ΤΑ ΠΕΡΙ ΨΕΥΔΑΛΕΞΑΝΔΡΟΝ ΤΟΛΜΗΡΩΣ ΣΥΝΤΕΘΕΝΤΑ

τα περι ψευδαλέξανδρον

τα μεν περί τον Ψευδαλέξανδρον τολμηρώς συντεθέντα

Όταν η Γλαφύρα παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο, οι γιοι της Μαρίας είχαν παραμείνει οι μοναδικοί και αδιαμφισβήτητοι κληρονόμοι του θρόνου της Ιερουσαλήμ. Η εξόντωση των Ασαμωναίων είχε ξεκαθαρίσει τα πράγματα στην βασιλεία. Ύστερα, καμιά βασιλική οικογένεια δεν βρισκόταν σε συνεχή ειρήνη. Οι έριδες οι συνωμοσίες και οι εχθρότητες δεν έλειπαν ποτέ από τα παλάτια. Είναι ωστόσο προφανές ότι η περίπτωση του Αλεξάνδρου της Μαρίας ξεχωρίζει για πολλούς λόγους. Όλες οι αρχαίες και νέες προφητείες μπορούσαν να εκπληρωθούν από τον καταδιωκόμενο πρίγκιπα της Ιουδαίας.

Τον καιρό εκείνο συντελούνταν κοσμογονικές, αλλαγές καθώς η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατακτούσε ανατολή και δύση. Κυκλοφορούσαν μάλιστα οι ονομαζόμενοι Σιβυλλικοί χρησμοί οι οποίοι αποτελούσαν την βάση για την φήμη που απλώθηκε στην ρωμαϊκή αυτοκρατορία για τον ερχόμενο σωτήρα της ανθρωπότητας. 

Ο βιογράφος των Καισάρων, ο Σουετώνιος, αναφέρει στο βίο του Βεσπασιανού πως «όλη η ανατολή πίστευε, σύμφωνα σε μια παλιά προφητεία που διατηρούσαν, ότι η τύχη διαφύλασσε την αυτοκρατορία για κάποιον που θα ερχόταν από την Ιουδαία.» (Σουετώνιος Βεσπασιανός 4) Η παλιά αυτή προφητεία ήταν φυσικά γνωστή και τον καιρό του Αλεξάνδρου της Μαρίας. Ο Σουετώνιος δεν ήταν χριστιανός εφόσον πίστευε ότι η προφητεία δεν είχε ακόμη εκπληρωθεί, και θα εκπληρωνόταν στο πρόσωπο του Ρωμαίου στρατηγού Βεσπασιανού, γι΄ αυτό γράφει ότι «οι Ιουδαίοι εφαρμόζοντας την προφητεία για τον εαυτό τους εξεγέρθηκαν».

Στην εξέγερση έλαβε μέρος ως στρατηγός της Γαλιλαίας ο ίδιος ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος, ο οποίος παραδόθηκε τελικά στους Ρωμαίους. Όπως γράφει ο ιστορικός μας στην αυτοβιογραφία του, ήταν ευγενής μια και καταγόταν από την βασιλική οικογένεια των Ασαμωναίων. Ο Σουετώνιος αναφέρει πως «ένας ευγενής αιχμάλωτος που λεγόταν Ιώσηπος βεβαίωσε με τρόπο κατηγορηματικό, όταν τον αλυσόδεναν, ότι σε λίγο θα τον απελευθέρωνε ο ίδιος ο Βεσπασιανός, που τότε θα γινόταν αυτοκράτορας.

Το επεισόδιο αυτό το διηγείται και ο Ιώσηπος. (Πολέμοι Γ΄ 8.9)

Ο Ιώσηπος έγινε απελεύθερος του Φλάβιου Βεσπασιανού και παίρνοντας το όνομα του ονομάστηκε Φλάβιος. Ο Φλάβιος Ιώσηπος παραιτήθηκε από την Ιουδαϊκή ερμηνεία της προφητείας και απέδωσε την τιμή στον Ρωμαίο αυτοκράτορα, τον οποίο υποστήριξε στον πόλεμο εναντίον των εξεγερθέντων συμπατριωτών του.

Ο Σουετώνιος τιτλοφορεί την βιογραφία του Βεσπασιανού «θεοποιημένος Βεσπασιανός», παρόλο που ο αυτοκράτορας αυτός όταν αρρώστησε, νιώθοντας τον θάνατο να πλησιάζει, είπε: «φοβάμαι ότι γίνομαι θεός». Σουετώνιος, Βεσπασιανός 23

Τα λόγια του Βεσπασιανού μας φανερώνουν ότι η θεωρία των θεοποιήσεων φάνταζε στους Ρωμαίους αυτοκράτορες σαν ένα μεγάλο αστείο που τους βόλευε στην προσπάθεια τους να κυβερνήσουν. Η προφητεία ωστόσο πραγματοποιείται όταν ο Βεσπασιανός καταφέρει να γίνει Καίσαρας στην θέση του Καίσαρα.

Ο γιος του Βεσπασιανού, ο αυτοκράτοτας Τίτος που ήταν φίλος του ιστορικού Ιωσήπου, πολιόρκησε την Ιερουσαλήμ στον πόλεμο στην Ιουδαία. Πριν την επίθεση στα τείχη της Ιερουσαλήμ μίλησε εμψυχωτικά στους στρατιώτες τους. «Γιατί ποιος δεν γνωρίζει ότι οι ψυχές των αγαθών ανδρών που απελευθερώνονται με ένα φονικό όπλο από το σώμα, φιλοξενούνται στα άστρα από το καθαρότατο στοιχείο του αιθέρα, ώστε να εμφανίζονται ως δαίμονες αγαθοί και ως ήρωες στους απογόνους τους, ενώ οι ψυχές που έλιωσαν μαζί με τα σώματα χάνονται στην ερεβώδη νύχτα και λησμονούνται.» Πολέμοι ΣΤ΄ 5 (47)

Η αναφορά αυτή, γραμμένη από τον Ιώσηπο, μας εξηγεί πως είναι δυνατόν η ηρωποιημένη ψυχή ενός νεκρού να εμφανίζεται σαν δαίμονας στους ανθρώπους. Έχει γίνει ξεκάθαρο λοιπόν πως το όνειρο της Γλαφύρας δεν είναι ένα ιστορικό ανέκδοτο αλλά ένα γεγονός που χαρακτηρίζει όσα νόμιζαν για τον Αλέξανδρο της Μαρίας οι άνθρωποι του καιρού εκείνου. Κανένας πονηρός άνθρωπος δεν θα είχε την δυνατότητα να εμφανισθεί μετά τον θάνατο του. Μόνο οι αγαθοί ή αλλιώς οι χρηστοί άνθρωποι είχαν την δυνατότητα να αποκτήσουν αθάνατες ψυχές. Το όνειρο της Γλαφύρας μας βεβαιώνει ότι ο Αλέξανδρος της Μαρίας δεν ήταν μόνο ένας επερχόμενος βασιλιάς σωτήρας αλλά και ένας χρηστός άνθρωπος.

