ΑΝΑΠΟΔΑΡΗΣ: Νοεμβρίου 2012

Λουκ. 12,1 Ἐν οἷς ἐπισυναχθεισῶν τῶν μυριάδων τοῦ ὄχλου ὡς καταπατεῖν ἀλλήλους, ἤρξατο λέγειν πρὸς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ πρῶτον· προσέχετε ἑαυτοῖς ἀπὸ τῆς ζύμης τῶν Φαρισαίων, ἥτις ἐστὶν ὑπόκρισις.

Ο χριστιανισμός σήμερα είναι η θρησκεία των Φαρισαίων και των Ρωμαίωνν. Ο Χριστός καταδιώχθηκε από Ηρωδιανούς, Φαρισαίους και Ρωμαίους, ενώ όταν είδε τους Έλληνες είπε το γνωστό ελύλληθεν η ώρα ίνα δοξασθεί ο Υιός του ανθρώπου. Η θρησκεία όμως που κατασκεύασαν οι Φαρισαίοι και οι Ρωμαίοι καταδίωξε τους Έλληνες και τοποθέτησε στην καθέδρα του Χριστού τους Φαρισαίους; Πως έγινε αυτό;

Ο μύθος είναι ένα συμβατικό ψέμα που το χρησιμοποιούμε για να περιγράψουμε εκείνο που δεν μπορούν να το περιγράψουν τα λόγια. Η χριστιανική ιστορία όμως, είναι ένας μύθος που έχει δημιουργηθεί, όχι για να περιγράψει συμβολικά τα χριστιανικά μυστήρια, αλλά για να καλύψει την αληθινή ιστορία με μια ψεύτικη. Αυτό συμβαίνει επειδή ο αληθινός Χριστός και η φιλοσοφία του δεν έγιναν αποδεκτά από τους άρχοντες του καιρού του, τους Φαρισαίους και τους Ρωμαίους.

Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής θεωρήθηκε ως Χριστός την εποχή του και στοιχεία για αυτήν την αλήθεια υπάρχουν στα ευαγγέλια και σε άλλα χριστιανικά κείμενα. Η χριστιανική μυθολογία κατασκεύασε τον Ιωάννη τον Πρόδρομο. Στα ευαγγέλια ο Ιωάννης παραμένει εκείνος μέσω του οποίου πάντες θα πιστέψουν, παρόλο που δεν είναι εκείνος το φως. Ο Ιωάννης είναι ο «μεγαλύτερος από όσους γεννήθηκαν από γυναίκα», αν και ο μικρότερος στην βασιλεία των ουρανών. Προφανώς ο Χριστός δεν γεννήθηκε από γυναίκα, γι αυτό και τα δύο ευαγγέλια δεν αναφέρουν την γέννηση του Χριστού.

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

Αναφέρω αυτά για τον Ιωάννη ως εισαγωγικά, γιατί σκοπός μου σε αυτή την δημοσίευση είναι να αναφερθώ στον ευαγγελιστή Λουκά, ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην δημιουργία του χριστιανικού μύθου. Στον Λουκά οφείλουμε τα λάθη περί της χρονολόγησης της γεννήσεως του Σωτήρα, τα οποία θα αποδεχθούν όλοι οι ιστορικοί και βέβαια ο Ευσέβιος της Καισάρειας, ο φίλος του Μεγάλου Κωνσταντίνου. Ο Λουκάς αναφέρει ότι η γέννηση έγινε την «πρώτη απογραφή». Την πληροφορία αυτή λαμβάνει προφανώς ο Λουκάς από παλαιότερα ευαγγέλια, αλλά τοποθετεί την απογραφή αυτή, την εποχή του Κυρηνίου, το 6 μετά Χριστόν, όταν ο βασιλεύς Ηρώδης είχε πεθάνει ήδη πριν δέκα χρόνια. Η πρώτη απογραφή στην Ιουδαία είχε γίνει το 28 προ Χριστού.

Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Ωστόσο ο ευαγγελιστής Λουκάς ξεκινάει το ευαγγέλιο του, γράφοντας ότι αποφάσισε να γράψει το δικό του ευαγγέλιο, επειδή πολλοί είχαν κατασκευάσει διηγήσεις για όσα εκείνος είχε πληροφορηθεί από αυτούς που τα είδαν με τα μάτια τους. Έγραψε λοιπόν στον Θεόφιλο την δική του εκδοχή για να γνωρίζει με ακρίβεια και ασφάλεια τα αληθινά γεγονότα. Αρχιζει τοτε να μιλάει για αγγελους, τον Γαβριηλ που επισκεπτοταν συνεχως τους Ιουδαίους εκείνο τον καιρό.

Έπειτα, ο ευαγγελιστής Λουκάς κάνει και ένα δεύτερο λόγο γράφοντας τις Πράξεις των Αποστόλων. Οι Πράξεις των αποστόλων όμως δεν περιγράφουν πραγματικά όσα συνέβησαν από όλους τους απόστολους αλλά εισάγουν τον 13ο απόστολο, τον Παύλο. Στις Πράξεις του Λουκά δεν αναφέρονται όσα έγιναν στην Αίγυπτο ή σε άλλες εκκλησίες παρά μόνο όσα έγιναν στην Ιερουσαλήμ και στον απόστολο Παύλο, ο οποίος αρχικά ονομαζόταν Σαούλ και ήταν διώκτης των Χριστιανών.

Ο απόστολος Λουκάς ήταν γιατρός, ζωγράφος και καλός λογοτέχνης.

Κάποιες αναφορές του Λουκά, έχουν κάνει τους ιστορικούς να πιστεύουν πως είχε μια σχέση με τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο. Ο Λουκάς αναφέρει τον Αιγύπτιο προφήτη στις Πράξεις τον οποίο αναφέρει και ο Ιώσηπος. Ο Λουκάς παρουσιάζει τον Ιωάννη τον βαπτιστή με παρόμοια λόγια, τα οποία χρησιμοποιεί ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος.

Είναι λοιπόν εύκολο να υποθέσει κανείς ότι το ευαγγέλιο του Λουκά, το οποίο είναι αυτό που γράφτηκε τελευταίο, είναι αυτό πάνω στο οποίο προσαρμόστηκαν και τα υπόλοιπα ευαγγέλια. Πρέπει λοιπόν να επισημανθεί ότι ο Ιουδαίος ιστορικός Ιώσηπος, ο 13ος απόστολος ο Παύλος και ο ευαγγελιστής Λουκάς έχουν κάποια μεγάλη ομοιότητα. Είναι και οι τρείς δηλωμένοι Φαρισαίοι και μάλιστα φίλοι των Ρωμαίων. Βρισκόμαστε δηλαδή μπροστά σε μια πραγματικότητα την οποία οι αγαπητοί μας θεολόγοι και ιστορικοί παραβλέπουν με μεγάλη ευκολία. Τα ευαγγέλια και η χριστιανική ιστορία, έχουν κανονιστεί από πολύ νωρίς από μια συμμαχία των Φαρισαίων και των Ρωμαίων. Μήπως όμως αυτοί, οι Φαρισαίοι και οι Ρωμαίοι δεν ήταν αυτοί που κρέμασαν στον σταυρό τον λεγόμενο Χριστό; Αυτοί λοιπόν ,έγραψαν και τα ευαγγέλια του και κατασκεύασαν και την θρησκεία του. Γι αυτό και η λεγόμενη θρησκεία του Χριστού είναι αυτή που είναι.

Ο 13ος απόστολος, ο Σαούλ, ή Παύλος είδε το φάντασμα του Χριστού.

Ας δούμε όμως πως αυτή η πραγματικότητα εκφράζεται στο ευαγγέλιο του Λουκά, για να προχωρήσουμε σε επόμενες δημοσιεύσεις στους άλλους αγαπημένους ιστορικούς της «χριστιανικής» εκκλησίας. Θα αναφερθώ πρώτα στην περίπτωση της καταραμένης συκιάς. Οι δύο πρώτοι ευαγγελιστές αναφέρονται σε ένα πραγματικό περιστατικό όπου ο Χριστός καταράστηκε την συκιά επειδή δεν βρήκε σύκα. Ο Ματθαίος αναφέρει ότι η συκιά ξεράθηκε μόλις την καταράστηκε ο Ιησούς. Ο Μάρκος αναφέρει ότι η συκιά δεν ξεράθηκε αμέσως αλλά το επόμενο πρωινό την είδαν ξερή όταν πέρασαν ξανά από το ίδιο μέρος.

