ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΑΒΒΑΩΘ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΚΛΕΚΤΩΝ ΑΥΤΟΥ

ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΠΕΡΙ ΣΑΒΑΩΘ

ΕΞΟΔΟΣ - 34o Κεφάλαιο 14  ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΙ ΑΛΛΟΝ ΘΕΟΝ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΟΥ ΟΠΟΙΟΥ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΕΙΝΑΙ ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΘΕΟΣ ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ

 Του Κυρίου δεηθώμεν, λέγει ο ορθόδοξος χριστιανός ιερέας στην ακολουθία του βαπτίσματος, και συνεχίζει: «Κύριε Σαβαώθ, ο θεός του Ισραήλ, ο ιώμενος πάσαν νόσον και πάσαν μαλακία, επίβλεψον επί τον δούλον σου.» Η χριστιανική βάπτιση σε καθιστά δούλο του θεού του Ισραήλ, του ζηλότυπου Σαβαώθ.

 Οι Έλληνες θεωρούσαν ότι η καταγωγή τους ερχόταν από παιδιά θεών, όπως ήταν παράδειγμα ο Ηρακλής γιός του Διός και γενάρχης των Δωριέων και των Μακεδόνων. Οι Ορφικοί λένε, «είμαι παιδί του ουρανού και της γης», αναγνωρίζοντας την καταγωγή του ανθρώπου από την φύση. Σήμερα ο ελληνισμός θεωρείται πολυθεϊα και ειδωλολατρεία από τους χριστιανούς, τους δούλους του θεού του Ισραήλ.

 Στα τέσσερα ευαγγέλια δεν αναφέρεται το όνομα του θεού, Σαβαώθ ή Γιαχβέ. Οι περισσότεροι χριστιανοί αγνοούν αυτό τον ζηλότυπο θεό καθώς γνωρίζουν μόνο τον Χριστό ως θεό. Ρώτησα τον ψάλτη της ενορίας μου, καθώς και τον κωδωνοκρούστη και μερικούς ακόμα πιστούς, αλλά δεν γνώριζαν τίποτα για τον Σαβαώθ.

 Δύο αναφορές από την βίβλο των Ιουδαίων στην Καινή Διαθήκη, περιέχουν το όνομα του θεού Σαβαώθ. Η μία αναφορά γίνεται από τον απόστολο Παύλο στην επιστολή του προς Ρωμαίους και η άλλη στην επιστολή του Ιακώβου.

Προς Ρωμαίους 10.29 και καθως προείρηκεν  Ησαϊας, Ει μη κύριος Σαβαωθ εγκατέλιπεν ημιν σπέρμα, ως Σόδομα αν εγενήθημεν και ως Γόμορρα αν ωμοιώθημε

Ιακώβου 5.4.και αι βοαι των θερισάντων εις τα ωτα κυρίου Σαβαωθ εισεληλύθασιν.

Στην ορθόδοξη λειτουργία ο Σαβαώθ υμνείται από τους πιστούς.

Χορός αγίων αγγέλων και Αρχαγγέλων, μετά πασών των επουρανίων δυνάμεων, υμνεί σε και λέγει: Άγιος, Άγιος, Άγιος, Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ο ουρανός και η γη της δόξης σου. (Ακολουθία των Ωρών. Ωρα Ενάτη)

 Η ορθόδοξη παράδοση ακολουθώντας την ελληνική μετάφραση της βίβλου από τους εβδομήκοντα, ονομάζει τον θεό της παλαιάς διαθήκης, Σαβαώθ. Οι μεταφράσεις από το μασορίτικο κείμενο αναφέρουν το όνομα του θεού Ιεχωβά. Οι μουσουλμάνοι ονομάζουν τον ίδιο θεό με το όνομα Αλλάχ. Όπως όμως να ονομάσεις τον θεό της βίβλου των Ιουδαίων, είναι αυτός ο θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο θεός του Μωυσή και των προφητών.

 Στην δύση ο θεός αυτός κυριάρχησε, εξοντώνοντας τους πιστούς των άλλων θρησκειών. Ο Σαβαώθ υπάρχει λένε έξω από τον κόσμο. Οι θεοί των εθνών, υπάρχουν μέσα στον κόσμο και θεωρήθηκαν κακά δαιμόνια. Μόνο ο θεός του Ισραήλ είναι ο αληθινός, αυτός ο οποίος δημιούργησε την γη και τον ουρανό.