Τελικά Ιερουσαλήμ κυριεύθηκε και ισοπεδώθηκε από τον Ρωμαίο Βεσπασιανόυς Ρωμαίους. Κανένας άρχοντας του Ιούδα δεν ξανακυβέρνησε σε αυτόν τον τόπο. Μια σπουδαία αναφορά για τα γεγονότα αποκάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη. Βρέθηκε ένα γράμμα από την εποχή εκείνη γραμμένο στα ελληνικά, του Μάρα Μπαρ Σεραπίων προς τον γιο του. 

«Τι καλό κέρδισαν οι Αθηναίοι καταδικάζοντας σε θάνατο τον Σωκράτη; Λοιμός και αρρώστιες ακολούθησαν τιμωρώντας τους για το έγκλημα τους. Τι κέρδισαν οι Σάμιοι καθώς έκαψαν τον Πυθαγόρα; Σε μια στιγμή το λιμάνι του καλύφθηκε από άμμο. Τι κέρδισαν οι Ιουδαίοι με το να εκτελέσουν τον σοφό τους βασιλιά; Ήταν αμέσως μετά που το βασίλειο τους εξαφανίσθηκε. Ο θεός δίκαια εκδικήθηκε για τους τρεις αυτούς ανθρώπους» (quoted by F. F. Bruce, The New Testament Documents: Are They Reliable? Eerdmans Publishing Co., Fifth Revised Edition, p. 114).

Ο Ευσέβιος Καισαρείας γράφει πως ο Βεσπασιανός μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ, διέταξε να αναζητηθούν όλοι οι καταγόμενοι από τον Δαυίδ, για να μην απομείνει κανείς από την βασιλική οικογένεια. Εκκλ.Ιστ. Γ΄ 12

Την εποχή του Ευσέβιου, ο οποίος ήταν σύγχρονος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όταν διάβαζαν για βασιλική οικογένεια των Ιουδαίων, αναφερόταν στην αρχαία γενιά του Δαβίδ. Έτσι προτιμούσαν να κατανοούν την ιστορία οι χριστιανοί, αγνοώντας προφανώς ότι τα αρχεία των Ιουδαίων είχαν πολλές φορές καταστραφεί. Η χριστιανική μυθολογία θεωρεί πως τον καιρό εκείνο κάθε Ιουδαίος γνώριζε την γενεαλογία του από τον πατέρα του μέχρι τον Αδάμ. Στην πραγματική ιστορία του Ιωσήπου και άλλων μη χριστιανών ιστορικών δεν υπάρχει ίχνος αναφοράς στην βασιλική οικογένεια του Δαυίδ. Η μοναδική βασιλική οικογένεια στην Ιουδαία τους τελευταίους δύο αιώνες ήταν εκείνη των Ασαμωναίων. Η έκφραση γιος Δαυίδ είχε συμβολικό νόημα. Ο βασιλιάς Ηρώδης παράδειγμα δεν ήταν γιος Δαβίδ, εφόσον δεν ήταν Ιουδαίος. Ο Ηρώδης θα μπορούσε να ονομαζόταν συμβολικά γιος Γολιάθ. 

Πάντως ο εκκλησιαστικός συγγραφέας Ευσέβιος της Καισάρειας μας πληροφορεί πως όταν ο γιος του Βεσπασιανού, ο αυτοκράτορας Δομητιανός διέταξε να φονευθούν οι καταγόμενοι από τον Δαβίδ, μερικοί αιρετικοί κατηγόρησαν τους απογόνους του Ιούδα, ο οποίος θεωρείτο κατά σάρκα αδελφός του Σωτήρα, ότι ανήκε στην βασιλική γενιά. Εκκλ.Ιστ. Γ΄ 19

Είναι αλήθεια μια μεγάλη σύμπτωση, πως ο σωτήρας εκείνων των χριστιανών είχε ένα αδελφό με το όνομα Ιούδας, καθώς τον αδερφό του Αλεξάνδρου Ιωάννη τον έλεγαν Αριστόβουλο Ιούδα. Σύμπτωση ακόμα αποτελεί και το όνομα της μητέρας του Αλεξάνδρου, της βασίλισσας Μαρίας. Ο Αρχιμανδρίτης Ελευθεριάδης σημειώνει στο βιβλίο του για την Παναγία, πως οι Ιουδαίοι, «εσκέπτοντο ότι η μήτηρ της ιεροβασιλικής δυναστείας των Μακκαβαίων-Ασμοναίων ωνομάζετο επίσης Μαριάμ». Κεφ. ΚΓ 

Είναι ακόμα μία σύμπτωση πως η βασίλισσα Μαρία κατηγορήθηκε για μοιχεία με τον Ιωσήφ. Όμως όλα αυτά δεν είναι παρά ασήμαντες συμπτώσεις. Όσα συνέβησαν όταν συνελήφθησαν από τον αυτοκράτορα Δομητιανό μερικοί απόγονοι του Ιούδα, του κατά σάρκα αδελφού του σωτήρα, δεν είναι τόσο ασήμαντα.

Ο Δομητιανός, γράφει ο Ευσέβιος, φοβόταν την παρουσία του χριστού όπως και ο Ηρώδης. Τους ανέκρινε λοιπόν ρωτώντας τους αν όντως είναι από την βασιλική γενιά, πράγμα το οποίο παραδέχτηκαν. Έπειτα αφού τον διαβεβαίωσαν ότι η βασιλεία τους θα είναι επουράνιος, έδειξαν τα ροζιασμένα χέρια τους ως μαρτυρία για την σκληρή δουλειά. Ο Δομητιανός δεν τους τιμώρησε αλλά περιφρονώντας τους, τους άφησε να φύγουν. Εκείνοι μένοντας ελεύθεροι ηγήθηκαν των εκκλησιών. Εκκλ.Ιστ. Γ΄ 19