Οι δύο ευαγγελιστές ωστόσο περισσότερο συμφωνούν παρά διαφωνούν αν αναλογιστούμε ότι ο Λουκάς πιστεύει ότι η συκιά δεν ξεράθηκε ποτέ γιατί όσα ο Χριστός ανέφερε ήταν μια παραβολή. Ο κηπουρός μάλιστα τον παρακαλεί να μην κάνει κακό στην συκιά που δεν είχε καρπούς, αλλά να την αφήσει ακόμα ένα χρόνο, να την ποτίσει και να την καλλιεργήσει ώστε να κάνει καρπούς. Με αυτόν τον τρόπο ο ευαγγελιστής Λουκάς γλιτώνει την συκιά από την κατάρα, προτείνοντας να της δοθεί μία ακόμη ευκαιρία.

Η συκιά όμως, όπως γίνεται φανερό στα ευαγγέλια συμβολίζει τους Ιουδαίους οι οποίοι είναι προσκολλημένοι στο νόμο και τα έθιμα. Όταν οι Ιουδαίοι, οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι πήγαν στον Ιωάννη τον Βαπτιστή σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ματθαίου, εκείνος τους είπε: Γεννήματα εχιδνών ποιος σας είπε ότι θα ξεφύγετε από την επερχόμενη οργή; Κάνετε τώρα καρπό άξιο της μετανοίας σας.

Ο ευαγγελιστής Λουκάς όμως, μια και είναι Φαρισαίος αλλάζει το κείμενο και γράφει ότι την φράση αυτή την είπε ο Ιωάννης στους όχλους. Αυτή είναι μια φανερή επέμβαση του Λουκά στο παρακάτω χωρίο. (Λουκ.3,7) “Έλεγεν ουν ο Ιωάννης τοις εκπορευομένοις όχλοις βαπτισθήναι υπ' αυτού, Γεννήματα έχιδνων, τίς υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; ποιήσατε ουν καρπούς αξίους της μετανοίας”.

Σύμφωνα με το ευαγγέλιο του Ματθαίου δεν είναι οι όχλοι που δέχονται την επίθεση του Ιωάννη αλλά οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι. (Ματθ.3,7) “Ιδών δε πολλούς των Φαρισαίων και Σαδδουκαίων ερχομένους επί το βάπτισμα αυτού είπεν αυτοίς, Γεννήματα έχιδνων, τις υπέδειξεν υμίν φυγείν από της μελλούσης οργής; ποιήσατε ουν καρπόν άξιον της μετανοίας”. Ετούτοι είναι λοιπόν οι συκιές που δεν κάνουν σύκα.

Ας δούμε όμως και την περίπτωση του ασκού. Οι ασκοί χρησιμοποιούνταν στις Διονυσιακές τελετές, όταν εκείνοι που λάβαιναν μέρος σε αυτές κουβαλούσαν ασκούς στους ώμους τους και γι΄ αυτό λεγόταν ασκοφόροι. Η Σούδα γράφει στη λέξη ασκωλιάζειν, “εορτήν οι Αθηναίοι ήγον, τα ασκώλια, εν τη οποία ήλλοντο τοις ασκοίς εις τιμήν του Διονύσου”. Από τότε λέμε στα ελληνικά ότι έχουμε σκόλη, δηλαδή εορτή.