Ψαλμός 95.  4 ὅτι μέγας Κύριος καὶ αἰνετὸς σφόδρα, φοβερός ἐστιν ὑπὲρ πάντας τοὺς θεούς· 5 ὅτι πάντες οἱ θεοὶ τῶν ἐθνῶν δαιμόνια, ὁ δὲ Κύριος τοὺς οὐρανοὺς ἐποίησεν.

 Εγώ είμαι θεός ζηλότυπος, λέει ο θεός της βίβλου των Ιουδαίων. Ας ερευνήσουμε λοιπόν τις πηγές, για να γνωρίσουμε τον θεό αυτό που κυριάρχησε στον κόσμο. Για να γνωρίσουμε αυτόν, ο οποίος είναι ο πατάσσων, όπως λέει ο προφήτης Ιεζεκιήλ

.

 Ιεζεκιηλ Ζ΄9  Και θελετε γνωρίσει ότι εγω είμαι ο Κύριος ο πατάσων.

 Ο ΑΒΡΑΑΜ ΚΑΙ Η ΔΙΑΘΗΚΗ

 Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένας βοσκός στην περιοχή της βόρειας Συρίας που τον έλεγαν Αβραάμ. Ο θεός επέλεξε αυτόν τον άνθρωπο για να του μιλήσει.

 « Και είπε ο Κύριος προς αυτόν, τον Αβραάμ, πάρε ένα μικρό μοσχάρι και μια κατσίκα τριών ετών και κριάρι τριών ετών και τρυγόνα και περιστερά. Και τα πήρε όλα αυτά ο Αβραάμ και τα διέσχισε στη μέση και τοποθέτησε κάθε τμήμα απέναντι του όμοιου του, τα πτηνά όμως δεν διέσχισε. Κατέβηκαν τότε τα σαρκοφάγα όρνια πάνω από τα πτώματα και ο Αβραάμ τα έδιωξε. Κατά την δύση του ηλίου, ο Αβραάμ έπεσε σε έκσταση και ιδού μεγάλος φόβος σκοτεινός έπεσε πάνω του. Και είπε ο Κύριος προς τον Αβραάμ: Πρέπει να γνωρίζεις βέβαια ότι το σπέρμα σου θα κατοικίσει σε όχι δική τους γη, και θα τους υποδουλώσουν και θα τους καταθλίψουν για τετρακόσια χρόνια. Το έθνος όμως στο οποίο θα υποδουλωθούν εγώ θα το κρίνω και μετά από αυτό θα εξέλθουν με πολλά υπάρχοντα. Την ημέρα αυτή έκανε συνθήκη ο Κύριος προς τον Αβραάμ λέγοντας ότι στο σπέρμα σου έδωσα την γη αυτή από τον ποταμό της Αιγύπτου μέχρι του μεγάλου ποταμού του Ευφράτη.» Γενεσις  15. 9 

 Στην μαγεία χρησιμοποιείς αίμα όταν έχεις σκοπό να χρησιμοποιήσεις την δύναμη των δαιμόνων. Ο Αβραάμ, σύμφωνα με τις οδηγίες του θεού του, σχίζει στην μέση τρία διαφορετικά ζώα. Έτσι έπεσε σε έκσταση κι ένιωσε μεγάλο σκοτεινό φόβο. Έχει κανείς την εντύπωση ότι μίλησε ο Αβραάμ με τον ταπεινό Ιησού; Μήπως είναι προφανές ότι το πνεύμα που ζητάει αίμα, είναι κάποιος αιμοβόρος δαίμονας και όχι ο αγαθός θεός των φιλοσόφων; 

Ο θεός της βίβλου απαιτεί πιστούς έτοιμους να θυσιάσουν σε αυτόν, ακόμα και τα παιδιά τους. Γι αυτό διατάζει την θυσία του Ισαάκ κι ευχαριστιέται με την υπακοή του Αβραάμ. Και τι κάνει αυτός ο αιμοχαρής δαίμονας; Υπόσχεται την γη στο σπέρμα Αβραάμ.