Δείτε τώρα την σύμπτωση. Μετά τον θάνατο του Ηρώδη, όταν ο Καίσαρας είχε ήδη μοιράσει την εξουσία στους γιους του, το 3 π.Χ., «εμφανίστηκε ένας νέος Ιουδαίος την καταγωγή, που παρουσιάστηκε ως συγγενής του Ηρώδη με επιχείρημα την ομοιότητα της μορφής του προς τον Αλέξανδρο της Μαρίας, τον γιο που ο Ηρώδης είχε εκτελέσει, μια ομοιότητα που αναγνωρίστηκε απ΄ όσους είχαν δει τον Αλέξανδρο. Αρχ.ΙΖ 12.1 324 Πολέμοι Β΄ 7.1

Ο νεαρός αυτός αφού έκανε άνω κάτω την αυτοκρατορία, έφτασε τελικά στην Ρώμη, στο παλάτι του Καίσαρα. «Ο Καίσαρας όμως δεν ξεγελάστηκε, γιατί παρόλο που υπήρχε κάποια ομοιότητα, δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να ξεγελάσει εκείνους που σκέφτονται συνετά. Ο ψεύτικος Αλέξανδρος είχε σκληρύνει από τους σωματικούς κόπους, σε αντίθεση με τον πραγματικό Αλέξανδρο που λόγω της ευγενούς καταγωγής είχε σώμα μαλακό.» Αρχ.ΙΖ 12.1 324 

Είναι γεγονός ότι οι απόγονοι του Ιούδα, του αδερφού του σωτήρα, είχαν τα ίδια συμπτώματα σκληρότητας στο σώμα όπως και ο λεγόμενος ψευδαλέξανδρος. Η σύμπτωση αυτή προφανώς δεν είναι ασήμαντη. Ο πιο πιθανός λόγος της σκληρότητας των χεριών τους θα ήταν η αξίνα, εφόσον κατέφευγαν για να σωθούν σε κοινότητες των Εσσαίων. «Κάποιος που ήθελε να ενταχθεί στην αίρεση των Εσσαίων γινόταν αμέσως αποδεκτός. Του επιβάλλουν τον δικό τους τρόπο ζωής και του δίνουν μια μικρή αξίνα.» Πολέμοι 8.7 137 

Ήταν όμως ψεύτικος αυτός ο Αλέξανδρος; Μπορούμε να πιστέψουμε την κρίση του Καίσαρα και το κείμενο του Ιώσηπου; Αν ο Αλέξανδρος αυτός ήταν όντως ο πραγματικός γιος της Μαρίας, το όραμα της Γλαφύρας μπορεί να μην αφορά το φάντασμα του Αλεξάνδρου αλλά τον Αλέξανδρο εν σαρκί. Γεγονός είναι πως όταν εμφανίστηκε αυτός ο νεαρός, κανένας δεν αμφισβήτησε ότι ήταν ο γιος της Μαρίας. Όλοι πίστεψαν την ιστορία του. Εκείνος που είχε αναλάβει την εκτέλεση, μετά από την διαταγή του Ηρώδη, του έσωσε την ζωή. «Ο άνθρωπος αυτός, σκότωσε κάποιους άλλους, για να ξεγελάσει εκείνους που θα έβλεπαν τα πτώματα, γιατί λυπήθηκε τον ίδιο και τον αδερφό του τον Αριστόβουλο.»

«κτείναντα γαρ ετέρους» Αρχ.ΙΖ’ 12.1 326

Ο Καίσαρας ανέκρινε τον Αλέξανδρο ρωτώντας τον πρώτα για τον αδερφό του τον Αριστόβουλο. Ο Αλέξανδρος απάντησε ότι χωρίστηκαν για να μην κινδυνέψουν και οι δύο, ώστε να ζήσει κάποιος από την γενιά της Μαρίας. Γι΄ αυτό ο Αριστόβουλος είχε παραμείνει στην Κύπρο. Αρχ.ΙΖ 12.2 335

«Όταν ο Αλέξανδρος πήγε στην Κρήτη, κέρδισε την εμπιστοσύνη όλων των Ιουδαίων με τους οποίους ήρθε σε επαφή. Αφού κέρδισε πολλά χρήματα από τα δώρα τους, πήγε στη Μήλο. Εκεί, έλαβε ακόμα περισσότερα χρήματα, εξαιτίας της πεποίθησης τους ότι ήταν μέλος της βασιλικής οικογένειας και της ελπίδας τους ότι θα ανακτούσε τον θρόνο του πατέρα του και θα αντάμειβε τους ευεργέτες του.

Έσπευσε τότε στην Ρώμη, συνοδευόμενος από ορισμένους προσωπικούς ευεργέτες. Όταν έφτασε στην Δικαιάρχεια, είχε την τύχη να ξεγελάσει τους Ιουδαίους που ζούσαν εκεί με την ίδια απάτη. Ωσάν να ήταν βασιλιάς, πήγαιναν σ΄ αυτόν κάθε είδους ανθρώποι, μεταξύ των οποίων κι εκείνοι που είχαν υπάρξει οικοδεσπότες και φίλοι του Ηρώδη. Ο λόγος ήταν ότι πρόθυμα πίστευαν τις ιστορίες του, που επιβεβαιώνονταν από την φυσική του εμφάνιση. Ακόμη και σε κείνους που είχαν υπάρξει πολύ στενοί φίλοι με τον Αλέξανδρο, ενέπνευσε πλήρη εμπιστοσύνη ότι δεν ήταν άλλος παρά το ίδιο πρόσωπο, κι έφταναν να ορκίζονται στους άλλους γύρω τους ότι έτσι ήταν. Όταν λοιπόν η είδηση σχετικά με αυτόν έφτασε στην Ρώμη, ολόκληρος ο Ιουδαϊκός πληθυσμός πήγε για να τον συναντήσει, θεωρώντας την απίστευτη διαφυγή του από τον θάνατο ως πράξη Θεού, και τον υποδέχονταν με χαρά εξαιτίας του φυλετικού τους δεσμού με τη μητέρα του, όποτε πέρναγε μέσα από τους στενούς δρόμους πάνω στο φορείο. Τα πάντα γύρω του ήταν βασιλικά, καθώς καλύπτονταν με έξοδα χρηματοδοτών του. Μεγάλα πλήθη συνωστίζονταν γύρω του, επευφημώντας τον, και δεν παραλειπόταν τίποτα απ΄ όσα αρμόζουν σ΄ εκείνους που γλιτώνουν τον θάνατο.

