453 - ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ – ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

 

453 - ΠΕΡΙ ΑΜΑΡΤΙΑΣ – ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

 Αν δεν υπάρχει νόμος, δεν υπάρχει αμαρτία έλεγε ο απόστολος Παύλος. Για τους φαρισαίους αμαρτία ήταν να φας χοιρινό. Οι ελληνιστές ιουδαίοι όμως εξηγωντας αλληγορικά την βίβλο, έτρωγαν χοιρινό σουβλάκι και κιμά. Το εισερχόμενο δεν σε μολύνει, έλεγε ο Ιησους αλλά το εξερχόμενο από το στόμα είναι εκείνο που μολύνει. Κι εξήγησε ότι αυτό που τρώμε στο τέλος θα καταλήξει στον βόθρο, ενώ όσα λέμε με το στόμα μολύνουν τις ανθρώπινες ψυχές. Αν παραβλέψουμε τους κανόνες υγιεινής το επιχείρημα του Ιησού είναι σπουδαίο.

 Τι είναι όμως αμαρτία; Στα ελληνικά η λέξη σημαίνει λάθος. Η ελληνική θρησκεία αντί της αμαρτίας, έχει την λέξη «υβρις» που σημαίνει το ξεπέρασμα των ανθρωπίνων ορίων απέναντι στους θεούς. Στον μονοθεϊσμό όμως η αμαρτία κατέληξε να είναι η κεντρική ιδέα της θεολογίας η οποία ξεκινάει από την βρώση ενός μήλου.

Ας δούμε όμως πως ο λεγόμενος Χριστός απελευθερώνει τον άνθρωπο από τον νόμο και την αμαρτία αντίθετα με τους φαρισαίους και την εκκλησία που καταδικάζουν την αμαρτωλή σάρκα.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΟΡΝΗ

Ιω. 8,6              καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ᾿ αὐτήν.

 Με αυτή την φράση ο Χριστός του κατά Ιωάννη, συγχωρεί την μοιχή γυναίκα την οποία ήθελαν να λιθοβολήσουν οι φαρισαίοι. Ο αναμάρτητος ας πετάξει πρώτος την πέτρα, είπε.

 Στην Ορθόδοξη εκκλησία η παράδοση της γυναίκας πόρνης που έπλυνε με μύρο τα πόδια του Χριστου, είναι πολύ ισχυρή. Παρόλο τούτο τα αρχαιότερα ευαγγελια του Βατικανου και του Σινά, δεν αναφέρουν την ιστορία της γυναίκας πόρνης. Αυτό συνέβη γιατι κάποιοι προσπάθησαν να αφαιρέσουν εντελώς κάθε σχέση που μπορεί να είχε ο Ιησους με μια γυναίκα. Φτάσαμε έτσι στο μυστικό του Κώδικα Ντα Βιντσι και στην φήμη για την βασιλική καταγωγή της Μαρίας της Μαγδαληνής.

Για την γυναίκα πόρνη, μπορείτε να διαβάσετε σε παλαιότερη δημοσίευση

ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΟΡΝΗΣ

 Σύμφωνα με τους γνωστικους χριστιανούς η Μαρία η Μαγδαληνή, ήταν σύντροφος και μαθητής του Χριστού. Υπάρχει μάλιστα και το ευαγγέλιο της Μαρίας της Μαγδαληνής. Σύμφωνα με την χριστιανική μυθολογία η Μαγδαληνή αυτή είχε επτά δαιμόνια από τα οποία την ελευθέρωσε ο Χριστός. Η Μαρία αυτή θεωρείται ότι καταγόταν από τα Μάγδαλα.

Ερευνώντας κανείς την χριστιανική μυθολογία, γνωρίζει ότι η λεγόμενη Ναζαρετ είναι μια πολη που δεν υπήρχε την εποχη του Χριστου. Αποκαλώντας τον Ιησού Ναζαρηνό, αποκρύπτουν το γεγονός ότι ανήκε στην αίρεση της εποχής του, στους ελληνιστες Ναζιραίους. Φυσικά δεν έχει βρεθεί πουθενά και το χωριό Μαγδαλα αν και οι θεολόγοι ανακαλύπτουν αναφορές στο Ταλμουδ σε κάποια Μαγδαλα.

 Η καινή διαθήκη αναφέρει τα Μαγδαλα στο τέλος του 28ου κεφαλαίου του Ματαθαίου, στο κεφάλαιο που αναφερεται στην γυναίκα της οποίας θεράπευσε ο Ιησους την κόρη από δαιμόνιο. Ωστόσο αυτή η ιστορία μας δίνει την αλήθεια για το ψευδώνυμο της Μαγδαληνής.

 Οι μαθητές και ο Ιησους δεν ήθελαν κανένας να τους ενοχλήσει όταν μια γυναίκα Ελληνίς συροφοινισσα ή Χαναναία ζητούσε την βοήθεια του Χριστού. Επειδή αυτή ήταν Ελληνίδα ο Χριστός την αποπήρε λέγοντας της, ότι πρώτα πρέπει να θεραπευθουν οι Ισραηλίτες και δεν είναι καλό να πάρεις το ψωμί από τα παιδιά και να το δώσεις στα σκυλιά. Εκείνη όμως δεν σταμάτησε να τον παρακαλά, λέγοντας ότι και τα σκυλιά τρώνε τα ψωμιά που ρίχνουν οι άνθρωποι κάτω από το τραπέζι.

25 ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. 26 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. 27 ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν.

 Τα ψωμιά με τα οποία εκείνοι που έτρωγαν σκούπιζαν τα δαχτυλα τους και τα πετούσαν στα σκυλιά, τα ονόμαζαν απομαγδαλία. Από αυτό το περιστατικό η γυναίκα αυτή πήρε το όνομα Μαγδαληνή.

ἀπομαγδαλία κ. -ιά, η (AM ἀπομαγδαλίς)

ψίχα ψωμιού με την οποία καθάριζαν τα χέρια τους μετά το δείπνο και την έριχναν στους σκύλους.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. απομαγδαλιά, όπως και το μτγν. μαγδαλιά, 

 Η αρχαία εκκλησία προσπάθησε να εξαφανίσει την ιστορία της γυναίκας πόρνης, της Μαρίας της Μαγδαληνής. Ωστόσο εκείνη την πόρνη υμνολογούν όταν κατασκευάζουν το άγιο μύρο την Μεγάλη Τεταρτη.

 Αυτή η ιστορία με τα σκυλιά και τα ψωμιά, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την χριστιανικη φιλοσοφία και μάλιστα με το ευαγγέλιο της Μαγδαληνης των γνωστικών. Οι άνθρωποι έχουν όλοι το «αληθινό παιδί» μέσα τους, και σε καμία περίπτωση δεν είναι οι Ισραηλίτες τα γνησια παιδιά και οι Ελληνες τα σκυλιά. Εδώ έχουμε είτε μια παράδοση των φαρισαίων που ενσωματώθηκε νωρίς στην χριστιανική μυθολογία, είτε ένα λογοπαίγνιο του Χριστού με μια γυναίκα που την γνωρίζει καλά. Γνωρίζει ότι είναι Ελληνίδα, γνωρίζει ότι είναι αμαρτωλή και θέλει να την δοκιμάσει. Αλλωστε στην ίδια είπε το γνωστό: μη μου άπτου, μην με αγγίζεις. Αγνοώντας το αληθινό σενάριο, έχουμε μόνο την φράση για την μαγδαλία που ρίχνουν στα σκυλιά και την θεραπεία μια κόρης δαιμονισμένης.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

  Στο ευαγγέλιο της Μαγδαληνής ο «Υιός του ανθρώπου» είναι το παιδί της αληθινής φύσης, η Μορφή της Θείας Βασιλείας που υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο.

Όταν ο Σωτήρας αποχαιρετά τους μαθητές του, τους λέει: Το παιδί του αληθινού ανθρώπου υπάρχει μέσα σας. (4:5) Ο Σωτήρας τους δίνει εντολή: Ακολουθήστε το ! Εκείνοι που το αναζητούν θα το βρουν. (4.6)

Για να βρει και να ακολουθήσει κάποιος το παιδί του αληθινού ανθρώπου που έχει μέσα του, πρέπει να ταυτισθεί με την αρχέτυπη μορφή της Ανθρώπινης Φύσης.

Παρατηρήστε τον τρόπο με τον οποίο κάποιος δεν πρόκειται να το βρεί: όταν ψάχνει έξω από την ψυχή του. Το ευαγγέλιο του Μάρκου, για παράδειγμα, αντιλαμβάνεται τον Υιο του ανθρώπου ως μια μεσσιανική φιγούρα η οποία θα έρθει στο τέλος του κόσμου καθισμένη πάνω στα σύννεφα, με δύναμη και δόξα. (13,26) Αντιθέτως το ευαγγέλιο της Μαγδαληνής προειδοποιεί « Να προσέχετε, έτσι ώστε να μην σας ξεγελάσει κανείς λέγοντας: «Να, εδώ είναι ή Να εκεί είναι!» Αυτή η προειδοποίηση δειχνει μια γνωση αποκαλυπτικης εσχατολογίας, σαν κι αυτή που συνανταμε στον Μάρκο και στα άλλα κανονικά ευαγγέλια, όμως την απορρίπτει ολοκληρωτικά.

Για το ευαγγέλιο της Μαγδαληνης Υιός του Ανθρώπου, δεν είναι ο Σωτήρας Ιησους, αλλά αυτός που κρύβει μέσα του κάθε άνθρωπος.

4 Πηγαίνετε λοιπόν και κηρύξτε τα χαρμόσυνα νέα (ευαγγέλιο) για την βασιλεία. Μη θέσετε άλλους κανόνες από εκείνους που σας όρισα και μη θεσπίσετε νόμους σαν νομοθέτες γιατι αυτοι οι νόμοι θα σας περιορίσουν.

Το αληθινό ευαγγέλιο του Χριστου, πληροφορεί τους ανθρώπους ότι το αληθινό παιδί, ο βασιλιάς του σύμπαντος, υπάρχει μέσα στον άνθρωπο. Όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του θεού και κανείς δεν είναι σκύλος. Το αληθινό ευαγγέλιο του Χριστού δεν έθεσε νόμους, δεν δημιούργησε αμαρτία αλλά προειδοποίησε να μην θέσουμε νόμους και κανόνες.

Η ΝΟΜΟΘΕΤΗΣΗ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Στην πρώτη συγκεντρωση των χριστιανών συζητησαν για τον νόμο του θεου. Κάποιοι έλεγαν ότι πρέπει να ακουλουθησουν τον νόμο του Μωυση και να κάνουν περιτομή. Τελικά όμως κατέληξαν σε ένα νόμο: να απέχουν από την πορνεία και το αίμα. Ενώ ο Χριστός των γνωστικών ευαγγελίων λέει στους αποστόλους να μην βάλουν νόμους γιατι αυτοι μπορεί να τους περιορίσουν, η εκκλησία στην πρωτη συγκεντρωση νομοθετει.

Πράξεις Κεφ. 15

28 Επειδή, φάνηκε εύλογο στο Άγιο Πνεύμα και σε μας, να μη επιβάλουμε σε σας κανένα βάρος περισσότερο, εκτός από τούτα τα αναγκαία,

29 να απέχετε από ειδωλόθυτα, και από αίμα, και πνικτό, και πορνεία· από τα οποία φυλάγοντας τον εαυτό σας, θα πράξετε καλά· υγιαίνετε.

Γυναικεία αμαρτία είναι η πορνεία και ανδρική αμαρτία το αίμα. Την αρχαία εποχή και η πορνεία ήταν πιο διαδεδομένη, ίσως πιο φανερή και οι στρατιωτικες συνθηκες απαιτουσαν από κάθε άνδρα να είναι δολοφόνος. Σε κάποιους ναούς της Αφροδίτης είχαμε ιερή πορνεία και η θυσία αίματος στους θεους ήταν τρόπος λατρείας.