 Και είπε ο Κύριος προς τον Αβραάμ, σήκωσε τώρα τα μάτια σου και δες από εδω που βρίσκεσαι προς βορά και νότο και ανατολή και δύση. Γιατί όλη τη γη την οποία βλέπεις θα την δώσω σε σένα και στο σπέρμα σου μέχρι του αιώνα. (Γενεσις 12. 14 )

 Στην χριστιανική όμως θεολογία, ο κόσμος είναι του διαβόλου και ο άρχων του κόσμου τούτου είναι ο αντίπαλος του Χριστού. Στους πειρασμούς του Χριστού, παραλαμβάνει ο διάβολος τον Χριστό και τον ανεβάζει σε ένα ψηλό βουνό και του δείχνει από εκεί όλα τα βασίλεια του κόσμου. Και είπε ο διάβολος στον Χριστό, θα σου δώσω όλα αυτά αν πέσεις να με προσκυνήσεις, γιατί σε εμένα είναι παραδομένα και σε όποιον θέλω τα δίνω. Πρόσφερε λοιπόν ο διάβολος όλη την γη στον Χριστό αν τον προσκυνούσε, όπως ακριβώς πρόσφερε ο Γιαχβέ την γη στον Αβραάμ. Η διαφορά εδώ βρίσκεται στην στάση του Αβραάμ από εκείνη του Χριστού.  

Κατά Λουκά δ’ 5 Και αναβιβάσας αυτόν ο διάβολος εις όρον υψηλόν, έδειξεν εις αυτόν πάντα τα βασίλεια της οικουμένης εν μια στιγμή χρόνου, 6 και είπε προς αυτόν ο διάβολος. Εις σε θέλω δώσει άπασα την εξουσία ταύτην και την δόξαν αυτών 5 διότι εις εμέ είναι παραδομένη, και εις όντινα θέλω δίδω αυτήν, συ λοιπόν εάν προσκυνήσεις ενώπιον μου, σου θέλουσι είσθαι πάντα.  

Τίνος είναι όμως όλη γη; Ανήκει η γη στον Σατανά ή στον Σαβαώθ;

 Εξοδος 9.5 Τωρα λοιπόν αν όντως υπακούσετε την φωνη μου και φυλάξετε την διαθήκη μου, θα είστε για μένα ο εκλεκτός λαός από όλους τους λαούς, γιατί δική μου είναι όλη  η γη.

 Ο θεός της βίβλου θεωρεί ότι όλη η γη είναι δική του, όπως όμως ακριβώς πιστεύουν για τον διάβολο οι χριστιανοί. Ο Αβραάμ επιλέγει να προσκυνήσει το σκοτεινό πνεύμα, το γεμάτο φόβο, το οποίο του υπόσχεται την γη από τον Ευφράτη μέχρι το Νείλο. Ο Χριστός δεν ενδιαφέρεται όμως για την γήινη βασιλεία. 

 Η δραστηριότητα του Αβραάμ καθώς πουλούσε την γυναίκα του την Σαρρα λέγοντας ότι ειναι αδερφή του δεν εκπλήσει, έχοντας υπόψιν μας αυτές τις λεπτομέρειες. Για τον Αβραάμ και την πορνεία μπορείτε να διαβάσετε στην παρακάτω δημοσίευση.

ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ ΚΑΙ Η ΠΟΡΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΟ

 Ο ΜΩΥΣΗΣ ΚΑΙ Η ΔΙΑΘΗΚΗ

 Πολλά έχουν γραφτεί από  σύγχρονους και αρχαίους ιστορικούς για τον Μωυσή. Ο Γιάννης Κορδάτος στην «Κριτική της παλαιάς Διαθήκης» ισχυρίζετε ότι ο Μωυσής ήταν στην πραγματικότητα Αιγύπτιος, ο οποίος ένωσε κάποιους Αιγύπτιους που λάτρευαν τον θεό του ήλιου Ατόν, με τους Εβραίους της Αιγύπτου κι έφτιαξε ένα νέο λαό του θεού. Ο θεός του Μωυσή παρουσιάζεται σαν ο θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ, ο οποίος δεν είχε παρουσιαστεί ως τότε με το όνομα του Γιαχβέ.