Ο Μάρκος λοιπόν αναφέρει την παραβολή του Ιησού για τον ασκό. «Κανείς δεν βάζει νέο κρασί σε παλιό ασκό γιατί θα σπάσει το κρασί τον ασκό και το κρασί θα χυθεί και ο ασκός θα καταστραφεί, αλλά βάζουν πάντα το νέο κρασί σε νέο ασκό. (Μαρκ.2,21) Ο Ματθαίος επαναλαμβάνει τα ίδια με τον Μάρκο. (Ματθ.9,16)

Ο Λουκάς όμως αλλάζει όλο το νόημα, προσθέτοντας μόνο μια μικρή φράση στο τέλος. (Λουκ.5,36) … και ουδείς πιων παλαιόν θέλει νέον. λέγει γαρ, ο παλαιός χρηστός εστίν.” Και κανείς από αυτούς που θα πιεί παλιό κρασί θέλει νέο γιατί το παλιό είναι καλό. Φυσικά εδώ ο Λουκάς υπονοεί ότι η Εβραϊκή θρησκεία, ο νόμος και τα έθιμα είναι και αυτά καλά και χρηστά.

Ο Λουκάς όμως δεν λαμβάνει υπόψιν του τον γάμο στην Κανά, ειδάλλως θα γνώριζε πως ο νέος οίνος του Χριστού, αυτός που από νερό έγινε κρασί, ήταν πολύ καλύτερος του παλαιού, ώστε προκάλεσε το σχόλιο του αρχιτρίκλινου. Φώναξε ο αρχιτρίκλινος τον γαμπρό και του είπε, κάθε άνθρωπος βάζει στο τραπέζι πρώτα το καλό κρασί και όταν μεθύσουν τον χειρότερο, εσύ κράτησες όμως το καλό κρασί στο τέλος.

(Ιωάν.2,9) “φωνεί τον νυμφίον ο αρχιτρίκλινος και λέγει αυτώ, πας άνθρωπος πρώτον τον καλόν οίνον τίθησιν, και όταν μεθυσθώσιν τον ελάσσω. συ τετήρηκας τον καλόν οίνον έως άρτι”.

Η αληθινή ιστορία παραμένει το υπόβαθρο των ευαγγελίων. Η αληθινή ιστορία είναι πως ο Ιδουμαίος Ηρώδης ο Μέγας με την βοήθεια των Ρωμαίων και των Φαρισαίων πήρε τον θρόνο της Ιερουσαλήμ από τους ελληνιστές βασιλιάδες Ασαμωναίους. Ο Ηρώδης καταδίωξε όλα τα μέλη της βασιλικής οικογένειας των Ασαμωναίων και όχι ένα μυθικό Χριστό. Οι Ρωμαίοι, οι Φαρισαίοι και οι Ηρωδιανοί είναι οι εχθροί του Χριστού γιατί ο αληθινός Χριστός δεν ήταν ένας άγνωστος μαραγκός αλλά προερχόταν από το βασιλικό γένος των Ασαμωναίων. Οι σημερινοί Φαρισαίοι και Ρωμιοί είναι οι ίδιοι εκείνοι εχθροί των ελληνιστών και φυσικά δεν λένε κουβέντα για την ταμπακιέρα. Απλώς μισούν ότι είναι ελληνικό. Έτσι από παράδοση. Όπως μισούσαν τον Χριστό.

Σε όλη την διήγηση των ευαγγελίων οι όχλοι ακολουθούν τον Χριστό, τον πιστεύουν και ο Χριστός τους θεραπεύει. Οι όχλοι είναι εκείνοι που φωνάζουν Ωσαννά όταν μπαίνει στην Ιερουσαλήμ, ενώ οι Φαρισαίοι και ο Ηρωδιανός Αντίπας, είναι εκείνοι που τον καταδιώκουν.

Τελικά οι Φαρισαίοι και οι Ρωμαίοι αναλαμβάνουν να φτιάξουν την χριστιανική θρησκεία, όπως εκείνοι επιθυμούν. Ο εν σαρκί Χριστός του Ιωάννη υποχωρεί μπροστά στο φάντασμα που είδε στο δρόμο ο απόστολος Παύλος. Ο Χριστός που νίκησε τον κόσμο υποχωρεί μπροστά στο σύμβολο του σταυρού που είδε ο Μεγάλος Κωνσταντίνος στον ουρανό μέρα μεσημέρι. Έτσι καταλήξαμε στον σημερινό χριστιανισμό, μετά από την αλληλοεξόντωση των διαφορετικών ομάδων, την καταδίωξη αιρετικών και μαγισσών… γιατί όπως αναφέρει το ευαγγέλιο του Ιωάννη, «από αυτό θα γνωρίσουν όλοι ότι είστε δικοί μου μαθητές, εάν έχετε αγάπη μεταξύ σας». Εάν έχετε μίσος μεταξύ σας, είστε αλλουνού.