 Ο θεός του θανάτου, ως βασιλέας του Αδη, έχει το όνομα του Πλουτωνα στην ελληνική θρησκεία και το όνομα του Διονύσου ή του Αδωνη. Ο Ερμής κλέβει τα βόδια του Ήλιου, η Αφροδίτη απατά τον Ηφαιστο με τον Αρη και ο Δίας απατά την Ήρα με μια πληθώρα γυναικών που του γεννάνε ημίθεους και ήρωες. Όλες αυτές οι αμαρτίες των θεών είναι τα ατράνταχτα επιχειρήματα των χριστιανων εναντίον της εθνικής θρησκείας. Οι ίδιοι όμως χριστιανοί δεν αναφέρουν τίποτα για τις δολοφονίες του Γιαχωβα και την πορνεία των προπατόρων. Κατηγορούν για τις αιματηρές θυσίες τους εθνικούς αλλά αδιαφορούν για το γεγονος ότι και ο Γιαχωβας δεχόταν αιματηρές θυσίες στον ναό του. Ερχονται ετσι οι χριστιανοί στην πρώτη τους συνάντηση και νομοθετουν αποχή από το αίμα και την πορνεία.

 Βασικά οι απόστολοι απαγορεύουν το κρέας των θυσιών στους Ελληνες θεούς και το αίμα των ζώων, νομοθετώντας για το λεγόμενο χαλαλ κρέας, το νόμιμο κρέας από το οποίο έχει στραγγισθεί το αίμα κι έχει έτσι αποχωρήσει εντελώς η ψυχή. Γι αυτό απαγορεύουν το πνικτόν. Η απαγόρευση έτσι αφορά το αίμα και την πορνεία. Αυτή είναι η άποψη της εκκλησίας που διδάσκει ένα ουράνιο δρόμο του ανθρώπου προς τον αγαθό θεό. Εθχρός είναι η αμαρτία, η πορνεία και το αίμα. Είναι όμως αυτή η άποψη του Ιησου και της Μαρίας της Μαγδαληνής;

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΜΑΡΤΙΑ

 Σύμφωνα με τον Σωτήρα του γνωστικού ευαγγελίου της Μαγδαλαληνής, δεν υπάρχει αμαρτία.

Ο Σωτήρας απάντησε: « Δεν υπάρχει η αμαρτία, εσείς οι ίδιοι είσαστε εκείνοι που την δημιουργείτε, όταν κάνετε πράξεις που μοιάζουν στην φύση τους με την μοιχεία, κάτι που ονομάζεται αμαρτία.

Ας διαβάσουμε όμως την αρχη του ευαγγελίου της Μαγδαληνής, όπως μας το αποκάλυψε η αρχαιολογία, καθως οι κανονικοι χριστιανοι το είχαν καταδιώξει μεχρι εξαφανίσεως.

Παπυρος του Βερολίνου 8502,1

2 … θα καταστραφεί λοιπόν τότε η ύλη ή όχι; Ο Σωτήρας απάντησε: «Όλη η φυση, όλες οι μορφές, όλα τα πλάσματα υπάρχουν το ένα μέσα στο άλλο και το ένα μαζί με το άλλο. Θα διαλυθούν και θα επιστρέψουν στις ρίζες τους. Η ύλη θα ξαναγυρίσει στις απαρχές της ύλης. Εκείνος που έχει αυτιά να ακούσει, ας ακούσει.

3 Τότε ο Πέτρος του είπε: Μια που μας έχεις εξηγήσει τα πάντα, πες μας κι αυτό, Ποια είναι η αμαρτία του κόσμου;

Ο Σωτήρας απάντησε: « Δεν υπάρχει η αμαρτία, εσείς οι ίδιοι είσαστε εκείνοι που την δημιουργείτε, όταν κάνετε πράξεις που μοιάζουν στην φύση τους με την μοιχεία, κάτι που ονομάζεται αμαρτία. Για τον λόγο αυτόν, το Καλό ήρθε ανάμεσα σας κι έγινε κομμάτι της φύσης σας. Θα την επανενώσει με τις ρίζες της.

 Μετά συνέχισε. Είπε: «Για τον λόγο αυτόν αρρωσταινετε και πεθαίνετε, επειδή αγαπάτε αυτό που σας εξαπατά. Εκείνος που μπορεί να κατανοήσει, ας κατανοήσει."

   Κάποτε όλα θα πεθάνουν και όλα θα καταλήξουν στις απαρχές της ύλης. Ο θάνατος είναι το τέλος κάθε ζωής. Μέσα μας όμως είναι το αθάνατο και αμετάβλητο θεϊκό στοιχείο. Η αμαρτία είναι ένα δομικό συστατικό της ύλης και της ζωής. Το ονομάζουμε αμαρτία γιατί μας εξαπατά. Επειδή η αμαρτία είναι συστατικό της ζωής γι αυτό ισχύει το ουδείς αναμάρτητος. Η ανυπαρξία της αμαρτίας έχει αυτό το νόημα, όχι ότι δεν υπάρχει αλλά ότι είναι καθολική, υπάρχει μέσα σε κάθε άνθρωπο, σε κάθε ζωή σε όλη την ύλη.

Έχετε ακούσει την εντολή να μην φονεύσεις αλλά αμαρτωλός είναι κι αυτός που θα πει τον αδερφό του ανόητο.

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ 5:21-42 TGV »Έχετε ακούσει την εντολή που δόθηκε παλιά στους προγόνους μας: “να μην κάνεις φόνο, κι όποιος κάνει φόνο πρέπει να καταδικαστεί από το τοπικό δικαστήριο”. Εγώ όμως σας λέω πως ακόμα κι όποιος οργίζεται εναντίον του αδερφού του χωρίς λόγο, πρέπει να καταδικαστεί από το τοπικό δικαστήριο. Κι όποιος πει τον αδερφό του “ρακά”, δηλαδή “ανόητο”, πρέπει να καταδικαστεί από το μεγάλο συνέδριο. Κι όποιος τον πει “μωρέ”, δηλαδή “ηλίθιο”, πρέπει να καταδικαστεί στη φωτιά της κόλασης.

Ακούσατε για την εντολή ου μοιχεύσεις; εγω σας λέω ότι αμαρτωλός είναι και όποιος έχει μέσα του την επιθυμία, καθώς έχει διαπράξει μοιχεία με αυτή που επιθυμησε.

 «Ακούσατε επίσης πως δόθηκε στους προγόνους μας η εντολή: μη μοιχεύσεις. Εγώ όμως σας λέω πως όποιος βλέπει μια γυναίκα με πονηρή επιθυμία, έχει κιόλας διαπράξει μέσα του μοιχεία μ’ αυτήν.

Αν ακουσατε πως δόθηκε εντολή οφθαλμόν αντί οφθαλμού εγω σας λέω να γυρνατε και το άλλο μάγουλο.

 «Έχετε επίσης ακούσει πως δόθηκε η εντολή: ν’ ανταποδίδεις οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος. Εγώ όμως σας λέω να μην αντιστέκεστε στον κακό άνθρωπο· αλλά αν κάποιος σε χτυπήσει στο δεξί μάγουλο, γύρισέ του και το άλλο.

 Ο Χριστός λέγοντας ότι δεν υπάρχει αμαρτία δεν υποκινεί τους ανθρώπους να αμαρτήσουν αλλά τους πληροφορεί ότι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να κρίνουνγιατί όλοι είναι αμαρτωλοί και ουδείς αγαθός εκτός από τον θεό. Οι χριστιανοί όμως έκριναν τον αρχαίο κόσμο κι ακόμα τον κατακρίνουν θεωρώντας ότι ο Χριστός με την θυσία του, τους έσωσε από κάποια αμαρτία. Τους έσωσε από το προπατορικό αμάρτημα. Από τις συνέπειες του μήλου της Ευας.

 

ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

 Το γεγονός ότι η αμαρτία αποτελεί συστατικό της ανθρώπινης ύπαρξης φανερώνεται από τον μύθο του προπατορικού αμαρτήματος. Είμαστε όλοι αμαρτωλοί γιατί η Εύα έφαγε το μήλο ή γιατί ο Κάιν σκότωσε τον Αβελ.

 Στους ελληνικούς μύθους η προπατορική αμαρτία αποτελείται από δύο πατροκτονίες. Ο Κρόνος σκοτώνει τον πατέρα Ουρανό και ο Δίας τον πατέρα του Κρόνο. Στην ελληνική μυθολογία υπάρχει ακόμα ο Ορφικός μύθος, ότι ο Δίας έφτιαξε τους ανθρώπους από τα πτώματα των Τιτάνων, ώστε έχουν το τιτανικό στοιχείο μέσα τους. Έχουν όμως και το απελευθερωτικό στοιχείο του Διονύσου, τον οποίο είχαν φάει ως βρεφος οι Τιτάνες. 

Στην ελληνικη αριθμοσοφία ουσιαστικά αρχική αμαρτία είναι η τόλμη του αριθμου δύο να αποχωρήσει από την αρχική ενότητα. Με την συνείδηση του εγώ μεταφερόμαστε από την ενότητα στον διχασμό. Η Κρόνια συνειδητότητα, η συνείδηση του εαυτού ως ξεχωριστού όντος μέσα στον κόσμο, είναι η πρώτη αμαρτία. Είναι αμαρτία που δημιουργεί τον διπλό ετούτο κόσμο του καλού και του κακού. 

Ο διπλός κόσμος ρέει πάντα από την φιλότητα στο νείκος, από την νυχτα στην ημέρα, από τον πόλεμο στην ειρήνη. Ο κόσμος αυτός που ρέει είναι ο κόσμος της Μητέρας των θεών και των ανθρώπων, της Τιτάνιας Ρέας. Η δυάδα ονομαζόταν από τους Πυθαγόριους Ρέα. Είναι η θεότητα της άγριας φυσης, η αρχέγονη δύναμη της θεάς Γης, η πρώτη μορφή όλων των θυληκών θεοτήτων. Η Ρέα είναι η αγνότερη θεότητα γιατί είναι η αρχική αμαρτία όλου του κόσμου.

 Η Ρεα, ονομάζεται από τον Ορφεα, ψευδομένη σώτειρα, γιατί δεν μπορούσε να βοηθησει αλλιώς παρά μόνο με μια αμαρτία, να πει ψέματα στον Κρόνο ότι του έδωσε να φάει τον Δία. Είχε όμως μια πέτρα τυλιγμένη στις πάνες. Ετσι γεννήθηκε ο νόμος του Διός.

 

Τι είναι λοιπόν αμαρτία; Είναι κάτι σαν μοιχεία. Κάτι σαν αυτό που κάνει ο Δίας. Ο αρχηγός πάσης μοιχείας, ύψιστος δαίμων, σιγά μην τον δείτε.

Κατά τα αλλα είναι φωτεινός και Ολύμπιος, εδραζόμενος στην νόηση. Η αμαρτία λοιπόν γεννιέται στον τιτανικό κόσμου του Κρόνου και της Ρεας αλλά συνεχίζει να κυριαρχει και στον δαιμονικο κόσμο του Δία. Η Τρίτη βασιλεία του Διός είναι το μικτό ον, δημιουργημένο από την ένωση του ουρανου και της γης, από την ένωση του αγαθου και του πονηρου.