Αυτός ο θεός είναι ο Ιεοβά, ¨ο Θεός των Εβραίων¨ (Εξ.Ε,3-Θ,1-Θ,13-Ι,3) ¨ιεοβά¨(Εξ.ΣΤ,3)

 Ποιο θεό όμως γνώρισε ο Μωυσής, του οποίου την σοφία κατέγραψε σε δυο πήλινες πλάκες? Γιατί ο Χριστός φανέρωσε το φωτεινό πρόσωπο του στους τρεις αποστόλους στο όρος Θαβωρ και ο Κρίσνα φανέρωσε το λαμπρό πρόσωπο του στον βασιλιά και μαθητή του Αρτζούνα. Ο Μωυσής όμως δεν θεωρήθηκε άξιος να δει το πρόσωπο του θεού Γιαχβε αλλά μόνο τα οπίσθια του. Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ο συγκεκριμένος θεός, ο σκοτεινός και φοβερός... δεν θέλει να φανερώσει το πρόσωπο του? Λένε ότι ο διάβολος είναι η άλλη όψη του θεού. Μήπως είναι αυτή η όψη των οπισθίων Του την οποία είδε ο Μωυσής? 

Εξοδος 33. 22  ΚΑΙ ΟΤΑΝ Η ΔΟΞΑ ΜΟΥ ΔΙΑΒΑΙΝΗ ΘΕΛΩ ΣΕ ΒΑΛΕΙ ΕΙΣ ΤΟ ΣΧΙΣΜΑ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΣΕ ΣΚΕΠΑΣΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΜΟΥ ΕΩΣΟΥ ΠΑΡΕΛΘΩ

23  ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΣΗΚΩΣΕΙ ΤΗΝ ΧΕΙΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΕΙΣ ΙΔΕΙ ΤΑ ΟΠΙΣΩ ΜΟΥ ΤΟ ΔΕ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙΣ ΙΔΕΙ

 Η συμφωνία του Μωϋσή με τον θεό στηρίζετε στην πρώτη συμφωνία του Αβραάμ, εκείνη της περιτομής, γι αυτό περιτέμνει όλο τον λαό και στην υπόσχεση ότι θα λάβουν την γη Χαναάν. Και αυτή η διαθήκη σφραγίζεται με αίμα. Όμως δεν είναι το αίμα των θυσιών στο οποίο θέλω να αναφερθώ εξετάζοντας τον μεγάλο προφήτη του αληθινού θεού, τον Μωυσή. Είναι το αίμα των δολοφονημένων ανθρώπων, εκείνων που θυσιάζονται στο βωμό της δύναμης του Γιαχβέ. 

 Ο Μωυσής ξεκίνησε την σπουδαία καριέρα του με ένα φόνο. Κάποτε είδε ένα Αιγύπτιο να χτυπά ένα Εβραίο και τόσο τον λυπήθηκε που σκέφτηκε να σκοτώσει τον Αιγύπτιο. Κοίταξε λοιπόν ο Μωυσής δεξιά, κοίταξε αριστερά, κι εφόσον είδε ότι κανείς δεν τον έβλεπε, δολοφόνησε τον Αιγύπτιο και τον έκρυψε στην άμμο. Αυτή η δολοφονία ήταν ένα μικρό πταίσμα μπροστά σε όσα ακολούθησαν. Όταν οι Ισραηλίτες λάτρεψαν το χρυσό μοσχάρι, καθώς καθυστερούσε ο Μωυσής να επιστρέψει από το όρος Σινά, η οργή και η ζηλοτυπία του Γιαχβέ ήταν τόσο μεγάλη ώστε απαιτούσε ένα μεγάλο αριθμό δολοφονιών.

 «Και είπε ο Μωυσής προς αυτούς. Έτσι λέει ο Κύριος, ο θεός του Ισραήλ, ας βάλει ο καθένας από εσάς το σπαθί του στο μηρό του και να μπαίνετε και να βγαίνετε από πόρτα σε πόρτα του στρατοπέδου, δολοφονόντας ο καθένας τον αδερφό του και τον φίλο του και τον πλησίον του. Και έκαναν οι γιοί του Λευί, (οι ιερείς του θεού) σύμφωνα με τα λόγια του Μωυσή και θανατώθηκαν από τον λαό εκείνη την ημέρα περίπου τρεις χιλιάδες άνδρες. Γιατί είπε ο Μωυσής καθιερώσατε τους εαυτούς σας σήμερα στον Κύριο, ο καθένας στον γιό του και ο καθένας στον αδελφό του, για να δοθεί σε σας ευλογία σήμερα»

 Ορίστε λοιπόν ποια είναι η εντολή του Γιαχβέ. Δολοφονήστε για να καθιερώσετε τον εαυτό σας στον Κύριο, δολοφονήστε τον αδερφό σας, δολοφονήστε τον πλησίον σας για να λάβετε εσείς ευλογία. Αυτό το έγκλημα το διέπραξαν οι ιερείς του θεού, οι οποίοι με αυτό τον τρόπο αφιερώνονται στον Κύριο. Μπορεί κανείς να υποθέσει τι είδους Κύριος είναι αυτός και τι σχέση μπορεί να έχει με τον Χριστό.

