμβολο της Πίστεως, το Πιστεύω εις ένα Θεόν….

 Με αυτόν τον τρόπο γίνονται λοιπόν χριστιανοί από Έλληνες, με μία μαγική τελετή που έχει σκοπό να διώξει τα κακά ελληνικά δαιμόνια.

Το νερό είναι εξαγνιστικό στοιχείο. Η βάπτιση έχει σκοπό να καθαρίσει την καρδιά από τα ανθρώπινα πάθη. Μάλιστα κατά παράλογο τρόπο το στοιχείο του νερού είναι αντίθετο της φωτιάς και συμβαδίζει με τη γη και όχι με τον ουρανό όπως κάνει ο αέρας. Η καθαριότητα αυτή της βαπτίσεως γίνεται με την αγάπη της μητέρας, της Αρτεμης, της Σελήνης, της κάτω ενέργειας δηλαδή. Αυτή όμως ακριβώς την ενέργεια αποκαλούν οι χριστιανοί σατανική.  Ποτέ η βάπτιση δεν ήταν μια τελετή εξορκισμού. Οι χριστιανοί έχουν αγνοήσει την σοφία του ουρανού και της γης και ακολουθούν μάταια και ψευδή δόγματα.

 Ετσι τελειώνουν οι αφορκισμοί και γίνεται έπειτα η ακολουθία του βαπτίσματος εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, και το χρίσμα με το έλαιο που κατασκευάζεται την μεγάλη Τετάρτη στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, όταν γίνεται η ανάμνηση της γυναίκας πόρνης που μύρωσε τον Ιησού. Το βρέφος το παραλαμβάνει ο ιερέας και το βάζει να προσκυνήσει τα είδωλα των χριστιανών, την εικόνα της Παναγίας και του Χριστού, του Ιωάννη του Προδρόμου και τυχόν άλλου αγίου της εκκλησίας κι έτσι τελειώνει αυτό το μαρτύριο. (Και όχι φυσικά μυστήριο όπως το αποκαλούν οι βάρβαροι, διότι καμία μυστηριακή γνώση δεν προσφέρεται. Γίνεται μια κανονική μαγική τελετή. )

  Όταν ολοι οι θεοί των αρχαίων θρησκειών θεωρούνται δαίμονες, όταν η Αφροδίτη ως Εωσφόρος θεωρείται ο αρχιδιάβολος, ο Πάνας ο διάβολος και ο Διόνυσος ο σατανάς, τότε δεν μπορούμε να κατανοήσουμε ούτε την μαγεία, ούτε την αρχαία θρησκεία. Οι αρχαίοι είχαν ναούς του Πλούτωνα, του θεού Άδη και μάλιστα ο Σαραπις των Αλεξανδρινών ήταν καθαρά ο Άδης, όπως  φαίνεται από τα σκυλιά και την δίαινα. Οι χριστιανοί όμως ταυτίζουν και τον Αδη με τον διάβολο.

 Ολόκληρη η χριστιανική θεολογία έχει στηριχθεί σε αυτή την παρανόηση. Ο θεός λυπήθηκε τους ανθρώπους και αποφάσισε να τους λυτρώσει από τον διάβολο. Προφανώς ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και συγχώρεσε το αμάρτημα της Εύα και του Αδάμ. Έστειλε τον μοναδικό του γιό, (μονογενή) για να θυσιαστεί και να αποσπάσει τους ανθρώπους από την εξουσία του διαβόλου. Ο μοναδικό γιος του μοναδικού αληθινού Θεού αποκαλύπτει την μοναδική αληθινή θρησκεία και σώζει τους ανθρώπους από το σατανά και τους κακούς δαίμονες. Οι άλλες θρησκείες δεν είναι θρησκείες που τις αποκάλυψε η παρουσία του ίδιου του θεού και μάλιστα είναι κάτω από την εξουσία του σατανά. Στο  τέλος, την Δευτέρα παρουσία, ο Χριστός θα νικήσει το Σατανά, γιατί ακόμα δεν έχει τελειώσει το ματς. Παίζομαι συνεχώς παρατάσεις.  Σε αυτή τη μάχη, οι στρατιώτες του Χριστού, πολεμούν τον σατανά με τα ίδια του όπλα, με την ίδια την μαγεία δηλαδή. Η μαγεία όμως των χριστιανών είναι λευκή και είναι επικλήσεις στον Ιησού που σκοπό έχουν να διώξουν τα κακά δαιμόνια, διότι μπορεί στο βάφτισμα να έφυγε ο Σατανάς αλλά αυτά τα δαιμόνια έχουν την μανία να επιστρέφουν.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

  Στην μαγεία και τα κακά δαιμόνια θα αναφερθώ με περισσότερες λεπτομέρειες σε μια επόμενη δημοσίευση.

 ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Ο ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΣ. ΡΗΓΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1991

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΑΓΙΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ  ΑΘΗΝΑΙ 1988