 Το αναγκαίο κακό είναι η ύλη και αυτή είναι η αμαρτία. Κανένα ον γεννημένο στην ύλη δεν είναι χωρίς αμαρτία δηλαδή χωρίς θάνατο. Στον ουράνιο δρόμο οι ασκητές απέχουν από κάθε σεξουαλική δραστηριότητα. Υπήρχαν μάλιστα ομάδες που απέρριπταν εντελώς την σεξουαλική ένωση. Όπως οι λεγόμενοι εγκρατητές. Είναι σαφές όμως ότι χωρίς σεξουαλική ένωση δεν υπάρχει αναπαραγωγή του είδους. Ο ουράνιος δρόμος που μας απομακρύνει από την αμαρτία μας απομακρύνει και από την ζωή. Γι αυτό στο ευαγγέλιο του Θωμά, όταν ρώτησαν τον Χριστό πότε η βασιλεία του ουρανού θα κατεβεί στην γη, απάντησε ότι θα γίνει όταν οι γυναίκες σταματήσουν να γεννάνε παιδιά.

 Η βασιλεία του ουρανου δεν μπορεί να υπάρξει στον υλικό κόσμο της ανάγκης και της αμαρτίας. Η βασιλεία υπάρχει όμως μέσα μας, όπως η δύναμη του ουρανου, εκείνου του ουρανου που υπήρχε πριν διαχωρισθεί με την γη, όταν ουρανός και γη ήταν Ένα.

 Ο υιός του θεού ή αλλιώς ο υιός του ανθρώπου, είναι ο εσωτερικός εκείνος άνθρωπος που γεννήθηκε πριν από τον Εωσφόρο, πριν από κάθε αμαρτία, πριν ακόμα χωρισθεί το φως από το σκότος.

 Γιαυτό το καλό ήρθε και κατοίκισε μέσα μας.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ – ΕΛΛΗΝ ΑΣΕΒΗΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

 

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

Παπυρος του Βερολίνου 8502,1

2 … θα καταστραφεί λοιπόν τότε η ύλη ή όχι; Ο Σωτήρας απάντησε: «Όλη η φυση, όλες οι μορφές, όλα τα πλάσματα υπάρχουν το ένα μέσα στο άλλο και το ένα μαζί με το άλλο. Θα διαλυθούν και θα επιστρέψουν στις ρίζες τους. Η ύλη θα ξαναγυρίσει στις απαρχές της ύλης. Εκείνος που έχει αυτιά να ακούσει, ας ακούσει.

3 Τότε ο Πέτρος του είπε: Μια που μας έχεις εξηγήσει τα πάντα, πες μας κι αυτό, Ποια είναι η αμαρτία του κόσμου;

Ο Σωτήρας απάντησε: « Δεν υπάρχει η αμαρτία, εσείς οι ίδιοι είσαστε εκείνοι που την δημιουργείτε, όταν κάνετε πράξεις που μοιάζουν στην φύση τους με την μοιχεία, κάτι που ονομάζεται αμαρτία. Για τον λόγο αυτόν, το Καλό ήρθε ανάμεσα σας κι έγινε κομμάτι της φύσης σας. Θα την επανενώσει με τις ρίζες της.

 Μετά συνέχισε. Είπε: «Για τον λόγο αυτόν αρρωσταινετε και πεθαίνετε, επειδή αγαπάτε αυτό που σας εξαπατά. Εκείνος που μπορεί να κατανοήσει, ας κατανοήσει.

4 Να προσεχετε να μην σας εξαπατήσει κανείς λέγοντας σας, Να εδώ είναι ή Να εκεί είναι. Γιατί το παιδί του αληθινού ανθρώπου βρίσκεται μέσα σας. Ακολουθήστε το. Όσοι το αναζητούν θα το βρουν.

Πηγαίνετε λοιπόν και κηρύξτε τα χαρμόσυνα νέα (ευαγγέλιο) για την βασιλεία. Μη θέσετε άλλους κανόνες από εκείνους που σας όρισα και μη θεσπίσετε νόμους σαν νομοθέτες γιατι αυτοι οι νόμοι θα σας περιορίσουν.

Ο ΙΗΣΟΥΣ ΚΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗΣ

KAREN L. KING  - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΝΑΛΙΟΣ ΑΘΗΝΑ 2008

 

Παύλου Προς Ρωμαίους Κεφ. 07

7 Τί οὖν ἐροῦμεν; ὁ νόμος ἁμαρτία; μὴ γένοιτο· ἀλλὰ τὴν ἁμαρτίαν οὐκ ἔγνων εἰ μὴ διὰ νόμου· τήν τε γὰρ ἐπιθυμίαν οὐκ ᾔδειν εἰ μὴ ὁ νόμος ἔλεγεν, οὐκ ἐπιθυμήσεις· 8 ἀφορμὴν δὲ λαβοῦσα ἡ ἁμαρτία διὰ τῆς ἐντολῆς κατειργάσατο ἐν ἐμοὶ πᾶσαν ἐπιθυμίαν· χωρὶς γὰρ νόμου ἁμαρτία νεκρά.

Η ιστορία της γυναικός Ελληνίδος

Κατά Ματθαίον 28 –

7 ὑποκριταί! καλῶς προεφήτευσε περὶ ὑμῶν ῾Ησαΐας λέγων· 8 ἐγγίζει μοι ὁ λαὸς οὗτος τῷ στόματι αὐτῶν καὶ τοῖς χείλεσί με τιμᾷ, ἡ δὲ καρδία αὐτῶν πόρρω ἀπέχει ἀπ᾿ ἐμοῦ· 9 μάτην δὲ σέβονταί με, διδάσκοντες διδασκαλίας ἐντάλματα ἀνθρώπων.

21 Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. 22 καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. 23 ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. 24 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου ᾿Ισραήλ. 25 ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι. 26 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. 27 ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. 28 τότε ἀποκριθεὶς ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.

29 Καὶ μεταβὰς ἐκεῖθεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἦλθε παρὰ τὴν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἀναβὰς εἰς τὸ ὄρος ἐκάθητο ἐκεῖ.

30 καὶ προσῆλθον αὐτῷ ὄχλοι πολλοὶ ἔχοντες μεθ᾿ ἑαυτῶν χωλούς, τυφλούς, κωφούς, κυλλοὺς καὶ ἑτέρους πολλούς, καὶ ἔρριψαν αὐτοὺς παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ, καὶ ἐθεράπευσεν αὐτούς, 31 ὥστε τοὺς ὄχλους θαυμάσαι βλέποντας κωφοὺς ἀκούοντας, ἀλάλους λαλοῦντας, κυλλοὺς ὑγιεῖς, χωλοὺς περιπατοῦντας καὶ τυφλοὺς βλέποντας· καὶ ἐδόξασαν τὸν Θεὸν ᾿Ισραήλ. 32 ῾Ο δὲ ᾿Ιησοῦς προσκαλεσάμενος τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ εἶπε· σπλαγχνίζομαι ἐπὶ τὸν ὄχλον, ὅτι ἤδη ἡμέραι τρεῖς προσμένουσί μοι καὶ οὐκ ἔχουσι τί φάγωσι· καὶ ἀπολῦσαι αὐτοὺς νήστεις οὐ θέλω, μήποτε ἐκλυθῶσιν ἐν τῇ ὁδῷ. 33 καὶ λέγουσιν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ· πόθεν ἡμῖν ἐν ἐρημίᾳ ἄρτοι τοσοῦτοι ὥστε χορτάσαι ὄχλον τοσοῦτον; 34 καὶ λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· πόσους ἄρτους ἔχετε; οἱ δὲ εἶπον· ἑπτά, καὶ ὀλίγα ἰχθύδια. 35 καὶ ἐκέλευσε τοῖς ὄχλοις ἀναπεσεῖν ἐπὶ τὴν γῆν. 36 καὶ λαβὼν τοὺς ἑπτὰ ἄρτους καὶ τοὺς ἰχθύας, εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ, οἱ δὲ μαθηταὶ τοῖς ὄχλοις. 37 καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν, καὶ ἦραν τὸ περισσεῦον τῶν κλασμάτων ἑπτὰ σπυρίδας πλήρεις·

38 οἱ δὲ ἐσθίοντες ἦσαν τετρακισχίλιοι ἄνδρες χωρὶς γυναικῶν καὶ παιδίων. 39 καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ πλοῖον καὶ ἦλθεν εἰς τὰ ὅρια Μαγδαλά.

  Κατά Μάρκον Ζ 24 Καὶ ἐκεῖθεν ἀναστὰς ἀπῆλθεν εἰς τὰ μεθόρια Τύρου καὶ Σιδῶνος. καὶ εἰσελθὼν εἰς οἰκίαν οὐδένα ἤθελε γνῶναι, καὶ οὐκ ἠδυνήθη λαθεῖν. 25 ἀκούσασα γὰρ γυνὴ περὶ αὐτοῦ, ἧς εἶχε τὸ θυγάτριον αὐτῆς πνεῦμα ἀκάθαρτον, ἐλθοῦσα προσέπεσε πρὸς τοὺς πόδας αὐτοῦ· 26 ἡ δὲ γυνὴ ἦν ῾Ελληνίς, Συροφοινίκισσα τῷ γένει· καὶ ἠρώτα αὐτὸν ἵνα τὸ δαιμόνιον ἐκβάλῃ ἐκ τῆς θυγατρὸς αὐτῆς. 27 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ἄφες πρῶτον χορτασθῆναι τὰ τέκνα· οὐ γάρ ἐστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ τοῖς κυναρίοις βαλεῖν. 28 ἡ δὲ ἀπεκρίθη καὶ λέγει αὐτῷ· ναί, Κύριε· καὶ τὰ κυνάρια ὑποκάτω τῆς τραπέζης ἐσθίουσιν ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν παιδίων. 29 καὶ εἶπεν αὐτῇ· διὰ τοῦτον τὸν λόγον ὕπαγε· ἐξελήλυθε τὸ δαιμόνιον ἐκ τῆς θυγατρός σου. 30 καὶ ἀπελθοῦσα εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς εὗρε τὸ παιδίον βεβλημένον ἐπὶ τὴν κλίνην καὶ τὸ δαιμόνιον ἐξεληλυθός.

Η ιστορία της μοιχής στο Κατά Ιωάννη

Ιω. 8,3              ἄγουσι δὲ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι γυναῖκα ἐπὶ μοιχείᾳ κατειλημμένην, καὶ στήσαντες αὐτὴν ἐν μέσῳ

Ιω. 8,3                       Οι γραμματείς και οι Φαρισαίοι φέρουν τότε μίαν γυναίκα, η οποία είχε συλληφθή επ' αυτοφώρω καταπατούσα την συζυγικήν πίστιν. Και αφού την έβαλαν ορθίαν στο μέσον του συγκεντρωμένου πλήθους,

Ιω. 8,4              λέγουσιν αὐτῷ· διδάσκαλε, αὕτη ἡ γυνὴ κατείληπται ἐπ᾿ αὐτοφώρῳ μοιχευομένη·

Ιω. 8,4                       του λέγουν· “Διδάσκαλε, αυτή η γυναίκα έχει συληφθή επ' αυτοφώρω να καταπατή την συζυγικήν πίστιν·

Ιω. 8,5              καὶ ἐν τῷ νόμῳ ἡμῶν Μωϋσῆς ἐνετείλατο τὰς τοιαύτας λιθάζειν.

Ιω. 8,5                       και στον νόμον μας ο Μωϋσής διέταξε να λιθοβολούνται αυταί αι γυναίκες.

Ιω. 8,6              σὺ οὖν τί λέγεις; τοῦτο δὲ εἶπον ἐκπειράζοντες αὐτόν, ἵνα σχῶσι κατηγορίαν κατ᾿ αὐτοῦ. ὁ δὲ Ἰησοῦς κάτω κύψας τῷ δακτύλῳ ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν.