Αλλά όταν τα νέα γι΄ αυτόν έφτασαν στον Καίσαρα, αρνήθηκε να τα πιστέψει, γνωρίζοντας ότι ο Ηρώδης δεν θα μπορούσε τόσο εύκολα να ξεγελαστεί σε ζήτημα τόσο μεγάλης σημασίας γι΄ αυτόν. Αφήνοντας πάντως κάποιο περιθώριο για ελπίδα, έστειλε τον Κέλαδο, έναν από τους απελεύθερους του, που υπήρξε πολύ γνωστός με τους νεαρούς, με διαταγές να φέρει τον Αλέξανδρο μπροστά του. Ετσι ο Κέλαδος τον έφερε, χωρίς να δείχνει ότι είναι καλύτερος κριτής από το πλήθος. Ο Καίσαρας όμως δεν ξεγελάστηκε, γιατί παρ΄ όλο που υπήρχε κάποια ομοιότητα, δεν ήταν αρκετά μεγάλη για να ξεγελάσει εκείνους που είναι ικανοί να σκέφτονται συνετά. Ο ψεύτικος Αλέξανδρος είχε σκληρύνει από τους σωματικούς κόπους, και σε αντίθεση με τη μαλθακότητα τους σώματος του πραγματικού Αλεξάνδρου, που ήταν αποτέλεσμα της πολυτελούς και ευγενούς καταγωγής, το σώμα του είχε γίνει πολύ σκληρό». Αρχ.ΙΖ 12.1-2 324-334

Σύμφωνα με την ιστορία του Ιώσηπου, όλοι εξαπατήθηκαν από το νεαρό εκτός από τον Καίσαρα Αύγουστο Οκταβιανό, ο οποίος αντιλήφθηκε την σκληρότητα του σώματος του. Όλοι οι υπόλοιποι πίστεψαν ότι ο νέος αυτός ήταν ο Αλέξανδρος, ο οποίος σώθηκε με την βοήθεια του θεού από την δολοφονική μανία του Ηρώδη.

Αυτά αναφέρει ο Φλάβιος Ιώσηπος στο βιβλίο του Ιουδαϊκού πολέμου. Διαβάστε όμως τι γράφει στο βιβλίο της Ιουδαϊκής Αρχαιολογίας: «Ο Καίσαρας ωστόσο, γνωρίζοντας πολύ καλά τα χαρακτηριστικά του Αλεξάνδρου, καθότι ο Ηρώδης τον είχε κατηγορήσει ενώπιον του, θεωρούσε, πριν ακόμη δει το νεαρό, την όλη υπόθεση απάτη. Επιθυμώντας όμως να δώσει μια ευκαιρία για κάποια πιο ευτυχή κατάληξη, έστειλε τον Κέλαδο, ένα από τους ανθρώπους που ήξεραν τον Αλέξανδρο πολύ καλά, με τη διαταγή να φέρει τον νεαρό. Ο Κέλαδος κατάλαβε αμέσως μόλις είδε τις διαφορές στο πρόσωπο του και παρατηρώντας ότι ολόκληρο το σώμα του ήταν σκληρό και έμοιαζε με δούλου αντιλήφθηκε όλη την συνωμοσία. Η τόλμη με την οποία μιλούσε ο νεαρός, όξυνε ακόμη πιο πολύ τις υποψίες του». Αρχ.ΙΖ 12 Πολέμοι Β΄ 7

Θα παρατηρήσουμε λοιπόν ότι στο βιβλίο του Ιουδαϊκού πολέμου είναι μόνο ο Καίσαρας που έχει την ικανότητα να σκεφτεί συνετά, ενώ ο Κέλαδος που γνωρίζει καλά τον Αλέξανδρο εξαπατάται κι εκείνος όπως τα πλήθη των ανθρώπων. Στο άλλο βιβλίο του Ιώσηπου, την Ιουδαϊκή αρχαιολογία, ο ίδιος ο Κέλαδος κατάλαβε την απάτη και δεν αναγνώρισε τον Αλέξανδρο στο πρόσωπο του νεαρού. Ακόμη και το επιχείρημα της σκλήρυνσης του σώματος του Αλεξάνδρου, το οποίο τη μια αποδίδεται στην ευφυΐα του Καίσαρα Οκταβιανού και την άλλη στον Κέλαδο, είναι αρκετά αστείο, αφού είχαν περάσει κιόλας πέντε με έξι χρόνια από την καταδίκη του σε θάνατο, τα οποία σίγουρα δεν ζούσε βασιλική ζωή.

Ο Καίσαρας γνώριζε βέβαια τον Αλέξανδρο. Οι γιοι του Ηρώδη είχαν σπουδάσει στην Ρώμη και είχαν ταξιδέψει ξανά εκεί για να δικαστούν όταν τους κατηγόρησε ο πατέρας τους. Ωστόσο αναγνωρίζοντας στο πρόσωπο του νέου τον Αλέξανδρο της Μαρίας, ήταν σα να φανέρωνε στα πλήθη της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας τον σωτήρα του κόσμου, ο οποίος ενώ είχε θανατωθεί, ερχόταν τώρα ολοζώντανος από την Ιουδαία.

Ο Καίσαρας πριν δει τον Αλέξανδρο πίστευε ότι ήταν ψεύτικος γιατί προφανώς έτσι τον συνέφερε να πιστεύει. Η τόλμη με την οποία μίλησε ο νεαρός έκανε τον Κέλαδο ακόμα πιο δύσπιστο, γράφει ο Ιώσηπος, και τον Καίσαρα πιο αρνητικό απέναντι του θα προσθέταμε εμείς. Η παρουσία του Αλεξάνδρου της Μαρίας στην Ρώμη ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης για την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η καλύτερη κατάληξη που ευελπιστούσε ο Καίσαρας, ήταν να πείσει τον Αλέξανδρο να παραιτηθεί από όσα διεκδικούσε, σώζοντας έτσι την ζωή του. Ο Οκταβιανός Καίσαρας θα του έδινε την ευκαιρία να ζήσει αν παρατούσε την πορφύρα και τις βασιλικές τιμές που του απέδιδαν και εξαφανιζόταν από το πρόσωπο της γης. 

Ο Καίσαρας σύμφωνα με τον Ιώσηπο έστειλε τον Αλέξανδρο να κάνει κουπί στα πλοία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Τα σχετικά με τον ψευδαλέξανδρο, τοληρώς συντεθέντα, έτσι άδοξα τελείωσαν, καταλήγει ο Ιώσηπος.