 Ο Γιαχβέ θεωρεί την δολοφονία των απίστων μεγάλη αρετή, κι αυτό έχει περάσει στους Ιουδαίους και τους χριστιανούς και φυσικά στους μουσουλμάνους. Το σημαντικό σε αυτή την περίπτωση είναι όμως να συνειδητοποιήσουμε, ότι αυτή η δολοφονία μετατρέπει τον δολοφόνο σε καθιερωμένο ιερέα του Κυρίου.

 Μπορεί κανείς να διαβάσει το 25o Κεφάλαιο από το βιβλιο Αριθμοί, για να δει πως ο Φινεές καταφέρνει να γίνει ιερέας του Κυρίου στους αιώνες, δολοφονώντας ένα ζευγάρι που είχε λατρέψει άλλους θεούς. Ως συνήθως, εξήφθη η οργή του Κυρίου, γιατί οι Ισραηλίτες λάτρευαν τον Βααλ Φεγώρ και είπεν ο Μωυσής φέρτε όλους τους αρχηγους του λαού και να τους κρεμάσετε απέναντι στον ήλιο και ας σκοτώσει ο καθένας τους ανθρώπους του που λάτρεψαν τον Βάαλ Φεγωρ. Κι έφεραν κάποια Μαδιανίτισσα γυναίκα Ισραηλίτη, στον Μωυσή κλαίγοντας μπροστα στην σκηνη του μαρτυρίου. Τότε ο Φινεές που είδε το γεγονός, πήρε στο χέρι του ένα δόρυ και πήγε στη σκηνή του Ισραηλίτη και τον διαπέρασε με το δόρυ κι αυτό και την γυναίκα του. Η πράξη αυτή άρεσε πολύ στον Γιαχβε ώστε ανακοίνωσε στον Μωυσή, ότι έπαυσε η οργή του εξαιτίας του Φινεές, για αυτό κάνει ΔΙΑΘΗΚΗ ΙΕΡΑΤΕΙΑΣ ΑΙΩΝΙΟΥ ΔΙΟΤΙ ΕΣΤΑΘΗ ΖΗΛΩΤΗΣ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

 Σε αυτή την περίπτωση σύμφωνα με την βίβλο θανατωθηκαν εικοσιτέσσερις χιλιαδες Ισραηλίτες. Και ο Φινεές κέρδισε την αιώνια ιερατεία.

ΕΠΙΛΟΓΟΣ - ΟΙ ΒΑΣΙΛΙΑΔΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ

Αντιγράφω από την σελίδα του κυρίου Καλόπουλου τα παρακάτω στοιχεία για τον Αβραάμ. "Κατ’ αρχάς, ο Αβραάμ έχει πολύ περίεργη καταγωγή! Είναι Χαλδαίος! «Χαλδαίοι: γένος μάγων» γράφει ο λεξικογράφος Ησύχιος (Chi. 40). «Χαλδαίοι πρότερον Πέρσαι εκλήθησαν...» Στέφανος Βυζάντιος εκ των εθνικών 679. 11 και 18. «Η μαγεία από τους Πέρσες (Χαλδαίους) άρχισε».Συμπληρώνει επιγραμματικά ο χρονογράφος Ιωάννης Μαλάλας (2.16.19). «Το όνομα Χαλδαίος, απέκτησε επαγγελματική έννοια, αποδιδόμενο σε κάθε μάγο ή αγύρτη οποιασδήποτε εθνικότητος». Μεγάλη ελληνική εγκυκλοπαίδεια Δρανδάκη.

 Οι χριστιανοί και οι Ιουδαίοι κατηγορώντας τους άλλους ότι χρησιμοποιούν δαιμόνια, κρατούν μόνο για τον εαυτό τους αυτή την πρακτική καθώς υπήρξαν ανέκαθεν οι μεγαλύτεροι μάγοι. Ας διαβάσουμε ένα απόσπασμα από μια επίκληση του βασιλιά των Ιουδαίων Σολομώντα, για να δούμε πως οι μεγάλες καταστροφές επιτυγχάνονται με την επίκληση των κακοποιών δαιμόνων.  