Ιω. 8,6                       Συ, λοιπόν, τι λέγεις;” Αυτό δε είπαν, δια να τον θέσουν εις πειρασμόν και να έχουν εναντίον του κατηγορίαν. (Διότι εάν ημπόδιζε τον λιθοβολισμόν, θα εφαίνετο καταλύων τον μωσαϊκόν νόμον, εάν τον επέτρεπε, θα παρέβαινε τον ρωμαϊκόν νόμον). Ο δε Ιησούς έσκυψε κάτω και με το δάκτυλόν του έγραφεν στο έδαφος.

Ιω. 8,7              ὡς δὲ ἐπέμενον ἐρωτῶντες αὐτόν, ἀνέκυψε καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὁ ἀναμάρτητος ὑμῶν πρῶτος βαλέτω λίθον ἐπ᾿ αὐτήν.

Ιω. 8,7                       Επειδή δε εκείνοι επέμενον να τον ερωτούν, εσήκωσε την κεφαλήν και τους είπεν· “ο αναμάρτητος από σας ας ρίψη πρώτος λίθον επάνω της”.

Ιω. 8,8              καὶ πάλιν κάτω κύψας ἔγραφεν εἰς τὴν γῆν.

Ιω. 8,8                       Και αφού έσκυψε πάλιν κάτω, δια να τους δώση καιρόν να συναισθανθούν την ιδικήν των αμαρτωλότητα έγραφεν εις την γην.

Ιω. 8,9              οἱ δὲ ἀκούσαντες ἐξήρχοντο εἷς καθ᾿ εἷς, ἀρξάμενοι ἀπὸ τῶν πρεσβυτέρων, καὶ κατελείφθη ὁ Ἰησοῦς καὶ ἡ γυνὴ ἐν μέσῳ οὖσα.

Ιω. 8,9                       Εκείνοι δε, όταν ήκουσαν το λόγια του, ήρχισαν ο ένας μετά τον άλλον να φεύγουν, αρχής γενομένης από τους γεροντοτέρους (διότι όλοι ήρχισαν να δοκιμάζουν ελέγχους της συνειδήσεως δια τα ιδικά των αμαρτήματα). Και απέμεινεν ο Ιησούς και η γυναίκα, η οποία εστέκετο ορθία στο μέσον των άλλων.

Ιω. 8,10             ἀνακύψας δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· γύναι, ποῦ εἰσιν; οὐδείς σε κατέκρινεν;

Ιω. 8,10                     Εσήκωσε τότε ο Ιησούς την κεφαλήν και της είπε· “γυναίκα, που είναι αυτοί που σε κατηγόρησαν; Κανείς δεν σε κατέκρινε αξίαν λιθοβολισμού;”

Ιω. 8,11             ἡ δὲ εἶπεν· οὐδείς, Κύριε. εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς· οὐδὲ ἐγώ σε κατακρίνω· πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε.

Ιω. 8,11                      Εκείνη δε είπε· “κανείς, Κυριε”. Είπε δε ο Ιησούς· “ούτε εγώ, που είμαι αναμάρτητος, σε κατακρίνω. Πηγαινε και από τώρα και πέρα μη αμαρτάνεις πλέον”.

 ἀπομαγδᾰλία: ἢ -ιά, ἡ, (ἀπομάσσω), τὸ ἐν τῷ ἄρτῳ μαλακὸν μέρος, ὅπερ οἱ ἀρχαῖοι μετεχειρίζοντο πρὸς ἀπόμαξιν τῶν χειρῶν αὐτῶν μετὰ τὸ δεῖπνον, «ἀπομαγδαλία... ψωμὸς εἰς ὃν ἐκμασσόμενοι τὰς χείρας μετὰ τὸ δεῖπνον ἐρρίπτουν τοῖς κυσὶν» Α. Β. 431. 28· ἀπομαγδαλίας σιτούμενος Ἀριστοφ. Ἱππ. 415, Ἀλκίφρ. 3. 44, Πλουτ. Λυκοῦργ. 12. Παρ’ Εὐστ. 1857. 11, ἀπομαγδαλίς, ίδος, ἡ.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ - ΕΛΛΗΝ ΑΣΕΒΗΣ

Παραθέτω μερικούς ύμνους στην αμαρτία από τεχνίτες του Διονύσου.

Konstantinos Galanos - Den Yparxei Amartia (New Song 2012)

https://www.youtube.com/watch?v=ebshmG02RKI

 

Αν είναι η αγάπη αμαρτία _ Τζένη Βάνου

https://www.youtube.com/watch?v=fjrBHRhJaqg

Σ' Αγαπω Σαν Αμαρτια - Δημητρης Μητροπανος

https://www.youtube.com/watch?v=4FhK2trV8fI

Αμαρτία μου Ρίτα Σακελλαρίου

https://www.youtube.com/watch?v=b5Sxsa6JTlg

ΑΝ ΚΑΝΩ ΑΤΑΚΤΗ ΖΩΗ ΡΙΤΑ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ

https://www.youtube.com/watch?v=987cRq0Bfb4

 

 

 

ΕΤΕΡΟΣ ΕΓΩ - 220 - 284

 

– Τι εστί φίλος;

– Έτερος εγώ.

 

Τι είναι φίλος; Αυτός που είναι ο άλλος σου εαυτός, όπως το 220 με το 284.

Τι ενώνει άραγε τους αριθμούς 220 και 284; Οι αριθμοί αυτοί είναι φίλοι γιατί ο ένας καθρεφτίζεται μέσα στον άλλο.

Για να κατανοήσουμε την προαναφερθείσα σχέση ας υπολογίσουμε το άθροισμα των γνησίων διαιρετών τους.

Έχουμε:

Οι γνήσιοι διαιρέτες του 220 είναι οι: 1, 2, 4, 5, 10, 11, 20, 22, 44, 55 και 110

Όμοια του 284 είναι οι: 1, 2, 4, 71 και 142

Αν προσθέσουμε τους αντίστοιχους διαιρέτες των δύο αριθμών προκύπτει:

Το άθροισμα διαιρετών 220 είναι: 1 + 2 + 4 + 5 + 10 + 11 + 20 + 22 + 44 + 55 + 110 = 284

Όμοια του 284 είναι: 1 + 2 + 4 + 71 + 142 = 220

Το άθροισμα των γνησίων διαιρετών του 220 ισούται με 284, ενώ το άθροισμα των γνησίων διαιρετών του 284 ισούται με 220.

Δυο αριθμοί ονομάζονται φίλιοι, αν ο πρώτος ισούται με το άθροισμα των γνήσιων διαιρετών του δεύτερου και αντίστροφα.

Αυτή η σχέση μεταξύ των αριθμών είναι ικανή για να θεωρήσουν οι Πυθαγόρειοι αυτούς τους αριθμούς ως “φίλιους”, δηλαδή ως “αγαπημένους”. 

Σίγουρα δεν είναι τυχαία η αναφορά του Πυθαγόρα στους φίλιους αριθμούς. Αυτό γιατί ο αριθμός 284 δεν είναι ένας τυχαίος αριθμός αλλά ο αριθμός που συμβολίζει τον θεό.

Η λέξη ΘΕΟΣ είναι 9+5+70+200 = 284

Το ίδιο συμβαίνει με την λέξη ΑΓΑΘΟΣ = 284

και την λέξη ΑΓΙΟΣ = 284

 Οπότε αδέρφια μου ο ένας φίλος είναι ο θεός, το 284.

Το 220 όμως ποιος είναι; Ετερος εγώ; Κάποιος άλλος εαυτός; Ισόψυχος και φιλάδελφος;

Η λέξεις που έχουμε στο 220 είναι ΟΛΟΝ και ΚΟΙΝΟ ή ακόμα και ΟΙΚΟΝ.

Το ΟΛΟΝ είναι ο ΟΙΚΟΣ του θεου, είναι το ΚΟΙΝΟ σε όλους σώμα.

Δεν υπάρχει θεός χωρίς το σώμα, χωρις την ύλη, χωρίς να συμμετέχει στην ολότητα. Αυτό το υλικό σώμα είναι ο οικος του θεου. Πνεύμα και σάρκα, θεός και όλον, 284 και 220, έτερος εγώ, ο ένας είναι ο εαυτός του άλλου. Η σχεση είναι φιλική, είναι μια σχέση αγάπης και αλληλοσυμπλήρωσης.

Εμείς οι εν σαρκί άνθρωποι ζούμε την ολότητα, το 220 αλλά δεν αναγνωρίζουμε τον φίλο μας, τον άλλο μας εαυτό, τον θεϊκό. Μας το έχουν απαγορεύσει οι μονοθεϊστες. Είμαστε λένε δούλοι του θεού. Δεν είμαστε παιδιά του. Δεν είμαστε φίλοι του. Ο λεγόμενος Χριστός όμως είπε ότι είναι φίλος και όχι αφέντης γιατί μόνο ο φίλος σου λέει την αλήθεια και όχι ο αφέντης.

 «Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν ἵνα ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ ἐν ὑμῖν μείνῃ καὶ ἡ χαρὰ ὑμῶν πληρωθῇ. αὕτη ἐστὶν ἡ ἐντολὴ ἡ ἐμή, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς. μείζονα ταύτης ἀγάπην οὐδεὶς ἔχει, ἵνα τις τὴν ψυχὴν αὐτοῦ θῇ ὑπὲρ τῶν φίλων αὐτοῦ. ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε, ἐὰν ποιῆτε ὅσα ἐγὼ ἐντέλλομαι ὑμῖν. οὐκέτι ὑμᾶς λέγω δούλους, ὅτι ὁ δοῦλος οὐκ οἶδε τί ποιεῖ αὐτοῦ ὁ κύριος· ὑμᾶς δὲ εἴρηκα φίλους, ὅτι πάντα ἃ ἤκουσα παρὰ τοῦ πατρός μου ἐγνώρισα ὑμῖν. οὐχ ὑμεῖς με ἐξελέξασθε, ἀλλ’ ἐγὼ ἐξελεξάμην ὑμᾶς, καὶ ἔθηκα ὑμᾶς ἵνα ὑμεῖς ὑπάγητε καὶ καρπὸν φέρητε, καὶ ὁ καρπὸς ὑμῶν μένῃ, ἵνα ὅ,τι ἂν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δῷ ὑμῖν. ταῦτα ἐντέλλομαι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (᾿Ιωάννου ιε´ 11-17)

Δηλαδή· «Σᾶς εἶπα αὐτά, ὥστε ἡ χαρά ἡ δική μου νά εἶναι μέσα σας, κι ἡ χαρά σας νά εἶναι ὁλοκληρωμένη. Αὐτή εἶναι ἡ δική μου ἐντολή· νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὅπως ἐγώ σᾶς ἀγάπησα. Κανείς δέν ἔχει μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπό ἐκεῖνον πού θυσιάζει τή ζωή του γιά χάρη τῶν φίλων του. ᾿Εσεῖς, εἶστε φίλοι μου, ἄν κάνετε αὐτά πού σᾶς παραγγέλλω ἐγώ. Δέ σᾶς ὀνομάζω πιά δούλους, γιατί ὁ δοῦλος δέν ξέρει τί κάνει ὁ κύριός του. ᾿Εσᾶς ὅμως σᾶς ὀνόμασα φίλους, γιατί σᾶς ἔκανα γνωστά ὅλα ὅσα ἄκουσα ἀπό τόν Πατέρα μου. Δέ μέ διαλέξατε ἐσεῖς, ἀλλά ἐγώ σᾶς διάλεξα καί σᾶς ὅρισα νά πᾶτε καί νά καρποφορήσετε, κι ὁ καρπός σας νά εἶναι μόνιμος. ῞Ωστε, ὅ,τι ζητήσετε ἀπό τόν Πατέρα, στό ὄνομά μου νά σᾶς τό δώσει. Αὐτή τήν ἐντολή σᾶς δίδω· νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον».