Αρχαιολογία ΙΖ΄ 12.2 (33 Και τα μεν περί τον Ψευδαλέξανδρον τολμηρώς συντεθέντα ούτως ακλεώς έσχεν.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

ΠΑΠΑΔΟΚΡΑΤΙΑ Α' - Πως μας κυβερνάνε οι παπάδες

Αν θέλει κανείς να επαινέσει τον τόπο του δεν θα ήταν σοφό να μιλήσει ο ίδιος ή να αναφέρει τις απόψεις των συμπατριωτών του αλλά θα ήταν προτιμότερο να χρησιμοποιήσει την άποψη κάποιου ξένου. Προσωπικά δεν έχω διαβάσει τίποτα καλύτερο για τους Έλληνες από το κείμενο του Ιουδαίου φιλόσοφου, του Φίλωνα του Αλεξανδρινού. “Γιατί είναι μόνο η Ελλάδα που αψευδώς ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον, και βλάστημα θείον ηκριβωμένον, λογισμόν αποτίκτουσα, οικοιούμενον επιστήμη”. Και αυτό συμβαίνει γιατί το κλίμα της χώρας είναι τέτοιο, η λεπτότητα του αέρα, που βοηθάει στην οξύνοια. Γι αυτό και ο Ηράκλειτος λέει “αυγή ξηρή ψυχή σοφωτάτη”.

Τώρα με τη δική μας την αυγή της Οδύσσειας, της ερήμου καθώς είναι Λιβυκή, από ξηρασία πάμε καλά, αλλά από σοφία δεν βλέπω να τα καταφέρνουμε.

Θα ήθελα λοιπόν πολύ, να καταλάβω γιατί η χώρα μας η Ελλάδα, με τόσους ικανούς και σοφότατους ανθρώπους, οι οποίοι κάνουν θαύματα όταν βρίσκονται στο εξωτερικό, αντί να προοδεύει, πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο και κάθε προσπάθεια για αναγέννηση καταλήγει σε εθνική τραγωδία.

Πάντα υπαίτιες είναι οι κυβερνήσεις, ο βασιλιάς, ο δικτάτωρ, ο πρωθυπουργός. Κανείς όμως δεν λαμβάνει υπόψιν του ότι αυτός ο τόπος κυβερνάται από την εκκλησία και τα συμφέροντα της εκκλησίας είναι αυτά που καθορίζουν τις εκάστοτε πολιτικές.

Την ίδια την εκκλησία την ελέγχουν διάφοροι οικονομικοί παράγοντες του εσωτερικού και πολιτικοί παράγοντες του εξωτερικού. Πάνω απ όλα όμως η εκκλησία φροντίζει να διαφυλάξει τα κεκτημένα της, τα οποία δεν είναι οικονομικά όπως πολλοί νομίζουν αλλά είναι αυτή η ίδια η εξουσία που έχει πάνω στους Έλληνες τώρα και δυο χιλιετίες. Εφόσον συνεχίσουν να εξουσιάζουν τους Έλληνες θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν τα προνόμια που τους έδωσαν οι βυζαντινοί αυτοκράτορες και οι οθωμανοί σουλτάνοι. Τώρα τα προνόμια αυτά τα παραχωρούν οι Αμερικάνοι και οι Ρώσοι στην εκκλησία, αδιαφορώντας για τις ανάγκες του ελληνικού λαού. Γι αυτό, για να υπερισχύσουν μέσω της εκκλησίας τα ξένα συμφέροντα συντάσσονται με το Πατριαρχείο ή με κάποια άλλη εκκλησία για να επηρεάσουν την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Έτσι η εκκλησία της Ελλάδος πολέμησε με την εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως για το τσιφλίκι που λέγεται Ελληνική Δημοκρατία.

Δεν είναι μονάχα η εκκλησιαστική εξουσία το πρόβλημα της Ελλάδος αλλά και το γεγονός ότι αυτή η εξουσία είναι διαχωρισμένη όπως τα ιμάτια του Χριστού. Η Ελλάδα είναι η μόνη από τις μεγάλες ορθόδοξες χώρες, χωρίς Πατριαρχείο. Ρωσία, Σερβία, Βουλγαρία, έχουν Πατριαρχεία και οι υπόλοιπες χώρες βρίσκονται τουλάχιστον κάτω από μια ενιαία εκκλησιαστική αρχή. Έχουν δηλαδή μια εκκλησία κι ένα αρχιεπίσκοπο. Η Ελλάδα έχει πέντε διαφορετικές εκκλησιαστικές περιφέρειες. Την Ελληνική εκκλησία με τον Αρχιεπίσκοπο Αττικής, την αυτόνομη Εκκλησία της Κρήτης, τα Δωδεκάνησα που υπάγονται άμεσα στο Πατριαρχείο, τις Νέες Χώρες, Μακεδονία και Θράκη, που διοικούνται σύμφωνα με ένα Τόμο που έχουν υπογράψει το 1925 ώστε το Πατριαρχείο έχει δικαίωμα να επεμβαίνει στις αρχιερατικές εκλογές και το Άγιον Όρος που διοικείται από μια Ιερά Επιστασία και είναι αυτόνομο.

Ακόμα, ένα κράτος με ελληνικό πληθυσμό όπως η Κύπρος, έχει κι εκείνο την δική του αυτόνομη εκκλησία. Έτσι βλέπουμε ότι το ελληνικό έθνος, σε αντίθεση με όλα τα άλλα Ορθόδοξα έθνη, έχει συνολικά έξι διαφορετικές διοικητικές ενότητες, χωρίς να υπολογίζουμε το Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως και τα άλλα πατριαρχεία και τις εκκλησίες του εξωτερικού. Κι αυτό βέβαια χωρίς να αναφερθώ καθόλου στις εκκλησίες των Γνήσιων Ορθόδοξων Χριστιανών, εκείνους που ακολουθούν ακόμα το παλαιό ημερολόγιο. Οι λεγόμενοι παλαιοημερολογίτες έχουν επαφές με Ρώσικες εκκλησίες της Αμερικής και της Ευρώπης από επισκόπους των οποίων λαμβάνουν το χρίσμα.

Αυτή η διάσπαση φυσικά δεν είναι καθόλου τυχαία και ο εμφύλιος εκκλησιαστικός πόλεμος υπήρξε η βασική αιτία των μεγάλων καταστροφών του έθνους, από την μικρασιατική καταστροφή μέχρι και την κατάληψη της Κύπρου από τον Αττίλα.

Το εκκλησιαστικό θέμα στην Ελλάδα είναι πολύ σημαντικό γιατί είναι ο κυριότερος άξονας εξουσίας στην χώρα και εξαιτίας αυτής της πραγματικότητας στερούμαστε σαν λαός την θρησκευτική ελευθερία και την δημοκρατία. Μας κυβερνάνε οι πράκτορες της εκκλησίας και του Αγίου Όρους, οι οποίοι παίρνουν εντολές από τους προστάτες τους, Αμερικάνους, Ευρωπαίους ή Ρώσους και Τούρκους.