   

«Και πάλι σας επικαλούμαι και πιο αυστηρά σας διατάζω… Με το όνομα Τζαμπαόθ που ο Μωυσής επικαλέστηκε και χτυπώντας τη σκόνη της γης, έκανε ανθρώπους και ζώα να αρρωστήσουν, και με το όνομα Πριμεματόν που ο Μωυσής επικαλέσθηκε, κι έπεσε πολύ μεγάλο σκληρό χαλάζι σε όλο το έδαφος της Αιγύπτου… και με το όνομα Γιεσόδ που ο Μωυσής το επικαλέσθηκε και τα μεσάνυχτα όλα τα νεογέννητα ανθρώπων και ζώων πέθαναν…»  Το κλειδί του Σολομώντα

 Από την επιρροή αυτής της αιμοχαρής συμπεριφοράς του Σαβαώθ Γιαχβέ, δεν απομακρύνονται και οι τόσο διαφημισμένοι ψαλμοί του βασιλιά Δαυίδ. Πρόκειται για μια κατηγορία Ψαλμών όπου, υπάρχουν κατάρες εναντίον των εχθρών του ψαλμωδού (Δαβίδ και άλλων), και που φαίνεται να εκφράζουν μίσος και μία εκδικητικότητα. Τέτοιοι Ψαλμοί είναι κυρίως οι 18 (εδ. 38-44), 35, 52, 58, 59, 69, 83, 109 και 137. Τους Ψαλμούς αυτούς οι ερευνητές τους ονόμασαν Ψαλμούς Καταρών (Imprecatory Psalms, Cursing Psalms, Fluch psalmen).

 Επί παραδείγματι, στον Ψαλμ. 137:8-9 «μακάριος είναι εκείνος που θα πιάσει και θα συντρίψει στο βράχο τα βρέφη σου»

 Άλλη μετάφραση γράφει, «μακάριος όποιος ρίξει τα βρέφη σου στην πέτρα.» Όπως και να έχει η δολοφονία των βρεφών δεν είναι άγνωστη στην βίβλο. Ο στρατηγός του Δαβίδ Ιωάβ, έμεινε έξι μήνες στην Ιδουμαία, μέχρι που εξολόθρευσε κάθε αρσενικό. (Βασιλειών Γ’ ια. 16. ) Ετσι δεν περίμενε τον θεό να τα κάνει όλα μόνος του, αλλά με την βοήθεια του τα βρέφη των Ιδουμαίων δολοφονήθηκαν.

 Η εξήγηση που δίνεται από ένα χριστιανό ή μουσουλμάνο ή όποιον άλλο δούλο του θεού της βίβλου, είναι πως πρέπει να παταχθεί ο κάθε ασεβής. Ορίστε παράδειγμα πόσο εύκολα κατανοεί κάτι τέτοιο ο χριστιανός Τσικνόπουλος από την ιστοσελίδα του οποίου αλίευσα τα περί των ψαλμών με τις κατάρες.

 Αυτό που προσευχόμαστε, σύμφωνα με τα λόγια του Κυρίου μας, «ελθέτω η βασιλεία σου, γενηθήτω το θέλημά σου», σημαίνει ότι δεν μπορεί να έλθει η θεία βασιλεία χωρίς αναγκαστικά, να παρέλθει το θέλημα των ασεβών!… Οι ασεβείς πρέπει να παταχθούν, για να θριαμβεύσει η δικαιοσύνη και για να υπάρξει διαρκής ειρήνη (Ψαλμ. 92:6-12, 110:5-6, Ησ. 11:4, 63:1, Ματθ. 24:30, Αποκ. 2:26, 27, 19:11).