Κατά Ιωάννη 13. 35 εν τούτω γνώσονται πάντες οτι εμοι μαθηταί εστε, εαν αγάπην εχητε εν αλλήλοις.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

Το χρυσάφι βοηθάει στην κατανοήση του χριστιανικού μυστηρίου... η μήπως να γράψω μησ τυρίου.

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

(Μαρκ.2,21) ουδείς επίβλημα ράκους αγνάφου επιράπτει επί ιμάτιον παλαιόν. ει δε μη, αίρει το πλήρωμα απ' αυτού το καινόν του παλαιού, και χείρον σχίσμα γίνεται. και ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς, ει δε μή, ρήξει ο οίνος τους ασκούς, και ο οίνος απόλλυται και οι ασκοί, αλλά οίνον νέον εις ασκούς καινούς”

(Ματθ.9,16)““ουδείς δε επιβάλλει επίβλημα ράκους αγνάφου επί ιματίω παλαιώ. αίρει γαρ το πλήρωμα αυτού από του ιματίου, και χείρον σχίσμα γίνεται. ουδέ βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς. ει δε μη γε, ρήγνυνται οι ασκοί, και ο οίνος έκχειται και οι ασκοί απόλλυνται. αλλά βάλλουσιν οίνον νέον εις ασκούς καινούς, και αμφότεροι συντηρούνται”.

(Λουκ.5,36) “Έλεγεν δε και παραβολήν προς αυτούς ότι Ουδείς επίβλημα από ιματίου καινού σχίσας επιβάλλει επί ιμάτιον παλαιόν. ει δε μη γε, και το καινόν σχίσει και τω παλαιώ ου συμφωνήσει το επίβλημα το από του καινού. και ουδείς βάλλει οίνον νέον εις ασκούς παλαιούς. ει δε μη γε, ρήξει ο οίνος ο νέος τους ασκούς, και αυτός εκχυθήσεται και οι ασκοί απολούνται. αλλά οίνον νέον εις ασκούς καινούς βλητέον. και ουδείς πιων παλαιόν θέλει νέον. λέγει γαρ, ο παλαιός χρηστός εστίν.”

Ματθ.

9. 33 και εκβληθέντος του δαιμονίου ελάλησεν ο κωφός. και εθαύμασαν οι οχλοι λέγοντες, Ουδέποτε εφάνη ουτως εν τω Ισραήλ. 34 οι δε Φαρισαιοι ελεγον, Εν τω αρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια.

19:1 Και εγένετο οτε ετέλεσεν ο Ιησους τους λόγους τούτους, μετηρεν απο της Γαλιλαίας και ηλθεν εις τα ορια της Ιουδαίας πέραν του Ιορδάνου. 2 και ηκολούθησαν αυτω οχλοι πολλοί, και εθεράπευσεν αυτους εκει. 3 Και προσηλθον αυτω Φαρισαιοι πειράζοντες αυτον και λέγοντες,

ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑΝ

1:1 Επειδήπερ πολλοι επεχείρησαν ανατάξασθαι διήγησιν περι των πεπληροφορημένων εν ημιν πραγμάτων, 2 καθως παρέδοσαν ημιν οι απ' αρχης αυτόπται και υπηρέται γενόμενοι του λόγου, 3 εδοξε καμοι παρηκολουθηκότι ανωθεν πασιν ακριβως καθεξης σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε, 4 ινα επιγνως περι ων κατηχήθης λόγων την ασφάλειαν.

Ματθ.11. 11 αμην λέγω υμιν, ουκ εγήγερται εν γεννητοις γυναικων μείζων Ιωάννου του βαπτιστου.

Ιωάννη 1. 6 εγένετο άνθρωπος απεσταλμένος παρά θεού, όνομα αυτω Ιωάννης. 7 ουτος ηλθεν εις μαρτυρίαν, ινα μαρτυρήση περι του φωτός, ινα πάντες πιστεύσωσιν δι' αυτού.