Τα τελευταία χρόνια υπήρξε μια δυναμική ανάπτυξη του Αγίου όρους, με συνέπεια κάποια μοναστήρια να παίξουν σημαντικό ρόλο στην ελληνική πολιτική σκηνή. Η κυβέρνηση Καραμανλή, ήταν μια ξεκάθαρα κυβέρνηση Βατοπεδίου. Τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου, είναι μια κυβέρνηση από τα άλλα μοναστήρια, Ξενοφώντος, Παντοκράτορα, Κουτλουμουσίου. Το Βατοπέδι στήριζε την εκκλησία της Ελλάδος και τον μακαριστό Χριστόδουλο. Η Ξενοφώντος και ο Παντοκράτορας στηρίζουν το πατριαρχείο. Η αλλαγή στην εκκλησία της Ελλάδος μετά τον θάνατο του δεξιού Χριστόδουλου, έφερε και την πολιτική αλλαγή με τον νέο αριστερό Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο.

Βλέπουμε δηλαδή ότι η Ελληνική Δημοκρατία δεν είναι μια καθαρή δημοκρατία αλλά μια πραγματική παπαδοκρατία. Εμείς οι Έλληνες θεωρούμαι τους εαυτούς μας Ευρωπαίους και μάλιστα νομίζουμε ότι είμαστε καλύτεροι από αυτούς και καύχημα μας είναι ότι τους δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού. Αυτή η παράλογη πεποίθηση, μας αποτρέπει από την αποδοχή της πραγματικότητας. Η Ελλάδα εξουσιάζεται από μουλάδες όπως ακριβώς η Περσία και τα άλλα αραβικά κράτη. Η Ελλάδα είναι ένα ακόμα αραβικό ισλαμικό κράτος και όχι μια ευρωπαϊκή χώρα. Κι αυτό βέβαια συμβαίνει γιατί η Ορθοδοξία, εκτός από την Ρώσικη εκκλησία, διοικητικά υπάγεται στο Ισλάμ.

Οι συνέπειες αυτής της δικτατορίας των μητροπολιτών δεν είναι μονάχα η κατάργηση της δημοκρατίας αλλά και η δημιουργία φατριών και τρομοκρατικών οργανώσεων που λειτουργούν μέσα στην εκκλησία και ακόμα στο Αγιο Όρος. Δεν είναι βέβαια ελληνικό φαινόμενο η στήριξη των τρομοκρατικών οργανώσεων από την εκκλησία. Είναι γνωστές οι σχέσεις του Σιν Φέιν και του Ιρλανδικού στρατού με την καθολική εκκλησία. Ακόμα και οι Βάσκοι αυτονομιστές στην βόρεια Ισπανία δεν χρηματοδοτούνται από την παραγωγή πατάτας. Όμως σε αυτές τις περιπτώσεις έχουμε να κάνουμε με εθνικές ομάδες και όχι με πολιτικές οργανώσεις όπως ήταν η 17 Νοέμβρη. Δεν δικαιολογείται η εκκλησία να έχει στους κόλπους της μέλη τρομοκρατικών οργανώσεων αριστερής ή δεξιάς πολιτικής.

Είναι κρυφό μυστικό ότι στην πτώση των Δίδυμων Πύργων, συνεργάστηκαν οι Ορθόδοξοι με τους Ισλαμιστές. Πράκτορες της εκκλησίας και μάλιστα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας, φημολογείται ότι είχαν συνδράμει με πληροφορίες. Ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας σκοτώθηκε κατά την πτώση του ελικοπτέρου του στο Άγιος Όρος. Το ελικόπτερο κατευθυνόταν προς την μονή Αγίου Παύλου, όπου από ότι με πληροφόρησαν οι μοναχοί θα εγκαινίαζε μια μικρή εκκλησία του Αγίου Νεκταρίου. Δεν ξέρω τι να υποθέσω, εφόσον ο Άγιος Νεκτάριος είναι ο προστάτης της Αμερικάνικης αστυνομίας, μια και στην χώρα αυτή για να τηλεφωνήσεις την άμεσο δράση, καλείς τον αριθμό 119, δηλαδή σύμφωνα με το Αμερικανικό ημερολόγιο Νοεμβρίου 9 που είναι η ημερομηνία εορτής του αγίου !!!! Το αντίθετο, 9 11 (Σεπτεμβρίου 11) ήταν η ημερομηνία της πτώσεως των Πύργων.

Το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας τα τελευταία διακόσια χρόνια έχει δημιουργήσει μια παραδοσιακή σχέση με την Ρώσικη εκκλησία. Από την Αλεξάνδρεια είχαμε την βοήθεια για την μεγάλη εξέγερση του ελληνικού γένους εναντίον του Οθωμανικού ζυγού, στην Αλεξάνδρεια υπηρετούσε ο Πενταπόλεως Άγιος Νεκτάριος και στην Ρωσία δημιουργήθηκε η Φιλική Εταιρεία. Η ιστορία συνεχίζεται πάνω στις ίδιες βάσεις και τα οράματα ενός λαού για ελευθερία παραμένουν βαθιά κρυμμένα μέσα στην καρδιά του. Και ο νυν Πατριάρχης Αλεξανδρείας είναι κρητικός αλλά ήρθε από την Ρωσία όπου υπηρετούσε για να λάβει το θρόνο της Αλεξάνδρειας.

Η μονή του Αγίου Παύλου έδωσε τους πρώτους μοναχούς στο Βατοπέδι όταν αυτό έγινε από ιδιόρρυθμο κοινοβιακό. Οι πρώτοι Βατοπεδινοί έφυγαν από την Νέα Σκήτη της μονής Αγίου Παύλου. Γρήγορα οι Κύπριοι πήραν την πλειοψηφία κι έφτιαξαν ένα από τα πλουσιότερα μοναστήρια του Αγίου Όρους, το οποίο χαίρει και της εκτιμήσεως του πρίγκηπα Καρόλου της Αγγλίας.