 Η βασιλεία δεν είναι μέσα μας, ώστε να αλλάξουμε τον εαυτό μας για να την δεχθούμε στην καρδιά μας, όπως θα έλεγε ο Χριστός. Σύμφωνα με την βιβλική ανάγνωση η βασιλεία είναι έξω από εμάς στον κόσμο και πρέπει να εξοντώσουμε τον εχθρό να πατάξουμε τον ασεβή για να φέρουμε την βασιλεία. Με αυτό τον τρόπο, εκτοξεύοντας κατάρες εναντίον κάθε άπιστου εχθρού και δολοφονώντας στο όνομα του θεού, χριστιανοί και μουσουλμάνοι προσπαθούν να κερδίσουν την γη, προσκυνώντας μέχρι του εδάφους τον άρχοντα του κόσμου τούτου, τον ζηλότυπο θεό του Ισραήλ. Αυτός είναι ο Γιαχβέ Σαβαώθ, ο πατάσων.

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ 

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ

Για τον ζηλότυπο Γιαχβε και τις εντολές δολοφονιών μπορείτε να διαβάσετε την παρακάτω δημοσίευση. 

Ο ΖΗΛΟΤΥΠΟΣ ΓΙΑΧΒΕ ΟΙ ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΑΒΟΛΑΝΟΙ

Περί αιματηρών θυσιών. 

Την κατηγορία αυτή του ψαλμωδού, ότι οι θεοί των εθνών είναι δαιμόνια, προσπαθεί να ενισχύσει ο ιστορικός της εκκλησίας, επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος, αναφερόμενος στον φιλόσοφο Πορφύριο, ο οποίος θεωρούσε ότι οι αιματηρές θυσίες αρμόζουν σε δαίμονες και όχι σε θεούς.

 Γράφει λοιπόν ο Ευσέβιος: «Αλλά ούτε ο Απόλλωνας είναι θεός, ούτε και όλοι οι θεοί τους οποίους τα έθνη νομίζουν ως θεούς και τους λατρεύουν με αιματηρές θυσίες, οι οποίοι σύμφωνα με τα λόγια του Θεόφραστου είναι δαίμονες. Αν είναι αγαθοί όπως ισχυρίζονται πως χαίρονται τις αιματηρές θυσίες;»

 «ο δε Θεόφραστον μαρτυρόμενος θεούς μεν ου φησιν αρμόζειν την δια των ζώων θυσίαν, δαίμοσιν δε μόνοις, ώστε κατά τον αυτού και Θεόφραστου λόγον δαίμονα είναι, αλλά ου θεόν τον Απόλλωνα, ου μην αλλά και πάντας τους παρά πάσι τοις εθνεσιν νενομισμένους θεούς, οις δια των ζώων θυσίας πανδημεί πάντες άρχοντες τε και αρχόμενοι κατά τε πολεις και χώρας εκτελούσιν, τούτους γαρ ουκ άλλο τι τυγχάνειν η γείσθαι χρη κατά τους ειρημένους ή δαίμονας.» Ότι ουκ αν ειεν θεοί οι ταις δια ζώων θυσίαις χαίροντες.  Ευαγγελική προπαρασκευή Δ΄ια.

 Αν όμως οι θεοί που χαίρονται τις αιματηρές θυσίες είναι δαίμονες, τότε δαίμονας είναι και ο θεός του Ισραήλ, ο Σαβαώθ ή Γιαχβέ, στον οποίο έγιναν τόσες αιματηρές θυσίες.  Ο Ευσέβιος χρησιμοποιεί το επιχείρημα του Πορφύρίου για να κατηγορήσει τους θεούς των εθνικών ως δαίμονες αλλά δεν κάνει το ίδιο για τον θεό του Ισραήλ Γιαχβε ή Σαβαώθ.

 Μήπως δεν ευχαριστήθηκε ο Γιαχβέ Σαβαώθ την κνίσα από τα ολοκαυτώματα ταύρων, αιγών και προβάτων που προσέφεραν οι Ιουδαίοι; Στις δέκα εντολές αναφέρεται ότι μόνο σε αυτόν πρέπει κανείς να θυσιάζει. Η αναφορά αυτή του Ευσεβίου, του πιο σημαντικού ιστορικού της εκκλησίας, και φίλου του Μεγάλου Κωνσταντίνου, φανερώνει τον τρόπο σκέψης των ανθελλήνων χριστιανών, το πόσο τυφλωμένοι είναι, ώστε να χρησιμοποιούν τα επιχειρήματα τους μόνο εναντίον των εθνών, προστατεύοντας τον θεό Σαβαώθ από κάθε αρνητικό συλλογισμό.