  Οπότε ακομα και στον χριστιανισμό δεν έχουμε ένα θεό με τους δούλους του αλλά ένα Υιό του Θεου και θεό, φίλο των ανθρώπων. Ο ελληνιστης βασιλιάς είναι θεός αλλά και φίλος του ανθρώπου και όχι ζηλότυπος μοχθηρός τύραννος. Είναι ετερος εγω.

 Μόνο όταν αναγνωρίσεις μέσα σου τον Αγαπημένο θα έχεις ξεκινήσει την ουράνια φιλία.

ΤΟ ΟΝ 220 ειναι αυτο που δεν είναι θεός αλλά το παν ότι υπάρχει στην ύλη, χθόνιος Αδης, μορφή σκοτεινή του Διός, αδερφος. 

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ - ΕΛΛΗΝ ΑΣΕΒΗΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Αριθμολογικη αναλυση φίλιων αριθμών

Το 284 είναι ο θεός. Είναι όμως και 14 και 5 τελικά, όταν προστεθουν οι αριθμοι που τον αποτελουν. 2+8+4=14 1+4=5 Ο αριθμός πέντε είναι πνευματικός, είναι το πέμπτο στοιχείο το αιθερικο. Η κινηση του είναι σύμφωνα με τον Αριστοτέλη κυκλική γιατί είναι η νοητική ουσία. Το ον είναι εις εαυτόν επιστρεπτικόν. Αυτή είναι η κυκλική κίνηση του πέντε, όπως 5 Χ 5 = 25 

 Το 220 είναι  2+2=4 τέσσερα. Είναι ο εν σαρκί θεός Διόνυσος, είναι το Όλον στο τώρα στην ύλη. Από το τέσσερα στο πέντε, περνάμε από το υλικό στο πνευματικό. Ό άνθρωπος ενώνεται με το θεϊκό.

Η πρόοδος από το 4 στο 5 είναι η ένωση του Διονύσου με τον Απόλλωνα, η ένωση των χθόνιων δυνάμεων του σκότους με τις ουράνιες δυνάμεις του φωτός. Αυτό το πετυχαίνει ο εν σαρκί άνθρωπος 220 γνωρίζοντας τον 284 τον νηφάλιο αγαπημένο φωτεινό οδηγό, τον αθάνατο αιθερικό του εαυτό, ο οποίος απλώς τυχαίνει να κατοικεί το ίδιο σώμα με εμας. Του Διός παιδιά είμαστε όλοι. 

Ποιός είμαι εγώ; Ο παρατηρητης είμαι εγώ. Όταν ο άνθρωπος γνωρίσει την αλήθεια, έχει ήδη οπισθοχωρησει στην θέση του παρατηρητη. Ο δρων θεός αναλαμβανει τα ηνία της ζωής.

Ο ΠΟΝΤΙΟΣ ΠΙΛΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Η βασιλική γενιά του Ιησου, στο ευαγγέλιο του Νικοδήμου.

 Το γένος του λεγόμενου Χριστου ήταν βασιλικό και ελάμβανε φόρους από τον λαό των Ιουδαίων, μας πληροφορεί το απόκρυφο ευαγγέλιο του Νικοδήμου.

Β XVI 1 Απεκρίθη εκ των Λευιτών εις και είπεν Εγω οίδα την γενεάν του Ιησου, ανθρώπους ευγενείς, δουλευτάς του θεού μεγάλους και λαμβάνοντας δεκάτας εκ του λαού των Ιουδαίων.

 Έχουμε εδώ μια πληροφορία για την αληθινή βασιλική γεννεά του Ιησου, η οποία φορολογούσε τον λαό των Ιουδαίων. Η γεννιά του ελάμβανε τις δεκάτες από τον λαό.

 Αυτή η αναφορά έχει διασωθεί στην Β' έκδοση του Νικοδήμου, διότι στην έκδοση Α' γράφει ότι οι γονείς του πλήρωναν φόρο.

Α ΧVI 1 Λέγει Λευίς διδάσκαλος τους γονείς αυτού οίδα φοβουμένους τον θεόν, και τας ευχας μη αποστερουντας και τας δεκάτας αποδιδόναι τρις του ενιαυτού.

 Συμφωνα με αυτόν τον ευαγγελιστη ο Λευίτης είπε ότι οι γονείς του Ιησου, όχι η γεννεά του, απέδιδαν την δεκάτη τρεις φορές τον χρόνο. Εδώ βλέπουμε πως η γεννεά του Χριστου, από βασιλιάδες που φορολογουν τους Ιουδαίους, γίνονται μια οικογένεια πιστων που αποδίδει τον φόρο.

 Στο ξεκίνημα της δεύτερης έκδοσης του Νικοδήμου οι Ιουδαίοι πάνε στον Πιλάτο να κατηγορήσουν τον Ιησου, λέγοντας : άνθρωπος περιπατεί εν τη πόλη ταυτη,

 Α 1 …Ηγεμονεύοντος εις Ιεροσόλυμα του Πιλάτου, αρχιερατευόντων δε του τε Αννα και του Καϊάφα, ήλθον εκ των Ιουδαίων .. είπον προς αυτόν άνθρωπος περιπατεί εν τη πόλη ταυτη, πατερα εχω Ιωσηφ λεγόμενον και μητερα Μαριάμ, ονομάζει δε εαυτόν βασιλέα και υιον θεου και Ιουδαίος ων ανατρέπει τας γραφας και καταλύει τα Σαββατα

 Η φραση αυτή (άνθρωπος περιπατεί εν τη πόλη ταύτη), φαίνεται άλλο ένα απομεινάρι του αρχαιότερου ευαγγελίου. Κάποιος άνθρωπος άγνωστος περιπατεί σε αυτή την πόλη και λέει ότι είναι υιός του θεου και βασιλέας. Γνωρίζουμε ποιος είναι αυτός, ο Ιησους και οι γονείς αυτου είναι ο Ιωσηφ ο τέκτων και η Μαρία, συνεχίζει το ευαγγέλιο του Νικοδήμου και στις δύο εκδόσεις.

Είναι λοιπον ο Ιησους, ο γιός ενός μαραγκού ονομαζόμενου Ιωσήφ και της Μαρίας και δεν είναι ένας νόμιμος κληρονόμος της βασιλείας όπως ο Αλέξανδρος της Μαρίας, του οποιου η οικογένεια, φορολογουσε τον λαό του Ιούδα.

 Ο Πόντιος Πιλάτος ήταν κυβερνητης της Ιουδαίας κατω από τον Καίσαρα Τιβέριο από το 26 μΧ μεχρι το 36 μΧ. Σύμφωνα με τον χριστιανικό μύθο, ο Πιλάτος πλύνει τα χέρια του, εις ενδειξη αποχής από κάθε αμαρτία γι αυτή την αδικία της σταυρωσης ενός αθώου ανθρώπου, του Ιησου. Η εκκλησία της Αιθιοπίας μάλιστα τον θεωρεί άγιο.

 Σύμφωνα με ένα σλαβωνικο χειρόγραφο του Ιωσήπου, ο λαός ήταν έτοιμος να κάνει τον Ιησου βασιλιά και οι αρχιερείς και οι φαρισαίοι πήγαν στον Πιλάτο για να τον κατηγορήσουν. Ο Πιλάτος παρόλο που θεωρεί αθώο τον Ιησού τον καταδικάζει. Πολύ κοντά σε αυτή την ιστορία είναι το απόκρυφο ευαγγέλιο του Νικοδήμου, το οποίο είναι γνωστό ως Πράξεις Πιλάτου. Η Ορθοδοξη εκκλησία χρησιμοποιεί το άρατε Πύλας που αναφερει το ευαγγελιο του Νικοδήμου στην λειτουργεία της ανάστασης.

 Αρατε Πύλας να εισέλθη ο βασιλεύς της δόξης.

'Αρατε πύλας οι άρχοντες υμών· και επάρθητε πύλαι αιώνιοι και εισελεύσεται ο βασιλεύς της δόξης  Ψαλμος Δαυίδ  23

  Τίς ἐστιν οὗτος ὁ βασιλεὺς τῆς δόξης;

Αρατε Πύλας για να μας αποκαλύψει ο Πιλάτος τον Ιησου, τον Βασιλέα Σωτήρα Θεό Επιφανη, τον άνθρωπο που η γενιά του φορολογούσε τους Ιουδαίους. Αρατε Πύλας να σκιστεί το καταπέτασμα και να φανουν εις κοινή θέα τα ιερά μυστικά των μισοφαων φαρισαίων.

Ο βασιλιάς Αλέξανδρος Ιωάννης καθήμενος επί όνου.

 Το ευαγγέλιο του Νικοδήμου μας χαριζει το ισχυρότερο στοιχείο που συνδέει τον Αλέξανδρο Ιωάννη της Μαρίας, με τον λεγόμενο Χριστό. Μια ανέλπιστη βοήθεια σε μια απελπισμένη προσπάθεια να φανερώσεις την αλήθεια που κρύβουν οι μισοφαης φαρισαίοι. Πλαστογραφώντας τα αληθινά ευαγγέλια έφτιαξαν αταίριαστους και αντιφατικους μύθους αλλα η αλήθεια παρέμεινε εκεί για να τους αποκαλύπτει, από κάποια συμπτωση ή αβλεψία, κι από την λήθη που ο χρόνος έφερε κανοντας ακατανότητα τα γραφόμενα στα αρχαιότερα ευαγγέλια.

 Στο ευαγγέλιο λοιπόν του Νικόδημου, ο υπηρέτης του Πιλάτου λέει ξεκάθαρα:

 Όταν με έστειλες στον Αλέξανδρο, είδα αυτόν καθήμενο επί όνου !!!!!!!!

 , και οι παίδες των Εβραίων κλάδους κατείχον εν ταις χερσίν αυτών και έκραζον, άλλοι δε υπεστρώννυον τα ιμάτια αυτών λέγοντες Σώσον δη, εν τοις υψίστοις , ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι κυρίου.

 

 Ένα σπάραγμα αλήθειας, απομεινάρι ανάμεσα στα ψευδη των φαρισαίων, που συνιστούν τα ευαγγελια της εκκλησίας. Ναι, αυτή την φράση μπορείτε να την βρείτε στο ευαγγελιο του Νικοδήμου, ενώ συμφωνα με το ευαγγελιο νωρίτερα ο Πιλάτος έστειλε τον υπηρέτη του στον Ιησου. Ο Πιλάτος λέει στον υπηρετη πήγαινε να πεις στον Ιησου να ερθει που τον ζητάει ο Πιλάτος. Ο υπηρέτης πηγαίνει στην πόλη και βλέπει τον Ιησου να μπαίνει καβάλα στο γαιδουράκι ως βασιλιάς προφητευμένος, με την διαφορά ότι τον ονομαζει Αλέξανδρο και τον προσκυνά σαν βασιλιά.

 Όταν με έστειλες στον Αλέξανδρο είδα αυτόν καθημενο επί όνου.

Η δευτερη έκδοση του Νικοδήμου, έχει πολλά διορθωμένα σημεία. Παράδειγμα όταν οι φαρισαίοι κατηγορούν τον Ιησου ότι με την δυναμη των δαιμονίων θεραπεύει τα Σαββατα, ο Πιλάτος απαντάει όχι με την δύναμη των δαιμονίων αλλά με την δύναμη του Ασκληπιού. Ασκληπιό γράφει η πρώτη έκδοση, η δευτερη δεν αναφερει τον Ασκληπιό αλλά με την δύναμη του θεου.  

 Ο Πιλάτος πάντως και στις δύο εκδόσεις στέλνει τον υπηρέτη του στον Ιησου, καθως πήγαν οι φαρισαίοι και τον κατηγόρησαν. Οι κατηγορίες των φαρισαίων έγιναν εντονότερες όταν ο υπηρέτης προσκυνά τον Ιησου. Γιατί το έκανες αυτό τον ρώτησε ο Πιλάτος. Και στις δύο εκδόσεις ο υπηρέτης απαντά. Όταν με έστειλες στον Αλέξανδρο.