Δίπλα στο Βατοπέδι είναι η μονή Εσφιγμένου. Το μοναστήρι αυτό είναι κατά παράδοση το πλέον επαναστατικό, καθώς ήταν το μόνο που αντιστάθηκε στους Τούρκους, όταν όλα τα υπόλοιπα παραδόθηκαν αμαχητί, και σήμερα είναι το μόνο που αντιστέκεται στην εξουσία του Πατριάρχη της Κωνσταντινουπόλεως. Η πιο γνωστή ιστορία για την Εσφιγμένου κατά την επανάσταση εναντίον των Τούρκων είναι το άσυλο που πρόσφεραν στον Εμμανουήλ Παπά, τον Έλληνα οπλαρχηγό από τις Σέρρες. Τότε, όλα τα υπόλοιπα μοναστήρια του Αγίου Όρους συμφώνησαν να απαιτήσουν απο την Μονή Εσφιγμένου να παραδώσει τον Έλληνα επαναστάτη στους Τούρκους. Το μοναστήρι τότε αποφάσισε να φυγαδεύσει τον Εμμανουήλ από την θάλασσα αλλα δυστυχώς συνελήφθη. Σήμερα όλα τα μοναστήρια κατά τον ίδιο τρόπο παρουσιάζονται εχθρικά προς την Μονή Εσφιγμένου, αν και πολλά την βοηθούν αναγνωρίζοντας το δικαίωμα της Μονής να έχει τις δικές απόψεις όσο αφορά την πολιτική εξουσία στην Ορθοδοξία. Το Σέρβικο μοναστήρι του Χιλανδαρίου μαζί με το Βατοπέδι στηρίζουν την επανάσταση της μονής Εσφιγμένου, ενώ το Βουλγάρικο, η μονή Ζωγράφου είναι κάπως αυτόνομη και στηρίζει τα αμερικάνικα συμφέροντα στην περιοχή. Στο μοναστήρι της Αγίας Λαύρας οι περισσότεροι μοναχοί είναι ζηλωτές, δηλαδή επιμένουν στο παλαιό ημερολόγιο, συμπαθούν την Εσφιγμένου και περιφρονούν την εξουσία του Πατριάρχη.

Φυσικά για όλη αυτή την κατάσταση δεν ευθύνεται το γεγονός πως οι περισσότεροι Ηγούμενοι είναι άτομα ομοσεξουαλικά που φέρουν γυναικεία ονόματα. Η ομοφυλοφυλία στο Άγιο Όρος είναι ένα θέμα που δεν θα το αγγίξω τώρα σεβόμενος τα προσωπικά δεδομένα ανθρώπων που δεν ευθύνονται για την κατάντια της εκκλησίας. Θα επανέλθω όμως στο θέμα στα επόμενα κείμενα που θα ακολουθήσουν για το Άγιο Όρος.

Για όλη αυτή την κατάσταση ευθύνεται και το πρόβλημα τριάντα. Ποιο είναι αυτό το πρόβλημα; Μα το τριάντα τοις εκατό της εξουσίας που δόθηκε στην αριστερά από την συμφωνία της Γιάλτας. Με αυτό το ποσοστό η κρατική υπηρεσία πληροφοριών προσπάθησε να δημιουργήσει μια δημοκρατία ξέχωρα απο την εκκλησία. Στην πραγματικότητα όλα αυτά τα χρόνια δεν ήταν παρά ένα διπλανό μαγαζί που συνεργαζόταν στενά με την ελληνική εκκλησία. Με την άνοδο όμως του Πασόκ στην εξουσία, οι αμερικάνοι προστεστάντες ανέλαβαν τα πρωτεία και η ΚΥΠ μετονομάστηκε σε ΕΥΠ μια και την αρχηγία την έχουν οι Ευαγγελιστές Χριστιανοί. Αυτοί μαζί με ένα σύνολο άλλων εκκλησιών και ομάδων, όπως είναι οι Παλαιημερολογίτες, οι Μορμόνοι, οι Δωδεκαθειστές και κάθε καρυδιάς καρύδι, έχουν φτιάξει ένα χάος που προσπαθεί μάταια να συντονιστεί και να υπάρξει απέναντι ή και μαζί με την εκκλησία. Η ΕΥΠ για τους περισσότερους πράκτορες της εκκλησίας είναι ο μεγάλος εχθρός, επειδή φιλοξενεί στελέχη άλλων θρησκειών και κυρίως δωδεκαθεϊστών ή άλλων φιλικών προς τον αρχαίο ελληνισμό. Η εκκλησία πολεμά ακόμα με μίσος την ειδωλολατρεία λες και δεν έχουν περάσει δυο χιλιάδες χρόνια από τότε που κάψανε στην πυρά τον τελευταίο Έλληνα πολυθειστή.

Οι πράκτορες της ΕΥΠ είναι δύο ομάδων, οι παλαιοί παραδοσιακοί Κυπατζήδες και οι νέοι σύγχρονοι, φιλόδοξοι, τηλεκατευθυνόμενοι μάγκες. Μετά την άνοδο του Πασόκ στην εξουσία έχουν επιδοθεί με μανία στην καταστροφή της χώρας. Η καταστροφική αυτή πορεία ανεκόπη για λίγο την περίοδο Σημίτη και ακόμα με την άνοδο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στον θρόνο της ελληνικής εκκλησίας, καθώς νέο αίμα από το εξωτερικό ήρθε να βοηθήσει και κυρίως η ΕΥΠ για πρώτη φορά συνεργάστηκε με το σύνολο της ελληνικής εκκλησίας και όχι μονάχα με τις ομάδες των τεκτόνων, όπως είναι οι διάφορες χριστιανικές ομάδες θεολόγων και άλλων. Αυτή η συνεργασία της ελληνικής εκκλησίας, του Αγίου Όρους και της ΕΥΠ, είχε ως αποτέλεσμα να αποκτήσει η χώρα σταθερότητα και κύρος στο εξωτερικό. Η διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων, η διάλυση της 17 Νοέμβρη και η άνοδος της ποδοσφαιρικής εθνικής ομάδας στην κορυφή της Ευρώπης, ήταν από τις επιτυχίες αυτής της συνεργασίας.

Όλα τα ωραία παραμύθια έχουν ένα τέλος. Η εκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως δεν δέχθηκε να συνεργαστεί για το καλό της χώρας με τον Χριστόδουλο και την ΕΥΠ. Ο Χριστόδουλος δεν μπορούσε να είναι ο Πρώτος στην Ελλάδα, γιατί Πρώτος είναι μονάχα ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Οι Νέες Χώρες, η Μακεδονία και η Θράκη, παρόλο που είναι εθνικά τόσο ευαίσθητες, δεν έπρεπε να αλλάξουν καταστατικό χάρτη διοίκησης, αλλά πρέπει με κάθε τρόπο να παραμείνουν προσκολλημένες στο Πατριαρχείο. Ένα από τα πρώτα θύματα αυτής της διαμάχης υπήρξε ο Πατριάρχης Ιερουσαλήμ Ειρηναίος, ο οποίος ήταν φιλικά προσκείμενος προς τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Το ατύχημα του Πατριάρχη Αλεξανδρείας στο Άγιο Όρος όπου συνάντησε τον θάνατο έχει σχέση φυικά με αυτη την διαμάχη, Ευπ, Εκκλησία της Ελλάδος, Πατριαρχείο Κνσταντινουπόλεως και των άλλων εμπλεκόμενων μυστικών υπηρεσιών.