Γενεσις  15. 9  ΚΑΙ ΕΙΠΕ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΝ ΛΑΒΕ ΜΟΙ ΔΑΜΑΛΙΝ ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΑ ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΚΡΙΟΝ ΤΡΙΩΝ ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΤΡΥΓΟΝΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΝ 10  ΚΑΙ ΕΛΑΒΕΝ ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ ΠΑΝΤΑ ΤΑΥΤΑ ΚΑΙ ΔΙΕΣΧΙΣΕΝ ΑΥΤΑ ΕΙΣ ΤΟ ΜΕΣΟΝ ΚΑΙ ΕΘΕΣΕΝ ΕΚΑΣΤΟΝ ΤΜΗΜΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΟΜΟΙΟΥ ΑΥΤΟΥ ΤΑ ΠΤΗΝΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΔΙΕΣΧΙΣΕ 11  ΚΑΤΕΒΗΣΑΝ ΔΕ ΟΡΝΕΑ ΕΠΙ ΤΑ ΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ Ο ΑΒΡΑΜ ΕΔΙΩΞΕΝ ΑΥΤΑ 12  ΠΕΡΙ ΔΕ ΤΗΝ ΔΥΣΙΝ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ ΕΠΕΠΕΣΕΝ ΕΚΣΤΑΣΙΣ ΕΠΙ ΤΟΝ ΑΒΡΑΜ ΚΑΙ ΙΔΟΥ ΦΟΒΟΣ ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΜΕΓΑΣ ΕΠΙΠΙΠΤΕΙ ΕΠ ΑΥΤΟΝ 13  ΚΑΙ ΕΙΠΕΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΒΡΑΜ ΕΞΕΥΡΕ ΒΕΒΑΙΩΣ ΟΤΙ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΣΟΥ ΘΕΛΕΙ ΠΑΡΟΙΚΗΣΕΙ ΕΝ ΓΗ ΟΥΧΙ ΕΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΔΟΥΛΩΣΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΚΑΤΑΘΛΙΨΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΤΕΤΡΑΚΟΣΙΑ ΕΤΗ 14  ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟΝ ΘΕΛΟΥΣΙ ΔΟΥΛΩΘΗ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΚΡΙΝΕΙ ΜΕΤΑ ΔΕ ΤΑΥΤΑ  ΕΛΟΥΣΙΝ ΕΞΕΛΘΕΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ 18  ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ ΕΚΕΙΝΗΝ ΕΚΑΜΕ ΔΙΑΘΗΚΗΝ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΒΡΑΜ ΛΕΓΩΝ ΕΙΣ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΣΟΥ ΕΔΩΚΑ ΤΗΝ ΓΗΝ ΤΑΥΤΗΝ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ ΕΩΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΕΥΦΡΑΤΟΥ

¨Και έγραψεν ο Μωυσής πάντας τους λόγους του Κυρίου, και σηκωθείς νωρίς το πρωί ωκοδόμησε θυσιαστήριον και προσέφεραν ολοκαυτώματα και εθυσίασαν μοσχάρια. Λαβών δε ο Μωυσής το ήμισυ του αίματος, έβαλεν εις λεκάνας και το ήμισυ του αίματος ερράντισεν επί το θυσιαστήριον.  Επειτα λαβών το βιβλίον της ΔΙΑΘΗΚΗΣ , ανέγνωσεν εις τα ώτα του λαού, οι δε είπον, Πάντα όσα ελάλησεν ο Κύριος θέλομε κάμει και θέλομε υπακούει.  Και λαβών ο Μωυσής το αίμα, ερράντισεν επί τον λαόν και είπεν,  Ιδού, ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ την οποία ο Κύριος έκαμε προς εσάς κατά πάντα τούτους τους λόγους.¨(Εξ.ΚΔ,5-8)

Έξοδος, β΄ 11-12: "Εγένετο δε εν ταις ημέραις ταις πολλαίς εκείναις μέγας γενόμενος Μωυσής, εξήλθε προς τους αδελφούς αυτού τους υιούς Ισραήλ. κατανοήσας δε τον πόνον αυτών ορά άνθρωπον Αιγύπτιον τύπτοντά τινα Εβραίον των εαυτού αδελφών των υιών Ισραήλ· περιβλεψάμενος δε ώδε και ώδε ουχ ορά ουδένα και πατάξας τον Αιγύπτιον, έκρυψεν αυτόν εν τη άμμω".

ΒΑΣΙΛΑΚΗΣ Φ. ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