 Μα τον Δία, στον Ιησου τον έστειλε ο Πιλάτος και σε κανένα Αλέξανδρο. Οι Πράξεις Πιλάτου, από την αρχη έδωσαν ένα ιστορικό επίσημο όνομα στον Ιησου, κι αυτό διατηρηθηκε από αβλεψία, από τον δαίμονα του τυπογραφείου, από την τύχη που αγαπά τον κλέφτη αγαπά όμως και τον νοικοκύρη.

Ενώ ο Πιλατος στέλνει τον υπηρετη στον Ιησου, ο υπηρετης ισχυρίζεται ότι τον έστειλε στον Αλέξανδρο. Η πρώτη έκδοση γράφει λοιπον, Όταν με έστειλες στον Αλέξανδρο είδα αυτόν καθημενο επί όνου. Η δεύτερη έκδοση όμως προσπαθει να διορθώσει τα πράγματα, γράφοντας: Όταν με έστειλες στον Αλέξανδρο ενέτυχον το Ιησου καθημενο επί όνου. Δηλαδη θέλει τωρα να μας πει ο φαρισαίος, ότι τυχαία συνάντησε τον Ιησου ο υπηρετης όταν ο Πιλάτος τον έστειλε σε καποιον ασχετο Ιουδαίο Αλέξανδρο. Το σφάλμα αυτό απαιτεί μια νοημοσύνη που είναι ετοιμη να αποδεχτει τις ασυμφωνίες του Λουκά και τους μύθους του Ματθαίου αλλά σε καμία περίπτωση η διόρθωση στην δευτερη εκδοση του Νικοδήμου, δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί εφυης. Είναι όμως αρκετη για εκείνους που αποδέχονται τις αντιφατικες γενεαλογίες, τις διαφορετικες γεννησεις και τόσα άλλα θαυματα που κάνει ο ψευδοθεός Ιησους  των φαρισαίων. 

 Θα μου πει κάποιος ότι υπάρχει κάποιος Ιουδαίος αρχιερέας Αλέξανδρος και όταν έστειλε ο Πιλάτος τον υπηρέτη σε αυτό τον Αλέξανδρο, ενέτυχε τον Ιησου καθημενο επί όνου. Όμως για δείτε, σύμφωνα με το ευαγγελιο του Νικόδημου Β, ο Πιλάτος για να πεισθει ο Ιησους ότι είναι επίσημη πρόσκληση, έδωσε το μανδηλιο του στον υπηρέτη, που καθως είχε την υπογραφη του, να το δεί ο Ιησους  και να τον ακολουθησει. Όταν ο υπηρέτης ενέτυχε τον Ιησου έριξε το μανδήλιο στον δρόμο για περάσει το γαιδουρι του Ιησου. Στην ίδια όμως σκηνή ας μην ξεχναμε ο υπηρετης απαντάει, Όταν με έστειλες στον Αλέξανδρο, όταν μου έδωσες αυτό το μαντηλι και μου είπες πηγαινε στον Ιησου, δηλαδη όποιος δεν καταλαβε ότι ο Ιησους είναι ο Αλέξανδρος, απλά δεν ξέρει ιστορία, δεν έχει τις πληροφορίες των Ρωμαίων για τον ελληνιστη βασιλιά Αλέξανδρο Ιωάννη της Μαρίας, τον καταγόμενο από οικογενεια ληστων, εχθρών προς την Ρωμη κατά παραδοση. Ως ληστης αποκεφαλίστηκε στην Αντιόχεια από τον Αντώνιο ο βασιλιάς Αλέξανδρος του Αριστοβουλου, ο παππούς του Αλεξάνδρου της Μαρίας. Κολασθεντα για ληστεία γράφει ο ιστορικος Ιώσηπος.

 Στην περίπτωση του Ποντίου Πιλάτου όμως έχουμε διαφορετική σταση απεναντι στον Αλέξανδρο, τον αποκαλουμενο όπως όλοι οι ελληνιστες βασιλιάδες, βασιλιάς σωτηρας. Σωτηρας δηλαδη Ιησους στα ιουδαικά. Το αρχαιοτερο κομμάτι ευαγγελιου που έχει βρεθεί ονομαζει τον Χριστό Σωτηρα αντι  Ιησου, περιέχοντας φράσεις όπως Και είπεν ο Σωτηρας, Το αποσπασμα μαλιστα που διασωθηκε έχει ενδιαφέρον. Οι φαρισαίοι κατηγόρησαν τον Σωτηρα ότι μπαίνει στον ναό χωρις να κανει τις τελετες, να λουσθει όλο το σώμα και να φορέσει λευκα καθαρα ρούχα. Και είπεν ο Σωτηρ: μα αυτό κάνουν και οι πόρνες, λουζονται και αρωματίζονται. Ο Σωτηρας αυτος ήταν ένας πραγματικος σωτηρας από τους φαρισαίους.

 Ο Ιησους των κανονικων ευαγγελίων όταν ο Πιλάτος τον ρωτάει τι είναι η αλήθεια, σιωπά. Δεν απανταει. Δεν ξέρει, ή δεν θέλει να απαντησει. Ο Ιησους όμως στο ευαγγέλιο του Νικοδήμου απαντάει. Ο Αλέξανδρος μιλάει και φανερώνει την άποψη του για την αλήθεια. Αλήθεια λέει υπάρχει στον ουρανό. Κι εδώ στη γη λέει ο Πιλάτος, δεν υπάρχει αλήθεια; Δεν βλέπεις τι κάνουν στην αλήθεια οι άρχοντες της γης;

ΣΥ ΕΙΠΑΣ

 

(Ματθ.26,25) "αποκριθείς δε Ιούδας ο παραδιδούς αυτόν είπεν, Μήτι εγώ ειμί, ραββί; λέγει αυτω, Συ είπας".

Ο Ιούδας, ο μαθητής που τον παρέδωσε αποκρίθηκε λέγοντας του: Μήπως είμαι εγώ Δάσκαλε; Εσύ είπες, του απάντησε ο Χριστός. Αυτο το "συ είπας" στον Ιούδα ανακοινώνει την αλήθεια. Εσύ ο Ιούδας θα με προδώσεις.

Ετσι ακριβώς απαντάει ο Χριστός στον Πιλάτο, όταν ο Ρωμαίος επίτροπος τον ρωτάει αν είναι όντως ο βασιλέας των Ιουδαίων: Συ λέγεις, του είπε. Εσύ λες οτι είμαι ο βασιλεύς. Ανακοινώνεται εδω μία ακόμη αλήθεια;

(Ματθ.27,11)" Ο δε Ιησους εστάθη εμπροσθεν του ηγεμόνος. και επηρώτησεν αυτον ο ηγεμων λέγων, Συ ει ο βασιλευς των Ιουδαίων; ο δε Ιησους εφη, Συ λέγεις. 12 και εν τω κατηγορεισθαι αυτον υπο των αρχιερέων και πρεσβυτέρων ουδεν απεκρίνατο.." (Μαρκ.15,1-4)(Λουκ.23,1-3)

Οι Ιουδαίοι ήταν έτοιμοι να ανακυρήξουν τον Χριστό βασιλιά, μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Ιωάννης. (Ιωάν,στ΄15) "Ιησούς γνούς ότι μέλλουσιν έρχεσθαι και αρπάζειν αυτόν, ίνα ποιήσουσιν αυτόν βασιλέα, ανεχώρησε πάλιν εις το όρος αυτός μόνος".

Η θριαμβευτική είσοδος του Ιησού στην Ιερουσαλήμ περιγράφεται ως η άφιξη του Βασιλέα Σωτήρα, του υιού του Δαβίδ. Ο τίτλος υιός του Δαβίδ που του αποδίδεται από τους Ιουδαίους, δεν σημαίνει τίποτα άλλο παρά τον νόμιμο βασιλιά.

"Ευλογημένη η ερχόμενη βασιλεία εν ονόματι Κυρίου, του πατρός ημών Δαβίδ. Ωσαννά εν τοις υψίστοις".(Μάρκ.ια',10) "Ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ". (Ιωάν.ια΄13).

Οι Φαρισαίοι και μερικοί από το πλήθος είπαν στον Χριστό να νουθετήσει τους μαθητές του, ώστε να μην τον αποκαλούν βασιλιά. Εκείνος απάντησε λέγοντας: "Εάν αυτοί σιωπήσουν, θα φωνάξουν οι πέτρες".

(Λουκ.19,37) "Εγγίζοντος δε αυτου ήδη προς τη καταβάσει του Ορους των Ελαιών ηρξαντο απαν το πληθος των μαθητων χαίροντες αινειν τον θεον φωνη μεγάλη περι πασων ων ειδον δυνάμεων, 38 λέγοντες, Ευλογημένος ο ερχόμενος ο βασιλευς εν ονόματι κυρίου. εν ουρανω ειρήνη και δόξα εν υψίστοις. 39 καί τινες των Φαρισαίων απο του οχλου ειπαν προς αυτόν, Διδάσκαλε, επιτίμησον τοις μαθηταις σου. 40 και αποκριθεις ειπεν, Λέγω υμιν, εαν ουτοι σιωπήσουσιν, οι λίθοι κράξουσιν"

Ο λαός των Ιουδαίων θεωρούσε τον Χριστό βασιλιά και δεν το έκρυβε. Γι αυτό στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο ο Σωτήρας δίνει μια πιο διασκεδαστική απάντηση, λέγοντας στον Πιλάτο, "μόνος σου το λες ότι είμαι βασιλιάς ή άλλοι σου μίλησαν για μένα;". (Ιωάν.ιη΄,34) "Αφ΄εαυτού σύ τούτο λέγεις, ή άλλοι συ είπον περί εμού;"

Επειτα ο Πιλάτος ρωτάει τους Ιουδαίους "Τί ουν θέλετε ποιήσω αυτόν που εσείς λέτε ότι είναι ο Βασιλέας των Ιουδαίων; (Μαρκ.ιε,12)", φανερώνοντας ποιοί του είπαν περί αυτού.

Οταν λοιπόν ο Πιλάτος ρωτάει τους Ιουδαίους αν θέλουν να ελευθερώσει τον Βασιλέα των Ιουδαίων, πρέπει άραγε να θεωρήσουμε ότι ο Πιλάτος ειρωνευόταν τους Ιουδαίους; Δεν είναι προφανές ότι τα πλήθη και ο Πιλάτος αντίκριζαν τον Ιησού πρώτα σαν ένα νόμιμο και δίκαιο βασιλέα που καταδιωκόταν;

Ο Ιησούς του κατά Ιωάννη βρίσκει καταφύγιο στην βασιλεία των ουρανών.

- Αν η βασιλεία μου ήταν ετούτου του κόσμου οι υπηρέτες μου θα αγωνιζόταν να μην παραδοθώ στους Ιουδαίους. Τώρα όμως η βασιλεία μου δεν ειναι εδώ.

- Και δεν είσαι εσύ λοιπόν βασιλέας;

- Εσύ λες ότι είμαι βασιλέας. Εγω για ένα πράγμα ήρθα στον κόσμο. Για να μαρτυρήσω την αλήθεια. Όποιος είναι με την αλήθεια, ακούει την φωνή μου.

- Τί εστίν αλήθεια; ρώτησε τελικα ο Πιλάτος, παραδεχόμενος πως δεν βρήκε αιτία για να τον καταδικάσει.

Το κατά Ιωάννη δεν δίνει την απάντηση. Σιωπά. Τα κανονικά ευαγγέλια δεν έχουν κάτι να πουν για την αλήθεια. 