Από την ενθρόνιση του Πατριάρχη Βαρθολομαίου έχουν αλλάξει όλοι οι Αρχηγοί των ορθόδοξων, εκκλησιών, εκτός από τον Μάξιμο Βουλγαρίας και τον Στυλιανό Αυστραλίας. Έτσι, η επιστροφή του Πατριαρχείου στην Ελλάδα με τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και η συνεργασία του Έλληνα Ιεράρχη με μια άλλη ομάδα της ΕΥΠ, αυτή τη φορά όχι με τους παλαιημερολογίτες και τους δωδεκαθειστές, αλλά με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, έδωσε την νέα κυβέρνηση του Πασόκ.

Η εμφύλια διαμάχη τελείωσε με τον θάνατο του Χριστόδουλου, την πτώση του φιλελληνικού μπλοκ στην Αμερική και την επιστροφή των δυτικών στην αγκαλιά των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. Την ίδια περίοδο με τον Χριστόδουλο πέθανε, καθόλου τυχαία, και ο πατριάρχης των μορμόνων στην Αμερική. Η συνεργασία των Αμερικάνων προτεσταντών με την ελληνική εκκλησία ήταν πολύ ισχυρή. Τα ντόπια όμως συμφέροντα αποδείχτηκαν ικανά να καταστρέψουν την προσπάθεια των Ελλήνων της Αμερικής, να σπιλώσουν ως χουντικούς τα ονόματα τους και να συνεργαστούν με το ισλαμικό κατεστημένο, βοηθώντας στην αποδυνάμωση της Αμερικάνικης ισχύος στα Βαλκάνια. Η Ελλάδα κέρδισε ένα βέτο για τα Σκόπια αλλά έχασε την εμπιστοσύνη της Αμερικής, η οποία είχε στραφει προς την χώρα μετά από την απαγόρευση των Τούρκων να εισβάλουν τα Αμερικάνικα στρατεύματα στο βόρειο Ιρακ.

Ακόμα και η Ρώσικη Εκκλησία που αρχικά μαζί με την Κυπριακή Εκκλησία στήριξαν τον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, συντάχθηκαν αμέσως με τον Πατριάρχη.

Η άνοδος του Μπαράκ Ομπάμα στην εξουσία, στέρησε το μπλοκ των Ορθοδόξων από ένα δεξιό σιωνιστή αντίπαλο, αφού ο νέος πρόεδρος της Αμερικής υποστηρίζετε από τους Ισλαμιστές, τους κατεξοχήν συμπαραστάτες των Ορθοδόξων στην αντιμετώπιση του Ρεπουμπλικάνου προέδρου. Οι Ορθόδοξοι τώρα στηρίζουν Ομπάμα όπως όλοι οι μουσουλμάνοι και δεν χάνουν την ευκαιρία να συνεχίσουν την μεγάλη αλλαγή στην ανατολική μεσόγειο, αλλάζοντας τις κυβερνήσεις των ισλαμικών κρατών της βορείου Αφρικής.

Η Ελλάδα, μετά την διεξαγωγή των Ολυμπιακών αγώνων, αντί να είναι σύμμαχος των δυτικών, επέστρεψε στα παλαιά ήθη και έθιμα της φιλοαραβικής και φιλοισλαμικής πολιτικής των

αριστερών ιδεολόγων και ο μοναδικός πόλεμος στον οποίο επιδόθηκε ήταν να καταστρέψει ότι είχε χτίσει μέχρι τότε η συνεργασία της Ελληνικής εκκλησίας με την ΕΥΠ.

Αυτό το χάος της αόρατης ελληνικής πολιτικής σκηνής, δεν μπορεί να το βάλει σε τάξη κανένας θεός μα και κανένας δαίμονας. Είναι κατευθυνόμενο από τις μεγάλες δυνάμεις του εξωτερικού, στις οποίες η σημερινή κυβέρνηση έχει παραδώσει την εξουσία, ανίκανη να διαχειριστή τον όγκο των πληροφοριών και να καθοδηγήσει τους τηλεκατευθυνόμενους πράκτορες στον σωστό δρόμο που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο. Περιορίζεται μόνο στην προδοτική συμπεριφορά να βάζει φράγματα σε αυτούς που απειλούν να την ανατρέψουν και να παραδίδει τα κλειδιά στους πράκτορες ξένων χωρών, είτε Γάλων, είτε Αμερικάνων, είτε Αλβανών, φτάνει να υπόσχονται ότι θα ληστέψουν το εισόδημα του Έλληνα για να το τοποθετήσουν στις τσέπες μιας χρεοκοπημένης εξουσίας.

Είναι απαραίτητη η αναδιάρθρωση της κατανομής της εξουσίας στην χώρα για να σωθεί ότι έχει απομείνει. Απαιτείται ο διαχωρισμός της εκκλησίας από το κράτος, άμμεσα και χωρίς παζάρια. Απαιτείται η ένωση των ελληνικών εκκλησιών κάτω από ένα κυρίαρχο και καθαρά ελληνικό πατριαρχείο. Αν το οικουμενικό πατριαρχείο επιθυμεί να παραμείνει στην Κωνσταντινούπολη και τα μέλη του να είναι τούρκοι πολίτες, τότε πρέπει να δημιουργηθεί Πατριαρχείο στην Αθήνα που θα σκεπάσει υπό την εξουσία του την Κρήτη, τα Δωδεκάνησα, τις Νέες Χώρες, (Μακεδονία και Θράκη) και εφόσον ο λαός της Κύπρου το επιθυμεί, ακόμα και την μεγαλόνησο.

Στην Ελλάδα, η ΕΥΠ πρέπει να περάσει υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης, σε ξεκάθαρα ελληνικά χέρια, όπου σύγχρονοι τεχνοκράτες στη βιοκυβερνητική και άξιοι πνευματικοί άνθρωποι θα την πλαισιώσουν και θα την κάνουν ανεξάρτητη από τις διάφορες εκκλησίες και ομάδες. Η ΕΥΠ πρέπει να ελέγχει αυτές τις ομάδες και όχι να ελέγχεται από αυτές.

Βασιλάκης Φ. Νεκτάριος 

Διαβαστε επίσης:

ΠΑΠΑΔΟΚΡΑΤΙΑ Β' - Παπαδοκρατία ή μια ελεύθερη ψυχή ;