Οι Ιουδαίοι που ήταν εναντίον του Ιησού δήλωναν ότι έχουν Βασιλιά τον Καίσαρα, αρνούμενοι την Ασαμωναϊκή βασιλεία. Οι στρατιώτες που τον ενέπαιζαν του έδωσαν καλάμι για σκήπτρο και χλαμύδα, εμπαίζοντας την Ασαμωναϊκή βασιλεία.

Ο τίτλος που γράφτηκε πάνω στο σταυρό του Χριστού από τον Πιλάτο, έγραφε Βασιλέας Ιουδαίων και δεν εννοούσε φυσικά τον βασιλέα των ουρανών αλλά εκείνο της Ιερουσαλήμ.

Οι Φαρισαίοι δεν ήθελαν να γραφτεί "βασιλέας των Ιουδαίων' αλλά ότι εκείνος είπε ότι είναι βασιλέας των Ιουδαίων.

 Ισως επιθυμούσαν να γραφτεί "Ιησούς ο νομιζόμενος, Βασιλέας Ιουδαίων".

Ο Πιλάτος αρνήθηκε λέγοντας το γνωστό "ότι έγραψα, έγραψα". Ετσι ακριβώς είναι και η ιστορία, ότι έγινε έγινε και η αλήθεια είναι μόνο μία.

 4. Σταυρωθέντα τε ὑπὲρ ἡμῶν ἐπὶ Ποντίου Πιλάτου, καὶ παθόντα καὶ ταφέντα.

 Τωρα βεβαια σταυρωσαν αυτόν τον Αλέξανδρον και όχι τον Σίμωνα τον Κυρηναίον, όπως ισχυρίζονται οι γνωστικοι ; μπορουμε να το πιστεύουμε, καθώς οι ελληνιστες ευγενείς είχαν αυτη την τέχνη να ελευθερώνονται όταν τους φυλάκιζαν και να αναστηνονται όταν τους δολοφονουσαν.

 Όπως και να έχει αυτος που έπαθε ήταν κάποιος γιος μαραγκού, που ονομαζόταν Ιησους και ήταν Γαλιλαίος από την Ναζαρέτ. Η μάνα του η Μαρία βρέθηκε έγκυος ενώ δεν ήταν παντρεμένη. Είδε όμως ένα λεγεωνάριο που κρατουσε σπαθί και είχε ένα κρίνο στη μέση. Υπέθεσαν όλοι ότι ήταν ο άγγελος Γαβριήλ. Μετά πήγε ένας λεγεωνάριος στον Ιωσήφ και του είπε μην τολμήσεις να πειράξεις την Μαρία. 

Όταν ανακάλυψαν οι φίλοι του Αλεξάνδρου τον Ιησου, ο οποίος ήταν σωσίας του Αλεξάνδρου, με μια μικρή διόρθωση στα μαλιά ήταν ακριβως ίδιος, του είπαν γνωρίζουμε ότι εσύ είσαι ο Μεσσίας και οι προφητείες αναφέρθηκαν σε σένα. Ποιά προφητεία τους ρώτησε αναφερεται σε μενα; Να εκείνη που λέει παρθένα θα γεννησει γιο και θα καλέσουσιν αυτον Εμμανουήλ. Μα εμένα, τους είπε, με λένε Ιησου και όχι Εμμανουήλ και η μάνα μου μπέρδευε τους λεγεωνάριους με τους αγγέλους, Ω Μα βεβαια είναι Πότνια αγνη η μητερα σου και το Ιησους με το Εμμανουήλ το ίδιο κάνει, δεν πειράζει, δεν πειράζει καθολου, μόνο εσύ ως Ιησου να πας το βραδυ πριν το Πάσχα στον κήπο της Γεσθημανής. Ας έρθουν και οι φίλοι σου οι ψαράδες κι ο αδερφός σου ο Ιάκωβος, και ο Ιωάννης ο πρωτόκλητος Εκκλησία θα φτιάξουμε με το άγιο σου πνεύμα, Θα είναι και το περιστέρι εκεί; Η περιστερα; Βεβαια, θα είναι, νομιζω έχει κάποια σχέση με τους λεγεωνάριους... 

 

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ – ΕΛΛΗΝ ΑΣΕΒΗΣ

 

  ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ

ΟΙ ΑΣΑΜΩΝΑIΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Ο ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΚΑΙ Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΝΑΖΙΡΑΙΩΝ

1119 ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ - ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ

 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ – ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΙΛΑΤΟΥ  Α’ ΕΚΔΟΣΗ

Α 1 Συμβούλιον γαρ ποιήσαντες οι αρχιερείς και οι γραμματείς, Αννας και Καιάφας και Σήμης και Δαθαήλ και Γαμαλιήλ και Αλέξανδρος και Ιάειρος και οι λοιποι των Ιουδαίων ήλθον προς Πιλάτον κατηγορουντες του Ιησου περί πολλών πράξεων, λέγοντες Τούτον οίδαμεν όντα υιον Ιωσήφ του τέκτονος από Μαρίας γεννηθέντα, και λέγει εαυτόν είναι υιόν θεού και βασιλέαν αλλά και τα σαββατα βεβηλοί, και τον πάτριον νόμον ημων βούλεται καταλύσαι. Λέγει ο Πιλάτος Και τίνα εστίν α πράττει και βουλεται καταλύσαι; Λέγουσιν οι Ιουδαίοι νόμον έχομεν εν Σαββατω μη θεραπεύσαι τινά, ούτως δε χωλούς και κυρτούς, ξηρους τε και τυφλούς και παραλυτικους κωφους και δαιμονιζομένους εθεράπευσεν εν σαββάτω από κακών πράξεων, λέγει αυτοις ο Πιλάτος Ποίων κακών πράξεων; Λέγουσιν αυτώ Γόης εστίν και εν Βεελζεβούλ άρχοντι των δαιμονίων εκβάλλει τα δαιμόνια και πάντα αυτω υποτάσεται. Λέγει αυτοις ο Πιλάτος ουκ εστίν εν πνεύματι ακαθάρτω εκβάλλειν τα δαιμόνια, αλλ΄εν θεώ τω Ασκληπιώ.

Α 2 Λέγουσιν οι Ιουδαίοι τω Πιλάτω αξιούμεν το σον μέγεθος ώστε αυτόν παραστησαι τω βηματι σου και ακουσθήναι. Και προσκαλεσάμενος αυτούς ο Πιλάτος λέγειν, Είπατε μοι ότι πως δύναμαι εγώ ηγεμών ων βασιλέα εξετάσαι; Λέγουσιν αυτώ Ημείς ου λέγομεν βασιλέα αυτόν είναι, αλλ΄αυτός εαυτόν λέγει. Προσκαλεσάμενος δε ο Πιλάτος τον κούρσωρα λέγει αυτω Μετά επικεικείας αχθήτω ο Ιησους. Εκβάς δε ο κουρσωρ και γνωρίσας αυτόν προσεκύνησεν και λαβων το καθάπλωμα της χειρός αυτου ήπλωσεν χαμαί και λέγει αυτώ Κυριε, ώδε περιπάτησον και είσελθε, ότι σε καλεί ο ηγεμών. Ιδοντες δε οι Ιουδαίοι ο εποίσεν ο κούρσωρ, κατέκραξαν του Πιλάτου λέγοντες δια τι υπό πραίκωνος αυτόν ουκ εκέλευσας εισελθείν αλλ΄υπό κούρσωρος; Και γαρ ο κουρσωρ θεασάμενος αυτόν προσεκύνησεν, και το φακεώλιον αυτου ήπλωσε χαμαί και ως βασιλέα αυτόν περιπατησαι πεποίηκεν.

Α 3 Ο δε Πιλατος μετακαλεσάμενος τον κούρσωρα λέγει αυτώ τι τουτο εποίησας; Και ήπλωσας το φακεώλιον σου επί της γης και επ΄αυτώ περιπατησαι πεποίηκας τον Ιησουν; Λέγει αυτώ ο κούρσωρ Κλυριε ηγεμών, ότε με απέστειλας εις Ιεροσόλυμα προς τον Αλέξανδρον, είδον αυτόν καθήμενον επί όνου, και οι παίδες των Εβραίων κλάδους κατείχον εν ταις χερσίν αυτών και έκραζον, άλλοι δε υπεστρώννυον τα ιμάτια αυτών λέγοντες Σώσον δη, εν τοις υψίστοις , ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι κυρίου.

ΧVI 1 Λέγει Λευίς διδάσκαλος τους γονείς αυτού οίδα φοβουμένους τον θεόν, και τας ευχας μη αποστερουντας και τας δεκάτας αποδιδόναι τρις του ενιαυτού.

ΧVI 3 Εστω ότι έκλεψαν οι μαθηταί αυτου το σώμα, η ψυχη πως εισήλθεν εις το σώμα, και διατρίβει εν τη Γαλιλαία; Οι δε μη δυνάμενοι προς ταυτα αποκριθηναι μόλις ποτέ είπον Ουκ έξεστιν ημίν ακροβύστοις πιστεύσαι.

 

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ – ΠΡΑΞΕΙΣ ΠΙΛΑΤΟΥ  Β’ ΕΚΔΟΣΗ

Α 1 …Ηγεμονεύοντος εις Ιεροσόλυμα του Πιλάτου, αρχιερατευόντων δε του τε Αννα και του Καϊάφα, ήλθον εκ των Ιουδαίων .. είπον προς αυτόν άνθρωπος περιπατεί εν τη πόλη ταυτη, πατερα εχω Ιωσηφ λεγόμενον και μητερα Μαριάμ, ονομάζει δε εαυτόν βασιλέα και υιον θεου και Ιουδαίος ων ανατρέπει τας γραφας και καταλύει τα Σαββατα. Ηρώτησεν ο Πιλάτος μαθειν εξ αυτων κατά τινί τρόπω καταλύει τα Σαββατα. Και απεκρίθησαν ούτοι λέγοντες τους ασθενείς ιατρεύει εν Σαββατω. Λέγει ο Πιλάτος ει τους ασθενούντας υγιείς ποιεί, ουδέν κακόν ποιεί. Λέγουσιν αυτόν ει καλως ενηργει τας ιατρείας, μικρον αν ην το κακόν, μαγείας δε χρώμενος ποιεί ταυτα και τους δαίμονας έχων παρ΄εαυτώ. Λέγει ο Πιλάτος, το ιατρεύειν άρρωστον διαβολικον έργον ουκ εστί, αλλά χάρισμα θεού.

Α 2 Είπον οι εβραίοι δεόμεθα σου της μεγαλειότητας μετακαλέσασθαι αυτόν, ως αν γνωρίσεις ακριβώς όπερ λέγομεν, Εκβαλών ουν ο Πιλάτος το μανδήλιον αυτού δέδωκε ενί των υπηρετών αυτού λέγων Άπελθε και δείξον τούτο τω Ιησου και ειπέ αυτώ Πιλάτος ο ηγεμών καλεί σε προς αυτόν ελθείν. Απήλθε τοινυν ο υπηρέτης και ευρών τον Ιησούν προσεκαλείτο τούτον, απλώσας επί της γης το του Πιλάτου μανδήλιον και επάνω αυτου πατεί προτρεπόμενος. Όπερ ιδόντες οι Εβραίοι και μεγάλως αγανακτήσαντες ήλθον προς τον Πιλάτον, γογγύζοντας κατ’ αυτού πως τοσαύτης τιμής τον Ιησούν ηξίωσε.

Α 3 Και ούτος τον αποσταλέντα υπηρέτην ανερευνήσας πως ούτως εποίησεν, απεκρίθη ο υπηρέτης: Ότε με απέστειλες προς τον Ιουδαίον Αλέξανδρον, ενέτυχον τω Ιησου εισερχομένω την πύλην της πόλεως καθημένω επί όνου, και είδον τους εβραίους ότι  έστρωνυον εν τη οδώ τα ιμάτια αυτών και περιπάτει ο όνος επάνω των ιματίων και έταιροι έκοπτον κλάδους και εξήρχοντο εις υπάντησιν αυτού και έκραζον Ωσανά εν τοις υψίστοις, ούτως ουν εδει και εμέ ποιήσαι.

ΙΧ 1 … λέγει ο Πιλάτος Τι ουν ποιήσω τον Ιησουν; Λέγουσιν εκείνοι σταυρωθήτω. Πάλιν εβόησαν έτεροι εξ αυτών Εάν τον Ιησουν απολύσεις, ουκ ει φίλος του Κάισαρος, διότι υιόν θεού ευατόν ονομαζει και βασιλέα, και εάν ελευθερώσεις αυτόν, γίνεται βασιλεύες και μέλλειν λαβειν την βασιλείαν του Καίσαρος.  

ΙΧ 5 Η γενεά σου λέγει και μαρτυρει σε ότι θέλεις να βασιλεύσεις, δια τούτο ορίζω ίνα σε τύψωσι πρώτον μετά ράβδου πληγάς τεσσαράκοντα, καθώς ορίζουσιν οι νόμοι των βασιλέων, και ίνα σε εμπαίξωσι και τελευταίον ίνα σε σταυρώσουσιν.

XVI 1 Ταυτα ειποντος του Ιωσηφ έκραξαν οι αρχιερείς προς τον λαόν Ημείς οίδαμεν ότι ο Ιησους είχε και πατερα και μητερα, πως μέλλομεν πιστεύσαι ότι αυτός εστίν ο Χριστός; Απεκρίθη εκ των Λευιτών εις και είπεν Εγω οίδα την γενεάν του Ιησου, ανθρώπους ευγενείς, δουλευτάς του θεού μεγάλους και λαμβάνοντας δεκάτας εκ του λαού των Ιουδαίων.

 

 ΟΙ ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΕΣ ΤΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ

Σύμφωνα με τον Λουκά ο Χριστός γεννήθηκε στην Βηθλεέμ επειδή πήγε εκεί να απογραφεί ο Ιωσήφ. Δεν βρήκαν όμως ξενοδοχείο κι έμειναν σε σπηλιά. Ούτε ένα συγγενή δεν είχαν σε αυτή την πόλη;

Οι δύο ευαγγελιστές, Ματθαίος και Λουκας, συμφωνούν πως ο Ιησούς γεννήθηκε στην Βηθλεέμ, όχι επειδή αυτή είναι η αλήθεια αλλά επειδή αυτό επιβάλουν οι προφητείες, που θέλουν τον Χριστό να κατάγεται από την φυλή του Ιούδα. Ο ίδιος ο Ιησούς δεν δέχεται ότι είναι υιός Δαυίδ και άρα δεν δέχεται, επειδή και μόνο έτσι θέλουν κάποιοι Ιουδαίοι, ότι γεννήθηκε στην Βηθλεέμ.

Ο καθηγητής Γιάννης Κορδάτος γράφει στο βιβλίο «Ιησούς Χριστός και Χριστιανισμός», ότι υπήρχαν δύο παράλληλες παραδόσεις. Η μια, η αρχαιότερη, παραδεχόταν πως ο Ιησούς καταγόταν από την Γαλιλαία και η άλλη από την Βηθλεέμ, δηλαδή από την Ιουδαία. Η πρώτη είναι η σωστή. Η δεύτερη σχηματίστηκε αργότερα για να κατασκευαστεί η δαβιδική γενεαλογία του Ιησού, επειδή ο Δαβίδ καταγόταν από την Βηθλεέμ. Τούτη είναι η αιτία που ο Ιησούς έχει δύο πατρίδες, τη Ναζαρέτ και τη Βηθλέεμ, και πότε παρουσιάζεται Γαλιλαίος και πότε Ιουδαίος.

Οι εχθροί των Γαλιλαίων, οι επιμένοντας ιουδαϊκά κατασκεύασαν μία από τις μεγαλύτερες και πιο γνωστές αντιφάσεις της Καινής Διαθήκης, τις περίφημες γενεαλογίες του Ιησού από τον Ιωσήφ. Όχι μόνο επειδή οι δύο γενεαλογίες δεν συμφωνούν μεταξύ τους, αλλά επειδή οι ευαγγελιστές Ματθαίος και Λουκάς γενεαλογούν τον Ιησού από τον νομιζόμενο πατέρα του, τον Ιωσήφ.

Ο Ιουλιανός έχοντας μελετήσει τα ευαγγέλια, γνωρίζοντας και την προφορική παράδοση, κατανόησε αυτές τις αντιφάσεις και γι΄αυτό έγραψε στον λόγο του κατά των Γαλιλαίων ότι "είναι φανερό πως ο Ιησούς δεν κατάγεται από την φυλή του Ιούδα, πως λοιπόν αυτός που δεν κατάγεται από τον Ιωσήφ αλλά γεννήθηκε από το Αγιον Πνεύμα, γενεαλογείτε από τον Ιωσήφ και τον Ιούδα; Όμως ούτε και στις πλαστογραφίες τα καταφέρνετε γιατί ο Ματθαίος και ο Λουκάς συλλαμβάνονται να διαφωνούν μεταξύ τους".

Το ευαγγέλιο του Ματθαίου, το αναφερόμενο και ως εβραϊκό, ξεκινάει με την γενεαλογία του Ιησού, από τον Αβραάμ ως τον Ιωσήφ, μια γενεαλογία που παραδίδει και ο Λουκάς στο τρίτο κεφάλαιο του ευαγγελίου του. Δεν έχουν όμως ετούτες οι γενεαλογίες τίποτα κοινό μεταξύ τους, εκτός από τα ονόματα του Ιωσήφ και της Μαρίας και εννοείτε του Ιούδα, του Δαβίδ, του Αβραάμ και του Αδάμ.

Η «Βίβλος γενέσεως Ιησού Χριστού, υιού Δαβίδ, υιού Αβραάμ», του κατά Ματθαίον ευαγγελίου αναφέρει ότι ¨ο Ιακώβ δε εγέννησεν τον Ιωσήφ, τον άνδρα Μαρίας, εξ ης εγεννήθη Ιησούς ο λεγόμενος Χριστός".

Ο Λουκάς όμως γράφει "Και αυτός ην Ιησούς αρχόμενος ωσεί ετών τριάκοντα, ων υιός, ως ενομίζετο, Ιωσήφ του Ηλι ..του Δαυίδ του Ιεσσαι ..του Ιούδα του Ιακώβ του Ισαάκ του Αβραάμ ..του Σημ του Νώε ..του Σηθ του Αδάμ του θεού".

Οι γενεαλογίες διαφωνούν από τον πρώτο πρόγονο του λεγόμενου Χριστού, και παραδίδουν εντελώς διαφορετικά ονόματα μέχρι τέλος. Από την αρχαιότητα παραδίνονται διάφορες εξηγήσεις της αντιφάσεως. Η βασική όμως αντίφαση προέρχεται από το γεγονός, ότι ο Ιωσήφ δεν έπαιξε κανένα σημαντικό ρόλο στα ευαγγέλια αλλά ούτε και το πολυδιαφημισμένο σπέρμα του Αβραάμ συνέβαλε στην άσπορη κυοφορία. Ο Χριστός δεν θεωρήθηκε ποτέ, έστω πνευματικό παιδί του Ιωσήφ. Ο Ιησούς είναι ο γιος της Θεοτόκου Παρθένου Μαρίας.

Εν πάσι περιπτώσει το ευαγγέλιον λέγει την αλήθειαν¨, καταλήγει ο Αφρικανός.

Στο έβδομο κεφάλαιο του πρώτου βιβλίου της ιστορίας ο Ευσέβιος γράφει «περί της νομιζόμενης διαφωνίας των γενεαλογιών του Χριστού εις τα ευαγγέλια». Εξετάζοντας τις αντιφάσκουσες γενεαλογίες, παραδίδει την ερμηνεία του Αφρικανού, ο οποίος θεωρεί ότι ο Λουκάς αναφέρει την γενεαλογία σύμφωνα με το νόμο και γι΄αυτό δε γράφει ¨εγέννησεν¨, ενώ ο Ματθαίος την γενεαλογία σύμφωνα με την σάρκα. Έτσι ο Ηλί και ο Ιακώβ, οι οποίοι και οι δύο φέρονται ως πατεράδες του Ιωσήφ, είναι ομομήτριοι αδελφοί. «Αφού απέθανε ο Ηλί άτεκνος, ο Ιακώβ του ανέστησε διάδοχο, γεννήσας τον Ιωσήφ, κατά φύσιν μεν εις εαυτόν, κατά νόμο δε εις τον Ηλί. Ούτως ο Ιωσήφ ήτο υιός αμφοτέρων. Τόσα λέγει ο Αφρικανός επί του θέματος. Εφ΄όσον δε ο Ιωσήφ γενεαλογείται κατ΄αυτόν τον τρόπο, δυνάμει φαίνεται και η Μαρία να ανήκει στην ίδια με αυτόν φυλή, αφού βεβαίως κατά τον νόμο του Μωυσέως δεν επιτρέπετο η επιγαμία με άλλας φυλάς. Εν πάσι περιπτώσει το ευαγγέλιον λέγει την αλήθειαν¨, καταλήγει ο Αφρικανός.

 

Την παραμονή της γενέσεως του Ιησού Χριστού, ψάλλετε απολυτίκιον προεόρτιον σε ήχο τέταρτο: "Απεγράφετο ποτέ, συν τω πρεσβύτη Ιωσήφ, ως εκ σπέρματος Δαβίδ, εν Βηθλεέμ η Μαρία, κυοφορούσα την άσπορον κυοφορίαν. Επέστη δε καιρός ο της γεννήσεως, και τόπος ουδείς τω καταλύμματι αλλ΄ ως τερπνόν παλάτιον, το σπήλαιον τη βασιλίδι εδείκνυτο. Χριστός γεννάται την πριν πεσούσαν αναστήσω εικόνα".

Η εκκλησία, όσο και να επιθυμεί να συμφωνήσει με τα ευαγγέλια δεν μπορεί να τα καταφέρει, παρόλες τις αλχημείες και την καλή πίστη, γιατί καθώς τα ευαγγέλια διαφωνούν μεταξύ τους, υποχρεωτικώς η εκκλησία θα διαψεύσει κάποιον ευαγγελιστή. Στην περίπτωση του παραπάνω απολυτικίου, η εκκλησία διαφωνεί με τον Ματθαίο που διηγείται πως ο Ιησούς γεννήθηκε σε οικία και συμφωνεί μόνο με τον Λουκά. Όσον αφορά όμως την άσπορο κυοφορίαν εκ σπέρματος Δαυίδ, η εκκλησία αναγκάζεται να δηλώσει πως το σπέρμα του Ιωσήφ είναι άσπορο ή άσφαιρο.

Γεγονός λοιπόν είναι ότι η εκκλησία αναγκάζεται ούτως η άλλως, εξαιτίας της παράλογης και ανεξέταστης πίστης να προσκυνάει κάποιο ψέμα. Δεν μπορεί όμως ως εκκλησία να μην λέει πάνω απ΄όλα την αλήθεια. Γι΄αυτό και το απολυτίκιο γράφει, " το σπήλαιον τη βασιλίδι εδείκνυτο", δηλαδή έδειξαν το σπήλαιο αντί για παλάτι στην βασίλισσα Μαρία.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ

ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ - Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ

ΟΙ ΑΣΑΜΩΝΑIΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Ο ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΚΑΙ Η ΑΙΡΕΣΗ ΤΩΝ ΝΑΖΙΡΑΙΩΝ

1119 ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΑΠΤΙΣΤΗΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ - ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΛΟΥΚΑ